Author: Flip van der Enden

Wunderhorse – The Rope

Het begint een goede gewoonte te worden van bands om bij de start van een nieuwe tournee een nieuwe single uit te brengen. Als reclame voor de tour maar ook om iets nieuws te kunnen spelen.

Wunderhorse heeft ook nog een andere reden om met verse muziek te komen. Na zeven trouwe jaren dienst is bassist Peter Woodin afgezwaaid. Zijn vervanger heet Seb Byford en die speelt dus mee op The Rope. Wat zang betreft heeft het nummer wel iets weg van Neil Young. Verder is The Rope een typische Wunderhorse song; compact, geconcentreerd en energiek. De show in een volgepakt Paradiso zit er alweer op, maar je kunt de band binnenkort nog een keer in actie zien op Down Of The Rabbit Hole. Voor de thuisblijvers: het recente optreden van Wunderhorse bij Jools Holland staat online.

Funfact: gitarist Harry Fowler is de zoon van Kim Wilde.

Hiqpy – Red Flag Magician

Een half jaar zit er tussen debuutsingle Something en Red Flag Magician. Als het bedoeling is van Hiqpy is om de fans te laten hunkeren naar meer is het ‘mission accomplished’.

Zelden is er zo uitgekeken naar een nieuwe single van een Nederlandse band als naar de nieuwe van Hiqpy. Dat brengt natuurlijk het risico met zich mee dat hij tegenvalt. Maar wees gerust, Red Flag Magician is een song om te koesteren. En een die nog jaren mee kan. Na twee nummers begint zich iets van een methode of formule af te tekenen. Eerst mag frontvrouw Abir haar punt maken daarna heeft de band vrij spel. Aangejaagd door basbeest Tom speelt Victor de sterren van de gitaarhemel. Drummer Casper houdt de boel in toom, zij het maar net. In de slotfase wordt het refrein er nog eens in gegooid zodat je de rest van de week ‘Red Flag Red Flag Magician’ loopt te zingen.

Popwarmer: Alex G – Afterlife

Banjo’s die hebben we sinds R.E.M. bijna niet (vaak) meer gehoord! Maar dus wel op de Afterlife, de nieuwe single van Alex Giannascoli uit Haverstown, Pennsylvania.

Wat we ook horen is een accordeon. Mister G is dus op de folktour, maar dan wel op zijn (eigen) wijze. Het succesverhaal, want dat is het van Alex G is een bijzondere. Hij had al een album of acht uit toen hij zijn eerste officiële platendeal tekende. Hij kreeg die deal omdat een van zijn in eigen beheer uitgebracht liedjes ongewoon veel luisteraars trok. Inmiddels is Treehouse vaker dan 365 miljoen x aangeklikt wat opvallend veel is voor een toch ijl gezongen diy lo-fi liedje. Maar Alex G heeft iets wat de Fransen ‘je ne sais quoi’ noemen en waarop hele volksstammen aanslaan. Het is namelijk niet bij dat ene succes gebleven. Tegenwoordig zijn G’s producties om door een ringetje te halen, maar zijn liedjes zijn onverminderd apart en eigenwijs.

PRESIDENT – Fearless

Het is bijna een politieke daad om je band in deze tijd PRESIDENT te noemen en dan ook nog eens met hoofdletters te schrijven zoals die andere president pleegt te doen in zijn social media posts.

Onze PRESIDENT is een twee singles oude ‘modern metalband’ uit de UK. We houden het even op ‘modern metal’ omdat het nieuwe subgenre dat PRESIDENT beoefent samen met bands als maar ook Sleep Token, Ghost en misschien wel TURNSTILE nog geen eigen vlag heeft. Het is een mix van pop, punk, urban en dus metal: snoeihard maar toch radiovriendelijk. En gemaakt om op te moshen, te head bangen, stage diven etc. Fearless is dus eigenlijk een allegaartje, een samengeraapt zooitje, maar het werkt. En hoe! Veel is er niet bekend over PRESIDENT. De band hult zich in nevels, de bandleden (lid?) verschuilen zich achter maskers. Ook dat lijkt een stijlkenmerk van de ‘modern metal’-mannen. Wat ook niet helemaal uit te sluiten valt is dat hier een A.I. Bot aan het werk is gezet. Maar dan wel een hele slimme.

Panic Shack – Girl Band Starter Pack

Girl Band Starter Pack begon zijn bestaan als titel van een Spotify playlist, een lijst liedjes die diende ter lering, vermaack ende inspiratie voor funpunkband Panic Shack uit Cardiff.

Er staan inkoppertjes in de lijst: soortgenoten als X Ray Specs, ESG en The Slits, tijdgenoten als Viagra Boys, Amyl & The Sniffers, The Chats. En verassingen, wat te denken Los Del Rio (Macarena)!? En nu is er dus het nummer Girl Band Starter Pack. De single weer zo’n vrolijk makend moppie partypunk waarin de meiden grossieren. De song doet ook dienst als ‘mission statement’ annex waarschuwing. Begeef je je in het domein van Panic Shack dan staat je het volgende te wachten:  ‘we get naughty, we get silly, we get loud, we get freaky!’

Debuutalbum 18 juli. Concert: 20 mei Melkweg, Amsterdam.

Glitterpaard – Black Page

Een beetje schande dat we pas de vierde single die Glitterpaard dit jaar uitbracht oppikken, maar het is niet anders.

Glitterpaard is een band met ervaring en dus met mogelijkheden. Die ervaring hebben de muzikanten opgedaan in bands als Millionaire, Wardrobe, Mintzkov e.a. Die mogelijkheden uiten zich in de grote variatie van de vier songs die zijn vrijgeven in aanloop naar de release van wat dan hun tweede album zou moeten worden. Officieel zijn daar nog geen mededelingen over gedaan. Van dit kwartet is Black Page het meest recht toe aan rocky (rockiest?). De nieuwste single heeft een Stones achtige swagger, volvet gitaarwerk en lekker losse leadzang van Johan Verckist en Sara Pepels. Dat album mag dan nog in de lucht hangen Opgetreden wordt er wel, ook in ons land.

Ga Glitterpaard zien in Mezz, Breda op 12 oktober, in So What!, Gouda op 17/10 en/of  op 9/1/26 in Luxor, Arnhem.

The Boheme – Always out at Midnight

Als je originaliteit belangrijk vind is The Boheme(s)* niks voor jou. Maar, als je houdt van vonkende powerpop naar Brits model, van blufgozertjes die zich geen reet aantrekken wat jij van ze vindt dan ben je bij deze boys uit het Haagse** aan het juiste adres.

The Boheme(s) startten in 2020, maar kwam toen niet van de grond want Corona. Een jaar geleden maakten ze een doorstart met twee aardige singles. Als je die vergelijkt met het fonkelnieuwe Always Out At Midnight lijkt het wel alsof je een andere band hoort***. The Boheme(s) lijken zich dus in razend tempo te ontwikkelen en voedt daarmee het vermoeden dat er inderdaad iets in het Haagse drinkwater zit waardoor bands uit die regio een streepje voor hebben op die uit de rest van het land.

* Tot voor kort heette de band The Bohemes, zo staan ze ook nog op Spotify.

**Feitelijk komen de Huisman broertjes uit Rijswijk, maar dat zit aan Den Haag vast dus…

***De strakke mix is van de Brit Barney Barnicott (Arctic Monkey, Sam Fender, Kasabian)

Wednesday – Elderberry Wine

Live doet MJ Lenderman niet meer mee met Wednesday, want te druk met zijn eigen winkel, maar op plaat is hij nog wel van de partij. Dus kwaliteit gegarandeerd.

Nieuwe single Elderberry Wine is een semi-akoestisch alt-countryliedje mooi breekbaar gezongen door MJ’s ex Karly Harzman. Heel anders dus dan de ongepolijste shoegaze van hun Rat Saw God album (2023). Katy zingt over liefde en ‘life in a small town’ dat zo zijn voor en nadelen heeft. Maar met strofes als ‘Say I wanna have your baby/ ‘Cause I freckle and you tan/ I find comfort that angels don’t give a damn’, mag ook Mar Jacob zich aangesproken voelen. De klagende steel is een fijn detail net als de korte maar fijne gitaarsolo van MJL zelves.

The Royston Club – Glued To Bed

Onze vriendenclub uit Wales maken met nieuwe single Glued To Be nog even duidelijk dat zij bovenaan de lijst staan van nieuwe bands om in de gaten te houden.   

The Royston Club maakt vetarme en franjeloze indierock. Voor elegante melodieën en vernuftige solo’s ben je bij hen misschien aan het verkeerde adres, maar wat passie en engagement betreft zijn er weinig jonge bands die zich kunnen meten met het kwartet uit Wrexham. The Royston Club is ook een band die je live moet zien. Gelukkig komen ze binnenkort buurten. Ga ze zien op Pinkpop25 en/of in Ekko, Utrecht op 20/6.

Ty Segall – Possession

Ty Segall volgt Fantastic Tomb op met een wederom naar de roemruchte jaren zeventig riekende rocksong (blazers!) met horror thema.

Met gitaren links en gitaren rechts van hem maakt de zanger-gitarist creatief gebruik van het stereobeeld. Vernieuwend is anders, maar lekker is het zeker. De laatste minuut van Possesion heeft Ty -gewoontegetrouw- weer ingeruimd voor een spetterende gitaarsolo. We kunnen hier dus met recht kunnen spreken van eind goed al goed. 

Possesion -the album- is out now!