Geese – Taxes

Cameron Winter de frontman van Geese (niet te verwarren met Goose!) debuteerde vorig jaar als solist met het album Heavy Metal. De plaat werd een groot succes. Toch hebben we er maar met mondjesmaat iets van gedraaid. Als je het album hoort begrijp je wel waarom.

Ook Geese zal niet aan iedereen besteed zijn, maar de irritatiegrens ligt wel een stuk hoger dan bij Winter solo. Trouwens, als je helemaal niet houdt van muziek die een beetje schuurt zit je sowieso bij het verkeerde radiostation. Geese legt momenteel de laatste hand aan Getting Killed, hun derde album dat eind september wordt verwacht. Met Taxes beweegt Geese zich richting de gevoelsrock van Winter solo en is zeker geen voortzetting van de gospelachtige rock van het vorige album. Taxes is ook vrij intens nummer dat zijn kracht en pracht pas na een paar draaibeurten prijsgeeft. Maar dan heb je ook wat. Niet te   

Racing Mount Pleasant – Your New Place

Net als voorgangers Call It Easy en Racing Mount Pleasant is ook Your New Place een nummer waar je even goed voor moet gaan zitten. Niet alleen omdat het weer ruim zeven en halve minuut duurt, maar vooral omdat er weer heel veel gebeurt.

Racing Mount Pleasant is hard bezig een eigen niche te creëren, een stijl te ontwikkelen ergens tussen jazz en prog-rock in. Je moet ver terug gaan in de popgeschiedenis om een band als Racing Mount Pleasant te vinden. Ze zijn met zijn zevenen, maar alle leden krijgen de ruimte om even te ‘shinen’ in Your New Place. Wat je echter vooral hoort is een hecht collectief. Een democratie ook want Your New Place is weer een groepscompositie. Hoe imposant RMP op plaat ook is, alles aan de band schreeuwt ‘live’ (de clip is ook live). Het is dan ook te hopen dat de club snel een keer onze kant op komt. Vanwege hun veelzijdigheid zijn ze ook bijna overal in te passen van North Sea Jazz tot Roadburn en alles wat er tussen ligt. 

The Thing – Something To Say

We hebben al eens iets eerder gedraaid van The Thing, maar veel indruk heeft dat toen niet gemaakt. Dit keer lijken de sterren echter een stuk gunstiger te staan voor de band uit New York.

The Thing stond op namelijk BKS 25 en wist daar het publiek – ondanks wat technische problemen- hun hele set vast te houden. The Thing maakt garagerock, geschoeid op de klassieke sixties voorbeelden zoals ooit door Patti Smith gitarist Lenny Kaye vastgelegd op de befaamde Nuggets compilatie. Maar met voldoende eigen smoel om meer te zijn dat een stel copycats. De zang is lekker nasaal, de gitaren mooi morsig en de songs bieden een solide frame voor improvisatie. Something To Say komt begin volgende maand op het naar de band vernoemde 3e album van The Thing. De clip heeft de band geschoten op diverse locaties in Europa tijdens de tournee die ze dus ook naar de Beekse Bergen bracht.

Deftones – My Mind Is A Mountain

Deftones wist eerder dit jaar niet alleen de oude fans te bekoren met hun set op BKS25 maar ook heel wat jonge zieltjes te winnen.

Na een serie shows is er nu ook weer nieuw plaatwerk van de alternatieve metalband uit California die over een paar jaar 40 wordt! Zowel op podium als op plaat is Deftones een gevalletje wilde haren. De kruinen mogen dan kalen, de decibellen die ze produceren, de energie die ze uitstralen en de potentie van hun songs is onverminderd groot. My Mind Is A Mountain is het eerste nieuwe nummer van Deftones in zo’n vijf jaar. Maar de band stelt niet teleur. De nieuwe single heeft weer die unieke combi van volume en vernuft die ze het predikaat ‘Radiohead of metal ‘ opleverde.

Nieuwe single = nieuw album = tournee. Deftones album 10 heet ‘private music’ (22/8) en je kunt de band gaan lijfelijk ondergaan in de AFAS Live op 10/2/26.

Ben Kidson – shiver

Shiver is het eerste nummer dat we draaien van Ben Kidson. Het is niet ondenkbaar dat het ook het laatste nummer zal zijn dat we van hem oppikken.

Niet omdat we geen vertrouwen in de goede man hebben of dat we bang zijn dat hij een eendagsvlieg zal blijken. Integendeel. We vrezen dat de Britse Ben de potentie heeft om ons boven het hoofd te groeien, dat hij wel eens gigantisch zou kunnen gaan doorbreken. Hij heeft de ambitie, de looks en het talent. Mensen die hem onlangs in Utrecht zagen in het voorprogramma van Hobo Johnson zullen dat beamen. Waar het nog aan ontbreekt is een beetje mazzel (en de middelen). Maar voorlopig is Ben dus nog van ons. Shiver is een midtempo rocksong met half gesproken tekst, scherpe gitaren en een sax solo. Mede door die solo doet Ben hier wel wat aan Sam Fender denken, maar dan minus de Bruce invloed. Ook heeft Shiver wel iets weg van Olivia Rodrigo wanneer die op standje rock staat. De ingrediënten voor een doorbraak zijn dus aanwezig. Alleen dat laatste duwtje ontbreekt nog.

Panic Shack – Thelma & Louise

Thelma & Louise is – hoe kan het ook anders- een ode aan vrouwelijke vriendschap (vriendinnen-schap?). De song is natuurlijk genoemd naar de film (1991) over twee vriendinnen die elkander trouw zijn tot den dood erop volgt.

Thelma &Louise is de derde en waarschijnlijk laatste voorloper van het debuutalbum van Panic Shack uit Cardiff. Net als Gok Wan en Girl Band Starter Pack is de nieuwe single een liedje waar een mensch vrolijk van wordt. Daarin verschilt de band uit Wales met zusteracts als The Pill, Lambrini Girls en Grandmas House. Die zijn ook van de punk maar dan serieuzer en/of maatschappelijk geëngageerd. Panic Shack is meer van de fun fun fun. 18 juli komt Panic Shack het album uit.

Beaks – Clueless

Beaks is een éénvrouwsband uit Oostenrijk. De dame in kwestie heet Anna Francesca. Anna Francesca Gosselbauer om compleet te zijn.

Anna is/was ook model en dichteres. Een paar jaar geleden ontdekte ze muziek als perfect medium voor haar schrijfsels. Dat leverde intrigerende songs op als I dropped the bottle, The unreliable narrator en haar nieuwste Clueless. Of de tekst van Clueless hoogstaande poëzie is kan je je afvragen. De tekst is feitelijk een wens of to-do lijst. Wat Anna vooral wil is vergeten. Dat doel denkt ze te kunnen bereiken met drugs en seks en ander liederlijk gedrag. Maar of dat gaat helpen is de vraag. Bij zo’n tekst hoort een stevig moppie rock ‘n’ roll en dat is Clueless dan ook, inclusief gore gitaren en een antieke galm op de stem. Plannen voor een debuutalbum zijn nog niet bekend. Optreden doet Beaks vooralsnog alleen in im Osten.  

bar italia – Cowbella

De leden van bar italia zijn na twee albums en zo’n 160 optredens een beetje om zich heen aan het kijken. Jezmi Tarik Fehmi en Sam Fenton zijn een bijband begonnen, Double Virgo. Nina Christante maakt ook muziek als NINA en ook tourdrummer Mark William Lewis heeft pas een plaatje gemaakt.

Maar hun hoofdactiviteit lijkt er niet onder te lijden, want er is een nieuwe single van bar italia en er staat weer een nieuwe trektocht op stapel. Cowbella is een spartelend en sexy duet. De gitaren staan wat harder dan we van ze zijn gewend, maar de tekst is als vanouds weer lekker cryptisch.

Concert: 30 oktober in Toekomstmuziek, Amsterdam

Westside Cowboy – Alright Alright Alright

Net als Divorce en Sorry en Caroline en Ugly is Westside Cowboy weer zo’n genre-bending band die lekker zijn eigen gang gaat zonder rekening te houden met modes, trends of TikTok.

Twee dingen hebben die bands gemeen: ze zijn Brits en tellen zowel vrouwelijke als mannelijke leden. Okay nog een derde overeenkomst dan, hun teksten zijn belangrijk. Na slechts drie singles is wel duidelijk dat Westside Cowboy tot grote dingen in staat geacht mag worden. Als je als nieuwkomer al zo’n prachtlied als Shells kan componeren, zo’n meeslepend nummer als I Never Met Anyone I Thought I Could Love produceren en zo’n alle remmen los rocker als Alright Alright Alright dan heb je wel wat in je mars. Het aftellen naar een debuutalbum is begonnen.

The New Eves – Cow Song

Hier gaan we klachten over krijgen. Cow Song is zo’n nummer dat voor en tegenstanders kweekt. Waarschijnlijk zullen de haters in de meerderheid zijn. Maar dat is nog geen reden om de nieuwe single van The New Eves niet te gaan draaien natuurlijk. Als Cow Song voorbij komt kan je altijd even wegzappen naar een van onze andere kanalen. Maar goed, ter zake.

Grote kans dat je nog nooit zoiets hebt gehoord als Cow Song van The New Eves. Misschien maken we hier wel de geboorte mee van een nieuwe stroming, een fusie van freakfolk en paddopop. Laten we het beestje voorlopig maar even ‘neo primitive’ noemen. Cow Song klinkt als een muzikale seance van een Keltisch of Scandinavisch natuurvolk maar dan met een boogie beat, een punk attitude en elektrisch versterkt. De beat is dus tribaal, de zang basaal en de melodische ontwikkeling minimaal. De instrumentatie is bas, trommels, gitaar en viool en fluit. De vier nieuwe Eva’s zingen, soort van. In augustus verschijnt het debuutalbum van de dames die we graag een keer live zouden willen zien.