Yorick van Norden is zo druk met zijn missie om Nederland een goede muzieksmaak bij te brengen dat zijn eigen carrière er soms bij in lijkt te schieten. Met Anne Soldaat trok hij volle zalen met hun Unsung Heroes project, met o.a Tim Knol, Pablo van DeWollf en Janne Schra herdacht hij The Summer Of Love in het theater, met Judy Blank ging hij de boer op met een sterke ode aan de bard der barden, Bob Dylan. Enz, etc.
Ondertussen is Yorick ook de man geworden die je moet bellen als er een luxe rerelease aan zit te komen van The Beach Boys, The Beatles of een andere bekende of obscure band van ver voor zijn geboorte. Zo vliegt de tijd en is het alweer ruim drie jaar geleden dat hij een eigen ei uitbroedde. Maar de opvolger van het The Jester is in zicht. Het eerste voorproefje is nu voor handen en heet Empty Words.
Op zijn nieuwe single laat Yorick zijn innerlijke Beatle de vrije loop. Of zijn innerlijke Travelling Wilbury. Met zijn George Harrison gitaar en Tom Petty-eske zang doet Empty Words nog het meest aan hen denken. Bang voor een proces aan zijn broek hoeft Yorick niet te zijn. Hij citeert en refereert, maar imiteert nergens. Empty Words is een goed begin van een nieuw project dat Yorick weer brengt waar hij thuis hoort in het clubcircuit. Maar nu dus met eigen werk.
Een generatiekloof van ruim twintig jaar tussen singer-songwriters Yorick van Norden (1986) en Anne Soldaat (1965) is snel gedicht met hun gedeelde muzieksmaak. In de nieuwe reeks Unsung Heroes-voorstellingen, een vervolg op hun eerdere concerten in 2016 en 2017, gaan ze andermaal liedjes ten gehore brengen van tegen wil en dank in de vergetelheid geraakte helden en heldinnen.
Aan al deze muzikanten uit de bloeiperiode van de pop, de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, kleeft wel een verhaal van misère en/of een bizarre samenloop van omstandigheden dat er live bij verteld wordt. Er is ook een serie podcasts gemaakt over de liedjes van het album.
De voorstellingen en het bijbehorende tweede album uit de concertserie zijn snedig ‘Unsung Heroes Too’ getiteld. Onder de door het gelegenheidsduo geselecteerde ondergewaardeerde artiesten prijken namen als John Cale, Sandy Denny, Gerry Rafferty, Tim Buckley, Nicky Hopkins en Michael Nesmith. Daarbij zullen de heren ook eigen werk spelen en daar uitgebreid de totstandkoming van uit de doeken doen.
ONDER POPPROFESSOREN
Geconfronteerd met Yorick van Norden & Anne Soldaat krijg je onwillekeurig het gevoel van ‘onder popprofessoren’ te verkeren, als deze ‘W.F. Hermans-iaanse’ aanduiding is gepermitteerd. Zoals dat tweetal over hun door de grote boze buitenwereld vergeten helden praat, dat is niet alleen pure liefde, maar ook diepgewortelde stielkennis. Liefdevol ontfermen ze zich over prachtsongs, die in een heel enkel geval nog deel uitmaken van het collectieve geheugen, maar dan wel onder een dikke laag roest.
Elke parel wordt door de twee tussen de oesterschelpen uitgehaald en weer opgeblonken, waarbij ze zich laten leiden door hun popromantiek, smaak en vakkennis. Alleen als je zelf lid bent van het gilde der songsmeden, en dat zijn zij, dan mag je zo ingrijpend met je tengels aan andermans werk zitten. Het respect en evenzeer de muzikantenpret is groot. Het resultaat is elke keer weer om van te watertanden.
LIVEDATA 16-02 Deel 2 – Ane (uitverkocht) 02-03 De Tamboer – Hoogeveen 14-03 Metropool – Hengelo 16-03 De Tuin – Leusden 17-03 Aan de Slag – Culemborg 21-03 De Meerse – Hoofddorp 22-03 Lewinski – Sneek 23-03 West End Theater – Terschelling 24-03 De Roode Bioscoop – Amsterdam 26-03 Verkadefabriek – Den Bosch 31-03 Patronaat – Haarlem 04-04 De Harmonie – Edam 05-04 MiCasaSuCasa – Baarn 06-04 Cultureel Café De Amer – Amen 07-04 Fluor – Amersfoort
Record Store Day Nederland, met de onafhankelijke platenzaak als middelpunt, breidt haar activiteiten met de Vinyl33, verder uit.
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Esther Vollebregt van Record Store Day Nederland: “We zijn begonnen om als Stichting Record Store Day meer activiteiten op te zetten dan alleen die ene speciale zaterdag in april. We bereiken voorafgaand aan en op die dag duizenden muziekliefhebbers, die graag een platenzaak bezoeken. Zonde om daar niet iets meer mee te doen.”
Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site! En in de herhaling de eerste zondagavond (van de maand) van 22:00 tot 24:00 uur.
De Kroniek der betere Popmuziek
Door Robert van Gijssel
Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.
Louis Cole – Time (Brainfeeder/ PIAS) Yorick van Norden – The Jester (Excelsior/V2) broeder Dieleman – Komma (Snowstar Records) Maribou State – Kingdoms in Colour (Ninja Tune/ PIAS) Garrett T. Capps – In The Shadows (Again) (Shotgun House/ Sonic RendezVous) Low – Double Negative (Sub Pop / Konkurrent) The Pineapple Thief – Dissolution (Kscope/ Bertus) Sevn Alias – Recasso (1OAK) Spiritualized – And Nothing Hurt (Bella Union/Pias) Eminem – Kamikaze (Aftermath/ Interscope Records)
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant. Deze editie hebben we overigens de beste albums van het afgelopen jaar voor je geselecteerd.
De kroniek van de nieuwe muziek
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Louis Cole – Time (Brainfeeder/ PIAS) In het genrekopje boven deze recensie had eigenlijk dance/elektronisch/pop/jazz/funk moeten staan. Maar daar kunnen we natuurlijk niet aan beginnen. Louis Cole heeft, dan is dat maar vast gezegd, een plaat gemaakt die langs vele disciplines raast, en daar al doende een prettig divers feestje van maakt.
Tekst Robert van Gijssel 20 september 2018
De Amerikaan Cole maakt in de eerste plaats strakke electrofunk, een beetje in de traditie van Jamie Lidell. En vooruit, ook een tikje Jamiroquai. Cole is van huis uit drummer, en op de tracks van zijn plaat Time laat hij live-slagwerk in goede banen leiden door elektronische productie en mixwerk. En als je eenmaal gewend bent aan de zuchtende falsetstem van Cole, die soms wel heel erg doet denken aan die van Sufjan Stevens, dan komen stampende discotracks als Weird Part of the Night echt tot leven. Vooral ook dankzij de opwindende keyboards en knisperende bijgeluidjes, in een lekker volle en tegelijk kurkdroge productie.
Het nummer Real Life is zo mogelijk nog dampender, zeker als je hem op flink volume door de koptelefoon laat dreunen. De ritmes zijn driftig en hoekig, de laag op laag gestapelde vocalen wonderlijk zacht. En dan zoekt Cole ook nog de jazz, door de samenwerking met jazzmusici Thundercat en bijvoorbeeld Brad Mehldau, die er halverwege Real Life een heerlijke pianosolo uitgooit. De teksten zijn hilarisch, in bijna alle nummers. Cole speelt de nerdy loser, die het leven ondanks een overmaat aan treiterijen toch aankan. ‘In the weird part of the night, that’s the time I feel alright, yeah’, zingt Cole. Of: ‘When you’re ugly, no one wants to talk to you. When you’re ugly, there’s something you can do, called: fuck the world and be real cool.’
Louis Cole is echt heel erg cool.
Yorick van Norden – The Jester (Excelsior/V2) Op zijn tweede album belijdt de Haarlemse zanger en componist Yorick van Norden zijn liefde voor sprankelende jarenzestig- en jarenzeventiggitaarpop van The Beatles en The Byrds zo aanstekelijk dat je de nieuwe Paul McCartney er gerust even voor laat liggen. Hij heeft precies de juiste wat snerende stem voor de puntige gitaarliedjes als Train In The Station die hij verluchtigt met mooie koortjes en arrangementen.
Tekst Gijsbert Kamer 20 september 2018
En dan durft hij het ook nog aan om zich te wagen aan een paar heuse suites. Behalve Paul McCartney zelf op zijn nieuwe plaat, vergrijpt bijna niemand zich meer aan dergelijke uit diverse (deels orkestrale) liedjes samengestelde composities. Maar Van Norden laat met zijn vierdelige Suite No. 2 horen hoe je zoiets aanpakt zonder dat het anachronistisch klinkt. Melodisch afwisselend, sierlijke arrangementen met ruimte voor zelfs een mellotron en een finale waarin een orkest voluit mag schitteren en het toch luchtig blijft klinken.
broeder Dieleman – Komma (Snowstar Records) De Zeeuwse Tonnie Dieleman brengt als broeder Dieleman met zijn liedjes en muziek een ode aan de verhalen en het landschap van Zeeuws-Vlaanderen waar hij opgroeide.
Tekst Gijsbert Kamer 13 september 2018
Komma is zijn vierde en meest indrukwekkende werkstuk. Een fotoboek, dubbel-cd (of dubbel-lp) ineen. Het resultaat van lange wandeltochten door het Land van Axel, langs de kreekjes en door de plaatsjes even buiten Terneuzen. Hij legde details uit die omgeving vast in foto’s en verklankte als een waarachtig folkzanger verhalen die hij uit de overlevering had meegekregen of zelf had bedacht, ingegeven door het natuurschoon om hem heen. lees meer
Maribou State – Kingdoms in Colour (Ninja Tune/ PIAS) Soms klinkt de muziek van Maribou State als een herinnering aan een jeugdvakantie. Soms lijkt het of de nummers, zoals de openingstrack Beginner’s Luck, via de luidsprekers in een Chinees restaurant tot je komen: zangerig en oosters, met een fijn randje kitsch. Het Britse producersduo Chris Davids en Liam Ivory weet zijn samples uit de muziekarchieven zó in zachtaardige dance te plaatsen, dat het lijkt of Aretha Franklin haar Soul Serenade ineens zingt in een Thaise tempel.
Tekst Robert van Gijssel 13 september 2018
In hun kunstige behandeling van samples lijkt Maribou State soms wat op de Australische Avalanches. Maar de nummers die het duo opneemt met gastmusici als het psychedelische soultrio Khruangbin klinken ook behoorlijk stoned. Feel Good drijft op alweer oosterse gitaartjes en alle kanten op stuiterende smurfenstemmetjes. Het knappe aan deze dansmuziek in slow motion is dat de tracks toch niet oeverloos worden. In ieder nummer zit net dat ene leuke haakje, of het nu een hypnotiserende synth-loopje is of de engelachtige stem van gastzangeres Holly Walker. Een warm en mysterieus feelgoodplaatje.
Garrett T. Capps – In The Shadows (Again) (Shotgun House/ Sonic RendezVous) Is de bron met jonge en hippe rootszangers uit de Verenigde Staten dan onuitputtelijk? Kennelijk. De plaat In The Shadows (Again) van nieuwe held Garrett T. Capps uit San Antonio, Texas was al uit in zijn thuisland, maar is sinds een week ook hier verkrijgbaar. Dat is maar goed ook, want Capps kan er wat van.
Tekst Gijsbert Kamer 13 september 2018
Hij maakt psychedelisch rockende country met vlijmscherpe randjes, zoals het daverende titelnummer In The Shadows (Again), dat een steakhouse vol rednecks aan het dansen zou moeten krijgen. Zijn teksten zijn ironisch, maar dat zijn de jankende steelgitaren in dit topnummer allerminst. In Born Into a Ballroom is het Capps ook ernst, zo te horen aan zijn smekende stem die hier heerlijk door de bijna ambient-achtige gitaarpracht snijdt.
Het slotnummer Trouble’s Calling is een trage countryrocker die dankzij in verre echo’s verdronken scheurgitaren lijkt op een angstdroom van de vertolker. Garrett T. Capps kon weleens een nieuwe podiumfavoriet worden in ons countrygekke clubcircuit. Vanaf 20 oktober is hij volop te zien in Nederland. Mis hem niet.
Low – Double Negative (Sub Pop / Konkurrent) Op hun vorige plaat Ones And Sixes omarmde het Amerikaanse gitaartrio Low de elektronica. Maar op Double Negative smoort producer BJ Burton hun muziek bijna in krakende elektronische dissonanten. Diverse keren wordt de vaak hemelse (samen)zang van Mimi Parker en Alan Sparhawk volledig weggedrukt om dan fraai toch weer als door een kiertje een uitweg te vinden.
Tekst Gijsbert Kramer 13 september 2018
Alles gebeurt zo precies dat zelfs de meest onheilspellend harde elektronica schoonheid uitademt. Double Negative is een zeer gewaagde plaat voor Low, die gemakkelijk had kunnen verworden tot en kakofonisch misbaksel. Het is nu wel even schrikken en vervolgens wennen, maar uiteindelijk blijken de botsende elementen elkaar te vinden in een innige omhelzing. Zoals goed en kwaad op ieder Low-album dicht bij elkaar staan.
The Pineapple Thief – Dissolution (Kscope/ Bertus) The Pineapple Thief is een beetje een band voor muziektechneuten, zeker nu drummer Gavin Harrison – volgens velen de creatiefste en misschien wel beste rockdrummer op aarde – als vast bandlid is aangetreden. Maar Dissolution, het twaalfde album, is niet alleen een uitstalling van muzikaal vernuft. Aan stoerdoenerij doet de band niet: de progrock is kalm en zelfs wat naar binnen gekeerd, vooral dankzij de ingetogen zangstem van bandleider Bruce Soord.
Tekst Robert van Gijssel 6 september 2018
Maar soms heeft Soord de wereld toch wat te vertellen. Het rustige maar strak rockende All That You’ve Got moet gelezen worden als een aanklacht tegen het oeverloze gemekker op sociale media. ‘You can’t just open fire on everyone’, zingt Soord. ‘Come on, just look us in the eye.’ Waarna hij die wijze woorden laat wegvliegen op een van zijn bekende, Pink Floyd-achtige gitaarsolo’s. Mooi hoor.
Het meesterstuk van de plaat is het ruim 10 minuten durende White Mist. De instrumentatie is ambachtelijk: van weidse piano tot jazzrockende basloopjes en bliepende synthesizers, en natuurlijk het bijna melodieuze drumwerk van Harrison. Halverwege de track mag hij losgaan in donderende drumbreaks en onnavolgbare sprintpartijen op de bekkens: drummend machtsvertoon dus, dat dankzij het verfijnde handwerk toch lucide klinkt, en haast sensueel.
Wantrouwende liefhebbers die zweren bij de progrock uit de jaren zeventig, omdat zij denken dat het genre nu wel zo’n beetje dood is, mogen op cursus met dit album op de oren.
Sevn Alias – Recasso (1OAK) In amper vier jaar tijd is Sevn Alias (echte naam: Sevaio Mook, Amsterdammer van geboorte, maar opererend vanuit Almere) uitgegroeid tot een van de populairste Nederlandstalige rappers. Een productieve bovendien: maar liefst acht albums en mixtapes sinds 2015.
Tekst Menno Pot 6 september 2018
Recasso is het laatste deel van een trilogie die in twee jaar gestalte kreeg: in 2017 verschenen Picasso en de ep Precasso. Het knappe is dat de kwantiteit bij Sevn Alias niet op gespannen voet staat met de kwaliteit. Recasso hoort tot zijn beste werk. lees meer
Spiritualized – And Nothing Hurt (Bella Union/Pias) Het blijft een onverwoestbare Britse klassieker: Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space (1997) van Spiritualized, op het breukvlak van neo-psychedelische spacerock en shoegaze. De groep (met Jason Pierce – lees hier ons interview – als enig permanent lid) maakte sindsdien nog vier albums, maar zo goed als het magnum opus werd het niet meer.
Tekst Menno Pot 6 september 2018
Eind 2016 voerde Pierce het album integraal uit. Dat inspireerde hem zo dat Spiritualized nu het beste album sinds 1997 presenteert: And Nothing Hurt, het eerste sinds 2012, het achtste in totaal.
Pierce maakte het grotendeels alleen, al kreeg hij hulp van veel muzikanten. Geldgebrek dwong hem software te leren doorgronden die hij nog niet kende. Hij ervoer het als een slopend gevecht, maar wat heeft het een fraaie, veelkleurige plaat opgeleverd: bedwelmend, groovy, melancholiek maar nooit zwaar.
Stilistisch verkent Pierce weinig nieuw terrein, maar de betovering blijft wel intact, van de zich loom ontvouwende opener A Perfect Miracle tot de hysterisch toeterende gospelrocker On the Sunshine en het troostrijke slotstuk Sail on Through. Pierces fragiele, wat vermoeide zang past er wonderwel bij.
Eminem – Kamikaze (Aftermath/ Interscope Records) Eén ding heeft Eminem bereikt met zijn brute verrassingsplaat Kamikaze die gisteren op de streamingplatforms verscheen. Marshall Mathers bevindt zich weer eens in het oog van een controverse-orkaan, waar hij volgens zichzelf thuis hoort. Op Kamikaze slaat Eminem wild om zich heen, met razende en vuilbekkende raps waarin hij al zijn haters verbaal om zeep lijkt te willen helpen.
Tekst Robert van Gijssel 1 september 2018
Er zat Eminem duidelijk iets dwars. Vorig jaar december verscheen zijn langverwachte comebackplaat met de hoopvolle titel Revival. Die kreeg bergen ongefilterde kritiek te verwerken, van fans, muziekpers en collega’s. De plaat stond dan ook vol met waterige popliedjes, en samenwerkingen met de usual suspects uit de popsector van Pink tot Beyoncé en Ed Sheeran, en daar mocht best wat van gezegd worden. lees meer
—
Luister hier naar de vorige editie! Volkskrant Radio – september 2018
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Ook dit jaar organiseert muziekwinkel Plato in samenwerking met De Oosterpoort het PlatoPlanet festival! Voor een zacht prijsje kun je nieuwe en opkomende bands ontdekken. Het gezelligste festival in De Oosterpoort beleef je samen met je vrienden. Neem ze mee of kom ze spontaan tegen.
Ben je op de hoogte van alle ontwikkelingen in de popmuziek? Of wil je gewoon je muziekkennis testen? Dan doe je natuurlijk mee aan de Plato Popquiz. En natuurlijk is er ook wat te doen voor de kinderen.
Aanvang 15.00 uur
Bij besteding vanaf € 15,- bij Plato krijg je 2 tickets gratis!
Tickets € 5,- kun je HIER bestellen en zijn ook te koop aan de deur van de Oosterpoort. Programma onder voorbehoud.
Wende – KLEINE ZAAL 19.30
Ze is een van de populairste artiesten van Nederland, won een waslijst aan prijzen en is dit jaar zelfs huiskunstenares bij Koninklijk Theater Carré. Waarom Wende dan in godsnaam op het affiche van een festival voor aanstormende Nederlandse acts staat? Omdat ze zich met haar grensverleggende projecten iedere keer weer opnieuw uitvindt. Omdat ze altijd weer het onbekende pad kiest. Tijdens PlatoPlanet krijg je een voorproefje van de show waarmee Wende op 16 november in De Oosterpoort staat, en waarin ze teksten van Joost Zwagerman en Dimitri Verhulst en natuurlijk zichzelf verbindt met bloedspannende electrobeats of verpakt in breekbare liedjes.
Nana Adjoa – KLEINE ZAAL 18.00
De Nederlands-Ghanese zangeres en multi-instrumentalist Nana Adjoa maakt sfeervolle, met soul doordrenkte indiepop, vol poëtische teksten en spannende laagjes. Soms lijkt de groove je even mee terug te nemen naar de Britse triphop uit de jaren negentig. Adjoa gaf puike shows op Noorderslag en Best Kept Secret en werd uitgeroepen tot 3FM Talent en door 3voor12 tot Talent To Watch. Luister maar eens naar haar prachtige mini-album Down At The Root (pt.2) en je snapt meteen waarom.
Meadowlake – FOYER 15.15
Meadowlake presenteerde in mei in VERA het debuutalbum, waarop in tien ijzersterke songs dromerige zang, dikke synthesizerwolken en galmende gitaarpartijen worden verweven tot een ijzersterke mix van shoegaze, postrock en dreampop. De band speelde dit voorjaar onder meer in de fameuze Cavern Club in Liverpool. Niet voor niks want deze Groningers verdienen een groot en internationaal publiek.
Lewsberg – KELDER 17.30
Rafelige Rotterdamse rock. Hoewel, nee eigenlijk is de muziek van Lewsberg op Amerikaanse leest geschoeide indie-gitaarpop. Zanger Arie van Vliet ‘praatzingt’ zoals Lou Reed in zijn Velvet Underground-dagen, maar muzikaal gaan de gedachten uit naar bands als The Feelies, Modern Lovers, Silver Jews en Parquet Courts. “Prachtige liedjes vol meeslepend-repetitieve gitaarwindsels. Intrigerend”, aldus OOR over de onlangs verschenen debuutplaat.
Marlene Bakker – KLEINE ZAAL 15.45
Marlene Bakker is een opvallende verschijning in het Groningstalige circuit. Jong, eigenzinnig en gezegend met een prachtige stem. Haar eigen werk bezorgt haar een geheel eigen plekje binnen de Nederlandse muziekscene. Tijdens PlatoPlanet geeft Marlene een voorproefje op haar show in de Stadsschouwburg, later dit jaar.
Judy Blank – FOYER 17.30
Ze heeft een sound waarmee ze rechtstreeks uit Tennessee lijkt te komen, maar Judy Blank komt gewoon uit Nederland. Judy Blank is terug uit Nashville met een koffer vol prachtige nieuwe liedjes over het leven in de Southern States. Americana met rootsy gitaren, doordachte lyrics en een oprechte stem die je meeneemt op een roadtrip door ‘The Deep South’.
HOWRAH – KELDER 16.15
HOWRAH is de nieuwe all-star band van Cees van Appeldoorn (Zoppo), met de ritmesectie van noiserockers Space Siren (Aico Turba) en gitarist Gijs Loots (Bombay, Houses, Slow Worries). HOWRAH beweegt zich tussen de rafelige noiserock van Sonic Youth, post-punk en shoegaze dreampop. Verwacht dwarse gitaarlijnen en laidback praatzang. (3VOOR12)
Waltzburg – KLEINE ZAAL 16.45
De Nijmeegse band Waltzburg maakt eigenzinnige en melodieuze upbeat indie, geschreven door een pessimistische slaapkamer producer. Samen met zijn beste vrienden brengt hij de muziek tot leven. Ze werkten hun melodische indie-pop uit in Kytopia. De songs zijn catchy, onvervalst en recht uit het hart. Het geluid doet denken aan bands als Vampire Weekend en Real Estate.
Yorick van Norden – FOYER 16.15
De Haarlemse singer-sonwriter Yorick van Norden (ex-The Hype) maakt op de sixties en seventies geënte tijdloze pop. Een waar feest van melodieën en tekst. Sinds in 2015 zijn eerste soloalbum Happy Hunting Ground verscheen, heeft Yorick bepaald niet stilgezeten. Een geslaagde clubtour met als één de hoogtepunten een supportshow van Neil Young in de Ziggo Dome, evenals de verkiezing tot Radio 2 Talent met zijn single Stranglehold.
Amy Root – KELDER 18.45
Amy Root is een nieuw Nederlands dance muziek duo. Nog voordat ze een nummer uitgebracht hebben, lijkt het erop dat deze sensationele live-act snel de internationale scene veroverd. Hun strakke beats, opwindende melodieën en creatieve verrassingselementen mag je niet missen.
Na Take me to Church neemt Gitaarlem bezit van de Koepel te Haarlem met een serie Take me to Prison-concerten in de Veste van de Koepel. In een intieme, akoestische setting beleef je optredens als nooit tevoren.
In september bracht Yorick van Norden zijn tweede soloalbum The Jester – het is vernoemd naar de hofnar uit Shakespeares Hamlet – uit. Het Nederlands muziekjournaille buitelde over elkaar heen om superlatieven te roepen. Zo noemde OOR het album “De perfecte popplaat, een muzikaal hart-en-ziel meesterwerk” en schreef de Volkskrant: “Zo aanstekelijk dat je de nieuwe Paul McCartney er gerust even voor laat liggen”.
Speciaal voor de laatste avond van het festival heeft Yorick een drietal muzikale vrienden uitgenodigd die tot de creme de la creme van het hedendaags muzieklandschap behoren: Clean Pete, Judy Blank en Mitch Rivers. Allen brachten zij eerder dit jaar succesvolle platen uit.
Wil je 2 tickets voor dit unieke optreden winnen, mail ons dan wie The Jester is! Doe dit naar prijsvraag@pinguinradio.com en jij gaat met 2 tickets niet lans start maar direct naar de gevangenis – de Koepel te Haarlem.
Wie de opener, The Forest of The Mind, van Yorick van Norden zijn tweede soloalbum The Jester hoort, wordt meteen meegenomen in een reis de tijd. Het is de start van een reis in twee delen.
De eerste kant is opgenomen met de liveband en bevat catchy songs als Another Day In London Town en More Than Words. De tweede kant van het album is aanzienlijk ingetogener, maar daardoor is er ook ruimte voor prachtige orchestraties.
Dat komt al direct in het prachtige Suite I: Unbelievable/The Girl in the Window naar voren, waarin de prachtig gearrangeerde violen en fluiten diepe indruk maken. Ook de tweede suite koppelt een aantal korte songs aan elkaar waarbij vergelijkingen met Abbey Road of het werk van Paul McCartney makkelijk gemaakt zijn. Wat dat betreft is The Jester vergelijkbaar met de prachtige platen van Emitt Rhodes: de invloeden van Yorick zijn overduidelijk geworteld in de jaren ’60, maar hij weet er toch een geheel eigen draai aan te geven. Tekst Mania | Ron Bulters
Heaven #5, 2018 heeft maar liefst twee omslagen. Op de voorkant staat Raymond van het Groenewoud, op de achterkant prijken de jonge heren van DeWolff. Dat in verband met een special die Heaven wijdt aan het spiksplinternieuwe rootsfestival Once I A Blue Moon, dat zaterdag 25 augustus plaatsvindt in het Amsterdamse Bos. Ook de hoofdstad goes americana. Interviews zijn er met DeWolff, I’m With Her en The Dawn Brothers, alle drie te zien op het festival, naast David Crosby The Mavericks en vele anderen.
In de ‘gewone’ Heaven het uitgebreide vraaggesprek met Raymond van het Groenewoud, die een driedelige box samenstelde uit zijn oeuvre met de titel Archivaris. Ook zijn er fijne gesprekken met Beechwood, Low, Jonathan Wilson en Yorick van Norden.
In de serie Portret van…, dit keer podiumdirecteur Marlies Timmermans van het Utrechtse Ekko. Liz Phair’s spraakmakende debuut uit 1993 Exile In Guyville staat centraal in It was 25 years ago today.
In de recensierubriek, met meer dan 100 titels, nieuwe albums van o.a. Neko Case, Charles Lloyd & Lucinda Williams, Curse of Lono, American Aquarium, Dawes, The Wood Brothers, Dirty Projectors, Arthur Buck, RVG, Israel Nash, Needlepoint en Smail Mail.
Dit nummer niet missen? Neem een abonnement en profiteer van de aanbieding: 1 jaar Heaven van € 34,99,- voor slechts € 22,50,-! Een abonnement neem je hier: www.popmagazineheaven.nl/actie-abonnement
Yorick van Norden gaat in september en oktober toeren langs verschillende Nederlandse clubs.
Ook kondigt de zanger middels bovenstaande video zijn tweede studioalbum aan. Het album zal verschijnen bij Excelsior Recordings en wordt op 15 september gepresenteerd in het Patronaat in zijn thuisstad Haarlem.
De zanger/gitarist kijkt ernaar uit om na verschillende side projects weer met nieuwe muziek op het podium te staan: “Sinds mijn vorige clubtour in 2015 ben ik met ontzettend veel verschillende projecten bezig geweest, waarvan het merendeel in theaters. Al die tijd werkte ik in stilte aan nieuwe liedjes. Ik kan niet wachten om deze nieuwe muziek met een nieuwe band in de clubs ten gehore te brengen.”
Yorick van Norden debuteerde in 2015 als soloartiest op Excelsior Recordings met zijn alom geprezen album ‘Happy Hunting Ground’ en werd met single ‘Stranglehold’ kort daarop uitgeroepen tot NPO Radio 2 Talent. Na een geslaagde clubtour reisde de voormalige voorman van The Hype vervolgens samen met Anne Soldaat door het land met hun muziekvoorstelling Unsung Heroes. Ook tourde hij veelvuldig door de Benelux als bandlid van Bent van Looy (ex-Das Pop), speelde hij vijftig shows op de Parade met een uitvoering van Frank Sinatra’s Watertown, verzorgde hij de aftershow van Neil Young in de Ziggo Dome en trad hij op als muzikaal leider en zanger/gitarist bij twee uiterst succesvolle theatertours over The Beach Boys en The Summer of Love in samenwerking met Leo Blokhuis.
Onlangs verscheen het duo-album ‘Unsung Heroes’ met Anne Soldaat en droeg Yorick een liedje bij aan het album Couperus in Transit.
De kaartverkoop voor de clubtour is vandaag van start gegaan. Live maakt Yorick zijn opwachting met Maarten Kooijman (Johan), Danny van Tiggele (Mister and Mississippi), Paul Bond (Dandelion) en Wouter Tol (Dandelion).
Louis Cole – Time (Brainfeeder/ PIAS)
Yorick van Norden – The Jester (Excelsior/V2)
broeder Dieleman – Komma (Snowstar Records)
Maribou State – Kingdoms in Colour (Ninja Tune/ PIAS)
Garrett T. Capps – In The Shadows (Again) (Shotgun House/ Sonic RendezVous)
Low – Double Negative (Sub Pop / Konkurrent)
The Pineapple Thief – Dissolution (Kscope/ Bertus)
Sevn Alias – Recasso (1OAK)
Spiritualized – And Nothing Hurt (Bella Union/Pias)
Eminem – Kamikaze (Aftermath/ Interscope Records)
Wie de opener, The Forest of The Mind, van 
