Tag: Island

ISLAND – Everyone’s The Same

ISLAND heeft het hem weer heeft geflikt. De band kraamt toch al zelden onzin uit, maar overtreft zichzelf met Everyone’s The Same.

Zanger Rollo Doherty schreeuwt het uit alsof hij is bezeten door de geest van John Lennon. (Niet de Lennon van Imagine en Woman, maar die van Come Together en Cold Turkey). De nieuwe single van de Londenaren is een moerassige rocktrack die je eerder zou verwachten van een band uit de Mississippi Delta dan het stroomgebied van de Theems.

De verwachtingen voor een nieuw, tweede album van ISLAND zijn sterk naar boven bijgesteld.

 

ISLAND – Octopus

ISLAND is een zeer veelbelovende indie-band uit Londen en wel hierom. De band maakt subtiele gitaarliedjes waar geen gram vet aan zit. ISLAND bracht in 2018 een eerste album uit en werkt nu hopelijk aan een opvolger.

Nieuwe single Octopus bevestigt wat we al wisten, dat van die subtiele gitaarliedjes en suggereert dat de band in ronde twee het predikaat veelbelovend gaat vervangen door uitstekend of succesvol of iets in die trant. Eigenlijk heeft de band al redelijk wat succes, de ook door ons gedraaide single The Day I Die schuift richting 10 miljoen plays op Spotify.

Octopus is krap twee en halve minuut, maar heeft alles wat een indie-hit moet hebben, melodie, sound en karakter. Pre-corona stond ISLAND te boek als een van de beste nieuwe live bands van Londen en omstreken. Het laatste woord over de band is dan ook nog niet gevallen.

Britse indierockband ISLAND: dromend en reizend naar debuutalbum

Ze zijn heel erg precies tijdens het maken van hun muziek, een beetje dwangmatig zelfs, zo zeggen de vier jongemannen van ISLAND zelf. Toch duurde het maar zo’n drie maanden tot er een compleet album klaar lag. Begin april heeft de Britse band haar debuutalbum Feels Like Air uitgebracht: een verzameling songs die veel ruimte overlaat voor een eigen interpretatie.

Tekst Nadieh Bindels Foto Mel-Tjoeng

Zanger Rollo Doherty, gitarist Jack Raeder, drummer Toby Richards en bassist James Wolfe kennen elkaar via via uit de Londense muzikantenpoule, speelden in veel verschillende bandjes, soms samen, soms niet. Ze werden vrienden en besloten om met z’n vieren een serieuze weg in te slaan. Nu 3,5 jaar later gaat de band een Britse en Europese tour tegemoet en komt hun debuutalbum bijna uit. Een plaat met elf  dromerige indie-rock songs, die je meenemen naar het gevoel van hun eerdere tour en de gedachten van zanger Rollo.

Het schrijven van het album was niet echt gepland. Het vormde zich tijdens de eerste gestructureerde tour van de band afgelopen najaar. Toby: “We gingen eerst mee op tour als voorprogramma van Palace en daarna hadden we een eigen tour in Europa. We waren de hele tijd met z’n vieren op reis en bedachten dat we iets wilden met de verschillende gevoelens en sferen die er waren. Dagdromen, voorbijgangers, het type weer en wat we buiten zagen vanuit de tourbus, het zijn allemaal thema’s die we mee hebben genomen in de muziek. We zijn onderweg samen gaan schrijven en hebben geprobeerd het gevoel van tijdens de reis in de muziek te vast te leggen.”

Woorden na daden
De door Rollo geschreven songteksten volgden de muziek en kwamen nadat de nummers waren geschreven. De teksten zitten vol metaforen. The Day I Die gaat bijvoorbeeld helemaal niet over doodgaan. Rollo: “The Day I Die is een metafoor voor gevoelens die ik had tijdens de reis, over het verliezen van de realiteit. ‘Wat als ik nu de tour zou verlaten’, bijvoorbeeld. Maar ook het moment dat ik een i-Phone kocht. Het voelde alsof ik een stukje van de realiteit kwijtraakte toen ik die kreeg. Ik kon er helaas niet om heen. Ik had hem nodig om te communiceren met de band, maar ik had hem liever niet gehad.” Het nummer God forgive doet vermoeden dat de muzikanten religieus zijn, maar dat is niet het geval. Rollo: “Dit is ook een metafoor, want ik geloof niet in god. Het nummer gaat over mijn vader. Hij is een redelijk autoritair figuur en wil graag controle. Het nummer gaat over hem en dingen die ik heb uitgespookt, maar dat weet hij eigenlijk niet.”

Waar de teksten in het debuutalbum ook over gaan, voor de band is het belangrijk dat de luisteraar zijn eigen gedachten er op los kan laten. James: “Het kan voor iedereen iets anders betekenen. Die vrijheid vinden we belangrijk. Ik denk dat er daarom ook veel verschillende mensen naar onze muziek kunnen luisteren.”

LIVEDATA 19/04 Motel Mozaique, Rotterdam 24/04 Paradiso, Amsterdam 25/04 TivoliVredenburg, Utrecht 26/04 Cafe Cafe, Hasselt (BE)

 

ISLAND – Feels Like Air

ISLANDNa twee succesvolle EP’s (Girl, 2015 en A PLace You Like, 2017), komt ISLAND met hun langverwachte debuutplaat. Op Feels Like Air laten de Londenaren horen waarom ze in Engeland hoge verwachtingen hebben van dit viertal. Beïnvloed door bands als The War On Drugs, Fleetwood Mac én Kings Of Leon zetten de heren zichzelf op de kaart met een prachtig debuut.

Er wordt afgetrapt met Ride, een mooi nummer waarbij frontman Rollo Doherty zichzelf meteen in de spotlights zet. Met zijn hese stem vol rauwe emotie excelleert hij gedurende het hele album, gevoed door het aangename gitaarspel van Jack Raeder. Try en The Day I Die zijn twee pareltjes, waarbij laatstgenoemd nummer dwars door je ziel snijdt.

Tel daarbij Something Perfect, Horizon én We Can Go Anywhere bij op, en je hebt een handvol nummers die dit debuut naar een ongekende hoogte laten stijgen. Met Feels Like Air en Lilyflower sluit de band hun album af, een album dat welhaast de definitieve doorbraak moet gaat worden voor ISLAND.

Veelzijdige indierock met een potentie waar je U tegen zegt: Feels Like Air is een prachtplaat geworden, die het aantal fans alleen maar zal laten groeien. Ze hebben er na het beluisteren van deze schijf met ondergetekende in elk geval één bij. Tekst Muzine.nl | Roel Schillings

LIVEDATA 19/04 Motel Mozaique, Rotterdam 24/04 Paradiso, Amsterdam 25/04 TivoliVredenburg, Utrecht 26/04 Café Café, Hasselt (BE)

Editors, King Gizzard en Altin Gün in LiveGuide Radio #13

LiveGuideLiveGuide bestaat vier jaar en dat heeft voor een blad dat tien keer per jaar verschijnt één logisch gevolg: nummer veertig komt uit! Dit jubileum viert de concert- en festivalkrant met een extra dikke editie. De acts uit het liveblad hoor je maandagavond op Pinguin Radio!

Tussen 20:00 en 21:00 uur hoor je in de dertiende aflevering van LiveGuide Radio onder meer Bokoesam voorbijkomen. De rapper bracht onlangs een catchy EP uit met de licht gestoorde Jacin Trill, maar zit alweer vol nieuwe plannen. De Amsterdammer is een van de grotere spelers van de Nederlandstalige hiphop, een genre dat de laatste jaren compleet is geëxplodeerd. Als het aan Sam ligt is het einde zelfs nog niet in zicht. In LiveGuide filosofeert hij hardop over de vraag of NL-rap ook Amerika kan veroveren.

Buzz
In het krantje lees je verder interviews met de arty R&B-producer SOHN, legt Nathaniel Rateliff uit waarom hij karaokebars beter kan vermijden en tipt Tim Knol de beste albums van het moment. Verder genieten we mee met het nieuwe Britse indierockbandje ISLAND, dat in een roes verkeert nu om hun muziek een aardige buzz hangt.

Vlijmscherp
Met prachtfoto’s wordt verder teruggeblikt en op de shows van onder meer WAND in Vera, King Gizzard & The Lizard Wizard in Paradiso en Editors in het Nationaal Militair Museum. Er wordt ook stilgestaan bij alle slachtoffers van Noel Gallagher’s vlijmscherpe tong, Death Alley deelt de bizarre backstage-rider van de band en we duiken in Altin Gün en lange geschiedenis van de songs van deze zinderende nieuwe band, van welke de muziek nog het best te omschrijven valt als een combinatie van stokoude Turkse folk en Westerse funkrock uit de seventies.

Playlist LiveGuide Radio #13

  1. Bokoesam – Jij & Ik (feat. Idaly)
  2. SOHN – Artifice
  3. Nathaniel Rateliff & The Night Sweats – You Worry Me
  4. Tim Knol – Whispering Heart
  5. ISLAND – The Day I Die
  6. King Gizzard & The Lizard Wizard – Beginner’s Luck
  7. Altin Gün – Goca Dünya
  8. Death Alley – Black Magick Boogieland
  9. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Holy Mountain
  10. Editors – Hallelujah (So Low)
  11. Johan – About Time
  12. WAND – Plum
  13. Tyler Childers – Universal Sound
  14. Car Seat Headrest – Cute Thing
  15. U.S. Girls – Pearly Gates

#296 – Festival van de Week: Motel Mozaique 2018

De naam dekt de lading. Motel Mozaique is een festival dat net zo bont en veelzijdig is als de naam suggereert. Sterker nog een breder festival dan het Rotterdamse Motel Mozaique is er waarschijnlijk niet in onze contreien.

Wat Motel Mozaique niet is, is een allegaartje. De bonte stoet artiesten, die op 19, 20 en 21 april acte de présence zullen geven in de Rotterdamse binnenstad heeft wel degelijk iets gemeen, kwaliteit. Veteraan of debutant alle acts behoren tot of benaderen de top van hun metier.

Ter illustratie van de genre overschrijdende veelzijdigheid van het programma van Motel Mozaique 2018, naast de internationaal vermaarde piano impressionist Joep Beving staat de Malinese woestijnbluesband Songhoy Blues. De Vlaams-Egyptische bard Tamino staat op het zelfde affiche als de eigenzinnige Amerikaanse neo-folkzangeres Alela Diane. De Canadese punksensatie Metz staat tegenover de introverte blue eyed soulzangeres Natalie Prass. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar beter doe je je zelf een plezier en meldt je je op 19 april in de binnenstad van Rotterdam voor het warme muzikale bad, dat Motel Mozaique heet.

Meer info en tickets op www.motelmozaique.nl.

Op zaterdag 17 maart zenden we vanaf 19:00 uur een twee uur durende special uit over Motel Mozaique 2018. De herhaling van dit programma is op donderdag 22 maart om 22:00 uur.

25+3 songs van #MM18 acts, die de hele week te horen zullen zijn op Pinguin Radio:

  1. Alela Diane – The Pirate’s Gospel
  2. Amenra – Nowena 9.10
  3. Bruno Major – Places We Won’t Walk
  4. Equal Idiots – Put My Head In The Ground
  5. Everything Everything – Distant Past
  6. Faces On TV – Traveling Blind
  7. Great News – Never Get My Love
  8. Henry Green – Without You
  9. ISLAND – The Day I Die
  10. J. Bernardt – Calm Down
  11. James Elkington – Wading The Vapors
  12. Joep Beving – Sleeping Lotus
  13. Johan – Tumble And Fall
  14. Kele Okereke – Yemaya
  15. La Jungle – Technically You Are Dead
  16. Martin Kohlstedt – EJA
  17. Metz – Get Off
  18. Natalie Prass – Bird Of Prey
  19. Smudged Toads – The Swamp
  20. SOHN – Artifice
  21. Songhoy Blues – Al Hassidi Terei
  22. Spill Gold – Mercury
  23. Tamino – Habibi
  24. The Weather Station – Thirty
  25. Trudy And The Romance – He Sings
  26. Weval – You’re Mine
  27. Wouter Dewit – La Durée
  28. Wye Oak – Civilian

Island – The Day I Die

Island uit Londen is nu nog vrij onvindbaar op internet -de naam helpt niet echt- maar dat lijkt slechts een kwestie van tijd. Zonder veel naamsbekendheid dus, zonder veel promotie, zonder album en zonder noemenswaardige hits verkoopt de band behoorlijke zalen uit, zoals vorige week in Amsterdam nog de Sugarfactory.

Hoe Island aan zijn Nederlandse fans komt weten we niet precies. Het zou de nasleep kunnen zijn van die keer dat ze op Londen Calling stonden. Waarom het volk warm loopt voor de band weten wel. Met Rollo Doherty heeft Island simpelweg een dijk van een zanger in de gelederen, ouderwets goed zouden we bijna zeggen. Rollo is een zanger van het type volle borst. Niks voorzichtige kopstem, maar passie en dynamiek. En dat maakt indruk, blijkt, want de zalen stromen vol en levert uitstekende singles op zoals het nieuwe The Day I Die.

Het is opvallend dat Island door Europa trekt nog voordat hun debuutalbum uit is. Dat komt pas in april. Waarschijnlijk weet de band dat als ze na de release van Feels Like Air terugkomen er nog meer mensen voor ze zullen uitlopen en wordt het Paradiso i.p.v. de Sugarfactory. Geef ze een jaar, grote kans dat als je dan Island googlet je meteen terechtkomt bij de band uit Londen