Category: Breekijzer

Teenage Wrist – Still Love (ft Softcult)

Alles wijst er op dat het nieuwe album Teenage Wrist de langverwachte en inmiddels dik verdiende doorbraak zal brengen. Wordt ook wel tijd, want Still Love is langspeler numero 3 van de tot 2 leden geslonken shoegrungeband uit L.A.

Als laatste zetje is het titelnummer op single verschenen, een slimme move want breed inzetbaar. Still Love is een duet van het duo met een ander duo, de zusjes An-Horn van Softcult.

Still Love laat zich omschrijven als een corpulente ballad. Op het middenstuk na waar de zusjes zingen, galmen de gitaren en laat Marshall Gallagher horen een van de beste rockzangers van zijn generatie te zijn. Mochten je smaakpapillen worden geprikkeld door Still Love kan je gelijk aanschuiven, want het album is uit.

Beatswars – Waves (feat. Julia Deans)

Sludge metal, hebben we net geleerd is een van de meer extreme vormen van metal, een fusie van doom metal en hard core punk. Erkend beoefenaars van dit sub sub genre is de band Beastwars uit Nieuw Zeeland.

Dit luidruchtige kwartet debuteerde in 2011 met een album dat hen positieve vergelijkingen opleverde met Mastodont, Soundgarden en Unsane. De meter staat nu op 4 studio en 1 live-albums. Album numero 5 is al klaar, maar de band wacht nog even met uitbrengen tot 13 oktober, een vrijdag.

Tyranny of Distance wordt niet zomaar een album, maar een ode aan 40 jaar popcultuur in Nieuw Zeeland, de subcultuur van de popcultuur om precies te zijn. Buiten Nieuw Zeeand zullen maar weinig mensen gehoord hebben van acts als Snapper, The Gordons of Superette. Van die laatste band nam Beastwars het nummer Waves op dat onlangs verscheen als eerste lokkertje voor het album. De vrouwenstem die je hoort naast het gegrom en gebrom van de mannen is van Julia Deams, een eigentijdse singer-songwriter. Weet wel dat Beastwars de songs volledig naar hun hand hebben gezet. Waves was ooit een gevoelige alt-rock ballad, nu is het een fraai staaltje snoeiharde sludge metal.

Mammoth WVH – I’m Alright

I’m Alright is de tweede Breekijzer voor Mammoth WVH van het jaar. Wolfgang Van Halen had de single van de week op Pinguin On The Rocks in mei al te pakken met de single Like a Pastime.

Het album Mammoth II, inderdaad het tweede album, is uit zoals je misschien wel hebt meegekregen in de Volkskrant Radio van afgelopen maand. Wolfgang laat horen dat zijn band (eigenlijk soloproject met sessie en tourmuzikanten) meer is dan alleen maar het zijn van zoon van Eddie. Moeder is trouwens actrice Valerie Bertinelli. II staat vol met heerlijke gitaartunes, moddervet en met sterke referenties aan classic rock en heavy 80’s zoals ook de nieuwe single I’m Alright. Onze favoriet op het album is trouwens Take A Bow die bijna 7 minuten aantikt en waar wonderkind Wolgang zijn creativiteit nog wat meer etaleert.

Osees – Goon

John Dwyer is de voorman en enige vast lid van Osees (voorheen Thee Oh Sees, Oh Sees, The Ohsees, OCS, enz, etc), een band die regelmatig van bezetting wisselt en al actief is sinds 1997. Een tijd lang paste Dwyer na iedere wisseling ook de bandnaam aan, maar waarschijnlijk vindt hij dat nu zelf ook te ingewikkeld worden.

Op 18 augustus verschijnt een nieuw album van de rammelrockers uit Los Angeles, daarvan draaiden we eerder al titeltrack en leadsingle Intercepted Message. De tweede single Goon (vrij vertaald domkop) is deze week de Breekijzer; in 2 minuten (jammer dat-ie maar zo kort is..) pushed, lift en pressed de band allerlei heavy genres de gym in. Psych rock, hair metal, synthpunk. De Osees doen het allemaal. De clip is net zo krachtig als de track. Er is trouwens alweer een nieuwe single uit, Stunner, maar die is wat meer synths gedreven dus wat minder On The Rocks.

Op 16 augustus speelt Osees in de Maassilo in Rotterdam. Op 19 augustus is Pukkelpop in België aan de beurt. We zien geen Lowlands op het tourschema staan. Gemiste kans.

King Gizzard & The Lizard Wizard – Witchcraft

Een beetje Lowlands-voorpret deze week op Pinguin On The Rocks met Breekijzer Witchcraft van King Gizzard & The Lizard Wizard. De Australische heksenbende treedt op op dag #2 en heeft een mooie spot te pakken in de Bravo om 21:30. De Gizzards kwamen dit jaar weer eens met een nieuw album; PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation.

Pas hun eerste album van het jaar. The Lizard Wizards toverden er vorig jaar nog vijf uit hun heksenketel. Misschien heeft dit 24e (!) studioalbum wat langer nodig gehad om te pruttelen. King Gizzard experimenteert namelijk nu meer met heavy metal en 80’s hardrock. De eerste single Gila Monster moesten we erg aan wennen, deze track Witchcraft vinden we wat meer bij het gezelschap uit Melbourne passen.

King Nun – Golden Age

King Nun is een wild om zich heen rockende jongensclub uit Londen. Vlak voor corona kwam hun debuutalbum uit. Daarna werd het stil op het platenfront. Tot april van dit jaar toen de boys terugkwamen met het overtuigende Selfish.

Het was de eerste van nu drie singles die zijn verschenen in opmaat van hun langverwachte tweede album. King Nun krijgt soms wel een het grunge etiket opgeplakt, maar de band is wel wat meer dan het Engelse antwoord op Nirvana of een Pearl Jam epigoon. Een turboversie van Black Sabbath komt dichter in de buurt. Nieuwste single Golden Age is een adrenaline bommetje van zo’n tweeënhalve minuut met een riff van gewapend beton.

Lamb wordt de titel van King Nun album 2, eind september komt hij beschikbaar.

X Ambassadors – Friends For Life (feat. Medium Build)

De beat is geleend van Queen’s We Will Rock You, maar verder bouwt X Ambassadors vooral een eigen feestje met Friends For Life. Mede verantwoordelijk voor deze instuif is Medium Build.

Misschien behoeven de heren een wat nadere introductie. X Ambassadors is een bijna obsceen populaire Amerikaanse partyrockband met sentimentele trekjes. De band, trio eigenlijk bestaat nu zo’n jaar of 10. In die tijd hebben ze vijf albums gefabriceerd. Ze zijn in Europa trouwens ook razend populair. Medium Build is ook al even bezig, maar nog niet half zo popi als hun diplomatieke vrienden

Friends For Life is een oer en oer-Amerikaanse rommelrocktrack met feestgedruis. Iedereen is dronken en/of stoned, en fan van Beavis en Butt-head. Ooit was X Ambassasdors indie en zo zien ze er ook nog wel zo uit, maar hoe alternatief kun je zijn met hits die meer dan een half miljard keer zijn aangeklikt.

Voor Friends For Life staat een E, dat betekent expliciete verwijzingen naar seks, drugs en/of geweld in de tekst. De track is derhalve niet geschikt voor jonge luisteraars. Zo’n E werkt natuurlijk averechts, juist jong volk zal in drommen afkomen op Friends For Life.

Blur – St. Charles Square

Comeback single 2 van Britpop royalty Blur is nogal anders dan de eerste. Was The Narcissist een beetje ‘gewoon’ Blur liedje, St. Charles Square is een mid tempo rocker met onrustige gitaren, die van alle kanten op je af komen.

Albarn’s uit duizenden herkenbare stem verraden dat het Blur is, maar dit keer is het vooral gitarist Graham Coxon die zijn geursporen op de track heeft achtergelaten. Net als tijdens het optreden van Blur onlangs in Amsterdam heeft de band geen enkele poging gedaan om de boel te polijsten. St. Charles Square piept en kraakt alsof het zonder al te veel repeteren in een keer live op de ‘band’ is geslingerd. Zo puur als dit klonk Blur zelden eerder.

Frankie and the Witch Fingers – Mild Davis

Met een titel waarin zelfs muziek-anafalbeten de naam van een beroemde jazztrompettist zullen herkennen zou je verwachten dat er wel een scooby-doo momentje in het nummer zou zitten, maar dat dus valt mee. Of tegen, als je van jazz houdt.

Desondanks zegt de band wel degelijk geïnspireerd te zijn door mister Davis, en dan met name zijn funkrock excursies in de jaren zeventig. Wat je op je bordje krijgt is in ieder geval weer zo’n heerlijke brok psych-rock zoals Frankie and the Witch Fingers sinds 2017 met ijzeren regelmaat de ether in slingert.

Met Mild Davis kondigt de band uit L.A. waarin dus niemand zit die Frankie heet de aanstaande geboorte aan van een nieuwe langspeler, Data Boom die op 1 september het licht zien.

Normaal wacht een band met toeren tot na de release van een album, maar niet Frankie. Hen kan je gaan zien op 15 juli tijdens het Valkhof Festival in Nijmegen. Nog kratis ook!

LEAP – Exit Signs

LEAP is de nieuwe band van Jack Balfour Scott die eerder de kust onveilig maakte met The Mispers. Die band is nooit echt van de grond gekomen, voor LEAP lijkt er een zonniger toekomst weggelegd.

De band opereert in de schemerzone tussen indie en de wat hardere rock. Net zo belangrijk als de alom aanwezige gitaren is Scott’s lenige en expressieve zang, die op nieuwe single Exit Signs wel wat aan die van Bono doet denken, met die aantekening dat Scott veel makkelijker bij de hoge noten kan.

Exit Signs is het 10e nummer van LEAP. Zet ze in een playlist en je hebt een album. Aan de lege speellijst van de band menen we te mogen opmaken dat ze druk bezig zijn met de opname van een officieel debuutalbum. Maar dat kan ook wishful thing zijn. Dat de naam LEAP nog wel vaker langs zal komen is dat niet.