Foals – Crest of A Wave

Zo werkt dat; als je niet kunt dansen krijg je er steeds meer zin in. Ook bij Foals heeft het verplicht thuis blijven voor discokriebels gezorgd. Het heeft geresulteerd in een album dat op momenten misschien wat licht is.

Daar staan nummers als Crest of A Wave tegenover dat zo’n beetje alles heeft wat Foals zo bijzonder maakt zonder dat het een herhaling van zetten is. Ook op het negende nummer van de tot trio geslonken band is de beat prominent, maar niet per sé dansbaar. Crest Of A Wave gaat over een verblijf in St Lucia, maar er is ‘trouble’ in het tropisch paradijs. Yannis zit om verder niet opgehelderde redenen vast op het eiland. Luxe probleem natuurlijk, maar wel een dat een mooi liedje heeft opgeleverd. 

Foals – 2 A.M.

Je bent (eindelijk weer) aan het stappen, maar zit er doorheen. Het is 2 A.M. Eigenlijk wil je naar huis, maar je bent je vrienden kwijt. Foals trekt dit niet onbekende probleem breder en maakt er een filosofische betoog van over alleen zijn en zoekende. Wie wil kan hier eens goed over nadenken.

Wie daar geen zin in heeft kan lekker dansen op de onweerstaanbare beat of meezingen met het fijne refrein. Single twee van het nieuwe Foals album bevestigt het idee dat de plaat in ieder geval op het eerste niveau vlot en feestelijk gaat worden. De eerste single, Wake Me Up had ook al zo’n opgewekte beat. Maar Foals zou Foals niet zijn als er onder het glanzende oppervlakte geen sombere gedachten op de loer zouden liggen.

Het zevende album van Foals heet Life Is Yours, een releasedatum is nog niet bekend.

Popwarmer: Foals – Wake Me Up

Het lijkt een eeuw geleden dat Foals met nieuwe muziek kwam, maar dat valt dus heel erg mee. In 2019 bracht de band nog twee albums uit, Everything Not Saved Will Be Lost pts 1 en 2 en vorig jaar nog een geremixte Best Of.

Maar dat maakt de nieuwe single niet minder welkom. Wake Me Up is eerder solide dan spectaculair. Er zit een licht discosausje over het nummer, met name in de funky gitaar, maar verder is het Foals zoals we ze kennen, energiek en enerverend. Wake Me Up is niet alleen, het is de eerste proeve van een nieuw album dat de band heeft geschreven tijdens hun gedwongen thuisverblijf.

Sinds het aimabele vertrek van toetsenist Edwin Congreave zijn er nog maar drie Foals. De onderlinge sfeer is opperbest volgens aanvoerder (en Cat Stevens lookalike) Yannis Philippakis. Dat vertaalt zich in de nieuwe songs, die grotendeels gaan over het (terug)verlangen gaan naar zorgeloze tijden. Vandaar ook die dansbare beat in Wake Me Up. Foals zit nog volop in het productieproces van het nieuwe album. Over het wat en wanneer is dan ook nog niets bekend.

Foals – Neptune

Vorig jaar bracht indieband Foals uit Oxford maar liefst twee albums uit. En of het allemaal nog niet genoeg is hebben de heren een EPISCHE videoclip gemaakt van tien (!) minuten bij het nummer Neptune. Want ja, zo lang duurt het nummer en albumafsluiter ook op Everything Not Saved Will Be Lost Part 2.

Op 14 april speelt Foals in AFAS Live en op 23 augustus op Lowlands.

Foals – Into The Surf

Vlak voor de release van ‘Everything Saved Will Not Be Lost Part 2’ gooit Foals er nog even een derde single uit. Was ‘Black Bull’ hard en recht toe recht aan en ‘The Runner’ Foals op standje radio met Into The Surf betreedt de band weer een ander terrein. Dat van klassieke Britse sympho. Met zijn theatrale galm, mellotron-achtige keyboards en verstilde koorzang doet Into The Surf aan bands denken als Procol Harum en The Moody Blues, maar ook aan Talk Talk.

Een groter contrast van tussen ‘Black Bull’ en Into The Surf is bijna niet mogelijk. Dat het één en dezelfde band is die beide nummers heeft gemaakt, onderstreept nog eens extra waarom Foals de beste indie-band van dit moment is.

15 november: wereldwijde premiere, Rip Up The Road video.

Foals – The Runner

Vorige single ‘Black Bull’ liet Foals horen op standje hard rock en voedde het vermoeden dat ‘Everything Not Saved Will be Lost Deel Twee’ wel eens lekker heavy zou kunnen gaan worden.

The Runner’ ontkracht dat idee. De gitaren zijn weliswaar zwaar en de drummer heeft genoeg te doen, maar het tempo is relatief rustig en het refrein niks minder dan radiovriendelijk. Geen echt opzienbarende track dus, maar mooi gemaakt en de volle 4 minuut plus boeiend. Extra punten ook voor de lekker lange gitaarsolo aan het slot. 

The Runner is het tweede nummer van kant één van ‘Everything Not Saved Will be Lost – Part 2’ dat in totaal tien nummers telt en op 18 oktober aanstaande uitkomt.

Foals – The Runner

Vorige single ‘Black Bull’ liet Foals horen op standje hard rock en voedde het vermoeden dat ‘Everything Not Saved Will be Lost Deel Twee’ wel eens lekker heavy zou kunnen gaan worden.

The Runner’ ontkracht dat idee. De gitaren zijn weliswaar zwaar en de drummer heeft genoeg te doen, maar het tempo is relatief rustig en het refrein niks minder dan radiovriendelijk. Geen echt opzienbarende track dus, maar mooi gemaakt en de volle 4 minuut plus boeiend. Extra punten ook voor de lekker lange gitaarsolo aan het slot. 

The Runner is het tweede nummer van kant één van ‘Everything Not Saved Will be Lost – Part 2’ dat in totaal tien nummers telt en op 18 oktober aanstaande uitkomt.

Foals – Black Bull

Everything Not Saved Will Be Lost is de titel van het tweeluik waar Foals ons dit jaar op trakteert. Part One verscheen voor de zomer, Part Two volgt half oktober.

De eerste single van deel twee voedt het idee dat de albums nogal van elkaar zullen verschillen. De songs op Lost 1 liggen in het verlengde van de muziek die de Britse band maakt sinds hun debuut uit 2008, ambitieuze intelligente progrock met hitpotentie.

Black Bull is heel andere koek. Zonder te willen beweren dat Black Bull niet intelligent of hitgevoelig zou zijn, appelleert de song in eerste instantie toch aan emoties die sinds de oertijd in onze genen zitten gebakken, woede en agressie. Drums beuken, gitaren gieren en zanger Yannis Phillippakis schreeuwt de longen uit zijn lijf. Kortom Black Bull is een puist teringherrie van heb ik jou daar. Subtiel is het allemaal niet, maar het komt wel aan en lucht wel op! Black Bull, Greta Music!

Kommaardoor met Everything Not Saved Will Be Lost Part Deux!

Foals – Black Bull

We laten Everything Not Sad Will Be Lost – Part 1 achter ons en richten ons op deel 2.

De eerste single van het tweede album, Part 2, van Foals dit jaar is Black Bull. Gelukkig meteen een ander geluid, want na behoorlijk wat singles van Part 1 raakten we wel een beetje Foals moe.

Black Bull is een knallende track met gitaren, harde gitaren. We zijn benieuwd naar de rest van het Deel II dat 18 oktober uitkomt. Maar wat alvast zeker is, is dat Black Bull een nieuw anthem voor de moshpit is tijdens de achtbaan wat een concert van Foals altijd is.

Foals – In Degrees

foals

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is een vrij lange titel en dat geeft niets. We weten meteen hoe het tweede deel gaat heten. Daar houden we van. Het gaat naar verluidt in het najaar van 2019 verschijnen. We verheugen ons er alvast op, want met Foals weet je dat een zekere kwaliteit verzekerd is.

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is het vijfde album van het kwartet sinds 2008. De periode tussen het laatstverschenen, uitstekende What Went Down (2015) en deze worp is vier jaar en die tijdspanne is langer dan we van de heren gewend zijn. Everything Not Saved Will Be Lost – Part 2 zou dan ook een stukje compensatiedrift kunnen zijn. Enfin.

Over naar de muziek van de Britten. De indierock is wat elektronischer geworden dan we gewend waren, hoewel de synthesizer altijd al een voorname plek innam binnen het geluid van de band. Daarnaast wordt ook nu een stuk engagement niet uit de weg gegaan; thema’s als klimaatverandering, politieke toestanden en mentale problematiek (mogelijk daar aan gekoppeld) worden niet uit de weg gegaan. Foals noemt geen man en paard, zonder dat je echt verstrikt raakt in de teksten van de band uit Oxford. Een goed verstaander heeft aan een half woord vaak genoeg.

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is overduidelijk een plaat die niet subiet zijn geheimen prijsgeeft. Veel valt na een aantal luisterbeurten pas op zijn plaats. Het huppelende synthritme van het prachtige Exits heeft veel weg van het geluid dat Tears For Fears produceerde ten tijde van Songs From The Big Chair (1985) en zo zijn de jaren 80 veel vaker in beeld. Neem ook het slotstuk van opener Moonlight, bijvoorbeeld.

Wanneer het gejaagd wordt, is Foals vaak op z’n best. Zo zijn de drie minuten van White Onions vrij poppy en daarnaast niet te versmaden. Het stroperig startende Syrups heeft met de laatste twee minuten van de song, als het gaspedaal plots wordt ingetrapt en opeens een urgentie ontstaat om U tegen te zeggen het beste in huis wat Foals te bieden heeft. En dat is nogal wat. Niet in de laatste plaats door het immer intrigerende stemgeluid van zanger Yannis Philippakis met zijn Grieks-Joodse roots.

Er zijn geen dissonanten te vinden op Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1, dat met de met zweverige synths aangeklede ballade I’m Done With The World (& It’s Done With Me) een soort apocalypsachtig slotstuk krijgt dat het album verdient. Op naar het najaar! Pieter Visscher 

LIVEDATUM 06/07 Down The Rabbit Hole, Beuningen