Een verklaring voor de heropleving van (post) punk-achtigen is de historische link tussen het genre en maatschappelijke onrust. Blijkbaar hebben The Chats die memo niet ontvangen, want de Australische fun punkers zingen niet over oorlog, inflatie of sluimerend facisme, maar over de kick van het rijden in een Nissan 6- GTR.
Aangezien zo’n bak toch al snel zo’n 180 k kost mogen we wel concluderen dat de SMOKO boys goed boeren. Tenzij ze worden gesponsord natuurlijk. De band zelf ontkent alles. ‘Om eerlijk te zijn. Ik weet nog geen eens hoe zo’n auto eruitziet, Ik kan niet autorijden’ beweert zanger Eamon Sandwith. Ja ja.
Een bezwaar is dat dus niet, Beach Boy Brain Wilson kon ook niet surfen toen hij al die surfhits schreef. Op de b-kant van die surfsingles stonden overigens vaak nummers over crossen in een auto, voor de fans die ver van zee woonden. The Chats sluiten dus aan bij een traditie. Maar goed.
‘Get Fucked’, zo heet hun nieuwe album. Hun vierde alweer. Op 19 augustus komt-ie uit. Ruim voor die tijd, op 3 juli staan The Chats in de Max/Melkweg.
We hebben een nummertje voor bij de vrijmibo! De nieuwe single Struck By Lightning van de Australische punkband The Chats gaat er wel in. Knallen maar!
Op 1 juli speelt de band op Rock Werchter en op 4 juli te zien in de Melkweg.
Wie muzikaal avontuur zoekt of verheffende teksten kan de The Chats beter links laten liggen. Wie houdt van opruiende songs over herkenbare onderwerpen kan gerust een abonnement nemen op de releases van de Australische punkbroeders.
The Clap is een seksueel overdraagbare ziekte. Een druiper zouden wij zeggen, gonorroe volgens het medisch handboek. The Clap is een vluggertje. De band is al na anderhalve minuut klaar.
Mogelijk is The Clap bedoeld als waarschuwing. Opdat fans van The Chats nooit in de situatie terecht zullen komen waarin een dokter zegt ‘mate you’re fucked, you’ve got the clap’.
Het aanstekelijke nummertje komt van het debuutalbum van The Chats dat op 26 maart uit gaat komen onder de toepasselijke titel High Risk Behaviour.
De Australische punkband The Chats heeft weer eens een nieuwe single uit. En die is weer helemaal zoals je wil. Puntig! Het is een nieuw voorproefje op het album High Risk Behaviour dat 26 maart uit gaat komen.
Amper een week na de eerste lichting namen voor de oktober-editie van London Calling volgt een nieuwe lading namen. Ook The Garden, The Chats, Honey Harper, Jess Williamson, ViVii, Crumb en A Giant Dog staan op vrijdag 26 en zaterdag 27 oktober in Paradiso. Weekendkaarten zijn verkrijgbaar in de vorm van Indiestadpassen.
THE GARDEN
Naar eigen zeggen heeft de Californische tweeling met The Garden hun eigen muziekgenre uitgevonden genaamd ‘Vada Vada’. Zou je het in bestaande genres moeten omschrijven dan neigen de nummers van het duo meer naar lo-fi garagepunk. Fletcher and Wyatt Shears zijn twee opvallende broers: soms gehuld in vrouwenkleren en make-up, soms gehuld in leren jacks en gescheurde jeans. Ze maken korte nummers met voornamelijk enkel drum en bas die er keihard op knallen. Afgelopen maart kwam het knotsgekke album Mirror Might Steal Your Charm uit en daarmee zetten ze al een ijzersterke show in Bitterzoet neer.
THE CHATS
“I’M ON SMOKO! SO LEAVE ME ALONE!” Het is dit nummer met de daarbij horende videoclip die The Chats in thuisland Australië direct een cultstatus geeft. Drie jongens die nog maar net droog achter de oren zijn maken onvervalste pubrock en hebben net hun tweede EP Get This In Ya op de wereld losgelaten. Na een uitverkochte tournee met de legendes van Cosmic Psychos weet iedereen ‘Down Under’ wie The Chats zijn. En nu komen ze voor het eerst naar Europa en gelukkig ook naar Nederland.
CRUMB
Het uit New York afkomstige Crumb bestaat uit Lila Ramani (gitaar), Brian Aronow (synths, sax), Jesse Brotter (bas) en Jonathan Gilad (drums). De eerste EP bestond uit nummers die Ramani in haar eentje had geschreven, maar bij de tweede EP Locket (2017) werd collectief geschreven. De band wordt geïnspireerd door psychedelische rock uit de jaren ’60, dream pop en jazz fusion, maar is naar eigen zeggen nog continu op zoek naar de eigen muzikale identiteit. Eerder dit jaar behoorde Crumb volgens alle muziekblogs tot een van de hoogtepunten van het SXSW Festival.
HONEY HARPER
William Fussel is een singer-songwriter uit Atlanta die tegenwoordig vanuit Londen opereert. In 2010 vormt hij een synthpop-groep genaamd Mood Rings, vorig jaar kwam hij onder de noemer Promise Keeper met avant-garde pop en met zijn laatste project Honey Harper laat hij zijn liefde voor klassieke country horen. Zijn liedjes zijn eerlijk, zuiver en universeel. Het geluid is licht, maar het gevoel is zwaar. Zelf omschrijft hij het als “Cosmic American Music”.
A GIANT DOG
A Giant Dog maakt garagerock. Na een korte carrière als coverband werd de band van de vriendengroep uit Austin in 2008 omgedoopt tot A Giant Dog en gingen ze aan de slag met eigen muziek. Classics als The Coasters, The Stooges and Velvet Underground zijn van grote invloed op het geluid van de Amerikanen, die er een moderne twist aan geven. Inmiddels is de band toe aan de vierde plaat Toy, waarop ze strakker dan ooit klinken. Het is het resultaat van eindeloos touren in de dezelfde samenstelling; Andrew Cashen en Andy Bauer op gitaar, Graham Low op bas, Daniel Blanchard op drums en de rauwe, uitdagende vocalen van zangeres Sabrina Ellis.
VIVII
Het leven van het Zweedse koppel Emil en Caroline Jonsson is een waar liefdessprookje. Ze leerden elkaar als kind kennen op een zomerkamp in Gothenburg, om tijdens hun tienerjaren verliefd te worden en vroeg in hun twintiger jaren al te trouwen en kinderen te krijgen. Het is pas op dat moment dat Emil zijn carrière als model aan de wilgen hangt en besluit om met zijn vrouw muziek te gaan maken. Daarvoor grijpt het duo terug naar alle muziek uit hun jeugd: oldies van vader en moeder’s platen, indiepop, klassieke muziek en gospel. Het resultaat is lome indiepop vol synthesizers en harmonieuze zang, die doet denk aan de muziek van landgenoot Lykke Li. De eerste single ‘Siv (You and I)’ (2018) is inmiddels al meer dan een half miljoen keer beluisterd.
JESS WILLIAMSON
Jess Williamson is in drie platen uitgegroeid van een voorzichtige folkzangeres op haar debuutalbum Native State (2014) tot een volwaardige singer-songwriter. Dat hoorde je al op het gewaagde tweede album ‘Heart Song’ en wordt nog eens bevestigd op het derde album ‘Cosmic Wink’. De liedjes van de Texaanse hebben een prettig vroegere-Neil Young-gevoel en zijn subtiel, melodieus en tekstueel gezien duister en diep.
Eerder werden al Ancient Shapes, Hookworms, Jo Passed, LAPS, Sink Ya Teeth en The Parlotones bevestigd voor London Calling.
The Chats geven met het intro van Smoko meteen een van hun grootste invloeden prijs, The Modern Lovers. De band van Jonathan Richman was een van de eerste die voortborduurde op de sound van The Velvet Underground. The Chats dus een van de meest recente.
Je kunt je overigens afvragen of het Australische punktrio wel zo historisch bewust is. De schoolvrienden ogen en klinken alsof ze meer tijd hebben doorgebracht blowend achter het fietsenhok (of het Australische equivalent daarvan) dan met het hoofd in de boeken.
The Chats debuteerde afgelopen zomer met een EP. Gewoon voor de lol, zonder veel verwachtingen of ambitie. Tot ieders verbazing ging het nummer Smoko een eigen leven leiden en bracht de band eerst aandacht en daarna nationale bekendheid. Smoko is overigens een Australische term voor rookpauze, wat er precies wordt gerookt laat zich raden.
