Er zijn gitaristen die hun instrument een koosnaampje geven. Er zijn odes geschreven aan het zessnarige monster. Er zijn huwelijken stukgelopen omdat de man meer van zijn gitaar hield dan van zijn vrouw. Maar een song geschreven vanuit het perspectief van een gitaar was er nog niet.
Matilda is de naam van de gitaar van Stefan Babock, de zanger van PUP. Hij kreeg het instrument van een vriend toen hij op zwart zaad zat. Jarenlang waren ze trouw aan elkaar, maar toen het beter begon te gaan met de band begon het op te vallen dat Matilda toch wel wat gebreken vertoonde. De boys in de band begonnen te morren en Stefan zag zich gedwongen een beter instrument aan te schaffen. Toen hij een jaar later Matilda in een hoek zag staan te verstoffen, besloop hem een schuldgevoel dat leidde tot het schrijven van Matilda. Op basis van het voorgaan de zou je een sentimentele ballad verwachten waarin Matilda ‘gently weeps’. Niet dus! PUP’s Matilda is een volvette rocksong, een scheurende aubade waarin het bezongen onderwerp nog één keer mag uitpakken waarna ze definitief aan de spreekwoordelijke wilgen wordt gehangen.
PUP is een (voormalige) punkband uit Toronto die op 1 april hun 4e album uitbrengt, ‘The Unraveling Of PUP The Band’. Mocht de naam je bekend voorkomen, dat kan. Matilda is het vierde PUP nummer dat we draaien, maar hun eerste IJsbreker.