Tag: Holysloot

Holysloot – Carousel

De V.S. heeft Chicago en Boston. Wij hebben Holysloot.

Holysloot, misschien herinner je je het nog wel, is gerezen uit de as van het te vroeg gesneuvelde JAGD. Die band was van de postpunk toen dat nog geen ding was. Holysloot tapte aanvankelijk uit een ander vaatje, dat van de jangle pop, maar keert op nieuwe single Carousel terug op het oude sound-bed. Gebleven is de melodieuze, gedubbelde zang, maar anders is de rol van de gitaar, die is heavier dan op voorgaande songs en heeft ook gezelschap gekregen van toetsen. De kwaliteit heeft er niet onder geleden, integendeel. Carousel laat horen dat Holysloot een band is in beweging en dat zijn vaak de beste.

Holysloot – Point Of No Return

Los Angeles is inmiddels Amsterdam gepasseerd als stad met de meeste Holysloot luisteraars.

Dat is niet heel verwonderlijk als je weet dat de sound van Holysloot zijn wortels heeft aan de Amerikaanse westkust. Het waren the Byrds die voor het eerst hun gitaren zo heerlijk lieten jingelen en jangelen. Point Of No Return lijkt verder niet echt op d’oude Byrds, eerder op de neo new wave van de Belgische Haunted Youth.

Point Of No Return is het zesde en misschien wel beste liedje dat het Noord Hollandse gitaartrio tot nu toe heeft losgelaten. Met dit releasetempo hebben we volgende jaar rond deze tijd een heel album. Het zou dus best wel eens kunnen dat dat dan gaat uitkomen op een Amerikaans label.

Holysloot – Plans For Later

Holysloot is een voormalig visser dorpje niet ver van de hoofdstad en een prima naam voor een band die uit die regio komt.

Holysloot komt deels voor uit JAGD, een explosieve (post)punkband die het live best wel goed deed, maar misschien mede door de coronaperikelen haar potentie nooit helemaal heeft kunnen waarmaken. Hopelijk gaat het hun nieuwe band wel voor de wind. Ze hebben in ieder geval plannen.

Plans For Later is geen punk, post of anderszins. Wat het dan wel is, is niet zo 123 te zeggen, wat natuurlijk een compliment is. De nieuwe single is een los maar niet luchtig liedje met een dromerig refrein en fraaie gitaren. Vooral de ingehouden solo met zijn trage ‘twang’ maakt indruk. Op naar EP 2.