Tag: Zwarte Cross

Switch Bones met nieuwe single o.a. naar Hedon en Zwarte Cross

Met een zonovergoten Bevrijdingsdag achter de kiezen en een weersverwachting die nog een aantal dagen prachtig weer voorspelt, ligt de weg open voor Rokjesdag. En als het aan de Nederlandse alternative rockers van Switch Bones ligt, laten we er geen gras over groeien en roepen we dan ook meteen vandaag uit tot Rokjesdag. Want hun nieuwe single My Dress gaat gepaard met een passende videoclip en is gisteren al in premiere gegaan bij Never Mind The Hype.

In de video presenteert zanger/gitarist Erik van Haaren zich in een strak jurkje. Hoe moeten we dit opvatten? Een verwijzing naar ‘transgender’ thema, wat de laatste tijd nogal een hot topic is? Erik van Haaren wijdt zich hierover uit: “Het nummer (My Dress) gaat over de bevrijding van jezelf. Ik moet eigenlijk altijd wel lachen om van die bands, die zich heel stoer profileren op bandfoto’s. Daarom hebben wij er voor gekozen om ons uit te dossen in jurkjes voor de bandfoto. Een kwestie van jezelf over je schaamte heen tillen en gewoon doen wat je zelf wilt. Een ‘FUCK IT’ attitude hebben. ‘De Jurk’ staat daar eigenlijk symbool voor.”

My Dress is de eerste single van het aanstaande Switch Bones album (met de voorlopige werktitel Scream Some More. Op dit album komen 13 nieuwe nummers te staan, waarvan in de aanloop naar de uiteindelijke release in september vanaf nu iedere maand een nieuwe single wordt uitgebracht. En de albumrelease zal samenvallen met de eerste PopRonde shows, waarvoor de band ook afgelopen maand is geselecteerd, en zich daarbij ook van hun allerbeste ‘pop-rondingen’ zullen laten zien.

Liefhebbers luisteren uiteraard naar Pinguin On The Rocks!

LIVEDATA 11/05 Little Devil, Tilburg (amen met RhinoRino, The Muff en Magnetic Spacemen) 08/06 De Pul, Uden (met Fleddy Melculy) 16/06 Minirok, Stamproy 30/06 Hedon, Zwolle (Samen met RhinoRino, Magnetic Spacemen en The Muff) 14/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde

Tusky tourt rond met scheurende gitaren en punk-rock voor de masses

Vrolijk, energiek, rauw en professioneel. Met scheurende gitaren tourt de ‘punk-rock voor de masses band’ Tusky nu door Nederland en gaat ze een festivalseizoen met flink wat shows tegemoet. Wat begon als een ‘muziekliefdeproject’ van de oud crew van John Coffey, is uitgegroeid tot een band die lekker aan de weg timmert. Als het bandleven zo bevalt, waarom zou je dan stoppen met het succesvolle John Coffey? En wat maakt Tusky anders? We spraken er over met oud gitarist van John Coffey en frontman van Tusky, Alfred van Luttikhuizen.

Tekst Nadieh Bindels

Met John Coffey deden ze zo’n 150 shows per jaar, waarvan een groot deel in het buitenland. Er lagen nog genoeg kansen voor John Coffey, maar het vele touren begon z’n tol te eisen en de crew wilde nieuwe dingen ondernemen. Helemaal geen muziek maken voelde niet als een optie. Het duurde nog geen drie weken voor Alfred met leden van de John Coffey-crew in de oefenruimte zat. En zo werd het nieuwe, muzikale muziekliefdeproject ‘Tusky’ van Alfred, Sjors, Christoffer en Bas eind 2016 geboren. Althans, muziekliefdeproject, met een bandstrateeg van beroep binnen de band zoals Alfred is, kan het bijna niet anders dan dat er toch meer uit wordt gehaald. Alfred bedacht een anderhalf jaar-plan voor Tusky. Inmiddels heeft de band aan Popronde meegedaan, heeft ze begin maart het album Rated Gnar uitgebracht en komen er een heleboel shows aan de komende maanden.

Muziek maken, is gewoon verslavend, beaamt Alfred. “Het is heel mooi om iets te creëren en vast te kunnen leggen op een plaat, om het vervolgens op het podium te vertalen. Als het publiek het dan ook nog snapt, is het helemaal vet! Maar als je iets lang doet, wordt het een beetje normaal. Dat voelde we aankomen met John Coffey en dus stopten we ermee.” Alfred was blij toen hij na het vele touren en optreden weer met een biertje in de oefenruimte van de DB’s in Utrecht zat, maar voor niets spelen leek hem ook niks. Daarom bedacht hij een plan voor Tusky, waarvan inmiddels al bijna alles is afgewerkt. “Ja op een paar dingen na dan. Spelen op Lowlands is natuurlijk wel het ultieme doel, maar is nog niet gerealiseerd.”

Dat Tusky is voortgevloeid uit John Coffey heeft grote voordelen, maar betekent niet dat de band niet hard meer hoeft te werken. “Onze bekendheid in de muziekindustrie en bij het publiek was natuurlijk handig, maar het is niet dat we nu maar overal binnen kunnen komen. Ook voor Popronde moesten we gewoon auditie doen en om een boeker en label achter ons te krijgen, hebben we ook hard moeten werken. Die bekendheid heeft ook z’n nadelen: we hadden, als ze het allemaal niks vonden, ook heel hard af kunnen gaan. En dan waren we ook dubbel zo hard afgegaan. Maar dat is gelukkig niet gebeurd.”

Alto geschiedenis
Tusky wil graag een breed publiek bereiken met haar gitaarmuziek en noemt haar muziek dan ook ‘punk-rock voor de masses’. Alfred: “Ik was als tiener een alto met wijde broekspijpen en een voorliefde voor harde gitaarmuziek. Ik begon met gitaarspelen toen ik 14 was, omdat ik Metallica na wilde doen. Het was in de tijd van de alt-rock en nu-metal. De tijd dat bands als Korn en System of a Down populair waren. De alternatieve rockscene was toen een stuk groter. Het is niet erg dat urban nu zo populair is, maar ik heb prachtige dingen aan die alto-tijd en harde gitaarmuziek overgehouden. Met John Coffey kwamen we er achter dat we met onze harde en ook wel schreeuwmuziek een groot publiek konden bereiken. Dat was ontzettend tof. Tusky is qua sound wel anders: het is vrolijker, niet agressief en we schreeuwen niet. Het is wat knuffelbaarder, maar we hopen ook met deze band weer een groot publiek te kunnen bereiken met onze harde gitaarmuziek.”

LIVEDATA 05/05 Bevrijdingsfestival Overijssel, Zwolle 05/05 Bevrijdingsfestival Utrecht, Utrecht 25/05 Sniester Festival, Den Haag 26/05 Dauwpop, Hellendoorn 02/06 SoccerRocker Festival, Amsterdam 29/06 Jera On Air, IJsselsteyn 06/07 MadNes Festival, Ameland 07/07 Dijkpop, Andijk 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 11/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop

Clipprimeur: Nieuwegrond – ‘Beter Is’ en live naar Zwarte Cross en Mañana Mañana

Nederpop sensatie Nieuwegrond presenteert videoclip Beter Is, die volledig bestaat uit jaren 80 porno dialogen. Dialogen? Jawel! It’s the glamorous 80’s!

De band serveert een electronische jaren 80 vibe in de mix met verkoelende Nederpop à la Doe Maar. Met de nieuwe single Beter Is waan je je in een wereld van cabrio’s en cocktails. Het had zo de soundtrack van Miami Vice kunnen zijn!

Nieuwegrond, geboren in Arnhem, is deze zomer al te aanschouwen op Zwarte Cross, Mañana Mañana en Mandala Festival. De aankomende debut EP ‘Meisjes’ is de vrucht van een samenwerking met producer Huub Reijnders en is o.a. ingespeeld met bandleden van De Staat, Guus Meeuwis en Donnerwetter.

LIVEDATA 15/06 Mañana Mañana, Vorde 15/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde

De Likt o.a. naar Patronaat, TivoliVredenburg, Victorie, Pinkpop, Zwarte Cross en Welcome To The Village

Het Rotterdamse sloopbedrijf is terug. Wie het over De Likt heeft, heeft het over de futuristische funk van Giorgi Kuiper en John van Beek, door frontman Jordy Dijkshoorn voorzien van de nodige scherpe teksten.
Dit drietal, dat elkaar op de popacademie leerde kennen, verscheen eind 2013 voor het eerst op de radar na het winnen van de titel Beste Muzikant bij de Grote Prijs van Nederland en is daar sindsdien niet meer van verdwenen.

In de Maasstad verkreeg de groep al kort na hun ontstaan een cultstatus en er was een sterke drive om ook de rest van het land eens flink aan te pakken. De release van het gelijknamige debuut in 2015 waar succesvolle singles als Ja, Dat Bedoel Ik, Bloed Aan De Muur en Finidi George op te vinden zijn, was dan ook het startschot voor een tour die meer dan honderd optredens telde.

Het unieke geluid van De Likt bleek in combinatie met Jordy’s extravagante voorkomen en eindeloze energie op het podium ook buiten de stadsgrenzen garantie voor compleet afgebroken zalen. Inmiddels heeft de groep op bijna ieder denkbaar podium, festival en platform laten zien wat ze waard zijn.

LIVEDATA 20/04 De Spot, Middelburg 21/04 Patronaat, Haarlem 05/05 Bevrijdingsfestival After @ TivoliVredenburg, Utrecht 10/05 Podium Victorie, Alkmaar 11/05 De Pul, Uden 18/05 Nieuwe Nor, Heerlen 19/05 Podium De Meester, Almere 15/06 Pinkpop Festival, Landgraaf 12/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 19-21/07 Welcome To The Village @ Groene Ster, Leeuwarden

De dampende southern soul van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats

Regelmatig hoor je de laatste maand op diverse radiostations het prachtig ingetogen gezongen You Worry Me voorbij komen van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats. De dampende southern soul, pittige countryfolk en broeierige rhythm & blues van de acht muzikanten onder leiding van Rateliff kunnen op grote waardering rekenen in de Amerikaanse media maar lijken nu ook in Europa toch echt tot de verbeelding te gaan spreken.

Tekst Jeroen Bakker

Bijna dreigde drie jaar geleden het opzwepende S.O.B. zelfs een kleine hit te worden. Aanstaande 4 en 5 april zal het gezelschap twee avonden in een uitverkocht Paradiso te zien zijn en in juli zullen de bezoekers van het North Sea Jazz Festival in Rotterdam en Zwarte Cross te Lichtenvoorde vereerd worden met een bezoek van de gepassioneerde muzikanten uit Denver. Vooruitlopend op het deze week verschenen tweede studio-album Tearing At The Seams hadden wij onlangs een gesprek met frontman Rateliff en bassist Joseph Pope III.

Er is niet veel tijd over om deze dagen nog iets van de stad te zien. De twee zijn zojuist uit Parijs gekomen en vertrekken nog dezelfde avond met de trein naar Brussel. “Het is totaal geen probleem voor ons om zoveel tijd samen door te brengen. We zijn al ruim twintig jaar bevriend met elkaar moet je weten”, reageert Rateliff op de vraag of de vriendschap tegenwoordig goed te combineren valt met de zakelijke kant van de muziek. “We zijn al zakelijk vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst ontmoetten. Financieel zijn we er nooit op vooruit gegaan.” Pope vult hem lachend aan: “Eigenlijk kost het ons nog steeds meer geld dan dat het oplevert. Het maken van muziek is nog steeds niet winstgevend maar we kunnen gerust stellen dat er werkelijk niets is wat onze vriendschap in gevaar zou kunnen brengen. Daarnaast worden wij er goed bij geholpen door enkele ervaren mensen.” Wat de inkomsten betreft bood de tijd dat Rateliff als tuinman werkte iets meer zekerheid. Ook Pope leek zijn zaak als huisschilder aardig op de rit te hebben. “Ondanks dat hebben wij beiden nooit, zelfs niet één moment spijt gehad toen gekozen werd om dit nieuwe en toch ook wat onzekere avontuur met elkaar aan te gaan. Het is inmiddels een fulltime job geworden maar het wel een baan waar je graag iedere dag je bed voor uitkomt”.

Voor het opnemen van Tearing At The Seams, dat is uitgebracht op het beroemde Stax-label, is gekozen voor een andere werkwijze dan tijdens het opnemen van het debuutalbum. Rateliff: “Alles werd deze keer gelijktijdig opgenomen in één ruimte waarbij nauw werd samengewerkt met de producer. De basis, voornamelijk ‘snippets’ hadden wij al klaar voordat we de studio in New Mexico binnenliepen, het arrangement ontwikkelde zich op het moment dat we met elkaar gingen jammen maar het waren slechts kleine aanwijzingen die werden toegepast. Het ging steeds beter en juist toen we dachten dat we klaar waren werd ons gevraagd om nog één keer met wat laatste, ongebruikte ideetjes aan de slag te gaan. De sfeer was te gek en die live-sessie verliep vlekkeloos. De schrik sloeg ons om het hart toen hij vanachter het mengpaneel plotseling riep dat we zojuist een hit hadden opgenomen. We dachten dat het niet goed was, veel te commercieel of zoiets hahaha.”

Rateliff en The Night Sweats worden dikwijls geroemd vanwege hun grote diversiteit. Alles heeft volgens Pope te maken met de invloeden die ieder bandlid met zich meebrengt. Pope: “We luisteren naar echt van alles en komen via elkaar steeds weer nieuwe dingen tegen die ons beïnvloeden en die terugkomen in onze muziek. Het gaat bijvoorbeeld van Joe Cocker naar James Tayor en van Sam Cooke naar Leonard Cohen.” Volgens Rateliff is het allemaal de schuld van Chuck Berry. Rateliff: “Het is volgens Cohen Chuck Berry die dit allemaal heeft mogelijk gemaakt. Hij zei ooit: All of us are footnotes to the words of Chuck Berry. If Beethoven hadn’t rolled over, there’d been no room for any of us.”

In Amerika wordt heel veel gespeeld. Met de naamsbekendheid gaat het daar echt de goede kant op. “We spelen in prachtige theaters met een capaciteit van bijna tweeduizend toeschouwers waar iedereen speciaal een kaartje koopt om ons te zien spelen maar ook grote sporthallen waar soms zelfs meer dan tienduizend mensen onze muziek te gek vonden. Alleen kwam daarna nog wel The Kings Of Leon een show doen. Zolang wij dat kunnen doen wat we zo graag willen vinden we het prima. De sfeer en de interactie met het publiek is voor ons uitermate belangrijk en dan is zo’n mega-hal natuurlijk niet ideaal. Kijk, een zaal als Paradiso blijft altijd te gek om in te spelen en het Olympia Theater in Dublin is ook een plaats waar we heel graag optreden. We spelen dan ook liever twee avonden in zo’n zaal dan één keer een sporthal voor even zo veel mensen.”

Veel fans in Nederland zullen er voor kiezen om voor beide avonden een ticket te kopen. In grote lijnen zal de setlist hetzelfde zijn maar volgens Pope zal het desondanks ook voor hen interessant genoeg zijn om er een tweede avond bij zijn: “We hebben vaker twee avonden achtereen in dezelfde zaal gespeeld maar we hebben nu de luxe dat er meer materiaal beschikbaar is om uit te kiezen en dus ook de mogelijkheid om tijdens deze tournee meer variatie in de shows aan te brengen Het biedt daarnaast de mogelijkheid voor ons om iets meer te weten te komen over de stad, de mensen en de gewoonten.” Rateliff valt hem lachend in de rede: “Het eerstvolgende optreden is altijd beter dan die van daarvoor dus de tweede avond wordt de beste!”

LIVEDATA 04/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 05/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 07/04 De Roma, Antwerpen (BE) (Sold Out) 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 15/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam

Vanavond om 19:00 uur Zwarte Cross Radio #1

DE ZWARTE CROSS IS EEN BIZARRE MIX VAN MOTORCROSS, MUZIEK, STUNTS, THEATER, HUMOR EN VEEL GEKTE EN SPEKTAKEL. DE SAMENKOMST VAN DEZE OGENSCHIJNLIJK TOTAAL VERSCHILLENDE WERELDEN ZORGT VOOR EEN WERELDWIJD (!) UNIEK FEEST. DE DUIDELIJKE CONNECTIE MET ‘DE ACHTERHOEK’, WAAR HET FESTIVAL PLAATSVINDT, KOMT NAAR VOREN IN DE KENMERKENDE GEZELLIGHEID EN GASTVRIJHEID VAN DEZE STREEK WAAR JONG EN OUD NOG SAMEN FEESTVIERT. VANAF DE EERSTE EDITIE (1.000 BEZOEKERS) TOT AAN DE AFGELOPEN EDITIE IN 2017 (220.000 BEZOEKERS) IS VOOR BEZOEKER EN ORGANISATIE ÉÉN DING DUIDELIJK: NIETS IS ONMOGELIJK!

Vandaag maakt de organisatie ook deze nieuwe namen bekend:

MUZIEK

Brutus, The Invisibles, Ronnie Flex & Deuxperience Band, Dirty Fences, DI-RECT, Claw Boys Claw, The Hot studs, The Hillbilly Moonshiners, Hef, Zwart Licht, Black Acid, Meru, Chocolade, Shantel & Bucovina Club Orkestar, Yallah! Yallah!, The Prophet, Neophyte, 47Soul, Togo All Stars,  Girls Love DJ’s, Chainska Brassika.

THEATER

  • BackBone
  • Donky Tonk
  • Emiel van der Logt
  • HermanJoop
  • Leonardus Fanfare
  • ‘Springtime’ door Hendrick-Jan de Stuntman en Merel Kamp

PLAYLIST ZWARTE CROSS RADIO #1 – DONDERDAG 22 MAART 2018:

  1. Brutus – All Along
  2. Birth Of Joy – Three Day Road
  3. Dirty Fences – Colleen
  4. Danko Jones – I Gotta Rock
  5. Extince – Spraakwater
  6. Di-Rect – All In Vain
  7. De Likt – Ja Dat Bedoel Ik
  8. Kaiser Chiefs – Ruby
  9. Death Alley – Black Magick Boogieland
  10. Claw Boys Claw – Polly Maggoo
  11. Triggerfinger – Flesh Tight
  12. Volbeat – Maybellene i Hofteholder
  13. Black Acid – OTL (Feat. Ros, Smitty & Jungle)
  14. The Limiñanas – Shadow People (feat. Emmanuelle Seigner)
  15. Gogol Bordello – Malandrino
  16. Shantel – Disco Partizani
  17. Giant Tiger Hooch – Head

Album Tearing At The Seams van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats

Nathaniel RateliffNa drie redelijk onopvallende indiepop solo albums, groepeerde Nathaniel Rateliff zijn Night Sweats en tekende hij bij het Stax label. Daar kon hij naar hartenlust zijn voorliefde voor Southern Soul en Rhythm ’n Blues uitleven, iets wat op zijn self-titled debuutplaat uit 2015 ook tot het groot succes leidde en gouden platen in de Benelux.

Een wereldtoernee en een fraai live album later komt nu het tweede studio album, getiteld Tearing At The Seams. Dit album toont een serieuzere kant van de muzikant uit Denver maar bevat zeker ook de catchy tracks die we van hem gewend zijn.

Opener Shoe Boot begint als een track uit de archieven van de vroege Parliament, wat meteen aangeeft dat Rateliff de deelgebieden van de soul verkent. Het intense Babe I Know speelt zich af op de grens tussen soul en country, wellicht de mooiste muzikale kruisbestuiving die er is, en waar hij zich als een vis in het water voelt.
En eerste single You Worry Me is een heerlijke Rateliff feel-good track en een evergreen in wording. Een uitstekende opvolger die bewijst dat het debuut bepaalt geen toevalstreffer was!

LIVEDATA 04/04 Paradiso, Amsterdam 05/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 07/04 De Roma, Antwerpen 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 15/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam

Album Winnen?

Uit welke Amerikaanse stad komt deze muzikant? Mail je antwoord naar prijsvraag@pinguinradio.com en vergeet je adresgegevens niet te vermelden!

Nathaniel Rateliff & The Night Sweats – Tearing At The Seams

Nathaniel RateliffNa drie redelijk onopvallende indiepop solo albums, groepeerde Nathaniel Rateliff zijn Night Sweats en tekende hij bij het Stax label. Daar kon hij naar hartenlust zijn voorliefde voor Southern Soul en Rhythm ’n Blues uitleven, iets wat op zijn debuut uit 2015 ook tot het nodige succes leidde.

Een wereldtoernee en een fraai live album later komt nu het tweede studio album, getiteld Tearing At The Seams. Opener Shoe Boot begint als een track uit de archieven van de vroege Parliament, wat meteen aangeeft dat Rateliff de deelgebieden van de soul verkent.

Het intense Babe I Know speelt zich af op de grens tussen soul en country, wellicht de mooiste muzikale kruisbestuiving die er is, en waar hij zich als een vis in het water voelt. De vele live shows hebben geleidt tot een superstrakke band die volledig in dienst staat van Rateliff’s voordracht. Een uitstekende opvolger die bewijst dat het debuut bepaalt geen toevalstreffer was. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil

LIVEDATA 04/04 Paradiso, Amsterdam 05/04 Paradiso, Amsterdam (Sold Out) 07/04 De Roma, Antwerpen (BE) 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 15/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam

#295 Nathaniel Rateliff

Het was even zoeken maar inmiddels heeft Nathaniel Rateliff zijn draai wel gevonden. Rateliff komt van ver. Geboren en getogen op het platteland van Missouri bleek hij een uiterst muzikaal kind dat zichzelf verschillende instrumenten leerde spelen. Als puber meende hij even de wereld te moeten verbeteren middels het Woord, maar al snel ontdekte hij dat zijn ware roeping lag in het maken van muziek.

Rateliff vestigde zich in de grote stad -Denver- begon een band en kreeg al snel succes. Hij voelde zich echter beperkt door het rockformat en begon om zich heen te kijken. Terwijl zijn songs steeds persoonlijker werden, werd zijn stijl alsmaar breder. Als een spons zoog hij de invloeden op die hij op zijn pad tegenkwam. Blues, soul, country, gospel, southern rock en meer, de goede verstaander hoort het allemaal terug in zijn muziek. De legendarische Gram Parsons heeft ooit een naam bedacht voor de stijl die Rateliff beoefent, cosmic American music.

Na iets meer dan tien jaar en vier albums wist Rateliff precies wie hij was en wat hij wilde. Hij begon een nieuwe band –The Night Sweats– tekende een deal bij het legendarische Stax label, waar Otis Redding ooit is begonnen, en heeft nooit meer omgekeken. Daar had hij ook de tijd niet voor, want de inkt op het contract was nog niet droog of hij maakte deel uit van de vaart der volkeren. Zo deelde hij het podium met uiteenlopende maar toch verwante acts als Ben Howard en Bon Iver, Laura Marling en Rosanna Cash, Mumford & Sons en Michael Kiwanuka.

Inmiddels is het 2016 en verschijnt het eerste Night Sweats album en scoort Rateliff met S.O.B. een van de grootste en meest aanstekelijke hits van dat jaar. Na zo’n enerverende carrière zou het de singer-songwriter zijn vergeven als hij even op zijn lauweren was gaan rusten, maar dan ken je Nathaniel Rateliff niet, een rock-o-holic van het zuiverste bloed. Als hij niet op de bühne te vinden is dan zit hij wel in de studio, dus krap twee jaar na zijn mondiale doorbraak ligt er een vers album in de winkels. Tearing At the Seams is weer een verdieping en een verbreding van de sound van Nathaniel Rateliff & The Night Sweats en telt naast stoelen aan de kant rockers ook meer introverte songs, die laten horen dat hij een van de betere blue-eyed soulsingers is van zijn generatie.

En voor zijn gevoel is hij nog maar net begonnen.

LIVEDATA 04 & 05/04 Paradiso, Amsterdam 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 13/07 North Sea Jazz Festival, Rotterdam.

Onze Bazz sprak met Nathaniel Rateliff . Hun gesprek plus onderstaande songs zenden we uit deze zaterdag tussen 19.00 en 21.00 uur en zal worden herhaald op donderdagavond om 22.00 uur.

Dit zijn 25 favoriete songs van Nathaniel Rateliff:

  1. Oogum Boogum Song – Brenton Wood
  2. Run, Run, Run – Ann Peebles
  3. Ride Your Pony – Lee Dorsey
  4. How to make friends – Nathaniel Rateliff and the Night Sweats
  5. Like a Ship – Pastor T.L. Barret
  6. Black Man in a White World – Michael Kiwanuka
  7. Many Rivers to Cross – Harry Nilsson
  8. Lady Luck – Richard Swift
  9. Pata Pata – Miriam Makeba
  10. I’m Not Falling Asleep – Andy Shauf
  11. Something Beautiful – Nathaniel Rateliff
  12. Still crazy after all these years – Paul Simon
  13. One More – Cymande
  14. Bati Bati – Hailu Mergia
  15. King of the Road – Roger Miller
  16. How Long – C.W. Stoneking
  17. Green Onions – Booker T. & the M.G.’s
  18. You Worry Me – Nathaniel Rateliff and the Night Sweats
  19. Lost and Lookin’ – Sam Cooke
  20. Beautiful Strangers – Kevin Morby
  21. Museum of Flight – Damien Jurado
  22. I’d Be Waiting – Nathaniel Rateliff and the Night Sweats
  23. If I had no place to fall – Townes van zandt
  24. Your flag decal won’t get you in to heaven anymore – Jon Prine
  25. Khruangbin- People everywhere

Tusky – Rated Gnar

TuskyUit de as van John Coffey is daar Tusky, met Alfred van Luttikhuizen die naast de gitaar nu ook de zang voor zijn rekening neemt. Aangevuld door zijn oude gitaar-techneut Sjors en invaldrummer Bas is het bijna een reünie!

Het kan dan ook niet anders dan dat we op Rated Gnar een partij ouderwets harde, beukende punkrock voorgeschoteld krijgen die regelrecht uit de jaren 90 lijkt te komen. De plaat wordt met de openingsschreeuw “I was caught in a white dress” opgevolgd door een melodieus gitaargeweld dat voor het daaropvolgende halfuur niet meer is te stoppen.

Als een stoomwals razen de nummers door, met Alfred die er op volle toeren overheen schreeuwt en voortgestuwd wordt door onheil en gedonder op de drums. Agressieve gitaren, vette solo’s en ongecompliceerde punkrock, dat is waar Tusky voor staat en dat is ook precies wat we willen horen. Ze zullen deze zomer ongetwijfeld menig festivaltent gaan afbreken! Tekst Mania | Tim Jansen

LIVEDATA 31/03 Paaspop, Schijndel 12/04 V11, Rotterdam 13/04 Punk Rock Riot @ Mezz, Breda 14/04 Asteriks, Leeuwarden 20/04 Simplon, Groningen 21/04 Altstad, Eindhoven 05/05 Bevrijdingsfestival Overijssel, Zwolle 25/05 Sniester, Den Haag 26/05 Dauwpop, Hellendoorn 29/06 Jera On Air, Ysselsteyn 06/07 Madnes Festival, Ameland 07/07 Dijkpop, Andijk 13/07 Zwarte Cross, Lichtenvoorde 11/08 Nirwana Tuinfeest, Lierop