Nieuwe Sir Chloe single Forgiving is een lekker pesterig vrouwenpowerpopliedje dat aan pre disco Blondie doet denken.
Chloe is geen sir, maar een band en de zangeres heet ook geen Chloe, maar Dana. Dana Foote om volledig te zijn. De tekst van deze zogenoemde ‘stand alone’ single gaat over een aanvaring met een of andere onverlaat die wat Dana betreft in de bruine derrie mag zakken. Niet erg Forgiving dus, maar soms is het niet anders.
Pulp goes disco!
Got To Have Love, de tweede nieuwe single van het herboren Pulp is retro en nuevo tegelijk. Retro omdat het nummer doet denken aan de late Roxy Music en een beetje neuvo omdat ook Arcade Fire een invloed lijkt. Maar bovenal is Got To Have Love een opbeurende song met een sterk refrein, een slim parlando intermezzo van bandleider Jarvis Cocker en een opwindende gitaarsolo. Dat gaat live een feestje worden!
De nieuwe single van Pulp had een lange aanloop. De band nam in 1999 al een demo op van het nummer. Een jaar later werd er verder aan gesleuteld, maar de finishing touch volgde pas eind vorig jaar. De verklaring voor de vertraging is volgens Jarvis het feit dat hij tot zijn 40ste moeite had het woord ‘love’ over zijn lippen te krijgen. Voor zover wij hebben kunnen nagaan is Got To Have Love inderdaad het eerste Pulp liedje met love in de titel. Een gevalletje van beter laat dan nooit.
Nabeel is de artiestennaam van Yasi Razak, een rocker met roots in Irak, die woont en werkt in Richmond, Virginia.
Als immigrant bestaat altijd het gevaar dat hij wordt opgepakt en uitgezet door de vreemdelingenpolitie, maar voorlopig kunnen we genieten van zijn passief agressieve rocksoort die door kenners slowcore wordt genoemd. Slowcore is naaste familie van shoegaze, maar dan nog trager. Nabeel rockt dus op zijn westers, maar zingt in het Arabisch. Dat hoor je nauwelijks, want zijn zang zit diep verstopt in een maalstroom van elektrische gitaren. Visueel valt het wel op die Arabische woorden. يلمع betekent glans of schitteren. De nieuwe EP van نبيل heet غيوم wat wolken betekent. 24 juli komt-ie uit.
Mark William Lewis is singer-songwriter met artistieke inslag. D.w.z. hij maakt deel uit van de ‘left field art scene’ van Londen. Wat dat ook moge zijn.
Misschien hoort bar italia ook bij die club, want met hen is Lewis op tournee geweest als drummer. Op zijn resumé staan een debuutalbum en een paar EP’s, Die zijn gevuld met filmische luisterliedjes. Lewis zingt- croont is een beter woord- met een donkerbruin timbre. Nieuwe single Tomorrow is Perfect is een minimalistische ballad die waarschijnlijk het best kan worden geconsumeerd in de schemer op een dakterras met uitzicht op een rivier die traag meandert door een urbaan landschap Je zou er bijna poëtisch van worden.
S.G. Goodman is een verhalenverteller. Die vaak uit haar eigen leven gegrepen vertellingen giet ze in rudimentaire songs die niet afleiden van de inhoud. Zie haar (hoor haar?) als een vrouwelijk Lou Reed, maar dan van het Amerikaanse platteland ipv uit de grote stad.
Dus eigenlijk moet je eens goed gaan zitten voor Snapping Turtle. Daarin vertelt de boerendochter over een stel kids dat een snapping turtle mishandelt met een stok. Zo’n beest is nogal bijtgraag en heeft daarom een slechte reputatie maar dat is volgens Stacey Greene Goodman nog geen reden om hem te martelen. Dus grist ze de stok uit hun handen en geeft ze hen een koekje van eigen deeg. Uiteraard staat die bijtschildpad symbool voor iets anders. Net als de ik-persoon die de wrakende taak van god op zich neemt.
Goodman, die zich identificeert als gay groeide op in streng christelijk Kentucky en heeft derhalve nogal wat issues om uit te vogelen. Haar muziek helpt haar daarbij. Je hoeft ook niet echt naar haar teksten te luisteren om te horen dat ze een bevlogen artiest is en niet bang om met de billen bloot te gaan. Figuurlijk dan hé. Album Planting By The Signs komt over een maandje.
Single 2 (CPR) van album 2 van Wet Leg (Moisterizer) is een sexy, speelse en broeierige rocksong. De geinig tekst gaat over liefde als noodgeval (vandaar die sirene) en een kus als laatste redmiddel (CPR = mond op mondbeademing). Het nummer is uitermate geschikt voor festivals en andere bijeenkomsten waar de zich tegenwoordig in ondergoed uitdossende Rhian Teasdale lekker de beest kan uithangen. De als een klok klinkende productie is weer van Dan Carey. Album is uit op 11/7.
Optredens: 4/7 Down The Rabbit Hole en op die zelfde dag ook op Rock Werchter. 2/11 Ancienne Belgique, 3/11 Paradiso en 4/11 TivoliVredenburg.
Alweer zo’n jaar of tien houdt Nation Of Language de synthipop fakkel brandend, maar nu lijkt de band eindelijk het tij mee te krijgen.
Zoals elders opgemerkt hangt er een revival van het genre in de lucht. Hopelijk wordt het trio uit NYC niet gehinderd door de wet van de remmende voorsprong en kunnen ze daar een graantje van meepikken. Wat waarschijnlijk wel helpt is dat The Nation een nieuw label heeft, Sub Pop een sterk merk met lange armen.
Nieuwe single Inept Apollo is ook een zeer aantrekkelijk nummer: zo retro als de neto, maar dat is alleen een probleem voor puristen. Alle anderen horen een helder klinkende synthi-popsong met zoals vaak in het genre een wat melancholieke teint. Op de loer liggende eenvormigheid wordt gepareerd met een morse-code achtige break die ook nog een de dansbaarheid van de track bevorderd. De sfeervolle koortjes zijn de puntjes op de i. van een song die doet reikhalzen naar het nieuwe album van Nation Of Language.
Zo te horen heeft Fokko het niet zo op met hobbyrockers.
Maar wat is er mis met vaders die bandje spelen en doen alsof ze aan het repeteren zijn voor een optreden in Paradiso terwijl ze morgen weer gewoon in de file staan op weg naar kantoor. Lekker laten dromen toch? Wat Fokko Mellema precies dwars zit wordt niet duidelijk, maar hij doet wel een paar scherpe observaties. ‘Vaders in een band drinken 0.0, hebben dure spullen en gebrek ook aan talent’. Misschien is hij bang dat er voor hem een soortgelijk lot staat te wachten? Al kan je niet zeggen dat hij geen talent heeft.
‘Big Dogs is een log nummer over het feit dat als je rijk en beroemd bent je alles voor niks krijgt, maar als je geen cent te makken hebt je de kolere kunt krijgen’. Dat is -vrij vertaald- het thema van de nieuwe Dinosaur Pile-up single.
Dat roept natuurlijk de vraag op; hoe rijk zijn de leden van het Britse alt-rock trio? Niet echt, maar als ze verstandig met hun geld omgaan hoeven ze geen baantje naast de band te hebben. Ruim 330 k luisteraars per maand is geen vetpot, maar ook geen droog brood. Zeker niet omdat ze ook een paar vette hits hebben. Dinosaur Pile Up is even uit de running geweest. Frontman Matt Bigland is herstellende van een ziekte waarvan we alleen weten dat die levensbedreigend kan zijn. Dat verklaart het gat van zes jaar tussen het nieuwe en het vorige album. Het lekker primitief rockende Big Dogs (cowbell!) is single 3 van album 5 en een uitstekende smaakmaker. Het gaat inmiddels weer de goede kant op met Bigland. Het nieuwe album heet niet voor niets ‘I’ve Never Felt Better’. Eind augustus komt-ie uit, In september gaat de band ook weer op tournee.
Vlak voor de zomer een nieuwe single van Winter!
Je zou haar nog kunnen kennen van Graadmeterhitje The Lonely Girl en/of van Hear A Whiser, haar duet met Terraplane. De Amerikaans/Braziliaanse Samira Winter rockt harder op haar nieuwe single dan we van haar zijn gewend. Sporen van shoegaze/dreampop zijn nog wel aanwezig op Just Like A Flower, maar het tempo ligt een stuk hoger dan gangbaar in het genre. Vertrouwd zijn het tapijt van gitaren en de (zucht)meisjeszang van de zangeres-componiste. Miss Winter is al even bezig. Ze is al aan haar vijfde album toe, maar dit keer staan de sterren echter gunstiger dan ooit. Nog een paar juweeltjes als Just Like A Flower en haar kostje is gekocht.
De release van Adult Romantrix staat gepland voor 8 augustus.
