Nieuwe editie London Calling op 26 en 27 oktober 2018

Na een succesvolle mei-editie kun je op vrijdag 26 en zaterdag 27 oktober weer nieuwe internationale acts ontdekken op London Calling. Al meer dan 25 jaar is het festival in Paradiso Amsterdam een springplank geweest voor jonge artiesten.

Tussen al die namen vind je ook die van bijvoorbeeld Blur, Franz Ferdinand, The Libertines, Tame Impala, Mac DeMarco, Florence & the Machine en Editors.

TICKETS
Let op: een weekendticket voor London Calling staat gelijk aan de Indiestadpas 2018. Je betaalt 28,37 euro en ontvangt via Ticketmaster een omruilticket voor de Indiestadpas 2018, waarmee je ook naar London Calling kunt. Het omruilticket kun je bij ieder Indiestadpasconcert omruilen voor de echte Indiestadpas 2018, ook al vóór het London Calling Festival. Je kunt vanaf dat moment ook naar alle andere Indiestadpasconcerten.

Dagkaarten voor London Calling Festival gaan op een later tijdstip in de verkoop.

Eerste namen London Calling 26 + 27 oktober 2018

ANCIENT SHAPES
Daar hij het best bekend staat voor het maken van klassieke countrymuziek, is Daniel Romano naast een begenadigd muzikant altijd een vrij en rusteloos figuur geweest. Zijn nieuwe project heet Ancient Shapes. Het idee voor deze band bedacht Romano nadat hij twintig minuten op een drumstel had lopen rammen. Het resultaat is snel, tegendraads en gesmeerd. Voor de teksten op deze vuige rockmuziek gebruikt Ancient Shapes bestaande poëzie. De beste benaming voor de muziek is dan ook ‘punk poëzie’.

HOOKWORMS
Van Hookworms zelf mag je alles vergeten wat je over deze band wist. Of nouja, alles… Misschien niet de gedrevenheid en passie die de band zowel op het podium als op hun twee platen Pearl Mystic (2013) en The Hum (2014) toonde. Maar voor hun derde album Microshift gooit het vijftal uit Yorkshire, Engeland het over een andere boeg. Het geluid is dynamischer, de teksten zijn dieper en de productie is op een goede manier strakker. Als je bijvoorbeeld naar de single Negative Space luistert, hoor je eerst gekke samples, stuwende synths om vervolgens uit te monden in aanstekelijk, dansbaar geheel.

LAPS
De Schotse Alicia Matthews (SUE ZUKI / Organs of Love) en Cassie Ezeji (Golden Teacher) vormen samen LAPS. Het duo uit Glasgow groeide op in dezelfde buurt en ontdekte uiteindelijk hun gemeenschappelijke liefde voor de analoge Tascam tape recorder. Hun elektronische dub-pop wordt meer dan eens vergeleken met die van ESG en Lizzy Mercier Descloux, maar zelf noemen ze Ru Paul als grootste bron van inspiratie. Verwacht op London Calling een show vol energie, dreiging en bravoure.

JO PASSED
Het beste dat iemand ooit tegen Jo Hirabayashi, frontman van Jo Passed, heeft gezegd is dat zijn band’s debuutalbum Their Prime klonk als ‘fucked-up Beatles’. En zo klinkt de plaat ook. Alsof ergens in de jaren ’80 Lennon en McCartney de bands Can and Neu! en misschien een beetje Sonic Youth en XTC ontdekten. Dromerige, tijdloze melodieën worden gecombineerd met psychedelica, jangly gitaren, synths en een ton van andere invloeden. Fucked-up Beatles dus.

Sink Ya TeethSINK YA TEETH
Sink Ya Teeth mixt Giorgio Moroder-achtige synths met een DIY-attitude en postpunk vocalen; alsof het de zwartgallige nichtjes van LCD Soundsystem’s James Murphy zijn. Zangers Maria Uzor en bassist Gemma Cullingford zijn ex-fanzine schrijvers die daarbij veel legendarische feesten hebben georganiseerd. Een van die feesten is de inspiratie geweest voor de video van de debuutsingle If You See Me, die is opgenomen in hun appartement in Norwich. Het debuutalbum verschijnt later dit jaar.

THE PARLOTONES
Het Zuid-Afrikaanse The Parlotones bestaat uit Kahn Morbee, Neil Pauw en de broers Glen en Paul Hodgson. Dit jaar bestaat het viertal alweer twintig jaar en om dat te vieren gaan ze met een nieuw album op tournee. In het thuisland verkopen ze steevast de grootste zalen uit en dit lukte ook al in Duitsland en Engeland. Dat laatste kan misschien komen omdat de band sterk geïnspireerd wordt door britpop en -rock. In Zuid-Afrika verzorgde de band ook al het voorprogramma van Coldplay.

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – maart 2018

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

De Kroniek der betere Popmuziek

Door Robert van Gijssel

In tijden van hiphopmanie, ‘exportprijzen’ voor dj’s en een naderend faillissement voor instrumentenfabriek Gibson, is het wel fijn zo nu en dan toch nog eens tegen stronteigenwijze gitaarmuziek aan te lopen. Muziek zonder grote commerciële ambities maar met het hart op de goede plaats en dus het liefst een paar gitaren die dwars tegen de muzikale modes insteken.

De plaat Microshift van de Britse band Hookworms zet de oren vanaf track nummer één op scherp. Nummers als Negative Space en Boxing Day klinken als een lijstverbinding tussen Duitse krautrock uit de jaren zeventig en dance van de Britse band Underworld, en tóch stelen de gitaren de show. De muziek golft voorbij in een fijn hypnotiserende cadans, en de hoge, ijle vocalen van frontman Matthew Johnson doen soms een beetje denken aan die van zanger James Mercer van The Shins. En dat is een aanbeveling. De gitaren trekken op met de synthesizers en tekenen mooi melodieuze en licht psychedelische lijnen uit.  Een hoopgevend prachtplaatje, dat in de Britse krant The Guardian een maximale sterrenscore kreeg toebedeeld.

Het album met de wat sarcastische titel What a Time to be Alive van de Amerikaanse indierockband Superchunkstemt net zo optimistisch, al is de lading hier venijnig en maatschappijkritisch. De liedjes zijn kort en strak maar zitten ook al zo mooi in elkaar, van kop tot staart, met enerverende boosheidsrefreintjes waarbij je even met je vuist in de lucht wilt pompen. ‘Meesterlijke, verslavende powerpop’, schreef de recensent in de Volkskrant. ‘Zoals die eigenlijk veel te weinig komt bovendrijven.’

Maar gelukkig, er steekt nog een eigengereid Brits gitaarbandje het hoofd om de hoek van de afspeellijsten en – vooruit – de platenzaak. De Marmozets uit Bingley, West Yorkshire, mengen hardcore met Britse gitaarrock en zangeres Becca Macintyre weet op de tweede plaat Knowing What You Know Now precies het midden te vinden tussen boze schreeuwzang uit de hardcore en de metal en superaanstekelijke pop. Luister maar naar de van pure opwinding uit elkaar knappende nummers Major System Error en Play. En begrijp waarom ook deze Marmozets het pessimisme over de toekomst van de puntige gitaarmuziek doen verwaaien. Over vier maanden staan de Marmozets op Pinkpop, we zijn er klaar voor.

Verder: We konden de afgelopen weken natuurlijk toch niet om Kendrick Lamar heen. Hij gaf een hooggewaardeerd concert in de Amsterdamse Ziggo Dome en cureerde ook nog even een fijne ‘soundtrack’ bij de superheldenblockbuster Black Panther, met muziek geïnspireerd op die film. Luister ook naar de aangrijpende en belangwekkende plaat Rifles and Rosary Beads van de Amerikaanse rootszangeres Mary Gauthier, een plaat die zij schreef met oorlogsveteranen.

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Beluister dit alles en meer, in de Volkskrant Radio-podcast op Pinguin radio.

===> Lees hier alle recencies van:

Black Panther – The Album (Interscope/Universal)
Everything Is Recorded – Everything Is Recorded by Richard Russell (XL Records/Beggars)
Hookworms – Microshift (Domino/V2)
AWKWARD i – Kyd (Excelsior/V2)
U.S. Girls – In A poem Unlimited (4AD/Beggars)
Superchunk – What A Time To Be Alive (Merge/Konkurrent)
Fischerspooner – Sir (Ultra Music/Sony)
Mary Gauthier – Rifles And Rosary Beads (Proper Records/ Bertus)
Marmozets – Knowing What You Know Now (Roadrunner/Warner)
Rolo Tomassi – Time Will Die And Love Will Bury It (Holy Roar/ Bertus).

Hookworms – Each Time We Pass

Wie Hookworms kent van de Pinguin hit, Negative Space zal waarschijnlijk even moeten wennen aan Each Time We Pass. De songs zijn namelijk als dag en nacht, als yin en yang. Negative Space is een up-tempo track met een redelijk normaal spelverloop en behoorlijk wat gitaren, naar voorbeeld van krautrock bands Can und NEU en Bowie in zijn Berlijnse periode.

In het eveneens van het nieuwe, 3e Hookworms album Microshift afkomstige Each Time We Pass is het tempo traag en domineren de keyboards. Feitelijk gebeurt er weinig in het nummer, de kracht van de track zit hem in de suggestie dat er een grande finale komt, een climax met de bevrijding van een goed geplaatste drop. Maar die blijft dus uit. Als een dreigend onweer dat uiteindelijk overdrijft, zo kan je de nieuwe single van Hookworms misschien het best omschrijven.

In Engeland wordt het nieuwe, derde album van Hookworms binnengehaald als een meesterwerk van de zelfde orde van grootte als Psychocandy van The Jesus & Mary Chain en Ladies And Gentlemen We Are Floating In Space van Spiritualized. Dat is misschien een tikkeltje overdreven, maar dat de band uit Leeds met Microshift een belangrijk album heeft afgeleverd moge duidelijk zijn.

 

 

 

 

Hookworms – Negative Space

Als je wil weten wat voor band Hookworms is, hoef je alleen maar te kijken naar hun prominentste fans. Zowel Bobby Gillespie (Primal Scream en ex-Jesus & Mary Chain), (voormalig) klassiek zangeres Carlotte Church en de legendarische Julian Cope (Teardop Explodes) hebben publiekelijk hun liefde verklaard aan de band uit Leeds. Van Charlotte weten we het niet, maar Gillespie en Cope zweren bij de heilzame werking van geestverruimende middelen.

Zo ook als Hookworms, dat zich in 5 jaar en 2 albums heeft opgewerkt tot een van de toonaangevende bands van de Britse neo-psychedelica-scene, een status die ze delen met The Moonlandingz en TOY.

Negative Space is de prelude op langspeler 3, Microshift, die begin volgend jaar zal volgen. De nieuwe single is iets poppier dan we van Hookworms gewend zijn, wat absoluut niet wil zeggen dat de band extra water in de paddothee heeft gedaan. Negative Space combineert een muur van gitaren met een ongenadige beat en de energie van een formule 1 wagen. Riemen vast en genieten maar.