Author: Flip van der Enden

Meltheads – Happiness Suits You

Niets dan lof voor de nieuwe single van Meltheads.

Happiness Suits You stroomt over van de positieve energie. Het is dan ook een liefdesliedje. Maar wel een met een rafelrandje en een bite en gebracht alsof er levens op het spel staan. De Vlamingen zijn lekker productief, altijd een goed teken. Hun debuutalbum is nog maar nauwelijks afgekoeld of ze zijn alweer aan een opvolger aan het bouwen. Daarnaast heeft Meltheads zich drie slagen in de rondte getourd deze zomer. Happiness Suits You laat horen dat die oefening duidelijk kunst heeft gebaard. Kortom Happiness Suits You Too Meltheads.

Gaat dat zien, gaat dat zien!

11 dec 2024 | Vera – Groningen (NL)
12 dec 2024 | Paard – Den Haag (NL)
14 dec 2024 | Doornroosje – Nijmegen (NL)
19 dec 2024 | Ekko – Utrecht (NL)

chokecherry – Messy Star

Messy Star kan niet anders dan een knipoog zijn naar het legendarische Mazzy Star. De band van Hope Sandoval, die piekte in de nineties is van grote invloed gebleken op de huidige generatie muziekmakers met name die van vrouwelijke kunne. chokecherry incluis dus.

Op haar nieuwe single experimenteert chockecherry met het contrast tussen zachte zang en harde gitaren. Messy Star is de vijfde track van het dreamgazeband uit San Francisco en de derde die wij adopteren. Een album zal in de maak zijn, maar zeker niet eerder dan 2025 worden losgelaten door Lizzy Levinson en Izzie Clark. We wachten geduldig.

Gurriers – Come and See

Het is niet langer uit te sluiten dat Gurriers in de voetsporen gaat treden van bands als IDLES en Fontaines DC en hun postpunk naar de massa brengt.

Live hebben ze al bewezen het publiek dol te kunnen maken en met de recente release van hun debuutalbum voldoet de band ook aan die voorwaarde. Come and See is titelnummer tevens sluitstuk van de eersteling van de aanstormende Ieren. Uit bouwstenen als gechargeerde gitaren, verdronken zang en liters galm construeert Gurriers een beweeglijke, broeierige track die eindigt in staat van extase. Benieuw hoe Come and See live klinkt? Vervoeg je dan bij een van deze optredens.

9/10 Toekomstmuziek/Amsterdam

10/10 Ekko/Utrecht

11/10 Vera/Groningen

12/10 013/Tilburg

Skeleten – Love Enemy

Google heeft moeite met de derde e in de naam Skeleten en denkt dat we op zoek zijn naar geraamtes.

Volhouden loont. Daarom kunnen we vertellen dat de maker van het introverte edoch dansbare Love Enemy uit Australië komt en daar dankzij een eerste album niet geheel onbekend meer is. Qua stijl klinkt Love Enemy niet heel anders dan de songs op het debuut, wat sound betreft heeft Russell Fitzgibbon hierna te noemen Skeleten een flinke stap voorwaarts gezet. Zoals gezegd is de muziek van Skeleten dansbaar, maar dance zal je zijn dromerige songs niet snel noemen. Maar het zou niet verbazen als Fitzgibbon er wat bij klust als dj en dat er een op clubs gerichte remix volgt van Love Enemy.

Ben Howard – How Are You Feeling?

Doet How Are You Feeling?, de nieuwe single van Ben Howard je aan de songs op zijn tweede album, I Forget Where We Were denken? Dan heb je er verstand van, want het nummer is in dezelfde periode opgenomen, maar om de een of andere onnavolgbare reden op de plank beland. Gelukkig kom het nummer alsnog uit op een EP die deel uitmaakt van de rerelease van het ook alweer 10 jaar oude meesterwerk (11/10) van heer Howard, die toen in zijn sombermans periode zat.

Later dit jaar is Ben Howard ook weer op de bühne te zien. Op 6 november staat hij in de AFAS te Amsterdam en de 10e in 013 in Tilburg.

Daryll-Ann – Spring

Spring is de titelsong van het eerste album in 20 jaar van Daryll-Ann, een band die al indie was toen indie nog alternatief heette.

Hoewel nooit zo succesvol geworden als labelgenoten Johan en Moss, staat Daryll-Ann bij de connaisseurs misschien nog wel hoger aangeschreven. De Veluwers worden geroemd vanwege hun compositorische kwaliteiten, de vocale kunsten van de gebroeders Paulusma, de hoge school gitaarkunst van Anne Soldaat en de meer dan competente ritmesectie bestaande uit Jeroen Vos en Jeroen – have drums will travel- Kleijn. Het onverwachte nieuwe, zesde album van Daryll-Ann is out now. De band gaat ook weer op tournee. Klik hier voor de data.

Mercury – Disarray

Mercury verdient wel wat meer aandacht dan de band tot nu toe heeft gekregen. Nergens lezen we een recensie van hun nieuw verschenen EP, The Place I’m Forgetting, Replaced with an Ending. Daarvan hebben we Disarray geplukt dat deze week dienst doet als Breekijzer.

Vanwege die schaarse info weten we niet veel meer dan dat de band uit de V.S. komt. Daar zitten i.i.g. hun luisteraars. Wat we zelf menen te weten is dat Mercury uit denkers bestaat, doemdenkers waarschijnlijk. Dat lezen we af aan de titel van de EP en horen we aan de loodzware klanken van bijvoorbeeld Disarray. De stijl van Mercury zouden we neo-grunge willen noemen en ergens tussen Soundgarden en Nirvana plaatsen. Met zijn dikke laag gitaren en ongepolijste zang is Disarray redelijk representatief voor wat de band te bieden heeft.

Om de weg naar succes enigszins te vergemakkelijken zou Mercury een naamsverandering kunnen overwegen. Google leidt je nu naar een Queen coverband. Op zich zou Disarray geen slecht alternatief zijn. Maar welke naam het beestje ook heeft, het is de moeite waard om hem te onthouden.

DeWolff – In Love

Voor de opnamen van hun 10e langspeler is DeWollf naar de V.S getogen en neergestreken in de staat Alabama, om precies te zijn in de stad Muscle Shoals.

Daar bevinden zich maar liefst twee studio’s, die je gerust legendarisch mag noemen: Fame en de Muscle Shoals. In de Fame studio hebben o.a. Aretha Franklin, Etta James en Wilson Pickett geschiedenis geschreven. De grond van de Muscle Shoals studio is heilig omdat daar The Stones, Bob Dylan en Paul Simon noeste arbeid hebben verricht. Pablo, Robin en Luka hebben in beide studio’s gewerkt. Als soul en southern rock fanaten zullen ze zich in het Walhalla hebben gewaand.

In Love is de eerste proeve van hun vruchtbare bezoek aan de Yellowhammer state. De nieuwe single is een elegant swingende track met een neo-klassieke gitaarriff, bezielde zang en als bonus een enerverende gitaarsolo. In totaal hebben de wolfjes 13 songs opgenomen met een local hero als producer, de van zijn werk met o.a. Alabama Shakes bekende Ben Tanner.

‘Muscle Shoals’ van DeWolff verschijnt op 6 december.

Dummy – Soonish

De band Dummy uit L.A.maakt heerlijk ongrijpbare muziek. Geen enkel nummer op hun tweede album, Free Energy klinkt het zelfde.

Zelfs binnen één song wil de band nog wel eens van kleur verschieten. Voor dit zalige zooitje is de term avant-pop bedacht. Ook wel prog-pop genoemd. Als de band de boel wel binnen de perken houdt, horen we ongebruikelijke combinaties van instrumenten als banjo’s en synthsizers. Een goed voorbeeld van de bonte stijl van Dummy is het nummer Foolish. Boven een bed van dikke gitaren en genoemde synth en banjo horen we een onverstoorbare Emma Maatman een melodie zingen die wel wat weg heeft van die van Tomorrow Never Knows. Ook de baspartij doet denken aan het vroege psychedelische meesterwerkje van The Beatles. Je merkt het al we zijn enthousiast. En wie enthousiast is wil zieltjes winnen , dus is Soonish van Dummy onze nieuwe IJsbreker!

En weet je wat nou het leukste is? Ze komen spelen!

31/10 Mezz/Breda.

1/11 Ekko/Utrecht.

2/11 Vera/Groningen.

 

Terra Twin – The Recognizer

Terra Twin blijkt niet voor een gat te vangen. We leerden de band uit London kennen middels Hanging Around, een ontspannen naar Americana riekende rocksong die nog de Graadmeter haalde eind vorig jaar.

Op nieuwe single The Recognizer tapt de band uit een steviger vaatje. De Americana sfeer blijft behouden, maar er is een venijn in geslopen met name in de gitaarsound. JJ Cale goes punk of iets in drie richting. Tegen het eind lijken de stoppen zelf door te slaan, maar wint uiteindelijk de zelfbeheersing. Niet hemelbestormend, maar wel weer erg lekker. Er zit ook een nieuwe EP in het vat. Op 6 februari verschijnt Static Seperation.