Author: Flip van der Enden

Till Lindemann – Mein Welt

De nieuwe single van Till Lindemann begint met een stemmig stukje piano, maar als snel komt de aap uit de mouw en volgt er het soort semi militaire metal-mars waar Lindemann’s band en -naar nu blijkt- hij ook solo patent op heeft.

Niks nieuws onder die Sonne dus, maar fans zullen zich weer in drommen naar de stadions begeven alwaar Lindemann later dit jaar voor het eerst solo acte de présence zal geven. Rammstein is even met verlof. Mein Welt is de titelsong van die solotrektocht langs de internationale podia die op 31 oktober zal neerstrijken in de hoofdstedelijke Ziggo Dome. 

Attic Ocean – Lilies and Sea

Lilies and Sea van Attic Ocean uit Dusseldorf is een schaap in wolfskleren. Als je heel goed luistert is het gewoon een lief liedje. Maar de song is diep weggestopt onder een dikke laag van galmende gitaren. Zangeres Hanni Nasirat worstelt maar komt nauwelijks boven het lawaai uit. De keren dat ze wel verstaanbaar is zingt ze,  ‘I’m Going Under’. Da’s vast geen toeval. Van bovenstaande zou je de indruk kunnen krijgen dat Attic Ocean meer geschreeuw dan wol produceert, maar dat is dus niet zo. Integendeel juist. Lilies and Sea is een prima opener van het nieuwe IJsbreker-seizoen!

Popwarmer: bby – Voices In My Head

De boys van bby verrassen met een kleine ingetogen, blue eyed soul achtige ballad, die niet is wat het lijkt. Heel anders dus dan de branie pop van ex-IJsbreker Kinky.

Het lijkt een liefdesverdrietliedje, maar blijkt een psychische noodkreet van auteur Billy Gibson. Voices In My Head gaat over ongewenste en onwelkome stemmen die je hoofd vol pompen met negatieve gedachten. Het is een euvel waar iedereen wel eens mee te maken heeft. Hopelijk heeft zingen er over een therapeutisch en heilzaam effect voor Billy. Voices In My Head staat op een nieuwe EP van het Britse bby. De EP heet ‘i just want next year to be better’. Wij hopen het met hen.

Possible Oceans – Big Wave

Possible Oceans is Trevor O’Neill en dat is weer de naam van een sessiegitarist uit L.A. die na jaren trouwe dienst eindelijk voor zich zelf begonnen is.

Je zou O’Neill een anglofiel kunnen noemen, want als belangrijkste inspiratiebronnen noemt hij voornamelijk Britse bands, Foals, The Horrors dat werk. Plus eentje uit Gent, Soulwax. Dat O’Neil solo ging was niet helemaal het plan. Door corona viel zijn normale nering plotseling weg en om de dagen door te komen is hij maar voor zichzelf begonnen. De bevrediging moet groot zijn geweest toen de BBC zijn songs oppikte. Liefde uit het land van zijn muzikale dromen! Lang verhaal kort. Niet lang geleden verscheen er een nieuwe EP van Possible Oceans, de basis voor een tweede album. Titelsong Big Wave is een semi-symfonische met synths en gitaren aangeklede rocksong, retro in sfeer en melancholiek van toon. Kortom een prima muziekje voor deze tijd van het jaar.

Michael Kiwanuka – Lowdown parts i & ii

De laatste IJSBREKER van het jaar komt op naam van iemand die onze steun helemaal niet meer nodig heeft, maar die tegelijkertijd nooit genoeg aandacht kan krijgen, Michael Kiwanuka!

Mike is een hybride artiest, iemand die in heel veel en dus eigenlijk in geen enkel hokje past. En dat zijn de beste,  artiesten die hun eigen pad uitstippelen wars van modes en trends en onafhankelijk van social media.

Op Lowdown speelt de soulsinger-songwriter met psychedelica, met name het instrumentale part ii had makkelijk van Pink Floyd kunnen zijn. Michael’s zang doet daarentegen wel wat denken aan Damon Albarn van Gorillaz en Blur. De som is echter dat Mike hier klinkt zoals alleen hij doet. Lowdown parts i & ii staan als twee losse delen op het door Danger Mouse (Gnarls Barkley/Broken Bells) en Inflo (Sault) geproduceerde Small Changes album. Wij hebben ze aan elkaar geplakt voor optimaal effect.

Concerten: 24/2 Amare/Den Haag. 26/2 AFAS/Amsterdam

GOON – Death Spells

Een Goon is onder veel meer een zware crimineel, de afkorting van de vereniging voor Gereformeerd onderwijs in Oost-Nederland en de naam van een indie-rockband uit L.A.

Death Spells is geen kerstliedje, maar wel een nummer dat gemaakt lijkt voor de laatste dagen het jaar, waarin we onze zegeningen tellen en zonden overdenken. Met zijn kalme akoestische gitaren, zacht zalvende samenzang (m/v) en  zwevende einde heeft GOON een klein psychedelisch kleinnood afgeleverd dat doet uitkijken naar hun nieuwe (derde) langspeler.

Pale Blue Eyes – Pieces of You

Na drie singles waaronder Graadmeter hits Hang Out en Reason en een geslaagd voorprogramma van Slowdive mogen we Pale Blue Eyes zolangzamerhand wel een oude bekende noemen.

Voor wie de band toch nog heeft gemist. Hun naam hebben ze van een song van The Velvet Underground, die de titel weer hebben van een verhaal van Edgar Allen Poe. Hun sound hebben ze goeddeels van zichzelf; naar dreampop neigende shoegaze of vice versa. De kern van de band uit Sheffield bestaat uit een stelletje, Matt en Lucy Board. Zij schreven, produceerden en zingen Pieces of You dat -als het meezit- ergens volgend jaar op album terecht gaat komen.

Tape Toy – Launch The Rocket

Tape Toy heeft onlangs in een dampende Melkweg haar nieuwste EP ten doop gehouden. Een aantal song kennen we al, want eerder uit op single.  Het titelnummer is echter helemaal nieuw en een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van een band die zich maar blijft overtreffen.

Launch The Rocket is een ballad van het introverte soort. Vanaf de eerste melancholieke noten is duidelijk dat er een groots slot in het verschiet ligt, een climax die mensen er toe beweegt om op stoelen te klimmen, met hun armen te  zwaaien of anderszins uiting te geven aan gevoelens van euforie en extase. En dan hebben we het nog geen eens gehad over dat wederom geweldige gitaargeluid dat zo mooi contrasteert met de gemeende en gevoelige zang van zangeres Roos van Tuil. Helaas zijn EP’s nog steeds ondergeschoven kindjes die nauwelijks worden gerecenseerd door de nationale poppers. Anders zou Tape Toy allang wereldberoemd geweest zijn in ons en de ons omringende landen.

Hotwax – Wanna Be A Doll

Hot Shock zo gaat het debuutalbum heten van het Londense rafelrocktrio Hotwax.

Hotwax is geen postpunk, maar een proto punk band. Hun gedrogeerde gitaarsound leunt sterk op het voorwerk van bands als The New York Dolls en Iggy’s Stooges. Je kunt slechtere voorbeelden bedenken. De dames + heer ramden het nummer er net nog even voor de jaarwisseling uit om ons er aan te herinneren dat hun debuutalbum nu toch al heel snel gaat komen. Nou ja heel snel. 7 maart is de releasedatum.

English Teacher – Not Everybody Gets To Go Space

English Teacher sluit een memorabel jaar af met de release op single van een van de betere tracks van debuutalbum This Could Be Texas.

Normaal houden we het bij drie songs van een album, maar omdat we de band uit Leeds al vanaf hun eerste stapjes richting faam en fortuin volgen (A55 was IJsbreker in januari 2022) meenden we deze keer maar eens een uitzondering te moeten maken. En zoals gezegd, Not Everybody Gets To Go Space is een sterke track, een hoogtepunt ook in de ijzersterke live-set van de band rond Lily Fontaine (zie clip).

2024 was zo’n goed jaar voor English Teacher o.a. omdat ze de fel begeerde Mercury Prize in de wacht sleepten. In ons land vestigde de band zich als fenomenale live act, die we zeker gaan terug zien komende zomer. En hun debuutalbum werd door Oor gekozen als een van de 20 beste album van het afgelopen jaar.