Twee jaar na het uitbrengen van Meg Myers’ tweede album Take Me To The Disco, met daarop de Pinguinhits Numb en Jealous Sea, keerde de Amerikaanse rockzangeres in november 2020 terug met een EP; Thank U 4 Taking Me 2 The Disco. Een EP met behoorlijk wat disco, Meg laat een pop geluid horen. De energieke single Any Way You Wanna Love kreeg laatst een videoclip en nu de song The Underground ook. Te horen op Pinguin Pop.
Tag: Meg Myers
Meg Myers – Any Way You Wanna Love
Twee jaar na het uitbrengen van Meg Myers’ tweede album Take Me To The Disco, met daarop de Pinguinhits Numb en Jealous Sea, keerde de Amerikaanse rockzangeres in november 2020 terug met een EP; Thank U 4 Taking Me 2 The Disco. Een EP met behoorlijk wat disco, Meg laat een pop geluid horen. De energieke single Any Way You Wanna Love heeft nu ook een videoclip.
Clip van de dag: Meg Myers – NPR Tiny Desk Session
Pinguin-favoriet Meg Myers mocht een Tiny Desk Sessie doen voor de Amerikaanse publieke omroep. Speciaal voor de gelegenheid charterde ze een aantal strijkers en uiteraard zong ze heur hart uit haar -in discopak gehulde- lijf. Naast een paar eigen songs introduceerde Meg ook haar versie van ‘Running Up That Hill’ van Kate Bush. Binnen een week zat ze al op de 150.000 views met haar intense performance.
Het zou niet de eerste keer zijn dat een Tiny Desk Session een artiest helpt door te breken. We helpen het haar hopen, want als er één artiest is die het verdient om beroemd te worden dan is het wel ‘onze’ Meg.
Meg Myers – Jealous Sea
Tot voor kort was het een taboe voor artiesten om over hun geestgesteldheid te praten, laat staan om er over te zingen. Na ontboezemingen van o.a. Kanye West en Father John Misty over suïcidale gedachten lijkt het taboe doorbroken.
Meg Myers heeft nooit een geheim gemaakt van haar zielenroerselen. Integendeel, haar angsten en emoties zijn vanaf het begin haar belangrijkste thema’s geweest. Muziek als therapie. In mindere handen dan die Meg zouden zulke onderwerpen al snel te persoonlijk en te pijnlijk worden, maar zij heeft een vorm gevonden die haar privésituatie overstijgt en herkenbaar is voor iedereen die wel eens worstelt met donkere gedachten.
Het is dus niet moeilijk te raden waar Jealous Sea over gaat. De derde single van Meg’s nieuwe album (Take Me To The Disco 20/7) gaat over het onvermogen mensen te vertrouwen en de verlammende angst om verlaten te worden. De titel is meer dan een doorzichtige woordspeling. Meg gebruikt de golven van de zee als metafoor voor de emoties die haar soms overspoelen.
Ook muzikaal is Jealous Sea Meg Myers ten voeten uit, een spannende, duistere, verontrustende en overdonderende rocksong. Persoonlijk maar niet privé. In het verleden wilde Meg het nog wel eens letterlijk uitschreeuwen, op haar nieuwe nummers lijkt er sprake van berusting of controle. De intensiteit is er niet minder om. Het is en blijft ‘uneasy listening’ wat Meg maakt, maar ook bijzonder en waardevol.
Meg Myers – Jealous Sea
Tot voor kort was het een taboe voor artiesten om over hun geestgesteldheid te praten, laat staan om er over te zingen. Na ontboezemingen van o.a. Kanye West en Father John Misty over suïcidale gedachten lijkt het taboe doorbroken.
Meg Myers heeft nooit een geheim gemaakt van haar zielenroerselen. Integendeel, haar angsten en emoties zijn vanaf het begin haar belangrijkste thema’s geweest. Muziek als therapie. In mindere handen dan die Meg zouden zulke onderwerpen al snel te persoonlijk en te pijnlijk worden, maar zij heeft een vorm gevonden die haar privésituatie overstijgt en herkenbaar is voor iedereen die wel eens worstelt met donkere gedachten.
Het is dus niet moeilijk te raden waar Jealous Sea over gaat. De derde single van Meg’s nieuwe album (Take Me To The Disco 20/7) gaat over het onvermogen mensen te vertrouwen en de verlammende angst om verlaten te worden. De titel is meer dan een doorzichtige woordspeling. Meg gebruikt de golven van de zee als metafoor voor de emoties die haar soms overspoelen.
Ook muzikaal is Jealous Sea Meg Myers ten voeten uit, een spannende, duistere, verontrustende en overdonderende rocksong. Persoonlijk maar niet privé. In het verleden wilde Meg het nog wel eens letterlijk uitschreeuwen, op haar nieuwe nummers lijkt er sprake van berusting of controle. De intensiteit is er niet minder om. Het is en blijft ‘uneasy listening’ wat Meg maakt, maar ook bijzonder en waardevol.
Meg Myers – Numb
Meg is back! Na drie jaar eindelijk weer een levensteken van wat ons betreft een van de beste artiesten van dit decennium. Numb is de gangmaker van Meg‘s aanstaande, tweede album, Take Me To The Disco.
Meg Myers maakt best moeilijke muziek, niet in de zin van ingewikkeld, maar als in moeilijk om naar te luisteren. Oudere singles als Desire en Sorry hakten er in, zijn zo intens en persoonlijk dat je na beluistering de behoefte kreeg om even een ommetje te maken. Maar juist dat, wat veel mensen als ‘uneasy listening’ ervaren, is voor anderen nou net de reden om haar te koesteren.
Het zal niet verbazen dat Meg Myers geen makkelijke jeugd heeft gehad. Ze is geboren in Nashville, maar brengt de eerste vijf jaar van haar leven door in de bush bush van de Smokey Mountains in Tennessee. Haar ouders zijn Jehova’s, die op een gegeven moment van hun geloof vallen. Ma scheidt van pa, een vrachtwagenchauffeur en trouwt met een striptekenaar. Het gezin verhuist naar Ohio waar haar ouders een schoonmaak bedrijf beginnen. Als Meg 12 is verkassen ze naar Florida. Rond die tijd begint ze haar eerste band samen met haar broer. De naam van de band? Feeling Numb. Meg is nog geen 20 als ze naar L.A. gaat om haar geluk te beproeven in de muziekwereld. Dat is nu iets meer dan tien jaar geleden. Ze werkt in een coffeeshop in Hollywood om in haar onderhoud te voorzien als ze in contact komt met Doctor Rosen Rosen. Samen schrijven ze de songs voor de Daughter In the Choir EP en Sorry, haar debuutalbum. Samen zijn ze ook verantwoordelijk voor het Take me To The Disco album.
Numb, dat met zijn hard/zacht dynamiek sterk aan The Pixies doet denken is misschien iets minder indringend (of opdringerig) dan de songs op Meg‘s debuutalbum, maar gaat wat tekst betreft verder waar ze is gebleven. Op het eerste gehoor lijkt Numb een liefdesliedje, maar bij nader inzien zijn het existentiële onderwerpen die ze bezingt. Numb gaat over de druk, die van alle kanten op een mens wordt uitgeoefend. Als je het allemaal niet meer trekt, raak je verdoofd. Meg is natuurlijk niet de eerste die dit thema aansnijdt. Het gitaarcitaat uit Smells Like Teen Spirit spreekt wat dat betreft boekdelen.
Misschien is het deze keer anders, maar tot dusver liep het nooit storm als Meg een nieuw nummer uitbracht, maar uiteindelijk weet haar muziek zijn eg naar de fans wel te vinden. En dat zijn er inmiddels heel wat. De releasedatum van Take me To The Disco is 20 juni.
Meg Myers – Numb
Meg is back! Na drie jaar eindelijk weer een levensteken van wat ons betreft een van de beste artiesten van dit decennium. Numb is de gangmaker van Meg‘s aanstaande, tweede album, Take Me To The Disco.
Meg Myers maakt best moeilijke muziek, niet in de zin van ingewikkeld, maar als in moeilijk om naar te luisteren. Oudere singles als Desire en Sorry hakten er in, zijn zo intens en persoonlijk dat je na beluistering de behoefte kreeg om even een ommetje te maken. Maar juist dat, wat veel mensen als ‘uneasy listening’ ervaren, is voor anderen nou net de reden om haar te koesteren.
Het zal niet verbazen dat Meg Myers geen makkelijke jeugd heeft gehad. Ze is geboren in Nashville, maar brengt de eerste vijf jaar van haar leven door in de bush bush van de Smokey Mountains in Tennessee. Haar ouders zijn Jehova’s, die op een gegeven moment van hun geloof vallen. Ma scheidt van pa, een vrachtwagenchauffeur en trouwt met een striptekenaar. Het gezin verhuist naar Ohio waar haar ouders een schoonmaak bedrijf beginnen. Als Meg 12 is verkassen ze naar Florida. Rond die tijd begint ze haar eerste band samen met haar broer. De naam van de band? Feeling Numb. Meg is nog geen 20 als ze naar L.A. gaat om haar geluk te beproeven in de muziekwereld. Dat is nu iets meer dan tien jaar geleden. Ze werkt in een coffeeshop in Hollywood om in haar onderhoud te voorzien als ze in contact komt met Doctor Rosen Rosen. Samen schrijven ze de songs voor de Daughter In the Choir EP en Sorry, haar debuutalbum. Samen zijn ze ook verantwoordelijk voor het Take me To The Disco album.
Numb, dat met zijn hard/zacht dynamiek sterk aan The Pixies doet denken is misschien iets minder indringend (of opdringerig) dan de songs op Meg‘s debuutalbum, maar gaat wat tekst betreft verder waar ze is gebleven. Op het eerste gehoor lijkt Numb een liefdesliedje, maar bij nader inzien zijn het existentiële onderwerpen die ze bezingt. Numb gaat over de druk, die van alle kanten op een mens wordt uitgeoefend. Als je het allemaal niet meer trekt, raak je verdoofd. Meg is natuurlijk niet de eerste die dit thema aansnijdt. Het gitaarcitaat uit Smells Like Teen Spirit spreekt wat dat betreft boekdelen.
Misschien is het deze keer anders, maar tot dusver liep het nooit storm als Meg een nieuw nummer uitbracht, maar uiteindelijk weet haar muziek zijn eg naar de fans wel te vinden. En dat zijn er inmiddels heel wat. De releasedatum van Take me To The Disco is 20 juni.
Meg Myers – Numb
Meg is back! Na drie jaar eindelijk weer een levensteken van wat ons betreft een van de beste artiesten van dit decennium. Numb is de gangmaker van Meg‘s aanstaande, tweede album, Take Me To The Disco.
Meg Myers maakt best moeilijke muziek, niet in de zin van ingewikkeld, maar als in moeilijk om naar te luisteren. Oudere singles als Desire en Sorry hakten er in, zijn zo intens en persoonlijk dat je na beluistering de behoefte kreeg om even een ommetje te maken. Maar juist dat, wat veel mensen als ‘uneasy listening’ ervaren, is voor anderen nou net de reden om haar te koesteren.
Het zal niet verbazen dat Meg Myers geen makkelijke jeugd heeft gehad. Ze is geboren in Nashville, maar brengt de eerste vijf jaar van haar leven door in de bush bush van de Smokey Mountains in Tennessee. Haar ouders zijn Jehova’s, die op een gegeven moment van hun geloof vallen. Ma scheidt van pa, een vrachtwagenchauffeur en trouwt met een striptekenaar. Het gezin verhuist naar Ohio waar haar ouders een schoonmaak bedrijf beginnen. Als Meg 12 is verkassen ze naar Florida. Rond die tijd begint ze haar eerste band samen met haar broer. De naam van de band? Feeling Numb. Meg is nog geen 20 als ze naar L.A. gaat om haar geluk te beproeven in de muziekwereld. Dat is nu iets meer dan tien jaar geleden. Ze werkt in een coffeeshop in Hollywood om in haar onderhoud te voorzien als ze in contact komt met Doctor Rosen Rosen. Samen schrijven ze de songs voor de Daughter In the Choir EP en Sorry, haar debuutalbum. Samen zijn ze ook verantwoordelijk voor het Take me To The Disco album.
Numb, dat met zijn hard/zacht dynamiek sterk aan The Pixies doet denken is misschien iets minder indringend (of opdringerig) dan de songs op Meg‘s debuutalbum, maar gaat wat tekst betreft verder waar ze is gebleven. Op het eerste gehoor lijkt Numb een liefdesliedje, maar bij nader inzien zijn het existentiële onderwerpen die ze bezingt. Numb gaat over de druk, die van alle kanten op een mens wordt uitgeoefend. Als je het allemaal niet meer trekt, raak je verdoofd. Meg is natuurlijk niet de eerste die dit thema aansnijdt. Het gitaarcitaat uit Smells Like Teen Spirit spreekt wat dat betreft boekdelen.
Misschien is het deze keer anders, maar tot dusver liep het nooit storm als Meg een nieuw nummer uitbracht, maar uiteindelijk weet haar muziek zijn eg naar de fans wel te vinden. En dat zijn er inmiddels heel wat. De releasedatum van Take me To The Disco is 20 juni.