Tag: 013

Outrage! Is Now, het derde studioalbum van Death From Above verscheen 8 september en in maart volgend jaar komt de band onder meer naar Nederland en België voor optredens. Mooi moment om de twee mannen aan de tand te voelen, in hotel The Hoxton, aan de Amsterdamse Herengracht. Een buitenbeentje in de hotelwereld. Stijlvol, maar lekker rommelig. Met een gratis minibar en na elven ‘s ochtends wordt er nog gewoon ontbijt geserveerd. Sebastien Grainger en Jesse F. Keeler, buitenbeentjes in de muziekwereld, is het etablissement op het lijf geschreven. De twee gaan weer uitstekend door één deur. “Alles is anders nu.”

Tekst en foto’s Pieter Visscher

In 2001 gestart, zijn Grainger en Keeler tussen 2006 en 2011 zo’n vijf jaar gebrouilleerd geweest, om daarna de draad weer op te pikken. Op diverse vlakken verschilde hun mening. Op creatief gebied bijvoorbeeld; welke muzikale koers ze moesten varen. Overduidelijk is de hegemonie tussen de twee nu beter dan ooit. Ze lachen om elkaars grappen, ogen bijzonder ontspannen en praten honderduit. Vrienden voor het leven? Zonder twijfel. Ja, het kan verkeren. Dat de twee goed in hun vel zitten, blijkt ook wel uit de lovende recensies die Outrage! Is Now kreeg. Onder andere op pinguinradio.com. 

Het nieuwe album werd geproduceerd door Eric Valentine, bekend van productiewerk voor onder meer Slash en Queens Of The Stone Age. Zijn invloed op de nieuwe plaat mag niet worden onderschat. “Het album was niet eens afgekomen als hij zich er niet mee had bemoeid!”, lacht Keeler. “Hij heeft zich werkelijk over alles ontfermd op de plaat. Dat was een ideale situatie voor ons. Waar we ook heen wilden, muzikaal, hij volgde ons. Hij faciliteerde alles wat we wilden. Eric heeft ons echt volledig gestuurd. Álles in de juiste richting. Wanneer hij iets hoorde waarvan hij dacht dat hij het al ergens van kende, werd de boel zonder meer omgegooid. Dat voelde heel erg goed. Hij was enorm direct en dat bevalt ons wel. Uit het niets zei hij vaak: “I have an idea!” Waarop wij reageerden met: “Well, let’s hear it!” “Dat vertrouwen heeft zich uitbetaald.”

Puur

De twee Canadezen noemen Death From Above in de huidige vorm de puurste versie van de band. “Dat heeft alles te maken met zelfvertrouwen”, zegt Keeler. “We zijn in bloedvorm. Toen we opnieuw startten met de band werd soms gevraagd of we een extra bandlid gingen toevoegen. Maar we zijn dicht bij onszelf gebleven en dat voelt ontzettend puur. De eerste opnames na de breuk (voor The Physical World, 2014 – PV) vonden nog plaats in een soort vacuüm. Wat we deden was een experiment dat we op de wereld wilden afvuren. Uiteindelijk verdween dat experimentele. Het voelt inmiddels weer heel erg natuurlijk om platen te maken. Ik snap best dat het behoorlijk abstract klinkt wat ik allemaal zeg, maar zo voelen die dingen nou eenmaal.”

Bellamy?

In het fantastische Moonlight, van Outrage! Is Now, lijkt het alsof Grainger bewust het stemgeluid van Muse’ Matthew Bellamy imiteert en ook muzikaal schuurt de song tegen Bellamys band aan. Het heeft meer weg van een parodie dan van een bewuste pastiche, want Death From Above heeft dat soort gekkigheid niet nodig. Grainger ontkent de overlappingen, in alle toonaarden. “Wie is die Matthew Bellamy eigenlijk? Nee serieus, en die band ken ik ook niet. [lacht] In dat nummer ben ik wel beïnvloed hoor, absoluut, maar dan door Scott Walker. De drummer van Muse – geen idee hoe die jongen heet trouwens – heb ik eens ontmoet, in een bar in New York. Hij was zó opgewonden dat-ie me tegenkwam. “You’re the singer from Death From Above!” “Het was best gezellig. Klein mannetje, viel me op.”

Camping

Een van de hoofdoorzaken van de breuk tussen Grainger en Keeler in 2006 is dat ze eigenlijk nooit inhoudelijk met elkaar spraken. Het was oppervlakkig en wederzijdse irritaties werden ingeslikt. Totdat de boel ontplofte. Inmiddels gaat dat een stuk beter. “Interessant dat je het vraagt. Er waren inderdaad een hoop meningsverschillen, waar we niet over spraken. Er was erg veel aanleiding om uit elkaar te gaan, met frustraties als hoofdoorzaak. Gelukkig is alles anders nu. We lachen hartstikke veel met elkaar. Onze band voelt inmiddels als een relatie. Ik merk het ook in mijn huwelijk hoor; wanneer er niet meer gelachen wordt, is er iets aan de hand.. Je moet plezier hebben met je vrouw en dat geldt ook voor de band. Stel: je gaat naar de camping met een goede vriend en het is continu kutweer. De eerste nacht maak je nog grappen, maar na een paar dagen denk je: fuck this rain! Je begint je af te reageren op die vriend. Zoiets moet het zijn geweest. Het is nu makkelijker om op situaties van toen terug te kijken, dan wanneer je ze daadwerkelijk meemaakt.”

“Oh, je wil wat foto’s maken? Wacht, dan snijd ik mijn polsen even door.”

 

 

 

 

 

 

 

Achterhoofd

Outrage! Is Now klinkt wat gepolijster dan de twee voorgangers You’re A Woman, I’m A Machine (2004) en The Physical World (2014). Ook songtechnisch hoor je dat Grainger en Keeler nog altijd sprongen maken. Keeler: “Nu de plaat af is denk ik dat we onderweg, tijdens het schrijven van de songs, links en rechts muzikaal toch wel wat inspiratie hebben opgedaan. De tatoeëerder waar ik heen ga, heeft meestal doommetal opstaan. Achteraf moet ik daar wat van meegepikt hebben, denk ik. Niet specifiek op het moment dat hij met naalden bezig was, maar het moet in mijn achterhoofd hebben gezeten. Een periode na The Physical World luisterde ik veel naar Ty Segalls album Manipulator. Dat is een vrij klassieke rockplaat, à la Black Sabbath. Vol met agressieve geluiden. Die stijl van opnemen is vintage en heeft de plaat wel beïnvloed. Niet bang zijn voor verschillende tempo’s en niet continu extreem zijn. De muziek laten ademen.”

Vreemd

Canada is een land waar wel meer grote rockbands vandaan komen. Denk aan The Tragically Hip, The Tea Party en Arcade Fire. Canada is immens. Zo’n 140 keer groter dan Nederland en België samen. Toch heeft het maar 36 miljoen inwoners. Onvergelijkbaar met het dichtgeslibde Nederland, dat welhaast als metropool gekenschetst kan worden. De wereldbevolking is oneerlijk verdeeld. Grainger en Keeler vinden dat ze in een vreemd land leven. “Canada heeft al heel lang een identiteitscrisis”, vindt Grainger. “Komt door de grootte. Soms moet je 24 uur rijden om ergens te komen waar je wil zijn. Onderweg kom je dan geen kip tegen. Plaats dat maar eens in een Europees perspectief. Canada is só fucking big! Amerika bijvoorbeeld, heeft veel minder dead space. Dat is niet te vergelijken. We zouden nu een poosje kunnen klagen over Canada, maar dat zou dan weer niet terecht zijn. We hebben niet dezelfde shit als in Amerika. Het is in Canada alleen overal zó anders, van plaats tot plaats. In dat Europese perspectief: je kunt Amsterdam en Krakau ook niet met elkaar vergelijken. Zo moet je het eigenlijk zien.”

7 maart staat Death From Above in 013. Ze kijken ernaar uit. “Het gaat geweldig worden”, verzekert Keeler. “We hebben de nieuwe plaat nog niet live gespeeld, maar ik beloof dat we druk gaan oefenen in Canada. Het wordt een opwindende show. Voor ons en voor het publiek. Amazing songs, performed in an incredible way!”, lacht Grainger. “Want sinds we het ons kunnen veroorloven om niet meer hutjemutje te hoeven slapen, gaat alles gewoon een stuk beter. Serieus: incidenteel hebben we weleens noodgedwongen lepeltje-lepeltje gelegen. Dat gun je echt níemand..”

LIVEDATA 01/03 Botanique-Orangerie Brussel 07/03 013, Tilburg