Author: Flip van der Enden

Editors – Heart Attack

Goed nieuws! Er is een nieuwe Editors single. Jammer dat er geen album volgt. In ieder geval niet op korte termijn. De release van Heart Attack dient twee doelen. Het aankondigen van een aantal optredens en de bekendmaking dat producer John ‘Blanck Mass’ Power na vijf jaar nauwe samenwerking definitief tot de band is toegetreden 

Er zijn nu dus zes Editors. De inlijving van Powers heeft vooralsnog geen gevolgen voor de stijl/sound van de band. Heart Attack is Editors zoals we ze kennen, neo-eighties-post-new-wave. Zij het dit keer misschien iets gedrevener dan gewoonlijk. Die drive past bij het onderwerp van de song, obsessieve liefde. Het soort liefde dus dat in geheime bijlages wordt beschreven en niet in het openbare rapport 😉

En dan die optredens. Editors gaat op de festivaltoer deze zomer. Zo kan je de band op 27 mei gaan zien op Dauwpop in Hellendoorn en op 3 juni op Vestrock in het Zeeuwse Hulst.  

BABE – Keiner Kennt Dich

Je zou nog kunnen denken dat het Duitse BABE zich heeft vernoemd naar het slimme biggetje uit de gelijknamige film totdat je de zangeres van de band ziet. Met haar voorkomen zou Lulu Von Babe waarschijnlijk een fortuin kunnen verdienen in de modellenwereld.

Maar ze heeft er dus voor gekozen blikvanger te zijn van een punkband, of duo eigenijk. Haar partner in crime luistert naar de naam zich Robin Von Babe. Bij punk moet je in geval van BABE niet aan maatschappelijk onaangepaste types denken of aan twee akkoorden spelende barricadebeklimmers. De punk van BABE is beschaafd en toegankelijk en zou waarschijnlijk goed scoren op het Eurovisiesongfestival, meer Blondie dan Toten Hosen dus.

Keiner Kennt Dich is de tweede single van het Berlijnse BABE. Voor ons is het een leuk tussendoortje, maar onze oosterburen vinden het ‘so geil’ en ‘sind gespannt auf eure Zukunft’!

Boston Manor – Foxglove

Boston Manor dat dus niet uit Boston komt, maar uit het Britse Blackpool is druk bezig met nieuwe muziek, een EP of een album is nog niet duidelijk. Maar wat het ook wordt, nieuwe single Foxglove belooft dat dat weer een release wordt om te koesteren, om uit je dak te gaan, en om op te dansen!

Foxglove is namelijk funky, funky zoals INXS destijds funky was. Vrees niet vaste fans, er is absoluut geen sprake van verraad of uitverkoop. De band probeert gewoon iets nieuws en dat is alleen maar te prijzen. De beat van Foxglove mag dan misschien wat lichtvoetig zijn, de gitaarmuren zijn als vanouds opgetrokken uit roestvrij staal en Henry Cox zingt nog steeds alsof hij onder schot wordt gehouden. Kortom een veelbelovend begin van een nieuwe ronde voor Boston Manor.

The Interrupters – In The Mirror

Bestaat er zonniger muziek dan ska? Aimee Allen en haar Interrupters fleuren de lente op met In The Mirror, het titelnummer van hun nieuwe, vierde album.

De band uit L.A. van wie in 2016 By My Side draaiden en twee jaar later Gave You Everything is vroeg met het aankondigen van hun nieuwe langspeler, die komt namelijk pas begin augustus uit. Waarschijnlijk hebben ze de single in de rush release gegooid om de fans te laten weten dat er naast een nieuw album ook een nieuwe tournee in het vat zit. Die begint op 3 juni met een festival in de UK. Helaas is dat de enige show in de oude wereld. De rest van de zomer trekken The Interrupters samen met Flogging Molly door de VS. Wel is hun agenda in augustus leeg. Nee, dat zou te mooi om waar te zijn zijn.

Wunderhorse – Butterflies

Vijf liedjes in hun carrière en het is nu al duidelijk dat Wunderhorse tot grote dingen in staat geacht mag worden. De band is nog een beetje zoekende, maar de richting  is al duidelijk; indierock met een grungy randje.

Om te zeggen dat nieuwe single Butterflies er met kop en schouders bovenuit steekt doet onrecht aan de vorige singles, maar dat de band met dit nummer grote sprongen gaat maken is een ding dat zeker is. Heel kort door de bocht kan je het traag stromende Butterflies omschrijven als een kruising tussen Nirvana (het gitaarwerk) en Pink Floyd (de zang).

Aanjager van Wunderhorse is de Brit Jacob Slater voorheen van Dead Pretties, een band die aan prematuur bezweek aan druk en drugs. Hopelijk heeft Jacob geleerd van die periode en kan hij nu omgaan met succes, want dat gaat er zeker komen.

Briston Maroney – The Kitchen

The Kitchen is Briston Maroney‘s derde bezoek aan onze playlist. Het aansnellende talent uit Tennessee vuurde eerder een Bottle Rocket op ons af, en bezong de Bruise van ene Steve. Bottle Rocket was een van de hits van Briston’s vorig jaar verschenen debuutalbum, Sunflower.

Die plaat komt binnen kort opnieuw uit in een luxe versie, met songs die niet eerder zijn verschenen. Zoals The Kitchen. Als je Briston een Amerikaanse tegenhanger van Sam Fender noemt zit je er niet ver naast. Net als Sam is Briston een serieuze artiest, en heeft hij voor de gitaar gekozen als instrument waarmee hij zijn autobiografische en maatschappelijke betrokken teksten kracht bij zet.

Op de heruitgave van Sunflower komt ook een versie van Bottle Rocket die Briston maakte met Manchester Orchestra. Later dit jaar gaat hij op toernee (door de VS) als support act van Jack White.

Zola Blood – Get Free

Get Free is geen officiële single, maar een track van het nieuwe album van Zola Blood. Bij die naam denk je al snel aan een individu, mogelijk van vrouwelijke kunne, maar Zola Blood is dus een mannenband, een elektroband zelfs uit Londen.

Wat ons deed besluiten om niet één van de overigens prima singles op te pikken, maar Get Free is een ondefinieerbaar geluid dat een paar keer in het nummer opduikt. Het is zo’n geluid dat je naar je raam doet lopen om te kijken of een grote vrachtwagen zich misschien in de nesten heeft gereden. Maar het blijkt dus uit je speaker te komen. De zang is ook fijn, net als het instrumentele einde dat retro is, maar ook weer niet helemaal, en dansbaar maar niet echt dance. Kortom een bijzonder plaatje van een band die de aandacht verdient. 

WAAX – Help Me Hell

WAAX is een Australische rockcombo aangevoerd door een zangeres met weinig haar en veel tattoos. WAAX heeft een harde een een zachte kant. De a-kant van hun nieuwe single heet Dangerous en is een lieflijke ballad. De b-kant heet Help Me Hell en laat een boze kant van de band horen.

Je zou WAAX schizofreen kunnen noemen, of gewoon menselijk. Lieve liedjes zijn er al genoeg, boze songs ook wel, maar zoals WAAX hier uit zijn slof schiet maakt indruk en verdient het gehoord te worden. Bij deze dus. 

 

 

Someone, Tessa Rose Jackson – Suddenly

Het verschil tussen Someone en Tessa Rose Jackson was toch al niet erg duidelijk nu brengt ze een nummer uit onder eigen naam staat en haar alias. Maar wat maakt het uit als ze maar muziek blijft maken, niet alleen voor film, toneel en reclame, maar ook voor ons.

Het Air-achtige Suddenly is een introvert nummer. Tenminste het eerste deel, op het slotstuk muiten de synthesizers en gaat het tempo plots fors ophoog, maar net als je je dansschoenen hebt geveterd is het afgelopen, Suddenly. Achter de titel staat tussen haakjes radio edit. Dat zou kunnen duiden op het bestaan van een langere albumversie, kom maar door daarmee!

 

Ciao Lucifer – So Slow

Eindelijk erkenning voor Ciao Lucifer! Tenminste, het smartpopduo is opgepikt door een middelgrote platenmaatschappij. Nu het publiek nog.

Dat moet geen probleem zijn met nummers als So Slow. De nieuwe single heeft het ritme van een hink-stap-sprong. Daarover heen wordt met pretoogjes en uit volle borst een tekst gezongen over….iets.

Er zijn dus twee Ciao Lucifers, zanger-gitarist Marnix Dorrestein en zanger-percussionist Willem Wits. Zowel Marnix als Willem zijn wat in de sport wel een allrounder wordt genoemd. Ze kunnen en doen nog meer. Marnix heeft bijvoorbeeld een plaat gemaakt met een operazangeres en Willen een theatervoorstelling met de titel God. En er is een onderbelicht gebleven debuutalbum. Mocht je naar aanleiding van het aanstekelijke So Slow dieper in de materie willen duiken kan dat dus. Het wachten is nu -hopelijk niet te lang- op hun nieuw album.