Category: Recensies

Library Card – Days Of Clay

Days Of Clay, de nieuwe single van onze favoriete boekenclub, Library Card is een duet over het verlangen naar een tijd die je zelf niet hebt meegemaakt.

‘Au recherche du temps perdu’, maar dan anders en in het Engels. De Rotterdammers filosoferen samen met Axender. Dat is de nom de plume van Marnix Visser van o.a. Korfbal. Days Of Clay is feitelijk een podcast met een beat. De single krijgt de Paradiso vinylclub-behandeling of wel zal in beperkte oplage verkrijgbaar zijn als 7 inch single. Op rood vinyl nog wel.

Courtney Barnett – Stay In Your Lane

Dat Courtney Barnett zich niet laat opjutten, weet iedereen die haar  kent. Ze wordt niet voor niets ‘queen of the slackers’ (luilakken) genoemd.

Vier jaar geleden bracht ze haar laatste album uit. Twee terug kwam ze wel met een soundtrack, maar daarop zong ze niet dus die tellen we niet mee. Maar er is weer activiteit in het Barnett-kamp; een nieuwe single en waarschijnlijk binnenkort ook een nieuw album. Stay In Your Lane is instant herkenbaar als een nummer uit Courtney’s koker. Maar toch ook wel essentieel anders dan evergreens Avant Gardener of Pedestrian At Best.

Om het wat onelegant te zeggen, Courtney heeft hier peper in haar reet. Het opgefokte tempo van Stay In Your Lane past prima bij het onderwerp: ergernissen in het verkeer. Uiteraard is haar road rage een metafoor en gaat het nummer in het echie over niet willen worden opgejaagd. Daar wordt ze sacherijnig van. Hoe diep haar frustraties gaan, weten we als het album er is, maar we kunnen niet zeggen dat de nieuwe Courtney Barnett niet bevalt.

Cardinals – Burning Of Cork

Burning Of Cork is de minst Iers klinkende single van Cardinals tot nu toe.

Zat er in vorige songs altijd wel ergens een fiddle, fluit of accordeon verstopt, dit keer doen de elektrische gitaren het zware werk. De songtitel kan je op twee manieren interpreteren; het verbranden van kurk of het verbranden van Cork. Dat is na Dublin de grootste stad van Ierland. De tweede uitleg is de beste. De korte maar heftige song gaat over de Ierse onafhankelijkheidoorlog van 1920. Toen hielden de Britse bezetters ongelofelijk huis in Cork waarna ze ook nog eens de stad in as legden. Sindsdien zijn de Ieren solidair met elk volk dat strijd tegen zijn bezetter. De dubbele boodschap van de 3e single van het Masquerade album (13/20 van Cardinals moge duidelijk zijn.

Concerten: 29 november Doornroosje/Nijmegen. 30 november Tolhuistuin/Amsterdam.

Tony Hadley pakt Victorie in Alkmaar moeiteloos in

Tony Hadley in het state of the art-poppodium Victorie in Alkmaar betekent een uitverkocht huis voor de voormalig zanger van Spandau Ballet. De Britse band die in de jaren 80 erg productief was en grote successen vierde. Wereldwijd. De band is vanwege hommeles al weer even ter ziele. Hadley (65) weet van geen ophouden.

Gezien: Podium Victorie Alkmaar, 27 oktober 2025
Tekst en foto: Pieter Visscher

“Are there any crazy girls in the audience?”, vraagt Hadley, na openingsnummer Feelin’ Good. Een liedje uit 1964 van Anthony Newley en Leslie Bricusse. Hadley zittend op een barkruk. Hij hangt even de crooner uit en dat jasje zit prima. Nog immer een charmeur vanjewelste. Zeer goedgemutst. Prima bij stem bovendien. Hadley smokkelt vocaal her en der met een octaafje lager, maar daar is tijdens publieksfavoriet True geen sprake van. Spatzuiver als in de jaren 80. Wat een ijzersterke popsong blijft dat toch.

Hadley is open over zijn moeizame huidige relatie met de andere leden van Spandau Ballet zonder overdreven in detail te treden. Hij heeft alles aan de band te danken, zegt-ie. Gasten die begonnen als schoolbandje en samen de wereld veroverden vanaf 1981. Through The Barricades is met afstand het beste nummer dat Spandau Ballet op plaat heeft gezet, volgens Hadley, die de rotzooi op onze planeet nog even aanstipt en associeert met de tekst van Gary Kemp, over de ellende in Noord-Ierland in de jaren 80. Kemp schreef vrijwel alles voor de band.

Hadley proost op het leven met een glas Jack Daniels in een hand. “My favourite drink for more than 45 years. I love it.” Er volgt een Queen-cover: Somebody To Love. Hadley vertelt groot fan te zijn van de band en heeft het zelfs over zijn vriend Freddie, die hij enkele keren ontmoette. Hadley is zichtbaar wat strammer in de heupen dan vroeger, terwijl hij aan expressie niets heeft ingeleverd. Wat kilootjes erbij. Dat wel. Het zweet druipt na enkele nummers van zijn voorhoofd, maar Hadley weigert z’n gedistingeerde sjaaltje af te doen, laat staan zijn colbert. Soigné tot op het bot. Er is niet veel veranderd. Bloesjesman gebleven.

Een opvallende rol tijdens de show is weggelegd voor de beweeglijke percussioniste, die ook nog eens over een geweldige stem blijkt te beschikken. De band staat sowieso als een huis en dan klinken hits als Chant No. 1 (I Don’t Need This Pressure On), het meesterlijke I’ll Fly for You en de te verwachten afsluiter Gold nog altijd alsof de tijd heeft stilgestaan.

The Orchestra (For Now) – Deplore You/Farmers Market

We volgen The Orchestra (For Now) al een tijdje, maar de vonk wilde maar niet overslaan. Misschien zijn we zolangzamerhand gewend aan de barokke en gelaagde art-rock van de Britse band.

Of heeft Deplore You/Farmers Market iets dat we eerder niet hoorden. Hoe het ook zij, de nieuwe single raakt waar eerdere nummers net misten. Deplore You/Farmers Market heeft niet voor niets een dubbele titel. Het zijn feitelijk twee aparte songs. Deplore You is een intense pianoballade met cellobegeleiding, beetje Thom Yorke achtig misschien wel. Niet echt radiomuziek, maar wel echt mooi. Dan wordt het na 4 minuten even stil, nou ja even, ruim 10 seconden -een eeuwigheid op de radio- en dan volgt een muzikale woedeuitbarsting van het het hele orkest. Check ook die clip!

Nusantara Beat – Ke Masa Lalu

We hebben een paar singles van Nusantara Beat overgeslagen, want net iets exotisch. Ke Masa Lalu heeft echter weer genoeg westerse pop & rock elementen om ook bij ons aan te kunnen slaan.

Dat zijn om te beginnen de mooie zang van frontvrouw Megan de K en niet op de laatste plaats een fraaie surfgitaarsolo van Jordy S. Als je weet dat Ke Masa Lalu ‘naar het verleden’ betekent, spreekt het voor zich dat de nieuwe single van de Neder-Indoband een weemoedige klank heeft. De coverfase heeft Nusantara Beat inmiddels achter zich gelaten. Ke Masa Lalu is een eigen nummer. En een van hun beste!

Ga ze zien:

22/11 Paard/Den Haag. 27/11 Effenaar/Eindhoven. 28/11 Simplon/Groningen. 4/12 Doornroosje/Nijmegen. 6/12 Rotown/Rotterdam, 7/12 TivoliVredenburg/Utrecht.23/12 Paradiso/Amsterdam. 27/1 Ancien Belgique/Brussel..

Sorry – Today Might Be The Hit

We hebben het al eerder gezegd en we zullen het nog wel vaker zeggen. Sorry is een van de beste Britse bands van de jaren twintig.

Op 7 november komt het derde en waarschijnlijk meest overtuigende bewijs tot nu toe uit van die stelling. Nieuwe single Today Might Be The Hit is de vijfde vooruitgestuurde single van het Cosplay album en de meest speelse van het stel. Energiek ook en ongrijpbaar, maar dat laatste zijn bijna alle liedjes van Sorry.

Sorry maakt deel uit van de nieuwe lichting Britse bands die in geen enkel vakje passen. Bands als Black Country, New Road, Divorce en Westside Cowboy. Bands ook die uit zowel mannen als meisjes bestaan en vaak uitbundige, eigenzinnige en ook intellectuele muziek maken.  Dat er meer zoals zij mogen volgen.

The Bobby Lees – Napoleon

The Bobby Lees scoorden twee jaar geleden een IJsbreker met Dig Your Lips en een flinke hit in de Graadmeter met Ma Likes To Drink.

De punkband uit Woodstock pikt nu de draad weer op met het prettig opgefokte Napoleon, een song die half gerapt half gezongen wordt door frontpersoon Sam Quartin. Zonder breaks stormt het nummer door tot na iets meer dan twee minuten de finish is bereikt. De Napoleon uit de titel is niet De Napoleon, maar Napoleon Hill, een politiek filosoof die een wet voor succes formuleerde. Sam staat open voor elke suggestie om van de puinhoop die haar leven nu is iets beters te maken. Dat klinkt vrij hopeloos, maar er zijn ook dingen die wel goed gaat. Zo is Napoleon de eerste release van The Bobby Lees op het legendarische punklabel Epitaph. Daarop zal begin volgend jaar ook het nieuwe album van het punktrio verschijnen.

Midlake – The Calling

Single 3 van het 6e Midlake album is weer anders dan zijn voorgangers.

Op The Calling horen we de band uit Texas strak en gedisciplineerd en krijgen ze halverwege versterking van een blazerssectie. Wat minder soft dan Days Gone By en wat aardser dan The Ghouls laat The Calling horen dat Midlake a) ook na een kwart eeuw nog voldoende noten op zijn zang heeft en b) dat ‘A Bridge To Far’ (7/11) weer een gevarieerd en c) sterk album gaat worden.

Concert: 10 feb. Paradiso.

Bleech 9:3 – Ceiling

Er zitten twee broers in Bleech 9:3, Barry en James Quinlan. En de band komt uit Dublin.

Veel meer weten we nog niet te vertellen over Bleech 9:3, dat meer dan overtuigend debuteert met het intense Ceiling, een song die we op het neo-grunge spectrum zouden willen plaatsen. Heel lang zal Bleech 9:3 niet onbekend blijven. Als de band live net zo goed is als de eerste single suggereert, zullen ze zeker opvallen op het Left Of The Dial Festival, waar ze op donderdag drieëntwintig tien te zien zullen zijn om half twaalf in Waterfront. In Rotjeknor dus.