Category: Recensies

Someone – Audrey

Er moet nog even wat tijd over heen gaan om het zeker te weten, maar Audrey zou wel eens het mooiste nummer van Someone tot nu toe kunnen blijken.

De nieuwe single van Tessa en haar partner in alles Darius Timmer is een pure dansen-met-je-ogen-dicht-popsong, zo fraai geproduceerd en rijk geïllustreerd dat Jeff Lynne er zijn petje voor zou afnemen. Of de heren van Air. De sfeer is sprookjesachtig of om een courant woord te gebruiken hallucinant.

De naam van Jeff Lynne doemt ook op vanwege de Beatle-eske cello’s. Die van Air door de synths die als vallende sterren door het muziekbeeld schieten. Vermeldenswaardig is ook de bijtende, half verborgen gitaarsolo aan het slot, die als addertje onder het gras nog even duidelijk maakt dat protagoniste Audrey nog wel wat levenslessen te wachten staat.

Extraa – Blue Jeans

Blue Jeans van Extraa is een heerlijk huppelpopliedje van Franse makelij.

Alix Lachiver zingt over een meisje dat op haar 15e ontdekt dat haar strakke spijkerbroek effect heeft op de garçons in haar omgeving. Veel moeite om haar accent te verhullen doet ze niet en gelukkig maar, want haar Franglais zorgt voor extra charme. Feitelijk is Blue Jeans een duet tussen Alix en gitarist Thomas Schweitzer die op de plekken waar je een refrein verwacht een solo te beste geeft. Extraa is niet nieuw, maar kwam niet eerder op de proppen met zo’n hitpotente chansonneke als Blue Jeans.

HARU NEMURI – I Refuse

Waar Haru Nemuri (君島 悠奈, Kimishima Haruna), aan lijdt is niet duidelijk, ze zingt in het Japans. Maar dat er iets aan haar vreet maakt ze gedurende de drieënhalve minuut die I Refuse duurt wel duidelijk.

De vorm die de zangeres uit Yokohama heeft gekozen voor haar lijdensbericht is een mix van post hardcore en J-pop. D.w.z. een stop/start rocksong met snoeiharde gitaarerupties en militante drums, die sterk contrasteren met haar lieve kinderstemmetje. Tegen het eind laat Haru alle remmen los en zet ze het op een schreeuwen, en wel op zo’n manier dat ze doet denken aan een roemruchte en inmiddels hoogbejaarde landgenote.

Haru zal op 19 en 20 oktober te zien zijn op het Left Of The Dial Festival in Rotterdam.

Islands – Headlines

Je mist meer dan je meemaakt, dat bleek maar weer eens toen we in onze archieven doken om te kijken of wel ooit wel een iets van het Canadese Islands hebben gedraaid. We vonden ISLAND en uiteraard Future Islands, maar geen Island met en s. Vreemd want de band heeft net hun negende album het daglicht doen zien.

En even prikken maakte duidelijk dat Headlines niet hun eerste voor onze doeleinden geschikte nummer is. Islands maakt het soort muziek dat we smartrock plegen te noemen, vernuftige muziek in de verte schatplichtig aan The Beatles, maar ook gevoed door acts als The Tubes, Sparks en Todd Rundgren.

Headlines bewijst ook dat Islands na negen albums nog steeds wel wat te vertellen heeft. Het nieuwe album is hun zelfs hun beste, lezen we in de comments op Youtube, maar dat is een fan aan het woord dus niet objectief. Wel objectief is de observatie dat we iets gemist hebben aan Islands, maar dat maken we nu goed.

UNIVERSITY – Notre Dame Made Out Of Flesh

Ook al schrijven ze hem met hoofdletters, UNIVERSITY blijft een wat onhandige naam voor een band. Er zijn er namelijk nogal veel van. Gelukkig laat een songtitel als Notre Dame Made Out Of Flesh zich wel makkelijk vinden.

Onze nieuwsgierigheid was namelijk nogal geprikkeld na het horen van Notre Dame Made Out Of Flesh. De single van UNIVERSITY is een vijf minuten durende punk-pop-emo-hardcore-garage-rock-explosie die voorbij raast met een tempo waar Max Verstappen een harde van zou krijgen. En ze kunnen nog spelen ook die vier Britten! Die lijken daarom óf al het een en ander op hun kerfstok te hebben óf heel lang te hebben geoefend voordat ze naar buiten traden. Of ze komen van het conservatorium dat kan ook. Dat zou ook de bandnaam verklaren. Maar Notre Dame Made Out Of Flesh is pas hun tweede single en dat zou je dus niet zeggen.

Ook UNIVERSITY staat op Left Of The Dial in Rotterdam en wel op vrijdag 20 oktober om tien voor elf in Rotown.

Divorce – Scratch Your Metal

Het Britse Divorce vond eerder dit jaar zijn draai met Birds, een intrigerend nummer dat in weinig lijkt op wat er verder gebeurt in indie-land.

Opvolger Scratch Your Metal is even ongrijpbaar en misschien wel even goed als Birds. Voor we een definitief oordeel kunnen vellen heeft Scratch Your Metal nog wel een paar draaibeurten nodig. Wat op zich natuurlijk al een aanbeveling is.

Scratch Your Metal is unisono gezongen (m/v) nummer waarin nogal veel gebeurt. Het verschil tussen couplet, brug en refrein is ook niet meteen duidelijk. De verschillende passages geven het nummer een verhalend karakter en ook wel iets musical-achtigs. Denk een indie Meatloaf, maar dan anders, heel anders.

POM – Together We Go

POM wil graag dat de release van hun debuutalbum niet onopgemerkt voorbij gaat en heeft daarom een nieuwe single losgelaten die ons er weer even op attendeert dat als het gaat om puntige fuzzpopsongs met een female fatale touch er maar weinige conculega’s zijn in de lage landen die aan hen kunnen tippen.

Together We Go bruist weer van de energie, valt geen moment in herhaling en weet de aandacht drie dikke minuten vast te houden. Is It Over? vraagt Liza van As zich meermaals af in het refrein. Nee dus, het begint pas.

We Were Girls Together gaat het albumdebuut van POM heten, 10 november komt hij uit.

Maladroite – Chills

De enige info die we konden vinden over Chills van Maladroite is dat het nummer is geschreven en geproduceerd door het in Amsterdam gevestigde Magma Music Agency. Volgens hun site is dat een publisher en muziekproductie bureau dat uitsluitend muziek maakt voor reclamedoeleinden.

Het bedrijf is nog maar net begonnen dus het zou kunnen zijn dat Chills een soort meesterproef is, een staaltje van hun kunnen. Reclame voor hen zelf. Maar mocht je dus voor een commercial op zoek zijn naar sexy sixties meisjespop met een punky sausje en Frans elan dan ben je bij de Magma’s aan het juiste adres.

Babe Rainbow – Juice Of The Sun

Het Australische Australische Babe Rainbow trakteert ons op weer een nieuwe single. En een goede ook! Maar dat spreekt voor zich anders zou je er hier niks over lezen 😉

Was Loading Quicksilver een funky jam die het bijzonder ver schopte in de Graadmeter, Juice Of The Sun is daartegen een gedisciplineerd popliedje met een hoog vitamine D gehalte, en wederom een hoge hitpotentie.

Babe Rainbow handelt tegenwoordig in EP’s. Later deze maand verschijnt hun derde van dit jaar, Mushroom met daarop dus dit zonovergoten pareltje.   

Pol – L’Amour Fait Mal

De gebroeders Pol flikken het hem weer en komen met een heerlijke nieuwe new wave pastiche op de proppen.  L’Amour Fait Mal klinkt zo authentiek dat je zou zweren dat het uit de jaren tachtig van de vorige eeuw stamt. Alleen de geluidskwaliteit verraadt dat het een eigentijdse opname is.

L’Amour Fait Mal (liefde doet pijn) is de vijfde single van Pol dat nu genoeg nummers heeft gespaard voor een EP.  Jammer dat Matthijs en Ruben de laatste tijd zo weinig op de bühne te zien zijn. Tenzij ze aan een album werken natuurlijk.