Author: Flip van der Enden

Honey I’m Home – Wishful Thinking

Wishful Thinking is de debuutsingle van Honey I’m Home, een nieuwe band met Amsterdam als uitvalsbasis.

Als je het nummer hoort, hoor je meteen de makers van dit smaakvol en zorgvuldig opgebouwde, meerstemmig gezongen barokke kunststukje wel vaker een opnamestudio van binnen hebben gezien. Dus zijn we op onderzoek uitgegaan en op de volgende informatie gestuit. Van de vijf bandleden hebben er drie een ‘verleden’. Zangeres-gitarist Sofie Oosterman komt uit Marathon, zanger-gitarist Thom Schotanus is of was bassist bij Jagd en Jasper Meurs drumde in WIES en bij Banji. Vooralsnog ontraceerbaar zijn toetsenist Hugo de Groot en bassist Evelien Keesmaat. Nu maar hopen dat Honey I’m Home van de lange adem is, want van deze close harmony shoegazeband willen we graag nog meer horen.

Bowl – The Ghost

Het Utrechtse Bowl weet de ledematen weer in beweging te brengen met nieuwe single The Ghost.

De opvolger van The Weight heeft wel iets van de nerveuze en artistieke dansmuziek die rond 1980 vanuit de V.S. onze richting werd opgestuurd. Denk daarbij aan bands als Talking Heads, B52’s en vooral tijdens het slotstuk waarin een saxofonist opduikt the Contortions van James Chance. De toen gehanteerde verzamelnaam voor deze vroege vorm van postpunk was no wave. Eind deze maand volgt het moederalbum, The Rude Interruption Of Fear, een plaat met als verbindend thema de worsteling van zanger Vos Ploeg met zijn persoonlijke demonen.

Petey USA – The Milkman

‘A poor man’s Bruce Springsteen’, de Amerikaanse Frank Turner. Je kunt Petey USA wegzetten als niet bijster origineel, maar de man is zeker niet gespeend van talent en wat hij misschien mist in originaliteit maakt hij meer dan goed met zijn tomeloze energie.

Los daarvan is zijn nieuwe single The Milkman een nummer waarvan je de zomer in je bol krijgt. We kennen Petey nog van een paar jaar geleden. Toen pikten we een nummer op van zijn USA album. En ging Peter Martin uit Detroit nog gewoon als Petey door het leven. Klaarblijkelijk is er ergens een andere Petey opgestaan waardoor onze Petey zich genoodzaakt zag om zijn artiestennaam aan te passen. Dat hoeft overigens geen muzikale Petey te zijn. Martin is ook actief en populair op TikTok.

Nog even over The Milkman. Ook in de VS worden melkboeren met een schuin oog aangekeken door echtgenoten die twijfelen aan de echtelijke trouw van hun partner. In de clip van The Milkman speelt Petey zo’n flierefluitende huis aan huis leverancier. Maar het nummer gaat eigenlijk over je zelf een schop onder je kont te geven en leren te genieten van het leven.

MICH – Bump In The Road

Op Bump In The Road is Sofie Winterson weer de vocalist van dienst.

Haar zachte zang geeft de up-tempo post new wave song een weemoedige ondertoon die natuurlijk past bij het onderwerp: mal d’amour. Naast Sofie’s zang zijn het weer de klaterende gitaren die 4e -veel te korte- single van evenzovele album van MICH laten opstijgen. Chair, de opvolger van Nuts, NO en MICH is nu uit.

Badminton – Come On Over

Na twee singles is nu al wel duidelijk dat we nog veel lol gaan beleven aan het Enschedese Badminton.

Badminton debuteerde vorig jaar met het onstuimige Rich Girl en komt nu terug met het iets gedisciplineerdere Come On Over. Maar ook van de nieuwe single spat de levenslust af. Wat dat betreft had de band beter Squash kunnen heten, maar soit. Het is ook lekker om eens nieuwe veelbelovende Nederlandse band te horen die geen zwaarmoedige postpunk speelt, maar gewoon lekker vette rock waarop je allerlei etiketten kunt plakken, maar die doet wat die moet doen; een mens vrolijk, dorstig en (even) zorgeloos maken. EP is in de maak, tour begint binnenkort.

St Vincent – DOA (From Death of a Unicorn)

Het is niet zo dat St Vincent heeft haar gitaar in de foedraal heeft gelaten voor haar muzikale bijdrage aan de film Death of A Unicorn.

De break in DOA is een stukje funk van Prince formaat. Maar het zijn toch voornamelijk ronkende bassynthesizers, ratelende drumcomputers en overstuurde keyboards die hier de dienst uitmaken. Haar zang heeft de zangeres-componist-producer gedompeld in een rockabilly-echo wat prima past bij het stampende boogieritme van het nummer. Net zoals de song uitstekend past in een horrorfilm. Death Of A Unicorn is een soort Bambi from Hell, maar dan dus met een eenhoorntje ipv een hertje.

Lord Huron – Nothing I Need

Lord Huron goes country of in ieder geval op de Americana toer met Nothing I Need, de tweede nieuwe single die de band van Ben Schneider dit jaar heeft losgelaten.

Of er ook een nieuw album in het vat zit is nog steeds onduidelijk. De op stapel staande wereldtournee is opgehangen aan de tiende verjaardag van doorbraakalbum Strange Tails. Op die plaat staat de nog steeds grootste hit van Lord Huron: multi-miljard-streamer The Night We Met. Nothing I Need gaat over de beperkte tijd die een mens heeft om iets van zijn/haar leven te maken.

Ons land wordt in het najaar aangedaan door Lord Huron. De band staat in september 2x in TivoliVredenburg. Op moment van schrijven zijn er alleen nog wat VIP tickets beschikbaar.

Grandmas House – Haunt Me

Zangdocenten en logopedisten zullen vrezen voor de stem van Yasmin Berndt die ook op Haunt Me klinkt alsof ze net een nacht heeft doorgehaald.

Maar juist die braam op haar stembanden geven de nieuwe single van Grandmas House net even dat extra’s dat het nummer van goed optilt naar  geweldig. Het dreigende Haunt Me is meer postpunk dan gewoon punk zoals voorgangers; Slaughterhouse en From The Gods. Maar ook met een trager tempo weten de de dames te boeien en imponeren.

Nieuwe EP, ‘Anything For You’ verschijnt zeer binnenkort.

Men I Trust – I Come With Mud

Vrijwel zonder tam tam is er een nieuw album verschenen van het Canadese Men I Trust.

En dat terwijl er vorige maand ook al een release was, een live album. Meestal doen live-albums dienst als zoethoudertje. Om het wachten op een echt nieuw album te verzachten. Maar niet Men I Trust dus. Sterker nog, binnenkort volgt er nog een album met nieuwe nummers! Equus Asinus (Ezel) is de titel van hun nu verkrijgbare album, de andere heet Equus Caballus (paard).

Aan singles doen Emmanuelle, Jessy en Dragon dit keer niet, dus hebben we zelf maar een liedje gekozen om te gaan draaien. I Come With Mud is Men I Trust ten voeten uit: warm en dromerig en zeer ontspannen. Als de muziek van Men I Trust op doktersrecept verkrijgbaar zou zijn, had de antidepressiva industrie een probleem. Inmiddels is hun fluisterpop (whisperwave?) zo populair, ook in ons land dat de band makkelijk de AFAS en misschien wel de Ziggo hadden kunnen uitverkopen. Gelukkig heeft het trio gekozen voor het veel intiemere  TivoliVredenburg. Nadeel is wel dat de twee optredens van Men I Trust eind oktober in Utrecht nu al helemaal zijn uitverkocht.

The Pill – Problem

Semantisch gezien is alles wat naar punk riekt maar gemaakt is na de oorspronkelijk punkperiode van 1976-1980 postpunk.

De laatste tijd is er echter een golfje in opkomst van meidenbands die pure punk produceren, anderhalf akkoord, schreeuwerige zang en assertieve teksten. We noemen namen; Lambrini Girls, Grandmas House, Panic Shack en The Pill. Van dat laatste duo pikten we een paar weken geleden Money Mullett op, een aanklacht tegen de matjes haarmode. Op nieuwe single Problem krijgt een niet nader genoemde ‘she’ een paar vegen uit de pan. ‘She’ is egoïstisch, denkt dat ze beter is dan anderen en haar vriendje deugt ook niet. Zo nu jij weer. De boodschap is kort (nog geen twee minuten) maar krachtig.