Author: Flip van der Enden

IST IST – Lost My Shadow

De meningen lopen uiteen of IST IST klinkt als een jaren tachtig of jaren negentig band. Consensus bestaat over het feit dat de mannen uit Manchester aansluiting zoeken bij de somberman’s rock van de late twintigste eeuw.

Dat lukt de ene keer beter dan de andere, maar Lost My Shadow is weer een schot in de roos. De nieuwe single is een geconcentreerde, donker ingekleurde post new wave track met de voor het bandgeluid zo kenmerkende bariton van frontman Adam Houghton. Of er snel een album volgt vermeldt het verhaal niet. Wel staat er weer een mooie toer op de planning. Je kunt IST IST ondergaan op 22 maart in Vera, Groningen, 24 maart In De Vorstin, Hilversum, de 26ste in Doornroosje, Nijmegen, de 27ste in Rotown, Rotterdam en last but zeker niet de minste show is op 30 maart op Paaspop.

Donna Blue – In Blue

Dat oefening inderdaad kunst baart laat Donna Blue horen op hun nieuwe album, Into The Realm Of Love. Talent had het duo altijd al net als elan en goede smaak, maar hun arsenaal is inmiddels uitgebreid met doortastendheid en wat muzikanten ‘chops’ noemen, het vermogen om de muziek in je hoofd daadwerkelijk te verklanken.

Onveranderd zijn de bronnen waaruit Bart en Danique inspiratie putten, le musique pop français uit de periode 1965-1972 en Amerikaanse West-Coast pop uit hetzelfde tijdsvak. De niet onbelangrijke inbreng van Donna Blue zelf is een licht weemoedige grondtoon, die vrijwel al hun songs siert. Zwakke plekken kent  Into The Realm Of Love niet echt, wel zijn we op een paar liedjes extra verliefd, waaronder de finale van het album, In Blue.

Home Counties – Uptight 

Uptight van Home Counties is een lekker allegaartje met elementen uit de (post) punk en new wave, disco en techno.

Ofwel een plaatje waar hokjesgeesten flink van in de war raken. Je kunt er op dansen, maar ook over napraten. Te tekst is zowel een aanklacht tegen de belachelijk hoge prijzen van de drankjes en de lange rijen voor de deur van de clubs. En een uiting van vrees, of je niet saai bent of te oud tussen al dat jongen volk. Uptight komt op het debuutalbum van Home Counties dat op 3 mei moet gaan uitkomen. Opgetreden wordt er vooralsnog alleen in de U.K.

Junodream – The Oranges

Het is moeilijk naar The Oranges van Junodream te luisteren zonder aan Pink Floyd te denken.

De band doet ook netjes aan bronvermelding in hun bio op Spotify. Naast de Floyd noemen ze ook AIR en Spiritualized. The Moody Bues had er ook nog wel bij gekund. Het moge duidelijk zijn dat de Britse band van de soft rock is, de atmosferische variant die ook wel spacerock of gewoon dreampop wordt genoemd. Het is de smaakvolle manier waarop Junodream leentjebuur speelt en het ontspannende effect van hun songs die ze vrijwaart van beschuldigingen van plagiaat. Origineel is dus anders, maar wie zijn rock graag melodieus heeft en ook niet al te ingewikkeld kan het slechter treffen dan Junodream. Veel slechter.

Mdou Moctar – Funeral For Justice

Mdou Moctar is boos, nee furieus en dat steekt hij niet onder stoelen of banken met zijn nieuwe single tevens titelnummer van zijn nieuwe album.

Funeral For Justice is een woest rockende song, een bijtende punkversie van de woestijnrock waarmee de meestergitarist naam maakte. De directe aanleiding voor zijn toorn is waarschijnlijk het steeds hoger oplopende gewapende conflict in Niger en de sub-Sahara, de regio waar hij vandaan komt. Het is momenteel echter bijna overal hommeles in de wereld. Op veel te veel plekken wordt de rechtvaardigheid ten grave gedragen. Dat maakt Funeral For Justice actueel en relevant. De opvolger van Afrique Victime verschijnt o 3 mei. Woensdag 28 augustus zal Mdou te zien zijn in de Paradiso.

Johan – The Great Vacation

Over Johan kunnen we kort zijn. Met The Great Vacation heeft de band rond Jacob De Greeuw een van zijn beste albums tot dusver gemaakt. En dat terwijl de band in enigerlei vorm al ruim drie decennnia actief is!

Een deel van de honneurs van het welslagen van het laatste album moet Jacob delen met meestergitarist Robin Berlijn. De co-componist is van alle songs op de nieuwe plaat. Samen zijn zij nog sterker dan Jacob alleen al was. Het is natuurlijk overdreven om het duo De Greeuw & Berlijn in één adem te noemen met Lennon & McCartney, Jagger & Richards en Goffin & King, maar niet eens heel veel.

Het titelnummer van de nieuwe Johan is uit op single om de aandacht te vestigen op de uitgebreide tournee, die op het moment dat je dit onder ogen krijgt waarschijnlijk al lang en breed is uitverkocht. Voor hen die achter het net hebben gevist hopen wij op een of meer festivalshows van Neerland’s beste indie-band.

Eels – TIME

De laatste keer dat we Mr E tegenkwamen was hij verliefd en zelfs een beetje gelukkig. Hoe zou het nu met hem zijn?

Nog steeds redelijk tot goed lijkt het. Maar E zou E niet zijn als hij zich niet ergens zorgen over zou maken. In TIME zingt hij over het verstrijken der jaren, de klok die nimmer stilstaat, maar dus niet over verdwenen vriendinnen, bedrogen echtgenoten of andere vormen van luddevedu.

Als we de titels bekijken van het vijftiende Eels album, ‘Eels Time!’, dat we op 7 juni mogen verwachten is het nog steeds koek en ei in huize E; Sweet Smile, Song For You Know Who, I Can’t Believe It’s True lijken het werk van een gelukkig man. Het blijft wennen, een happy E. Maar hopelijk is dit zijn nieuwe normaal.

Sega Bodega – Set Me Free, I’m An Animal

Sega Bodega is de artiestennaam van de in Parijs woonachtige Iers-Chileense zanger-producer, dj-songwriter en platenbaas Salvador Navarrete.

Meestal maakt Sega muziek met een vette beat, maar met Set Me Free, I’m An Animal begeeft hij zich op het gebied van de luistermuziek. Een geoefend oor hoort nog wel zijn achtergrond als beatmaker, maar de voeten blijven dit keer op de vloer. De aandacht gaat vooral uit naar de sfeervolle zang en fraaie klanken op de achtergrond. Wel moet gezegd worden dat Set Me Free, I’m An Animal geen song is die in een logische lijn van a naar b gaat. Voor de wat meer avontuurlijke Pinguïns onder ons. Señor Bodega staat dit jaar op Dour.

St. Vincent – Broken Man

Annie – St Vincent– Clark mag dan inmiddels de 40 zijn gepasseerd, het rustiger aan doen is geen optie.

Er staat alweer een nieuw album op stapel en haar nieuwe single is een van haar vuigste tracks ooit! Broken Man is een grootstedelijke funkrocktrack met een supervette bas en bezeten zang van de uitvoerend artiest. Te gast op drums is mister Dave Grohl, die primitief maar adequaat tekeer gaat.

Het nieuwe album van St Vincent heet heel veelzeggend All Born Screaming. Op 16 april barst het geweld los.

Shannon & The Clams – Bean Fields

Een paar weken voordat ze in het huwelijk zouden treden kwam de verloofde van Shannon Shaw om bij een tragisch ongeluk. Een normaal mens zou alles on hold zetten tot ze het verlies een plekje hadden gegeven. Maar Shannon is dus geen normaal mens.

Ze schreef een song waarin ze haar verdriet verwerkte, niet door te treuren, maar juist door het leven te vieren. Zoals beau Joe, die boer was het zou hebben gewild. Het lekker schor door Shannon gezongen Bean Fields is een rockabilly song met een Motown beat. In het intro van dit heerlijke allegaartje wordt een sixties of fifties classic geciteerd waarvan de titel maar niet te binnen wil schieten. Daar komen we dus nog op terug. Bean Fields komt op het nieuwe album van Shannon & The Clams dat net als de vorige werd geproduceerd door Dan Auerbach. The Moon Is In The Wrong Place komt op alle mogelijke formaten uit, maar niet eerder dan 10 mei.