Author: Flip van der Enden

The Cool Greenhouse – Alexa!

Laten we een nieuw genre opvoeren, parlando punk. (Post) punk dus met een redenaar (witte rapper) i.p.v. een zanger. Het is opvallend hoeveel parlando punkbands de kop opsteken de laatste tijd. We noemen namen; Yard Act, The Clockworks, Dry Cleaning, uit eigen land Lewsberg en niet op de laatste plaats The Cool Greenhouse uit Londen. Zoveel praatgrage vocalisten is geen toeval meer, maar een trend.

The Cool House bracht eerder dit jaar een debuutalbum uit, maar heeft sindsdien bepaald niet stilgezeten. Alexa! Is helemaal nieuw en een opvolger is er ook al, The End Of The World heet die. Wat The Cool Greenhouse dus gemeen heeft met genoemde bands is een praatzingende zanger. Wat de band anders maakt is hun gevoel voor humor. Woordvoeder Thomas Graham begint zijn Alexia! relaas met de opmerking, ‘Well Here Is Our Attempt At A Contemporary Lovesong’. Wat volgt is een verhaal over ‘a stereotypically subservient female automaton that’s unbelievably crap at its job’. Kort samengevat, een slimme speaker die de instructies niet goed opvolgt. Een vrolijk eigentijds verhaal dus vertelt over een beat uit het Lou Reed songbook. Grappig en goed.

Dark Stares – Sell Out

De nieuwe single van het Britse Dark Stares is een heerlijk dicht gemetselde port-grunge track met een tempo dat net niet stroperig is. De muur van geluid is zo massief dat je er bekant tegen kunt leunen.

Zoals Black Sabbath alle lang geleden heeft bewezen hoef je helemaal niet snel te spelen om hard en heavy te zijn. Het trage tempo vergroot juist de dreiging die uitgaat van Sell Out. Net boven de wal van ingehouden geweld hoor je de stem van Miles Kristian Howell. Hij zingt opvallend zacht, fluistert bijna. Eigenlijk is alles aan Sell Out weloverwogen en ingetogen. De impact is daardoor groter dan als de versterkers op 11 hadden gestaan.

Sell Out is een 5 de vijf songs die tezamen de Ruby EP vormen. De EP is vrijdag verschenen en overbrugt de periode tussen de release van het meest recente album van Dark Stares, het vorig jaar uitgekomen The Lightning Echo en van wat album 3 van de boys uit St Alban moet gaan worden. daarover later vast meer.

Burial, Four Tet, Thom Yorke – Her Revolution

Jamsessie, kent u die uitdrukking? In de hippietijd kwamen bevriende muzikanten regelmatig bij elkaar om lekker te jammen, muziek te maken zonder van te voren iets af te spreken. De betrokken rockers vonden het prachtig. Het nuchtere publiek kon er meestal niet zo veel mee. Ook Her Revolution lijkt het resultaat van een gezellig muzikaal samenzijn. Verschil met de jamsessies van weleer is dat de hook-up van Burial, Four Tet en Thom York heel goed beluisterbaar is.

Wat scheelt is dat het illustere trio elkaar goed kent. Dubstep pionier Burial a.k.a. William Bevan, remix maestro Four Tet alias Kieran Hebden en de voorman van Radiohead hebben eerder de degens gekruist. De laatste vrucht van hun muzikale vriendschap is een low tempo, lo-fi sfeerballade die middels een sitar-sample een mooi exotische teint heeft. Een en ander speelt zich af op fluisterniveau waardoor de kans groot is dat Her Revolution de eerste paar keer ongemerkt voorbij sluipt, maar dan volgt de herkenning en is het genieten geblazen. Her Revolution verscheen begin deze maand in zeer beperkte oplage als 12”.

Steiner & Madlaina – Denk was du willst

We staan ons er op voor dat we tijdens onze niet aflatende zoektocht naar goede muziek verder kijken dan de Engels-talige landen en de Benelux. We draaien ook regelmatig Frans en Spaanstalige nummers. Wat je niet vaak hoort is de taal van onze oosterburen. Daar gaan we deze week verandering in brengen. Op onze radar verscheen namelijk een bijzonder plaatje  van het Zwitserse duo Steiner & Madlaina.

Steiner heet Nora van voren en Madlaine van achteren Pollina. Ze komen uit Zurich en zingen zowel in het Hoch Deutsch als in hun eigen lingo, het Schwyzerdütsch. De singer-songwriters trekken sinds 2015 in tandem op. Hun achtergrond is folk, maar zoals nieuwe single Denk was du willst laat horen flirten de dames ook met (country)rock. Denk was du willst is an sich is al een mooi lied, maar de Chris Isaak-achtige elektrische gitaar tilt het nummer net even naar een hoger plan. Is, zeg maar het puntje op de i van indie.

The Ninth Wave – Everything Will Be Fine

Er zijn dit jaar een paar bands opgedoken van wie we hoge verwachtingen koesteren. Om er een paar te noemen van Britse komaf, Tiña, Moses, The Lathums en The Ninth Wave, dat het jaar afsluit met alweer een sterke single.

Met het grotendeels door Millie en Haydn unisono gezongen Everything Will Be Fine blijft de band uit Glasgow op het glam-rockpad. De meeste songs van The Ninth Wave hebben een donker randje, maar op Everything Will Be Fine slaat de band een positieve toon aan.

De boodschap zit in de titel, die zo vaak wordt herhaalt dat het wel een mantra lijkt. Voor wie 3 minuten te kort is om achter de wolken de zon te herkennen is er ook een versie van 9 minuten beschikbaar. Wie daarna nog last heeft van somberte moet gewoon een paar keer op repeat klikken.

la loye – i’m still asleep

Wie even ver weg wil zijn van virussen, smeltende polen en narcistische politici kan zich geen betere vluchtroute wensen dan het dik vier minuten durende i’m still asleep van la loye.

Je hebt droompop en je hebt wegdroom-pop. Dat laatste is waarin la loye is gespecialiseerd. Van de concerten weten we dat de band rond Anne Lieke Heusinkveld genoeg songs heeft voor een heel album. Helaas laat ze die maar met mondjesmaat los online. I’m still asleep is pas het tweede liedje van laloye dat je kunt streamen. Die schaarste komt dus niet door gebrek aan repertoire, maar lijkt het gevolg van een hang naar perfectionisme. Het voordeel van dat nadeel is dat de nummers die verschijnen van een uitzonderlijk hoog niveau zijn. Ondertussen dromen wij van een heel album van laloye.

Goat Girl – The Crack

Na twee singles lijkt het veilig te stellen dat Goat Girl niet gebukt gaat onder het ‘moeilijke tweede album syndroom’. Sad Cowboy liet een verfijning horen van de op hun debuutalbum geïntroduceerde dansbare sprokkelpop. Ook op The Crack wordt uit verschillende stijlen een aantrekkelijke mix gebrouwen.

We horen powerpop, space rock en invloeden uit de Frans-Italiaanse filmmuziek van de jaren zeventig. Sfeerbepalend is het klavecimbel-achtige keyboard, dat het nummer een melancholieke echo meegeeft.

Het nieuwe album van Clottie Cream, L.E.D., Naima Jelly en Rosy Bones heet On All Fours (op handen en voeten) en verschijnt op 29 januari.

La Femme – Disconnexion

Parlez vous Français? Non? Wij ook niet echt. Maar dat drukt de pret die we hebben bij het beluisteren van de nieuwe single van La Femme nauwelijks.

Disconnexion is een retro-futuristisch disco-nummer met een monoloog van een zeer rapide van de tongriem gesneden monsieur, een banjo solo en engelachtige achtergrondzang van la femme van La Femme, Clara Lucienne.

We hebben eerder muziek gedraaid van de band uit het Zuid-Franse Biarritz, het new waverige Nous Etions Deux en het punky Tatiana. Tres divers dus dat La Femme. Naar verwachting is Disconnexion onderdeel van het nog titelloze La Femme album numero 3 dat in 2012 zou moeten uitkomen.

Teenage Wrist – Taste Of Gasoline

Het onmiskenbaar Amerikaanse Teenage Wrist is al eerder gesignaleerd in deze contreien. Met de nummers, Dweeb (2017), Stoned Alone (2018) en Mary (2018) om precies te zijn. De laatste twee nummers schopten het tot Breekijzer. Taste Of Gasoline treft een zelfde lot.

De nieuwe single is een voorproefje van album 2 van de band uit L.A. De opvolger van Chrome Neon Jesus gaat Earth Is A Black Hole heten. Op Taste of Gasoline komt Teenage Wrist iets poppier uit de hoek dan op het debuutalbum. Aan de luxe productie kan je horen dat hun label er het volste vertrouwen in heeft dat Teenage Wrist deze 2e ronde gaat doorbreken. Dat vertrouwen delen we dus, vandaag dat de boys hun 3e Breekijzer scoren, en hun eerste hattrick!

Orla Gartland – Pretending

We hebben Orla Gartland vrij laat in het vizier hebben gekregen. Aan Pretending gingen maar liefst 17 (!) singles vooraf.  Een album heeft ze echter nog niet. Dat staat in de steigers. Pretending is de eerste single van Orla’s nog titelloze debuutalbum dat ergens in 2021 uit moet gaan komen. 

Orla Garland komt uit Dublin, maar woont tegenwoordig in Londen. Ze schrijft zacht rockende indiepopsongs met intelligente veelal persoonlijke teksten. Pretending gaat bijvoorbeeld over haar voornemen eens op te houden met zich aardiger voor te doen dan ze is. Zoals iedereen wil Or graag aardig gevonden worden. Maar je kunt ook overdrijven. Daarnaast is het ook uiterst vermoeiend. “I’m So Fucking Selfaware. It’s Exhausting’ zingt ze.

Orla heeft een fijne stem en schrijft dus sterke teksten. Maar haar grootste talent is misschien wel het bedenken van onverwoestbare refreinen. Vaak zijn het niet veel meer dan een paar regels die ze steeds herhaalt, maar zie ze maar eens uit je hoofd te krijgen.