Category: Recensies

Min Taka – eYeSiGht

Popronde, Le Guess Who, ESNS, Paradiso Singles Club: zeggen dat het goed gaat met Min Taka is bijna een understatement.

Min Taka (= een mythische, verloren planeet) is de naam van de band /project van een Turkse zangeres-songwriter Yasemin Koyuncu. Ze is geboren en getogen in Istanboel, maar woont en studeert tegenwoordig in Rotterdam. Tot voor kort zong Yasmine vooral in haar moerstaal, maar haar nieuwe single is in het Engels. EyeSiGht is een sprookjesachtig neo-hippie liedje met (vintage) drumcomputer, engelenzang en een dwarsfluitsolo. Min Taka heeft al aardig wat uitgebracht. Wat opvalt is hoe veelzijdig ze is, maar ook de constant hoge kwaliteit. Heel soms schemert haar Turkse achtergrond door, maar Min Tika toont zich vooral een muzikale kosmopoliet voor wie over niet al te lange tijd ook Nederland te klein zal zijn.

Popwarmer: Hiqpy – Something

Een paar jaartjes geleden speelde de Amsterdamse band Hiqpy nog op onze Pinguin Radio Showcases tijdens ESNS. Vorig jaar stonden ze met een flinke buzz al vroeg op de avond op Noorderslag en dit jaar krijgt het viertal een welverdiende prominentere plek. De band rondom zangeres Abir Hamam heeft live een enorme reputatie opgebouwd. Dat zorgde zelfs ervoor dat Hiqpy al vorige maand in de Snob 2000 stond met een liveversie vanuit Slachthuis van Something. Nu is Something dan eindelijk officieel uit. De krachtige stem van Abir blijft ook in de studioversie helemaal overeind. Live klinkt Hiqpy wat grungier dan op plaat. Something begint wat dromig en poppy, maar op het eind zit er toch een flinke (classic)rockclimax in. Hiqpy is hét Nederlandse antwoord op Wolf Alice en heeft grootse ambities. Daarvoor is topproducer Danton Supple (van o.a. Coldplay) aangetrokken.

De Toegift – Yparxi

Yparxi is Grieks voor Het Bestaan. De zangeres van de nieuwe single van De Toegift is de van Kreta afkomstige Carmela Michailidis, die we hier ook fluit horen spelen.

Haar stem en die fluit zijn belangrijke elementen van Yparxdi, maar het puntje op de i is een of ander elektronische instrument, dat maar heel even in beeld is maar opvalt omdat het zo’n wonderlijk geluid produceert. Voor wie geen Grieks verstaat, Carmela treedt in het voetspoor van haar verre voorvaderen met een filosofische tekst over de relatie tussen het verleden en het nu.

De nieuwe single van De Toegift is misschien wat rimpellozer dan je van ons gewend bent, maar we vinden hem te bijzonder om er niks mee te doen. Op februari komt album 2 uit van De Toegift, onder de intrigerende titel, ‘kleine auto, grote hot wheel’.

13 feb – PaRaDox, Tilburg 22 feb – Paradiso, Amsterdam

15 feb – EKKO, Utrecht 27 feb – Rotown, Rotterdam

20 feb – Merleyn, Nijmegen 04 apr – Vegafabriek, Nijmegen

21 feb – Der Aa-Theater, Gronin 08 apr – AMOR, Antwerpen

Benjamin Booker – SAME KIND OF LONELY

Zeven jaar is Benjamin Booker uit de running geweest. Een van de redenen dat hij zo’n lange pauze heeft ingelast is een bijna doodservaring. Ben kwam tijdens een fietstocht in New Orleans midden in een vuurgevecht terecht.

Hij kwam met de schrik vrij, maar voelde wel de behoefte om eens goed na te denken over de zin des levens. Hij liet de muziek even voor wat die is en ging dingen doen als skaten in L.A. Maar ook muzikantenbloed kruipt waar het niet gaan kan dus begonnen er nieuwe nummers op te borrelen. Die testte hij in kleine clubs in het zelfde Los Angeles. Inspiratie haalde hij dit keer bij rapcrew Mob Deep en shoegazepioniers The Jesus and Mary Chain.

Dubbel B produceerde zijn nieuwe album samen met hip hop producer Kenny Segal. Single SAME KIND OF LONELY, dat nog het meeste wegheeft van een delta bluessong in grunge stijl is anders, maar ook niet weer heel dan doorbraakhit, Violent Shiver uit 2014. We herkennen dezelfde bevlogen muzikant. Lower verschijnt op 24 januari.

MICH – Roman Soldiers

Met een vierde album op komst kun je MICH nauwelijks meer een hobbyproject noemen, al is de band niet de belangrijkste bezigheid van de muzikanten.

De opvolger van Nuts heet CHAIR. Een releasedatum is er nog niet, maar al wel een aanlokkelijke eerste single. Die laat een verdere perfectionering horen van het neo-new wave geluid waarmee MICH furore maakte. Roman Soldiers is poppy en dansbaar en bijzonder mooi gemaakt. De hoofdingrediënten zijn een superieure gitaarriedel, een sfeervolle vintage synthesizer en niet op de laatste plaats de zachte, melancholieke samenzang van Sofie Winterson en Bastiaan Bosma. Die zang contrasteert mooi met het vlotte tempo van de song. ‘Sad pop meets happy wave’ noemen ze hun muziek zelf en dat is precies wat het is.

Mogwai – Fanzine Made Of Flesh

Het Schotse Mogwai heet van de postrock te zijn, dwz dat de band geen rekening houdt met aan het rockgenre verbonden conventies als een logische opbouw, welgeplaatste solo’s en pakkende refreinen.

Fans van het oude Mogwai -de band bestaat 25 jaar-  zullen dan ook verrast worden door nieuwe single Fanzine Made Of Flesh, want Mogwai op zijn aller toegankelijkst. Je kunt zelfs meezingen! Als de tekst verstaanbaar zou zijn dan, want dat is hij namelijk niet echt. Naast een behoorlijk refrein heeft Fanzine Made Of Flesh zelfs iets van een hook, een aanknopingspunt in de vorm van een vrolijk huppelende synthesizer. Mogwai goes King Gizzard, soort van.

Vrees niet fans, Mogwai op standje pop is nog lang niet poppy genoeg voor de reguliere hitparade, maar een underground hit mogen we zeker niet uitsluiten.

Het door John Congleton (St Vincent/The War On Drugs/ Sigur Ros e.a.) geproduceerde The Bad Fire (album 11e) verschijnt eind deze maand.

The Symposium – Light Speed 2

The Symposium is een indieband uit Chicago, die het vast niet erg vind dat The Strokes met sabbatical zijn. Ze vissen namelijk in dezelfde powerpopvijver als de band van Julian C.

Waar natuurlijk helemaal niks mis mee is. Onlangs verscheen het derde album van The Symposium, aangejaagd door Light Speed 2. De single laat horen dat The Symposium inmiddels de imitatiefase heeft verruild voor die van emulatie, het overtreffen van hun voorbeeld. Het is namelijk lang geleden dat The Strokes zo’n fris en fonkelend gitaarliedje hebben losgelaten als dit vijfde nummer van het The Sonic Age album.

hey, nothing – Barn Nursery

Tweemo kent u die uitdrukking? Tweemo is een jong genre met als kenmerken een traag tempo, een melancholieke ondertoon en een lo fi, semi-akoestische productie. Tweemo is een samenvoeging van de woorden twee en emo. Waar dat ‘twee’ vandaan komt is niet helemaal duidelijk. Emo is een rocksoort met gevoelige teksten.

Als voorbeeld van tweemo wordt vaak naar hey, nothing verwezen, een duo uit de Amerikaanse staat Georgia. Barn Nursery is de opvolger van Sick Dogs dat we bijzonder genoeg vonden om er IJsbreker van te maken. Barn Nursery is heel anders en dat is altijd goed. De nieuwe single begint met een simpele riff op de akoestische gitaar en zang van Harlow Philips, de vrouwelijke helft van hey, nothing. Later valt Tyler Marbry in. Hij zingt ook het laatste couplet dat een stuk intenser is dan het eerste deel, maar het blijft een klein, mooi en indringend liedje. Kan wel wat worden dat tweemo.

Baba Stiltz, Okay Kaya – Bedside

Vier jaar geleden sleepte Baba Stilz de IJsbreker in de wacht met Running To Chad. Het was een van de eerste popliedjes van de Zweeds-Filipijnse producer Baba verdient zijn dagelijks brood als dj en  beats bedenker voor internationale hip hop artiesten. 

Na wat omwegen in de vorm van een experimenteel album en een soundtrack is Baba nu weer terug op het popspoor. Dit keer met charmante assistentie van Okay Kay. Zij is een Noors-Amerikaanse zangeres met meerdere million-streamers op haar naam. Bedside is een gezamenlijk gezongen en geschreven lo fi electro-popliedje met stille scheurgitaar. Niet spectaculair wel erg lekker.  Een duet album is in de maak.

Terra Twin – Crooked

Een enthousiaste fan op Youtube schreef dat Crooked hem/haar sterk aan Snow Patrol doet denken. Dat betekent dat we er serieus rekening mee moeten gaan houden dat Terra Twin de zelfde weg op gaat als Hozier, London Grammar, Nothing But Thieves en Lola Young, acts die je hier voor het eerst hoorde en nu zo populair zijn dat wij weer zijn afgehaakt. Zoeken naar nieuw talent. Dat is onze missie.

Terra Twin maakt geen opzienbarende, grensverleggende of echt alternatieve muziek. De band valt op met ambachtelijke gitaarliedjes en de prettige stem van frontman, Maxim Baldry. Die laatste is duidelijk de kracht van de band, maar misschien ook wel de zwakte, Baldry is namelijk naast muzikant ook acteur (o.a. in de tv serie Rings Of Power). Mocht zijn acteerloopbaan een vlucht nemen gaat dat waarschijnlijk ten koste van zijn band. Aan de andere kant kan zijn bekendheid als acteur ook een positief effect hebben op de levensloop van zijn band. Hoe dan ook is de kans groot dat Terra Twin over niet al te lange tijd de cross over maakt naar de mainstream.  Vergeet dan niet waar je de band het eerste hoorde ;).