Author: Flip van der Enden

Daisy the Great – Ballerina

Daar zijn de Daisies weer! Eind ’21 riepen we Glitter van Daisy The Great uit tot IJsbreker.

Het nummer staat op het tweede album van Kelley Dugan en Mina Walker a.k.a. Daisy The Great. Die plaat is een groot succes geworden. De dames hebben dan ook ruim de tijd genomen om aan een opvolger te sleutelen. Het eerste resultaat is hoopgevend. Op Ballerina herkennen we het kwetsbare en naïeve duo van weleer, maar horen we ook een stevig rockende band die blaakt van zelfvertrouwen. Het nieuwe album van de girls en boys uit Brooklyn heet ‘The Rubber Teeth Talk’ en wordt eind juni verwacht.

Grandmas House – From The Gods

Terwijl Grandmas House in de Graadmeter triomfen viert met ex IJsbreker, Slaughterhouse offreren de dames alweer nieuwe single! Op From The Gods is goed te horen dat we hier met een punkband te maken hebben. Ze zijn wat subtieler dan hun verre voorgangers, maar niet minder overtuigend.

Terwijl haar zusters er op lekker los rocken, klinkt frontvrouw Yasmin Berndt alsof ze haar zangpartij heeft opgenomen na een avondje stappen. Wie van Lambrini Girls houdt heeft ook aan Grandmas House ook een goede.

EP, ANYTHING FOR YOU volgt op 11 april.

Deep Sea Diver – What Do I Know

Deep Sea Diver bestaat al best lang, ruim 10 jaar, maar lijkt nu pas echt haar draai te hebben gevonden.

Niet dat oudere releases niet okay zouden zijn. Ze waren vooral vaak wat saai. Op hun nieuwe, vierde album heeft de band plots wel de pit die we eerder misten. Waar die peper in de reet plots vandaan komt? We weten het niet, maar ons hoort je niet klagen. Elk nummer op Billboard Heart heeft wel iets en What Do I Know misschien nog wel het meest. En dan doelen we op aangescherpte gitaren, bevlogen zang en een spanning waarop je een stadsbus kan laten rijden. Deep Sea Diver is geestelijk eigendom van Jessica Dobson uit Seattle. De songs op de oudere albums schreef ze alleen, die op de nieuwe plaat met de hele band. Waarschijnlijk is dat het antwoord op de eerder gestelde vraag.

Sports Team – Maybe When We’re 30

Sports Team toont zich een van de veelzijdigste bands van dit tijdsbestek. Elke nieuwe single heeft een andere smaak. Na een poppy song, een funky ding en een country-achtig iets komt de band nu aanzetten met een duet over ouder worden. En alle vier zijn ze dik de moeite waard.

Een titel als Maybe When We’re 30 roept de vraag op hoe oud zijn de leden van Sports Team dan? Op die vraag geeft google nog even geen antwoord. Maar als we er van uit gaan dat de dame en mannen rond de twintig waren toen ze in 2017 hun eerste single uitbrachten, komt die mijlpaal al aardig in zicht en is dit een goed moment om eens te reflecteren op huisje, boompje, beestje. Dat levert gouden zinnen op als, ‘Maybe When We’re 30 we can get a dog. And Once A Year we’ll go out and watch the War On Drugs’.

Het 3e album van Sports Team heet Boys These Days (23/5).

Marathon – Shadow raised A Star

De laatste single voor de release van het langverwachte debuutalbum van het Amsterdamse Marathon is een ballad.

Geen zoetgevooisd aanstekerlied voor jongverliefden, we hebben hier ten slotte te maken met een postpunk annex noiseband. Maar een beschouwende song met een traag tempo waarmee de band laat horen de kunst der suggestie tot in de perfectie te beheersen. Vanaf de eerste tonen wordt er een uitbarsting beloofd en die komt ook, maar cool en beheerst en daardoor indringender dan je had verwacht. Marathon is niet boos, Marathon is bedroefd. Nog een maandje en het Fading Image album is onder ons. Zie de socials voor tourdata.

Black Country, New Road – Happy Birthday

Sinds de vrouwen de macht over hebben overgenomen lijkt Black Country, New Road wel een andere band. Maar wel een die minstens net zo goed is als de oude.

En ook niet veel minder complex. Met zijn tempo en stemmingswisselingen komt nieuwe single Happy Birthday over als een mini-musical. Een refrein ontbreekt, wel wordt er gestaag toegewerkt naar een climax, die meer anti is dan extatisch, maar desalniettemin een climax is. Het mooist aan Happy Birthday is de zang, die is elegant, expressief, virtuoos en allesoverheersend. En waar zingen ze over? Die vraag is makkelijke gesteld dan beantwoord. Een nieuw verjaardagsliedje is Happy Birthday van Black Country, New Road in ieder geval niet.

King Hannah – Leftovers

Leftovers is letterlijk een overgebleven song van de sessies voor het vorig jaar verschenen Big Swimmer album van King Hannah.

Zoals vaker is het een raadsel waarom het duo heeft besloten de song op de welbekende plank te deponeren. Aan de kwaliteit ligt het niet. Wel is waar dat Leftovers met zijn lange gesproken begin en uitgebreide (semi)instrumentale slot wel heel erg de bekende King Hannah formule volgt. Voor de variatie van het album was het misschien beter het nummer even te skippen. Door het uitstel heeft Hannah ook nog wat aan de tekst kunnen sleutelen, waardoor Leftovers gewoon te goed werd om nog lang op die plank te laten liggen.

King Hannah staat op 14 juni op Best Kept Secret

Isolated Youth – Miserere Mei

Isolated Youth grijpt terug op een klassieker met Miserere Mei, een echte klassieker uit 1630! Maar daarover zo meer. Eerst iets over de band. Isolated Youth is een jonge Zweedse band die onder hoede is genomen door Farris Badwan, de frontman van The Horrors. Dat betekent niet dat Isolated Youth ook van de gothic is, maar wel dat we hier te maken hebben met een band die zijn muziek serieus neemt. Isolated Youth is meer postpunk en ook een paar tandjes heavier dan de band van hun mentor. Heavy maar niet per se hard.

Miserere Mei, het titelnummer van het debuutalbum van de nieuwkomers is geïnspireerd door Sinnerman van Nina Simone en door Miserere van de Estse componist Arvo Pärt. Die heeft zich op zijn beurt weer laten inspireren door de Italiaanse barokcomponist Gregorio Allegri. Miserere Mei -Deus hoort er eigenlijk achter- betekent ‘Wees Mij Genadig, o God’ en is een strofe uit boetepsalm 51 van koning David. Zo weer wat geleerd.

Perfume Genius , Aldous Harding – No Front Teeth

Het is alweer een tijd geleden dat we iets van Perfume Genius draaiden. Dat ligt niet aan hem maar aan ons.

Wij houden van wat meer aardse muziek dan deze begaafde Amerikaanse singer-songwriter tegenwoordig produceert. Voor de Nieuw Zeelandse Aldous Harding geldt eigenlijk hetzelfde verhaal. Zij zijn van de kunst wij meer van de rock ‘n’ roll. Toch zijn we nog altijd nieuwsgierig naar wat ze uitspoken, zeker als ze de krachten een keer bundelen. Het is niet zo dat onze klomp brak, maar enige verbazing maakte zich toch wel van ons meester toen we ineens harde gitaren hoorden in duo-single No Front Teeth. De zang is weliswaar weer wat zweverig en beverig, maar het frame is lekker stevig.

No Front Teeth is afkomstig van het nieuwe album van Perfume Genius alias Mike Hadreas. De plaat heet Glory en komt eind deze maand uit.

Y – Hate

Bij de debuutsingle van Y vroegen we ons af waar we eigenlijk naar luisterden. Why is een rommelig instrumentaaltje met sax en gitaarsolo’s in een stijl die doet denken aan tribale punkbands als Pig Bag en Rip Rig & Panic. Meer interessant dan echt goed.

Opvolger Hate is wel raak. Ook Hate is loskorrelig, maar wel een liedje met een kop en een staart. Na een paar keer draaien blijkt ook dat Y ook niet zomaar wat aanrommelt, maar dat er bewust is gekozen voor een lekker los sfeertje. De bandleden zijn ook geen amateurs, maar veteranen die hun sporen hebben verdiend in bands als Fat White Family. Sax en gitaar zijn ook hier soundbepalend, maar dit keer wordt er gewoon gezongen door een van de mannen in de band. Het vrouwelijke bandlid valt hem af en toe bij en in de rede.

Met het opplakken van een label wachten we nog even tot de EP uit is. Dat gaat begin april gebeuren. Maar nu al is duidelijk dat Y een bijzondere band is.

Niet toevallig is Y nu al geboekt voor het Left Of The Dial festival dat eind dit jaar weer plaats vindt in Rotterdam.