Blushing – Silverteeth

Twee echtparen vormen Blushing, een grungy rockband uit Austin, Texas. Als dat maar goed gaat denk je dan, Fleetwood Mac indachtig.

Aan de andere kant ook als het fout gaat kan dat mooie muziek opleveren zoals het zelfde Fleetwood Mac heeft bewezen. Frontvrouw Cristina Carmona is klassiek geschoold, maar dat weet ze goed ge verbergen. Ze zingt eerder als een vamp dan een diva. De rest van de band produceert een broeierig geluid dat waarschijnlijk het best tot haar recht komt in kleine rokerige clubs waar alleen de uitsmijter nog nuchter is. Maar ook op plaat weet Blushing een fijn sfeertje te bouwen waar je je lekker in kunt verliezen. Silverteeth is liedje acht op album drie van Blushing, dat maar snel eens een keer onze kant moet op komen.

Ciao Lucifer – Come Home

Het Amsterdams-Baarnse Ciao Lucifer is een exotische eend in de indiebijt. Het duo maakt namelijk vrolijke, zelfs opbeurende muziek. En dat hoor je niet vaak in het momenteel door schoenenstaarders, postpunkpraatgroepen en gruisgitaargirlgroups gedomineerde popsegment.

Live weet het duo een golf positivisme te veroorzaken waar ze op een EO jongerendag een puntje aan kunnen zuigen. Maar ook op plaat is het duo -Marnix op alles met snaren en Willem op alles met stokjes- aanstekelijk bezig. Neem nieuwe single Come Home. Binnen het tijdsbestek van een zeer krappe twee minuten veroorzaken ze blije gezichten, bewegende ledematen en een sterke behoefte om percussie te spelen op wat er maar voor handen is. Album (hun 3e) is in aantocht, een tour in voorbereiding.

Poppyshow – Needed Ur Bed 

Cynici zullen zeggen dat het allemaal wel wat origineler kan, maar niemand zal ontkennen dat Poppyshow met Needed Ur Bed een eerste klap uitdeelt die nog lang zal nagalmen.

Zelf noemen ze My Chemical Romance en Radiohead als voorbeelden. De Britse pers vergelijkt de band met Silverchair en Soundgarden. Wij willen aan dat rijtje ook nog QUOTSA en RHCP toevoegen. Al die namen vergeet je echter zodra je frontman Jacob Daniel Horton hoort zingen. En al helemaal als op driekwart van de song de twee gitaristen los gaan. De ritmesectie is dan al even bezig de boel op te jutten. Needed Ur Bed is dus een debuutsingle en kan derhalve een lucky shot zijn. Hoeveel bands verschieten hun kruid niet met hun eerste release? Niet Poppyshow. Er is namelijk al een tweede single, die er eveneens zijn mag. Geen Needed Ur Bed part 2, maar een frisse up tempo rocksong die we binnenkort zeker en vast ook gaan draaien. Geef Poppyshow even de tijd en die eigen smoel komt er vanzelf.

Welly – Soak Up The Culture

‘Pop has been gentrified. I, Welly and my gorgeous band are the cure’. Over deel 2 van deze stelling valt te twisten, maar dat de popmuziek een rijkelui’s hobby dreigt te worden is waar helaas, zeker het live gedeelte.

Zo’n uitspraak kan niet anders dan van een punk-achtige zijn. En dat is Welly, de band zeker. Nieuwe single Soak Up The Culture is een bruisend en springerig om niet te zeggen ongeleid hip hopperig punklied met meerstemmige zang, meerdere gitaren en een hondsdolle synth. De sarcastische tekst gaat over Britse meisjes die hun tussenjaar besteden aan rondreizen en het opzuigen van cultuur. Ja ja. Over Welly de band noch over Welly de bandleider, die waarschijnlijk Elliott Hall heet is veel bekend.  Er staan vier singles en een live EP online, maar een bio ontbreekt. Wel weten we nu wie we moeten bellen om te protesteren tegen de voorgenomen BTW verhoging op concertkaarten.

The Bug Club – Quality Pints

Kleine bandjes worden groot. The Bug Club heeft een contract getekend bij het vermaarde SubPop label (Nirvana, Beach House/Weyes Blood) en viert deze mijlpaal met de release van weer zo’n hectisch edoch vrolijk nummertje van krap 2 minuten waar de band patent op heeft.

De vocale honneurs worden weer verdeeld tussen Sam en Tilly. Bierlied Quality Pints is ook de eerste release van de Club uit Wales na het vertrek van drummer Dan, die een agrarisch bestaan overweegt. Of er een nieuw album in de maak is, vertelt het verhaal niet. Voorlopig heeft The Bug Club haar handen vol aan een tournee die tot half november gaat duren en die dit keer helaas aan onze neus voorbij gaat.

HUNK – Blushing Over Nothing

HUNK is een nieuwe Nederlandse band, die opvallend sterk voor de dag komt met Blushing Over Nothing.

Je moet altijd rekening houden met de mogelijkheid dat de band debuteert met hun sterkste nummer. Maar dan nog. Die levendige muzikaliteit en zelfverzekerde zang zullen zeker ook volgende releases sieren. HUNK is van de (diet)  grunge pop zeggen ze zelf en benoemen oude bekenden als Wolf Alice en Cherry Glazer als soortgenoten. Maar HUNK staat meteen al vanaf het begin op eigen benen. Blushing Over Nothing doet wel denken aan WA en CG, maar lijkt er niet echt op. Frontvrouw Joan de Bruyn Kops heeft zo haar eigen vocale verleidingstechnieken en drummer/producer Guus van Zijl is een natuurtalent.  Om met Elvis te spreken ‘A Big Hunk o’ Love’ voor de Haarlemse nieuwkomers.

Bullion, Charlotte Adigéry – World_Train

World_Train (die underscore is geen typefout) is een track van het nieuwe album electro veteraan Nathan Jenkins, die zich voor zijn muzikale activiteiten de artiestennaam Bullion (edelmetaal) heeft aangemeten.

Het album heet Affection en klinkt nogal anders dan zijn twee voorgangers; organischer, poppier, radiovriendelijker ook. De muziek van Bullion’ klinkt nogal anders dan het gitaargeweld dat ons dagelijks menu bepaald. Het oude adagium dat verandering  van spijs doet eten indachtig, leek het ons een goed idee om World_Train te serveren als lekker tussendoortje. Het is een sterk ritmisch nummer op electro-basis, maar met geinige injecties van warme, akoestische instrumenten zoals een melodica, een (country)viool en exotische percussie. Naast Steve horen we ook de Belgische Charlotte Adigéry zingen. Het geheel zou je kunnen omschrijven als een elektronische square-dance. Raar plaatje dus, maar zoals gezegd leuk voor de afwisseling.

Hamish Hawk – Big Cat Tattoos

Hamish Hawk is een Schotse zanger en tekstdichter met bijna zes albums op zijn naam. Zijn ietwat theatrale stijl wordt gekleurd door zijn unieke timbre. Hamish is een bariton.

Een ander kenmerk zijn zijn teksten, qua inhoud, maar ook wat lengte betreft. Zijn voordrachten lopen daarom soms het gevaar wat langdradig of eentonig te worden. Maar in afgemeten doses -zoals een single- zijn ze goed te behappen. In Big Cat Tattoos leest Hamish iemand in niet mis te verstane bewoordingen de les. Muzikaal vertoont Big Cat tattoos overeenkomsten met de hectische indie van Franz Ferdinand en de neurotische rock van David Byrne, die weliswaar getogen is in de V.S., maar net als heer Hawk geboren in Edinburgh. Dat zesde Hamish Hawk album staat voor half augustus en gaat ‘A Firmer Hand’ heten.

The Waeve – City Lights

The Waeve is terug! Misschien wel voorgoed. Het recente optreden van Blur, de hoofdband van Waeve man Graham Coxton op Coachella was een fiasco. Er komt een film over de comeback tour van Blur, maar daarna is waarschijnlijk basta. Lang leve The Waeve dan maar.

Nieuwe single City Lights, wederom een gezamenlijke pennenvrucht van Coxton en zijn eega Rose Elinor Dougall mag dan geen hemelbestormende en bakens verzettende topsong zijn. Lekker is deze ode aan het stadsleven wel met zijn fijne gitaarsolo en opwinding wekkende saxsoli. Een wat minder gepolijste Roxy Music, daar doet The Waeve hier wel aan denken. City Lights is de eerste single van een nog te voltooien tweede album van de Coxonnetjes.

Alien Chicks – Steve Buscemi

Alien Chicks is een zes singles oude postpunktrio uit Londen. Ondanks de naam zit er maar één vrouw in de band en al helemaal geen aliens.

Nieuwe single Steve Buscemi is een net niet overkokende, moshpit ontlokkende song met opgefokte naar rap neigende leadzang. Andere kenmerken zijn een felle gitaarsolo en een amechtige sax in het outro. De single begon als grap, gaat helemaal niet over de acteur van Fargo en Reservoir Dogs, maar maakte live zoveel los dat er een serieuze song van hebben gemaakt. Medio juli komt de debuut EP van Alien Chicks uit. Die gaat uiteraard gepaard met een tournee, die de band (weer) in NL zal doen belanden.

1 september, Bruis Festival, Maastricht.

7 september, Misty Fields, Heusden.

5 oktober, Come As You Are, Eindhoven.

21 november, Cinetol, Amsterdam.

22 V11, Rotterdam.