Tag: Woods

Woods – Another Side

Woods heeft de top bereikt met een nummer dat best wel atypisch is voor de New Yorkers. Meestal maakt de band mooie afgepaste composities met fraaie arrangementen een een verzorgde productie waarin de hoge zang van James Earl centraal staat. Another Side lijkt het resultaat van een jamsessie. Er wordt ook weinig in gezongen. Vandaar misschien ook de titel Another Side, de band laat inderdaad een andere kant van zichzelf horen. En die bevalt dus prima gezien de hoge notering. Het nieuwe album twaalfde (!) album Perenila is afgelopen vrijdag uitgekomen via hun eigen label Woodsist.

Er komt ook een tour. 23 september is hun Woodsist Festival waar ze natuurlijk zelf optreden, maar ook ex-Woodslid Kevin Morby en bevriende muzikanten als Kurt Vile, Avery Tare, Cass McCombs, Bombino, MJ Lenderman en Water from Your Eyes. Het lijkt de line-up van Pinguin Radio wel!

Woods – Another Side

De vorige Woods-single Between The Past is blijven hangen bij de tips voor de Graadmeter. De nieuwe track Another Side dendert wél meteen de hitlijst binnen. En dat is niet zo gek; Another Side is veel boeiender en beterder.

Begon Between The Past misschien een beetje flauw met een nogal evidente knipoog naar Strawberry Fields Forever, zo heeft de psychedelische indieband uit Brooklyn totaal geen haast met het intro op Another Side. Het gezelschap rondom frontman Jeremy Earl fuzzed, grooved en bromt er op los met sixties folk (denk Eight Miles High van The Byrds) dat heerlijk hypnotiserend werkt. Pas na minuut 2:30 “begint” het nummer pas echt, gelukkig duurt Another Side 6 minuten. De nieuwe single kwam samen met een B-kantje, Weep, de “andere kant” zeg maar. Die is wat saaier. Maar onze interesse voor het twaalfde (!) album Perenila is meer dan gewekt. Te verschijnen op 15 september via hun eigen label Woodsist.

Er komt ook een tour. 23 september is hun Woodsist Festival waar ze natuurlijk zelf optreden, maar ook ex-Woodslid Kevin Morby en bevriende muzikanten als Kurt Vile, Avery Tare, Cass McCombs, Bombino, MJ Lenderman en Water from Your Eyes. Het lijkt de line-up van Pinguin Radio wel!

Woods – Between The Past

In het intro herkennen we het melotron geluid waarmee The Beatles Strawberry Fields aftrapten. Het zet de toon voor alweer een geslaagd licht trippy liedje van de band uit Brooklyn.

Woods neemt weer alle de tijd om de song zijn gang te laten gaan, bijna vijf minuten, maar het nummer blijft boeien tot het eind dat net zo Beatle-esque is als het begin. Between The Past is de eerste aanloop naar een nieuw album. Perenila dat de annalen in zal gaan als de 12e langspeler van de band die in 2007 debuteerde.

Woods – Can’t Get Out

De eerste single van het nieuwe vorig jaar verschenen album Strange to Explain was Where Do You Go When You Dream. Die hebben we veel gedraaid, maar was eigenlijk niet onze favoriet van de plaat. Dat is Can’t Get Out en die bereikt deze week de hoogste positie in de Graadmeter. Ook jullie favoriet dus.

Dit is Woods op zijn fijnst, een elegante melodie die zich niet opdringt, maar toch in je hoofd blijft hangen. De bescheiden productie wordt gedragen door synths, een beetje distortion – maar helemaal folkrock met hoekige elementen. Het eindigt zelfs een beetje Beatlesque. Ook zanger Jeremy Earl en zijn ongeforceerde kopstem steken weer in topvorm. Toch valt de band niet in herhaling en dat is knap als je al twintig jaar bezig bent.

Ondanks de consequente kwaliteit van hun hun releases en hun direct herkenbare eigen geluid is Woods nooit echt doorgebroken. Dat Kevin Morby, tot 2013 bassist van Woods zijn oude maten qua bekendheid voorbij lijkt te streven is dan ook een beetje de omgekeerde wereld.

Woods – Where Do You Go When You Dream

Eigenlijk zou het groot nieuws moeten zijn dat er een nieuwe album van Woods in aantocht is. De band uit Brooklyn strooit al twee decennia met prachtig mooie melodieuze luisterliedjes. Songs met een folky inslag en  psychedelische trekjes.

De eerste single van het nieuwe album, Where Do You Go When You Dream is Woods op zijn fijnst, een elegante melodie die zich niet opdringt, maar toch in je hoofd blijft hangen. De bescheiden productie wordt gedragen door zachte keyboards en telt zelfs een solo van een instrument dat wel eens een melotron zou kunnen zijn. Ook zanger Jeremy Earl en zijn ongeforceerde kopstem steken weer in topvorm. Toch valt de band niet in herhaling en dat is knap als je al twintig jaar bezig bent.

Ondanks de consequente kwaliteit van hun hun releases en hun direct herkenbare eigen geluid is Woods nooit echt doorgebroken. Dat Kevin Morby, tot 2013 bassist van Woods zijn oude maten qua bekendheid voorbij lijkt te streven is dan ook een beetje de omgekeerde wereld.

Strange To Explain, het elfde album van Woods verschijnt op 22 mei.