Author: Flip van der Enden

The Mysterines – Begin Again

Lia Metcalfe schreef Begin Again tijdens volle maan in een schuur in ‘the west country. Ruwweg is dat Cornwall en aanpalende graafschappen, dat deel van Engeland waar de Keltische cultuur de meeste sporen heeft nagelaten, o.a. in de vorm van menhirs en diverse henges.

Zoiets prikkelt de fantasie en Begin Again heeft zeker ook iets mysterieus om niet te zeggen magisch. Het nummer is wat subtieler dan de in your face rock waarmee The Mysterines zich in onze kijker speelden. Naast het aparte timbre van Miss Metcalfe is en blijft de gitaar echter het belangrijkste wapen van de band. Daar laat de gitarist ook in dit nummer geen twijfel over bestaan.

The Mysterines trekken deze zomer door de U.K. als support act van Arctic Monkeys.

Dope Lemon – Kimosabè

De sololoopbaan van Julia wil maar niet echt van de grond komen. Die van haar broer Angus Stone, alias Dope Lemon gaat daarentegen als een speer.

Kimosabè, steenkolen Irokees voor vriend is weer zo’n prettig verknipt zomerliedje van het soort waar Angus patent op heeft. Het ritme is dat van een dobberend luchtbed in een privézwembad, de backing niet veel meer dan een stoonde ritmesectie en een riedeltje op gitaar. Sluit je ogen en je waant je in een tropisch paradijs.

Dit stukje muzikale wellness is het eerste lokkertje voor een compleet nieuw album dat Dope voor ons in petto heef, en net als de single Kimosabè heet. ‘Het is mijn meest persoonlijke album to nu toe’ vertelde Angus aan Rolling Stone. Om dit te illustreren gaat zijn gezicht op de hoesfoto van zijn 4e album voor het eerst niet schuil achter een dope citroen.

1 sept komt Dope Lemon’s Kimosabè album uit.

Gaetan Nonchalant – Plages Du Nord

Volgens de berichten wordt er in Frankrijk met blijde verwachting uitgekeken naar het debuutalbum van Gaetan Nonchalant, een besnorde rocker uit het departement Normandië.

Monsieur Nonchalant wekte de hoge verwachtingen met een inmiddels 3 jaar oude EP en een 2 jaar oude single. Hij heeft dus ruim te tijd genomen om aan zijn eerste langspeler* te sleutelen.

Eerste single Plages Du Nord is een appetijtelijk apératiefje. De ode aan de stranden van Noord-California is een zomers popliedje met gestoorde gitaren en een spacey synth die waarschijnlijk ouder is dan de persoon die er op speelt. Trefwoorden zijn retro en paddo. Op Radio Tour zal je Plages Du Nord niet snel horen, maar op Pinguin Indie is de zomer arrivé!

*Changement de Programme verschijnt op 29/9.

Pip Blom, Alex Kapranos – Is This Love?

Het lijkt een verstandshuwelijk, een leuk plannetje van de platenmaatschappij om de Pip Bloms op te stoten in de vaart der volkeren, maar het resultaat van de samenwerking van de Amsterdamse band met het kopstuk van Franz Ferdinand pakt verassend goed uit.

En mission accomplished: (positieve) reviews van Is This Love? zijn verschenen op invloedrijke Engelstalige muzieksites als Stereogum en Under The Radar. Pip gaat voort op de digitale weg die ze met vorige single Tiger is ingeslagen. Ook op Is This Love? domineert de elektronica, is de beat is dansbaar en de sfeer up om niet te zeggen vrolijk. Kortom de juiste plaat in het juiste jaargetij.

Pip Blom album II staat voor oktober en gaat Bobbie heten.

Mega Bog – End Of Everything

Erin Birgy is een Amerikaanse muzikante wier werk je bij je platenhandelaar moet zoeken in de bak experimenteel.

Als kind maakte Erin deel uit van een rondreizende rodeo. Ze geschoold in zo’n beetje alle cowboykunsten. Als tiener ontdekte ze de muziek en als twintiger mat ze zich het alias Mega Bog aan (super moeras?) en bracht ze een vijftal albums uit. Als ze niet op tournee is of in de studio te vinden, woont Erin ‘off the grid’ met haar partner Big Thief drummer James Krivchenia.

Erin’s jongste release als Mega Bog heet End Of Everything. Het is haar meest toegankelijke, of minst moeilijke album tot nu toe. Makkelijke muziek maakt ze echter nog steeds niet. De songs verschillen te veel van elkaar om een representatief nummer te kunnen aanwijzen. Wel hebben we een duidelijke favoriet, het titelnummer. Erin zingt deze duistere ballade met een aan fatalisme grenzende berusting, die doet denken aan de Duitse diva Marlene Dietrich die rond WWII furore maakte. Kitsch? Eigenlijk wel, maar edelkitsch.

Mega Bog staat op 25 november in de Bovenzaal van de Paradiso.

Blonde Redhead – Snowman

Het duurt nog even, maar eind september komt er een nieuw album uit van Blonde Redhead, het ongrijpbare trio uit New York dat al sinds 1993 weet te bloeien en boeien.

Het verslag van hun niet aflatende zoektocht naar nieuwe geluiden en muzikale partners is vastgelegd op een negental albums, diverse soundtracks en de nodige singles en EP’s. De muzikale experimenteerdrift van Blonde Redhead is te verklaren uit de jazzachtergrond van de oorspronkelijk uit Italië afkomstige broers Amedeo en Simone Pace. Voormalig kunststudent Kazu Makino bewaakt de conceptuele kant van de bandactiviteiten.

Snowman, single # 1 van Sit Down For Dinner, album 10 van het trio is een sfeervol, licht latin-esque lied dat wordt gezongen door of Amedeo of Simone.  

MICH – Souvenir

Simpel geformuleerd was MICH im anfang een sympathieke club muzikanten met een gedeelde liefde voor oude wave. Ze werden steeds beter in wat ze dedenen ontwikkelden zich van 80’s adepten tot een band met een eigen signatuur.  Een belangrijke stap was om het takenpakket van de bas spelende en koortjes zingende Sofie van Dijk uit te breiden met leadzang. 

MICH album drie ligt nog vers in het geheugen, maar men denkt alweer aan een opvolger. Hoewel dat ook wishful thinking onzerzijds kan zijn. Souvenir is in ieder geval helemaal nieuw en wederom zeer geslaagd.

MICH heeft rond de jaarwisseling een kort tourtje gedaan. Dat is blijkbaar zo goed bevallen dat ze nu weer de baan op zijn. Je kunt de band gaan zien op onderstaande data.

  • 08 jun. MICH. Merleyn – Nijmegen.
  • 09 – 11 jun. Best Kept Secret. Hilvarenbeek.
  • 30 jun.MICH. Vera – Groningen.
  • 07 – 09 jul. Wildeburg. Kraggenburg.
  • 08 jul. Werfpop. …
  • 31 juli – 03 aug. Into The Great Wide Open.
  • 1-3 sept. Bruis – Maastricht.
  • 15 sept. De Helling Utrecht
  • 16 sept. Bitterzoet-Amsterdam

 

Arlo Parks – Devotion

Als je kwaadwillend bent, zou je kunnen zeggen dat Arlo Parks een beetje de weg kwijt is op haar nieuwe album. Bijna elk nummer is een andere genre. Je kunt haar ook uiterst veelzijdig noemen, niet voor één gat te vangen.

Op Devotion komt de Brits-Nigeriaanse zangeres lekker rockend uit de hoek. De song begint redelijk rustig, maar dat blijkt stilte voor een stormpje dat anderhalve minuut later uitbreekt. De decibelletjes staan Arlo goed en vormen een mooi contrast met haar zachte stem.  

Representatief is Devotion dus niet, niet voor Arlo’s tweede album en niet voor haar als artieste, maar dus wel voor haar veelzijdigheid.

Popwarmer: Roosevelt – Ordinary Love

Ordinary Love opent met een geluid dat doet denken aan het proefalarm dat elke eerste maandag van de maand om precies 12.00 door het land schalt.

Het is de weerhaak van alweer een topsong op synthesizer basis met verhoogde hitpotentie uit de creatieve koker van mister Roosevelt, Marius Lauber. 

De gemiddelde aanloop van een acts naar succes is zo’n zeven jaar. Die heeft Roosevelt er nu opzitten. Het moment van doorbraak naar een heel groot publiek zal dan ook niet ver meer weg zijn.

Pacifica – Anita

Onze Argentijnse vriendinnen zijn terug met een tweede zelfgeschreven single. Net als With Or Without You is Anita een pittig en poppy indie-liedje op gitaarbasis.

Het nummer lijkt een smeekbede aan ene Anita om bij de band te komen. Anita plays keytar in an indieband. De tekst is leunt op een woordspeling die alleen maar werkt als je Anita uitspreekt op zijn Amerikaans, met een D i.p.v. een T klank dus. I Need Anida. Beetje humor dus vrolijk vormgegeven door Inés en Martina ofwel Pacific.