Hinds – Superstar

Het heeft enige tijd geduurd, en twee bandleden gekost, maar Superstar zou wel eens het nummer kunnen zijn waarmee het Spaanse Hinds definitief doorbreekt.

Eerdere singles van het in het najaar verwachte nieuwe album van Carlotta en Ana -waaronder hun samenwerking met Beck- lieten al horen dat ze het vertrek van hun ritmesectie makkelijk te boven waren gekomen. Maar met Superstar overtreffen ze alles. De nieuwe single begint neutraal, onopvallend bijna, maar anderhalve minuut later gaat het dak er af. Superstar gaat over het gevoel in de steek gelaten te worden. Het verwerken van plotseling verlies. Je hebt geen hind nodig om te weten over wie het nummer gaat.

bby – Kinky 

De riff van Kinky is zo simpel dat je je afvraagt waarom er nooit eerder iemand is opgekomen. Ook de bandnaam bby (spreek uit baby) is van een heerlijke eenvoud, zijnde het woord dat het vaakst voorkomt in popteksten.

Maar toevallig niet in Kinky, een song over een activiteit waaruit baby’s kunnen voortkomen. Als je niet oppast. Het Londense bby is niks meer, maar ook niks minder dan een 21ste eeuwse rock ‘n’ roll band. Type: na ons de zondvloed. Hoezo hedonisme? Met bby gaan we de wereld dus niet redden, maar wel met dansend en met een glimlach ten onder.

Voor die glimlach heeft Benjy van BBY ook de 3 TO KNOW beantwoord:

Kinky staat met 16 andere tintelende rocksongs op het net verschenen debuutalbum van bby dat simpelweg 1 heet.

Wishy – Sick Sweet

Volgende maand lanceert Wishy hun debuutalbum. Dat mag in de krant, want als we de theebladeren goed lezen zal de naam Wishy nog vaak opduiken. Die voorspelling is gestoeld op de drie singles die de band uit Indianapolis heeft losgelaten ter ondersteuning van de officiéle tewaterlating van Triple Seven. De eerste twee hebben we schandelijk over het hoofd gezien, maar aan de nieuwe hangen we ons volle gewicht.

Sick Sweet is rafelige rocksong gedoopt in de momenteel zo hippe 90’s grungesound en gespeeld met zoveel vuur dat je even vreest dat de band uit de bocht vliegt. Gelukkig vallen er geen gewonden.

Op 26 oktober kan je persoonlijk kennismaken met Wishy.  Dan staat de band op de herfsteditie van London Calling.

Nieuwe Gezichten – Op Gevoel (feat. A.M. Sam)

Nederlandstalige indie, wen er maar aan, want het gaat een ding worden. Onze moerstaal is al doorgedrongen tot in in de meeste lagen van Nederland Muziekland. Binnenkort zal ook de indie-scene inzien dat verzet zinloos is.

Nieuwe Gezichten geeft een goede voorzet met Op Gevoel. Je moet overigens wel goed luisteren wil je horen dat de voertaal Nederlands is. De tekst zit diep begraven in een bed van gitaren. Op Gevoel is een grootstedelijk liefdeslied in schoenenstaarsstijl. Muzikaal sluit Op Gevoel aan bij bands als The War On Drugs en The Haunted Youth, maar juist door de eigen taal krijgt het nummer een eigen smoel.

Nieuwe Gezichten is geen band maar een project. Het idee van Michiel van de Weerd en Arthur van Vliet, beiden ex De Koorts is om in het najaar een EP uit te brengen met voor elk nummer een andere vocalist, een nieuw gezicht. We zijn benieuwd wie Michiel en Arthur naast A.M. Sam, die de show steelt in Op Gevoel, hebben weten te strikken.

3 To Know met Nieuwe Gezichten:

Chokecherry – Afterglow

Chockecherry het is geen makkelijke naam, maar wel een die je nog wel vaker gaat horen. Het is een meidenduo (trio?) uit San Francisco dat luidruchtig aan de weg timmert met Afterglow. Chokecherry is van de grunge-pop. Dat is de zoveelste term, naast dream-pop, shoegaze, bubble-grunge, dreamgaze etc voor de mix van zachte (vrouwen)zang en gezette gitaren. Die sound is niet nieuw, maar op dit moment hotter dan ooit.

Je zou dus kunnen denken dat de dames inhaken op een trend, maar daar zijn hun songs – ze hebben er nog maar drie- te goed voor.  En te grillig. Er zitten ontegenzeggelijk radiovriendelijke momenten in Afterglow. Maar steeds als je denkt nu wordt het wel wat erg lief volgt er een atonale uitbarsting die ze bij 3FM niet zullen zien zitten, laat staan bij 538.

Nog niet. Alles wijst er dus op dat Lizzie, Abri en E Scarlett gaan doorbreken en dan wordt alles anders. Een nieuwe Wet Leg of Last Dinner Party willen we ze nog niet noemen, maar het laatste woord over Chockecherry is voorlopig nog niet gezegd.

MJ Lenderman – She’s Leaving You

We waren misschien wat voorbarig met onze voorspelling dat MJ Lenderman wel eens een hele grote zou kunnen gaan worden. Maar inmiddels zijn we in het goede gezelschap van sympathieke sites als Dansende Beren en Stereogum.

Ons enthousiasme was gestoeld op MJ’s vorige album, Boat Song en oud IJsbreker Tastes Like It Costs. De nieuwe fans dankt MJ aan zijn recente werkzaamheden voor Waxahatchee en de eerste twee singles van zijn nieuwe album; Rudolph en vooral She’s Leaving You.

We wagen ons aan een nieuwe voorspelling. Het zal niet heel lang meer duren voordat MJ het succes van zijn band Wednesday gaat overtreffen.

De stijl van MJ Lenderman heeft elementen uit de slacker-rock (Pavement), alt country (Gram Parsons), maar ook uit classic rock (Mick Taylor periode Stones). Maar de naam die zich het sterkst opdringt is die van Neil Young. De rammelende perfectie van een song als She’s Leaving You is puur ome Neil. Een leuk detail is dat Karly Hartzman, de frontvrouw van Wednesday opduikt tegen het eind van She’s Leaving You. Alsof ze MJ nog even succes wilde wensen met zijn nieuwe loopbaan.

Concert: 14 november Bitterzoet/Amsterdam.

Eli Superflyy – No No

We zijn er weer eens zo vroeg bij dat we bijna niks kunnen vertellen over de maker van No No simpelweg omdat de man nog maar weinig kilometers heeft gemaakt. Wat we wel weten is dit.

Eli Superflyy de artiestennaam is van Eli Chamberlain, een zanger-gitarist uit Wellington, Nieuw Zeeland. Eli debuteerde in 2019 met een EP die klinkt alsof hij is opgenomen in zijn badkamer. Ten tijde van zijn tweede EP uit 2021 had hij het opnameproces onder de knie, want die klinkt een stuk beter. De kwaliteit van zijn songs, zijn zang en gitaarspel zijn al vanaf het prille begin dik in orde. De kiwi heeft ook een eigen, eclectische stijl. Dwz hij doet aan alles en iedereen denken, maar lijkt op niets en niemand. Zijn songs zijn poppy, maar zeker niet plat. Beetje neurotisch zijn ze ook wel maar op een relaxte manier. Stel je Crowded House voor, om maar wat landgenoten van Eli erbij te slepen, maar dan licht ver- en gestoord. Bij No No draait om het contrast tussen de relatief rustige coupletten en de onstuimige gitaarinterrupties. Eli Superflyy een nieuwe naam dus, maar wel een om te onthouden.

Heartworms – Jacked

Jacked heeft verschillende vertalingen in het Nederlands variërend van gejat tot gekaapt. Allemaal zijn ze van toepassing op de nieuwe single van Heartworms, een van de spannendste nummers die we dit jaar tot ons hebben mogen nemen.

Jo Jo Orme alias Heartworms is toch al niet van het gezellig inhaken, maar zo duister en indringend als op Jacked hoorden we haar nog niet eerder. Maar wees maar gerust mijn kind, Jojo zingt niet uit eigen ervaring. Jacked heeft ze bedacht als oefening in muzikale paranoia. En visuele. In de bijbehorende clip zien we Jojo rennen als Lola voor een onbekende entiteit die steeds net buitenbeeld blijft. Wat de onrust natuurlijk alleen maar versterkt. Uiteraard is de clip in zwart/wit. Over een album wordt nog niet gerept, maar met deze wederom door Dan Carey geproduceerde single meldt Heartworms zich wel weer terug aan het front.

 

 Lola Young – Messy

We hebben Lola Young al een tijd in de smiezen, maar steeds getwijfeld of haar muziek niet te poppy zou zijn voor onze doeleinden. Muzikaal dan inhoudelijk kan je moeilijk meer indie zijn dan de jonge Lola.

Maar om met de artieste zelf te spreken ‘fuck it’ we proberen het gewoon. Want waar we absoluut niet aan twijfelen is aan de echtheid, de authenticiteit van de Britse componiste-zangeres. We noemen haar met opzet geen singer-songwriter, want dan denk je al snel aan een meisje met gitaar dat op de rand van haar bed lieve liedjes zit te zingen. Daar is de 23-jarige diva in spe uit East Londen absoluut niet het type voor. Te Messy zoals ze zelf zingt. “I smoke like a chimney, I’m not skinny and I pull a Britney, Every other week”.

De boodschap aan haar aanstaande ex is ‘als het je niet bevalt kan je opzouten’. Lola Young zingt over de leven, over haar leven en dat gaat niet bepaald over rozen. Lola gaat beroemd worden, is dat eigenlijk al een beetje. Maar er zal waarschijnlijk wel een plafond zitten aan haar faam. Voor echt sterrendom is ze te eerlijk en ongepolijst, is haar taalgebruik te grof en al die ringen in haar neus helpen ook niet. Lola Young is de anti Dua Lipa, maar juist daarin schuilt haar kracht.

 

Nice Biscuit – Rain  

Als we zeggen dat Nice Biscuit een vrouwelijke versie is van King Gizzard weet je eigenlijk al voldoende. Maar gelukkig er is wel wat meer te vertellen over de makers van Rain.

Bijvoorbeeld dat ze uit Brisbane komen, in 2018 een eerste album uitbrachten en dat we in 2019 het nummer Goodbye Luya van ze hebben gedraaid. Of dat ze vernoemd zijn naar een kokoskaakje. En ze hebben dus dames in de gelederen, twee zelfs. Billie en Grace zingen samen en tegelijk het stevige edoch trippy Rain. De song gaat over de gevolgen van klimaatsverandering in Australië.  Met name in de streek waar zij vandaan komen. Daar heeft het in 2022 wekenlang geregend waardoor grote delen van Brisbane onder water kwamen te staan. Dat plus de gigantische bush fires die de regio teisteren zou reden genoeg moeten zijn voor de autoriteiten om in actie te komen, zou je denken. Dat dacht Nice Biscuit dus ook. Maar er gebeurde nada waarna ze Rain schreven, als -zeg maar- ecologische protestsong. Check ook eene een live clip van Nice Biscuit. Ze mogen dan wel klinken als King Gizzard. Lijken doen ze er helemaal niet op, dankzij die dames dus.