Timothy Showalter a.k.a. Strand of Oaks is back! Twee jaar na het uitbrengen van zijn zesde album Eraserland is hij nu terug met Galacticana. De single is de eerste van zijn album In Heaven dat op 1 oktober verschijnt. En borduurt verder op de vorige Pinguinhit Weird Ways. Sterke zang met een goede energie americana. In Galacticana zit een heerlijke Neil Young-achtige gitaarsolo. Strand Of Oaks is een graag geziene gast in Nederland. Wist je dat zijn begeleidingsband de Overijsselse band Jimmy Diamond is? Ook die band heeft net nieuwe muziek uit en is ook erg prettig!
Tag: Strand Of Oaks
Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio – editie april 2019
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.
De kroniek van de nieuwe muziek
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Paulusma – Somehow, Anyhow (Excelsior Recordings/V2)
Het vijfde album van Jelle Paulusma, ooit naast Anne Soldaat frontman in de geweldige gitaarband Daryll-Ann, liet weliswaar even op zich wachten, maar Somehow Anyhow is zijn beste plaat tot nu toe.
Tekst Gijsbert Kamer, 21 maart 2019
Het grootste verschil met zijn vorige plaat Pulling Weeds (2014) is dat Paulusma alles niet meer zo laat verwaaien. Er zit veel meer scherpte in de liedjes, terwijl eerdere platen wel eens te schetsmatig bleven. lees meer
Strand of Oaks – Eraserland (Dead Oceans/Konkurrent)
Het kan toeval zijn, maar sinds Timothy Showalter (van origine uit de staat Indiana) in Philadelphia is neergestreken, is zijn Strand of Oaks een beetje verschoven richting The War On Drugs, ook uit ‘Philly’.
Tekst Menno Pot, 28 maart 2019
Op de albums Heal (2014) en Hard Love (2017) viel Strand of Oaks nog als ‘indierock’ te kwalificeren, maar op Eraserland vouwt het geluid zich open en trekt Showalter het land in, nadenkend over het leven, met de muzikale spanwijdte van Springsteen en Petty, met galm, folkinvloed en toetsenbatterij. lees meer
Andrew Bird – My Finest Work Yet (Loma Vista/Universal)
‘Mijn beste werk tot dusver’, het is me nogal een albumtitel voor een man die sinds 1996 vijftien studioalbums maakte, waaronder veel prachtige: rijk gearrangeerde kamerpop à la Sufjan Stevens, rudimentaire kampvuurfolk, instrumentale avant-garde met staccato viool. Bij de Amerikaan Andrew Bird (45) kan het veel kanten op.
Tekst Menno Pot, 28
My Finest Work Yet mag dan niet zijn allerbeste werk bevatten, het is wel een prachtig en vooral ook verrassend album. Zo poppy en melodieus hebben we Bird lang niet gehoord. Hoor hem zingen (en fluiten) als een nachtegaal in Sisyphus en Bloodless. Hij gooit op deze plaat de vocale registers open als nooit tevoren, bij vlagen haast als Father John Misty. lees meer
Nilüfer Yanya – Miss Universe (ATO Records/PIAS)
Muziek maken doet ze al sinds haar 6de en haar doorbraak wordt al een jaar of twee aangekondigd, maar over één drempel kwam het half-Turkse talent Nilüfer Yanya (23) uit Londen maar moeizaam heen: ze was onzeker over haar stem en durfde amper haar liedjes te zingen.
Tekst Menno Pot, 28 maart 2019
Haar debuut Miss Universe laat horen hoe mal die twijfel was. Haar stem is een wapen: veelzijdig en sterk in verschillende registers, vrouwelijk maar met jongensachtige branie. Juist die stem is de rode draad op haar bruisende, urban popalbum. lees meer
Weval – The Weight (Kompakt/NEWS)
De debuutplaat van Weval in 2016 was prachtig, zeker. Maar de opvolger richt zich nog net wat hoger op in de wondere wereld van de elektronische muziek.
Tekst Robert van Gijssel, 7 maart 2019
Weval eist daarin een bijzondere plaats op. De dance van Merijn Scholte Albers en Harm Coolen lijkt eerder te rollen uit jazz en triphop uit de jaren negentig dan uit house of techno. De tracks zijn warm en uiterst sfeervol, en die ambiance creëert Weval door onvermoeibaar op zoek te gaan naar bijzondere klankkleuren in het hart van de apparatuur. Klanken die menselijk klinken, en je iets in je oor willen fluisteren. En Weval weet die golvende synthesizerpracht ook nog te koppelen aan drums, bas en gitaren, en hier en daar een flard van een (vervormde) stem. lees meer
Flume – Hi This Is Flume (Future Classic)
Een bewonderenswaardige keuze, van Flume. De Australische producer werd in 2016 een grote danceman, met het redelijk toegankelijke album Skin. Hij won er een Grammy mee en werd gevraagd als (gast)producer voor bijvoorbeeld rapper Vince Staples. Maar op Hi This Is Flume laat hij het popgevoel varen. Vanaf de track Ecdysis horen we metalige en wreed tegen elkaar in zagende synthesizers en software, naast slepende en overstuurde hiphopbeats. Je hebt soms het idee recht in het moederbord van Flume’s computers te kijken: iets menselijks is hem vreemd.
Tekst Robert van Gijssel, 28 maart 2019
Toch komen er parels van elektronische muziekkunst voorbij. Dreamtime is een verzameling bliependje en klikkende soundbites, die samen toch een wonderlijk melodieus geheel vormen. En bij de remix van Is it Cold in the Water (van zangeres en producer Sophie) bevriest de tijd. De tingelende en ijzige synthesizergeluidjes klateren uit de speakers als een waterval van stalen splinters, en daarna schudden verknipte en zenuwslopende ritmes ons ruw door elkaar. Die mengeling van sprookjesachtig mooie elektronica, brute beats en driftig machinaal experiment maakt Flume bijzonder en het aandachtig beluisteren waard.
La Dispute – Panorama (Epitaph)
De spanning in de harde muziek is de laatste jaren te vinden in de hardcore, en dan vooral de zich artistiek doorontwikkelende hardcore. Er is leven na al te brute schreeuwerigheid en emotionele woede-uitbarstingen, en dat realiseren bands als het Belgische Amenra en (bijvoorbeeld) de Amerikaanse herrieband Daughters zich bijzonder goed.
Tekst Robert van Gijssel, 21 maart 2019
La Dispute uit Grand Rapids in de Amerikaanse staat Michigan, heeft al lang geleden koers gezet naar een uniek ‘post-hardcore’-geluid. Op de laatste plaat Panorama klinkt de zeer bedachtzame gitaarmuziek van de band prachtig, zeker als zanger Jordan Dreyer er zijn hartverscheurende teksten tegenaan gooit. lees meer
The Fire Harvest – Open Water (Snowstar/Subroutine)
Een indringende, melancholieke indierockstem als die van Will Oldham (Bonnie ‘Prince’ Billy) of Jason Molina (Songs:Ohia) hebben we in Nederland ook. Hij behoort toe aan Gerben Houwer en is te horen op de platen van diens Utrechtse band The Fire Harvest, die al meer dan vijftien jaar bestaat, maar met albums opnemen geen haast heeft.
Tekst Menno Pot, 7 maart 2019
Open Water is het derde. De acht nummers bevinden zich ergens tussen country noir en de desolate geluidsbouwwerken van de post-rock. Ze dringen weer iets dieper binnen dan die op de ook al zo sterke voorganger Singing, Dancing, Drinking (2016).
Een song als Not Going To Work laat horen wat The Fire Harvest zo goed maakt: slepende, emotioneel geladen rock, live opgenomen, tegelijk losjes en hecht klinkend, een beetje als Crazy Horse, met stilte tussen de de gruizige gitaarakkoorden. Nicolai Adolfs rolt er een prachtige, struikelende Neil Young-solo over uit.
The Great Dying – Bloody Noses & Roses (Dial Back Sound/Sonic Rendezvous)
Wat heeft Will Griffith de avond voordat hij de studio in ging gedaan? Zijn stem klinkt als die van een lid van Vindicat na een introductieweek: schor en rafelig. Maar wat kan hij er op Bloody Noses & Roses lekker knauwende americana mee zingen.
Tekst Robert van Gijssel, 7 maart 2019
Het album schiet een beetje heen en weer tussen punk en country. Op Lips and Pistols en 100 MPH klinkt The Great Dying als The Replacements: de gitaren zijn hard en de knoppen van de versterkers staan naar rechts. Maar The Great Dying verrast vooral in de met tragiek omgeven ballads. In Magnolia en Nobody Arrivesis de raspende stem van Griffith doeltreffend als hij zingt over zijn gebroken hart: ‘You fall strongly in love with another lie.’ Een treurlied met rauwe randjes. En daarvan zijn er meer te vinden op dit mooie rootsrockplaatje.
Steve Earle – Guy (New West/PIAS)
Tekst Robert van Gijssel, 28 maart 2019
Drie jaar geleden overleed Clark, en op het album Guy eert Earle zijn mentor en inspiratiebron – zoals hij tien jaar eerder al een plaat opnam met Van Zandt-covers. Earle doet een niet al te eigenwijze greep uit het repertoire. Klassieke songs als The Last Gunfighter Ballad en L.A. Freeway blijven keurig intact, want Earle zoekt in zijn vertolking de nabijheid van de meester. Earle en zijn band The Dukes begeleiden het werk van Clark met respect, en dus violen en pedalsteelgitaren. lees meer
Luister hier naar de vorige editie!
Volkskrant Radio – maart 2019
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Pinguin Radio presenteert de Vinyl33 – Week 13 / 2019
Record Store Day Nederland, met de onafhankelijke platenzaak als middelpunt, breidt haar activiteiten met de Vinyl33, verder uit.
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
—–
Vinyl33 – 29 maart – week 13 / 2019
| DW | VW | AW | ARTIEST | TITEL | LABEL | DISTR. | |
| 1 | 2 | ▲ | 7 | ORIGINAL SOUNDTRACK / QUEEN | BOHEMIAN RHAPSODY | VIRGIN | UNIVERSAL |
| 2 | 8 | ▲ | 86 | BOB MARLEY & THE WAILERS | LEGEND | ISLAND | UNIVERSAL |
| 3 | 5 | ▲ | 59 | PEARL JAM | TEN | EPIC | SONY |
| 4 | — | 1 | BLACK BOTTLE RIOT | FIRE | BLACK BOTTLE RIOT | SONIC RENDEZVOUS | |
| 5 | 3 | ▼ | 36 | QUEEN | GREATEST HITS | ISLAND | UNIVERSAL |
| 6 | 4 | ▼ | 80 | FLEETWOOD MAC | RUMOURS | RHINO | WARNER |
| 7 | 7 | – | 97 | AMY WINEHOUSE | BACK TO BLACK | ISLAND | UNIVERSAL |
| 8 | — | 1 | APPARAT | LP5 | MUTE | [PIAS] | |
| 9 | 6 | ▼ | 6 | BILLIE EILISH | DON’T SMILE AT ME | INTERSCOPE | UNIVERSAL |
| 10 | 9 | ▼ | 21 | GUNS N’ ROSES | APPETITE FOR DESTRUCTION | GEFFEN | UNIVERSAL |
| 11 | 17 | ▲ | 88 | MILES DAVIS | KIND OF BLUE | COLUMBIA | SONY |
| 12 | 22 | ▲ | 5 | LED ZEPPELIN | I | ATLANTIC | WARNER |
| 13 | 16 | ▲ | 94 | PINK FLOYD | THE DARK SIDE OF THE MOON | PARLOPHONE | WARNER |
| 14 | 11 | ▼ | 20 | SOUNDTRACK / LADY GAGA / BRADLEY COOPER | A STAR IS BORN | INTERSCOPE | UNIVERSAL |
| 15 | 13 | ▼ | 3 | EAGLES | HELL FREEZES OVER | GEFFEN | UNIVERSAL |
| 16 | 10 | ▼ | 18 | LED ZEPPELIN | IV | ATLANTIC | WARNER |
| 17 | 14 | ▼ | 41 | SOUNDTRACK | MARVEL’S GUARDIANS OF THE GALAXY – AWESOME MIX VOL. 1 | MARVEL | UNIVERSAL |
| 18 | RE | ▲ | 3 | LED ZEPPELIN | II | ATLANTIC | WARNER |
| 19 | 12 | ▼ | 20 | SOUNDTRACK | PULP FICTION | GEFFEN | UNIVERSAL |
| 20 | 18 | ▼ | 43 | DIRE STRAITS & MARK KNOPFLER | PRIVATE INVESTIGATIONS – THE BEST OF | MERCURY | UNIVERSAL |
| 21 | 25 | ▲ | 39 | JACK JOHNSON | IN BETWEEN DREAMS | BRUSHFIRE | UNIVERSAL |
| 22 | RE | ▲ | 4 | WHITE LIES | FIVE | [PIAS] | [PIAS] |
| 23 | — | 1 | TOTO | 40 TOURS AROUND THE SUN – LIVE AT ZIGGO DOME | EAGLE | UNIVERSAL | |
| 24 | RE | ▲ | 67 | NIRVANA | NEVERMIND | GEFFEN | UNIVERSAL |
| 25 | — | 1 | JOHN LENNON & YOKO ONO | WEDDING ALBUM | SECRETLY CANADIAN | KONKURRENT | |
| 26 | 23 | ▼ | 22 | WU-TANG CLAN | ENTER THE WU-TANG – 36 CHAMBERS | RCA | SONY |
| 27 | — | 1 | STRAND OF OAKS | ERASERLAND | DEAD OCEANS | KONKURRENT | |
| 28 | — | 1 | VAN MORRISON | THE HEALING GAME | LEGACY | SONY | |
| 29 | 33 | ▲ | 19 | QUEEN | GREATEST HITS II | ISLAND | UNIVERSAL |
| 30 | RE | ▲ | 76 | RED HOT CHILI PEPPERS | CALIFORNICATION | WARNER BROS. | WARNER |
| 31 | RE | ▲ | 14 | KURT VILE | B’LIEVE I’M GOIN DOWN… | MATADOR | V2 |
| 32 | 24 | ▼ | 5 | LED ZEPPELIN | III | ATLANTIC | WARNER |
| 33 | — | 1 | PAULUSMA | SOMEHOW ANYHOW | EXCELSIOR | V2 |
Strand Of Oaks – Ruby (Live)
Elke ochtend om acht uur is het tijd voor een verse Clip van de Dag. Vandaag geen nieuwe clip, maar een video van een recent live-optreden van Strand Of Oaks met Jason Isbell & leden van My Morning Jacket in de Late Show van Stephen Colbert.
De track is afkomstig van een nieuw album dat ‘Eraserland’ gaat heten en op 22 maart gelanceerd wordt.
LIVEDATA: 20 mei, Metropool, Hengelo. 25 mei TivoliVredenburg, Utrecht. 29 juni Rock Werchter, België. 1 september Into The Great Wide Open, Vlieland.
Strand Of Oaks – Keys
‘De één zijn overlijden is de ander zijn levensonderhoud’, gaat het gezegde. Gelukkig heeft Tim Showalter, eerst en enig vast lid van Strand Of Oaks geen overledene te betreuren. Hem overkwam het op één na ergste. Zijn lief ging met een ander vandoor. Tim verwerkte zijn leed in een collectie nieuwe songs, die zo goed zijn dat wij er weer gelukkig van worden. Zo gaat dat.
Nieuwe Strand Of Oaks single, Keys gaat expliciet over de missing missus. De titel verwijst naar de Keys, een grote groep kleine eilanden voor de kust van Florida waar de componist zich met zijn geliefde had willen terugtrekken.
Showalter toont zich een waar kunstenaar, want al is de tekst autobiografisch, de manier waarop hij zijn liefdeverdriet onder woorden brengt, zal herkenbaar zijn voor iedereen die wel eens in vergelijkbaar bootje heeft rond gedobberd.
Muzikaal doet Keys wel denken aan de oude Neil Young. Ook zo’n artiest die persoonlijk lijden op een troostrijke manier weet te vertolken. Keys staat net als vorige single Weird Ways op het nieuwe, zesde Strand Of Oaks album, dat de titel Eraserland draagt en over twee weken uitkomt.
LIVEDATA: 20 mei, Metropool, Hengelo. 25 mei, TivoliVredenburg, Utrecht.
Strand Of Oaks – Weird Ways
Een grotere pechvogel dan Timothy Showalter van Strand Of Oaks zal je niet snel tegenkomen.
Een vorm van jeugdreuma belette hem om professioneel basketballer te worden. Gelukkig had hij ook talent voor muziek. Hij was koud op tournee of zijn vrouw ging er vandoor met een ander. Niet veel later brandde zijn huis tot op de grond toe af. Dat zou allemaal niet onoverkomelijk zijn als zijn band een vlucht zou nemen, maar helaas.
Strand Of Oaks een succesvol project noemen is de waarheid geweld aan doen. Na vijf goed ontvangen, maar slecht verkochte albums overwoog Showlater dan ook zijn gitaar aan de wilgen te hangen en een echte baan te zoeken. Toen ging de telefoon, Carl Broemel aan de lijn, de gitarist van My Morning Jacket. Lang verhaal kort. Op 22 maart verschijnt Eraserland, het zesde album van Timothy Showalter als Strand Of Oaks (herkenbaar) begeleid door My Morning Jacket.
Of het nou aan Showalter’s nieuwe begeleiders ligt of aan het feit dat verwante acts als The War On Drugs en Kurt Vile het pad hebben geëffend, Weird Ways gaat als de spreekwoordelijke speer. Je zou bijna denken dat gerechtigheid bestaat, omdat Showalter best wel eens wat mazzel kan gebruiken, maar vooral omdat Weird Ways van het bescheiden begin tot en met het extatische einde een monster track is. God’s wegen zijn weird, maar in dit geval zeldzaam aangenaam.
LIVEDATUM: 25/5 TivoliVredenburg.