Tag: BC Camplight

BC Camplight – The Last Rotation Of Earth

Nieuwe BC Camplight single, The Last Rotation Of Earth is een rijkelijk georchestreerd en ambitieus opgezet nummer over de dag des oordeels, niet de religieuze, of de ecologische, maar een amoureuze laatste dag.

Na 9 jaar samen zei zijn geliefde plotseling adieu. Alsof de aarde stilstond, zo ervoer BC, echte naam Brian Christinzio (New Jersey 1979) die rampendag. Een a-tonale gitaarsolo illustreert zijn verwarring. Voor wie nog twijfelt aan de schok die de breuk veroorzaakte laat hij The Last Rotation Of Earth eindigen met een explosie, of is het een implosie? Maar hij heeft het overleefd en kan het dus navertellen. Op 12 mei verschijnt het gelijknamige album.

BC Camplight – I’m Alright In The World

Een ‘musician’s musician’ is een muzikant die vooral door zijn/haar collega’s wordt gewaardeerd, maar door het publiek nog moet worden ontdekt. Vaak gebeurt dat pas na zijn/haar verscheiden. Denk aan John Prine. Ook BC Camplight is zo’n musician’s musician. ‘Waar haalt hij het vandaan?’ is een korte samenvatting van de bewonderende commentaren van collega’s op Youtube naar aanleiding van zijn nieuwe single I’m Alright In The World.

BC, Brian Christinzo is een Amerikaanse zanger-songschrijver met bijna vijf albums op zijn naam. Ondanks deze flinke output geniet hij in popkringen vooral bekendheid omdat een deel van zijn oude backingband is opgegaan in The War On Drugs en vanwege zijn bijdragen aan het Epic album van zijn Sharon van Etten. Van alle songs die hij sinds 2005 heeft uitgebracht heeft er maar ´´´´´e´en meer dan een miljoen plays, het ook door ons gedraaide I’m Desperate. Die titel typeert de man, zelden zit het BC mee. Gelukkig is hij wel een doorzetter en zit hij dankzij of ondanks die rampspoed nooit om materiaal voor songs verlegen.

Blijkens de titel van zijn nieuwe single, I’m Alright In The World heeft hij zich of in zijn lot geschikt of zit het hem de laatste tijd een beetje mee. Er van uit gaande dat de tekst auto bio is natuurlijk, maar dat lijkt wel het geval. De hoofdpersoon, die tot de conclusie komt dat hij Alright In The World is heet net als de auteur Brian.

Die voorzichtig optimistisch toon hoor je terug in de muziek van het ruim opgezette I’m Alright In The World met zijn prettige shuffle beat, Beach Boys achtige vocalen en proggy-rocky gitaarpassages. En die sample; is dat een een baby of een kat? Daarover zijn we nog niet helemaal uit. Wel over het feit dat BC Camplight veel meer aandacht verdient. Liefs bij leven.

White Denim met BC Camplight o.a. langs Muziekgieterij en Paradiso Noord

Na tien jaar en zes langspelers is White Denim nog steeds op zoek naar de rode draad in hun carrière en daar is helemaal niets mis mee. In augustus kwam album nummer zeven ‘Performance’ uit. Hoewel de indieband uit Austin, Texas voor het maken van deze plaat luisterden naar de beste albums ooit gemaakt, is het resultaat naar eigen zeggen net dom genoeg om op te drinken, dansen of vechten. White Denim neemt het allemaal niet zo serieus, maar bracht in de loop der jaren wel pareltjes als ‘Ha Ha Ha Ha’, ‘At Night In Dreams’ en ‘Pretty Green’ uit.

Voorprogramma: BC Camplight (momenteel in de Graadmeter met I’m Desperate)

LIVEDATA 08/11 Muziekgieterij, Maastricht 10/11 Paradiso Noord, Amsterdam 11/11 Doornroosje, Nijmegen 17/11 TRIX, Antwerpen

BC Camplight – I’m Desperate

BC ‘Brian Christinzio’ Camplight is al een tijdje bezig, 16 jaar om precies te zijn. Dat hij in die periode slechts vier albums heeft uitgebracht – inclusief het recente Deportation Blues- heeft alles te maken met de moeite die het hem kost om zijn geest gezond en zijn lichaam rein te houden.

BC debuteerde in 2005 met een bijna traditioneel singer-songwriter album met ogenschijnlijk vrolijke pianoliedjes over donkere onderwerpen. Ook de een jaar later verschenen opvolger vertoonde  een discrepantie tussen vorm en inhoud. Het zou 8 jaar duren voordat BC weer iets van zich liet horen. In de tussentijd was hij mede door de verandering van omgeving – hij was van New Jersey naar het Engelse Manchester verhuisd- er in geslaagd om af te kicken en de draad van zijn carrière weer op te pikken.

In die tijd ook speelde hij met Sharon van Etten een leden van The War On Drugs. Op zijn derde album stonden vooral meerstemmige songs in het verlengde van The Beach Botys van Brian Wilson, iemand die net als BC worstelt met depressies. Op het nieuwe BC Camplight album hebben we ‘slechtst’ drie jaar hoeven te wachten.

Het eerste dat opvalt aan Deportation Blues – de titel is ingegeven door het feit dat BC Engeland moest verlaten omdat zijn visum was verstreken- is de verandering van stijl. De songs hebben rafelige randjes en de ‘olijke’  piano is vervangen door duistere synthesizers. Meer Nick Cave dan Elton John zeg maar. Ongewijzigd is de sterke falsetto waarmee BC zingt en ook is er nog steeds plaats voor meerstemmige koortjes. Tekstueel is BC zo helder als hij maar zijn kan, zie titels als Am I Dead Yet, I’m In A Weird Place Now en het op single verschenen I’m Desperate.

I’m Desperate is een licht donkere track met een gedreven tempo en een door de elektronica eighties aandoende sfeer. BC zingt deels in zijn spreekstem en deels in falset waardoor het effect ontstaat alsof  hij een duet zingt met zichzelf. Het geheel krijgt een poppy cq radiovriendelijke kick door het opzwepende woo hoo refrein. Een hit zal I’m Desperate echter niet snel worden. Maar mensen die meer zoeken in muziek dan een liedje om mee te zingen of een beat om op te dansen hebben aan BC Camplight een goede.