Recensies Archieven - Page 68 of 358

Goat Girl – Below The Waste

Goat Girl – Below The Waste (Rough Trade)

Zestien nummers maar liefst op de derde plaat van Goat Girl. De band uit Londen die niet eerder zo experimenteel voor de dag is gekomen. Het bevalt over het algemeen prima.

Leadzangeres Lottie Pendlebury is ouderwets in vorm. Haar stem, net zo rauw als uitdagend als lieflijk blijft er een om zielsveel van te houden. Past zo geweldig bij de met veel poppie elementen ingekleurde postpunk van de band.

Below The Waste is een heerlijk diverse plaat geworden, waar we luisterbeurt na luisterbeurt enthousiaster over worden. Neem het opstandige geweld van TCNC met Pendlebury die het op haar heupen heeft. Worden we bij Pinguin Radio erg blij van, zoals we al vanaf het begin van de band een bepaald soort begeestering nooit onder stoelen of banken hebben gestoken.

Wanneer Pendlebury lichtjes kreunt, in het wat ingetogen, maar speelse Tonight, merk je des temeer dat Below The Waste anders klinkt dan de twee voorgangers. Het lijkt muzikaal allemaal wat doordachter. Het is niet uit te sluiten dat de rol van producer John Spud Murphy (onder meer Lankum en Black Midi) een schot in de roos is geweest. Pieter Visscher

Apeshit – Hellraiser

Na Rotterdam, Amsterdam en Den Haag spoelt er nu ook een (post)punkgolf over Utrecht!

Een van de aanstichters is het vijfkoppige Apeshit dat ongeveer precies na de release van hun debuut EP met een nieuwe single komt. Die riekt naar zweet en bier en ongeremd plezier. Vergeleken met stad en soortgenoten als Bowl en No Brains is Apeshit wat meer retro dan de eerste, maar niet zo hardcore als de laatste en daarmee een goede troef van de centraal Nederlandse punkscene.

Descartes A Kant – Graceless

Aan de bandnaam kan je zien dat de leden van Descartes A Kant hebben gestudeerd, filosofie waarschijnlijk.

Wat je niet kunt aflezen aan de bandnaam is dat ze uit Mexico komen. Muzikaal maar ook visueel is het kwartet nauw verwant aan the Tubes en Devo, bands met een goed ontwikkeld gevoel voor show en presentatie. Descartes A Kant heeft vier leden; twee vrouwen en twee mannen. De zangeres heet Sandrushka Petrova wat eerder Russisch dan Mexicaans klinkt, maar dit terzijde. Graceless komt van hun eind vorig jaar verschenen, vierde langspeler. After Destruction is een space opera. Het album daarvoor is een productie van de pas overleden punk estheet Steve Albini. Dit om aan te geven hoe ongrijpbaar Descartes A Kant is.

Descartes A Kant bestaat al een tijdje. Ondanks vier albums waarvan de eerste in 2006 verscheen en de meest recente eind vorig jaar is de verlangde en verdiende doorbraak uitgebleven. Helemaal onbekend is het viertal ook weer niet. Ze traden vorig jaar nog op in Doornroosje. Om Descartes A Kant echt op waarde te schatten, moet je ze hebben gezien. Dus raden we je aan om naar Youtube te gaan en de kleurrijke clip van Graceless te bekijken. Of van een van de andere van een video voorzien tracks van hun jongste album. Er zal een heelal voor je open gaan.

Footballhead – Your Ghost

Footballhead uit Chicago maakt goede sier met een potente mix van gitaargenres die hun wortels hebben in de roemruchte 90’s.

De band rond Ryan Nolen bracht begin maart hun eerste album uit, maar is zoals nieuwe single Your Ghost laat horen nu al weer een stap verder. In principe maakt Footballhead serieuze muziek met teksten over vervreemding en verlatingsangst, maar de band is niet alleen maar emo. Er moet tenslotte ook worden gerockt en dat ze dat doen ze op Your Ghost dus beter fan ooit.

Girl and Girl – Call A Doctor

Call A Doctor is het titelnummer van het debuutalbum van Girl and Girl, een band die we al een tijd lang door je strot proberen te duwen. Deze nog een dan houden we er mee op. Voorlopig.

Call A Doctor is een maf nummer van een rare band. Niet dat hun muziek zo afwijkt van de indienorm. De rariteit zit hem in de stem van de zanger. Die is zingt met een vibrato die je mooi vind of heel erg niet. De bibberatie valt in Call The Doctor overigens wel mee, toch hoor je meteen dat Kai James aan het woord is. Thema van het nummer, van het hele album eigenlijk is de geestelijke nood waarin James soms verkeert. Die nood is bij tijd en wijle zo hoog dat professionele hulp vereist is, ofwel Call The Doctor. Dit klinkt zwaarder dan het feitelijk is, of beter dan het wordt gepresenteerd. Er zit zeker een gekte in de songs van Girl an Girl maar ook een levenslust die de band anders maakt dan anderen en beter dan de meeste. Daarom dus nog maar een nummertje.

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – mei 2024

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van mei 2024:

Arooj Aftab – Night Reign
Beth Gibbons – Lives Outgrown
Bullion – Affection
I. JORDAN – I AM JORDAN
Jessica Pratt – Here in the Pitch
Kati Ran – SÁLA
néomí – somebody’s daughter
Richard Hawley – In This City They Call You Love
Richard Thompson – Ship To Shore
St. Vincent – All Born Screaming
The Lemon Twigs – A Dream Is All We Know

Live Foto Review: Dauwpop dag 2 2024

Afgelopen weekend vond de 28e editie van Dauwpop Festival plaats in de bossen van Hellendoorn. Op vrijdag moesten bezoekers aan het begin van het festival een regenbui doorstaan, maar werden ze op zaterdag rijkelijk beloond met heerlijk weer.

Tijdens deze editie kon Dauwpop bijna 22.000 bezoekers verwelkomen die genoten van een adembenemende line-up. Onze huisfotograaf Serge Hasperhoven was er bij om die in beeld te brengen. Vooral ook van het Pinguin Podium bij stage Hotel Vegas natuurlijk!

Live Foto Review: Dauwpop dag 1 2024

Tramhaus – Once Again

Niet heel lang na het krachtige Beech is er alweer een nieuwe single van Tramhaus, de primus inter pares van de nationale postpunkscene.

Once Again lijkt minder explosief dan Beech, maar dat is maar schijn blijkt na een paar minuten als het tempo wordt opgeschroefd, de gitaren aanzwellen en woordvoerder Luka Jansen alsnog uit de band springt. Ook het tweede voorproefje van het in het najaar verwachte debuutalbum van Tramhaus smaakt dus naar meer.

Daryll-Ann – A note about time

Toen de wederopstanding van de aartsvader aller neder-indie bands werd aangekondigd werd er bij gezegd dat er misschien ook nieuwe muziek in het vat zat. Dat was een teasertje, want Daryll zou Ann niet zijn als de band schaamteloos zou teren op oude roem.

Dat zou hun eer te na zijn geweest. Dus zal Daryll-Ann tijdens hun comeback tour in het najaar naast evergreens als Stay, Surely Justice en Summerdaze ook nieuw werk spelen. De hamvraag is natuurlijk; ‘en is het wat, die nieuwe Daryll-Ann?’ Het antwoord is een volmondig ja. A note about time klinkt gretig, hongerig, urgent. Zo heeft de band nog maar zelden geklonken sinds hun debuutalbum uit ’95. In later werk zat een berusting, een wereldwijsheid die hier wordt weggeduwd door een nu of nooit gevoel. Niet dat Daryll-Ann nu plots op de hardrock toer is, maar er wordt wel flink gerockt en met verve. De reünie van Daryll-Ann blijkt niet alleen leuk, maar ook nodig. Voor alle betrokkenen.