Foxlane – Reflect

Foxlane is de beste onbekende band van Nederland. Misschien moeten we dat een beetje afbakenen. Foxlane is de beste onbekende indieband van Nederland.

Nu is zo’n uitspraak altijd een tikkeltje overdreven, want we kennen de meeste onbekende indiebands van NL niet. Ze zijn tenslotte onbekend. Het is maar om aan te geven hoe hoog wij de band hebben zitten. Reflect is al het vijfde nummer dat we van de band uit Nijmegen draaien. Dus aan ons ligt het niet dat de naam Foxlane niet op ieders lippen ligt.

De nieuwe single heeft alles wat Foxlane zo’n sterke band maakt; een geweldige sound, een spannende opbouw en een refrein waarvan je op je stoel klimt. En die gitaren! En hoor eens hoe zwierig de bassist door het nummer heen fietst! En hun postpunk insteek is ook nog eens origineel. Het wachten is nu op het debuutalbum.

P.S. Compleet onbekend is Foxlane nou ook weer niet. Tenminste niet bij fans van Peaky Blinders.  Hun nummer Birmingham was te horen in de populaire tv-serie.

Foxlane – Disenchantment

Met Disenchantment bevestigt Foxlane wat we al een tijdje vermoeden. Dat we hier te maken hebben met een van de betere bands van ons taalgebied.

En wel hierom. Foxlane lijkt op geen enkele andere band van dit moment en sluit aan bij geen enkele trend. Neem alleen al de nieuwe single. Disenchantment is een dik vijf minuten durende suite voor zanger en gitaar, een dynamische en gelaagde rocksong met een mantra waar je een refrein zou verwachten. Is de muziek al gecompliceerd, over de tekst kan je uren discussiëren. Toch is het nummer toegankelijker dan je op basis van het voorgaande zou verwachten. Disenchantment is de verre voorloper van een debuutalbum van de band uit Nijmegen dat volgens de laatste plannen ergens in februari 2015 moet gaan uitkomen.

Foxlane – Coffee

Foxlane komt uit Nijmegen dat zich steeds meer profileert als broedplaats van eigenzinnig poptalent. Denk aan 4B2M, Oh Hazar en niet op de laatste plaats De Staat natuurlijk.

En dus ook Foxlane. Het dwarse denken van deze band die je met enige fantasie in de post punk klasse kan onderbrengen uit zich alleen al in de lengte van hun nieuwe single. Coffee duurt een dikke zeven minuten. Toch doet de band niet aan tijdverspilling. Ook is het niet zo dat Foxlane de tijd nodig heeft om op temperatuur te komen. Vanaf de eerste tonen staat er spanning op de track. Die wordt gaandeweg opgevoerd tot je na een minuut of zes denkt okay en dan nu de beuk er in. Maar dat gebeurt dus niet. Het slot is onverwacht romantisch, symfonisch bijna, maar toch bevredigend. Misschien tijd voor een album?

Foxlane – excuse me/off grid

Foxlane? Is dat niet die band van Peaky Blinders? Jazeker. Het zou echter zonde zijn als dat de enige claim to fame van de Nijmegenaren zou zijn en blijven.

Zoals nieuwe single excuse/off grid laat horen hebben de mannen echt iets te melden, en de ambachtelijke vaardigheid om dat op een aansprekende en overtuigende manier te doen. Het is vrij moeilijk je vinger op excuse me/off grid te leggen. Er gebeurt namelijk nogal wat; een sfeervolle zangpartij wordt afgewisseld met mooie instrumentale passages, beheerst en met smaak gespeeld en gearrangeerd. Door de diverse tempowisselingen en schuivende accenten op verschillende instrumenten heeft excuse me/off grid wel iets symfonisch of prog-rockerigs.

Lang verhaal kort, ze kunnen wel iets die Foxlanes. Maar dat wisten we natuurlijk al. Je wordt niet zomaar gevraagd om een liedje in te leveren voor de Peaky Blinders soundtrack.

Foxlane – flashy lights, underground

Foxlane had vier jaar geleden goed beet met Birmingham, een nummer van hun debuut EP All Quite Good Now. Wat hielp was dat het nummer in de Spotify playlist van Peaky Blinders belandde. Twee latere singles moesten het op eigen kracht doen en dat deden ze.

De Nijmegenezen waren net lekker op stoom toen de wereld in quarantaine ging. Balen natuurlijk, maar de extra tijd schepte ook mogelijkheden. Om in alle rust aan nieuwe nummers te werken bijvoorbeeld. De timing van de release van nieuwe single flashy lights, underground had niet beter kunnen zijn. Nu de laatste beren van de weg worden geruimd is de band klaar voor de grote sprong voorwaarts, mentaal en muzikaal.

Het eerste wat flashy lights, underground duidelijk maakt is hoe eigen en uniek de sound van Foxlane wel niet is. De stem van zanger Guus Timmermans heeft karakter, de band een eigen sound terwijl de songs getuigen van fantasie en vakmanschap. Aan goede bands geen gebrek in de lage landen, maar oorspronkelijke bands zijn helaas een stuk minder dik gezaaid. Foxlane zit duidelijk aan de goede kant van de streep.

Het is dan ook niet makkelijk in woorden te vatten wat er te horen is in de krap drie minuten die flashy lights, underground duurt. Veel gitaren in ieder geval, ondergrondse koortjes, bipolaire tempowisselingen en een uitbundig slot. Maar beter luister en huiver je zelf. EP twee verschijnt begin september. Aan tourdata wordt gewerkt.

Foxlane – flashy lights, underground

Indieband Foxlane ontwaakt uit winterslaap en brengt ode aan thuisstad Nijmegen. Het kwartet kondigt gelijknamige EP aan én brengt nieuwe single ‘flashy lights, underground’ uit.

Foxlane is terug! Na een krap jaar radiostilte als gevolg van de coronacrisis staat de band te popelen om zich weer onder de mensen te begeven. De indierockers kregen al eerder de ogen op zich gericht, toen ze met het nummer ‘Birmingham’ een streamingshit wisten te scoren door in de playlist van de serie Peaky Blinders terecht te komen. Op 10 september van dit jaar komt het viertal met een titelloze EP. Na de eerste single ‘time flies, why waste it?’ komt de tweede single ‘flashy lights, underground’ als één van Foxlanes ruwste tracks.

Frontman Guus Timmermans blikt terug op het leven dat hij ooit had, de plekken die hij passeerde en de normen en waardes die hij daar ooit dacht te hebben. Hoewel het nummer duister van aard is en de zin ‘I think I wanna die here tonight’ het nummer van een sombere mantra voorziet, geniet Foxlane juist van de kleine positieve dingen. Zo bezingt Timmermans iedere plek die zijn leven compleet lijkt te maken en kijkt hij met weemoed terug op de momenten van anonimiteit, levendigheid en complete nonsens in de stad. Tegelijkertijd spat de opgehoopte frustratie van het afgelopen jaar er vanaf: het gitaargedreven nummer weet een constante spanning vast te houden. De zin om te dansen in stamkroeg NDRGRND – met flikkerende lichten – is groter dan ooit.