Category: Nieuwe Muziek

Midas – The Spectator

Hij doet wel aan The Lemon Twigs denken deze nieuwe single van Midas Treub,

The Spectator is dus een elegante, diep in de melodieuze sixties en seventies gewortelde powerpopsong. Je moet van goede huize komen om een nummer zo authentiek en toch eigentijds te laten klinken. Maar daar draaien Midas en producer Darius Timmer dus hun hand niet voor om. Midas is een hoogbegaafde singer-songwriter en gitarist, Darius een gerenommeerd producer en (film)componist, bekend o.a. van zijn werk met Tessa Rose Jackson. Ook live staat The Spectator als een huis, zie clip. Neo Nederbeat op zijn best.

Parker Fans – Taxi

Parker Fans is een hyperactief trio uit het Amsterdamse dat live al heel wat reuring heeft veroorzaakt en nu met Taxi laat horen ook de studio te hebben getemd.

De nieuwe single is een opwindende en tijdloze smeltkroes van uiteenlopende stijlen als rock, dub en synthipop. Hun eigen adequate label is indie boogie. De lol spat van Taxi af net als de instrumentale vaardigheid der muzikanten. Drummer Kick Kluiving zorgde een tijd geleden voor gefronste wenkbrauwen door het succesvolle Personal Trainer te verlaten om zich helemaal op Parker Fans te kunnen richten. We begrijpen nu waarom.

Parker Fans komt naar je toe dit vroege voorjaar. Trakteer je zelf op een ticket. En vergeet niet je dansschoenen aan te trekken.

Vundabar – Spades

Vundabar is een nog goed bewaard geheim in de lage landen. Maar als het aan ons ligt niet lang meer.

De band uit Boston heeft inmiddels indrukwekkende staat van dienst opgebouwd; zes albums en meerder EP’s en singles. Hun stijl is een mix van punk, surf, hard en math-rock. Vundabar heeft zelfs een hit van formaat op hun naam staan. Alien Blues zit al ruim boven de 600 miljoen plays! Dankjewel Tik Tok. Dat gaat het recente Spades dus nooit halen, maar dat zegt helemaal niks over de kwaliteit, want die zit wel snor.

Op het eerste gehoor kan Spades wat overdonderen met zijn vele tempowisselingen, maar alles went behalve een…inderdaad. Wat komt bovendrijven is een grungy gitaarsong over angst voor verandering. Vundabar neemt ook lekker de tijd om hun punt te maken, bijna zes minuten duurt Spades, dat een voorkoper is van album nummer zeven, Surgery and Pleasure dat volgende week al uitkomt.

Love Spells – Lovers Only

Ook Love Spells heeft zo’n uit de klauwen gelopen hit, die net zo zeer een last kan zijn als een zegen; het in 2022 verschenen Come Over and Love Me.

Superhits zijn vaak uitbundig, die van Love Spells niet. Zijn songs zijn dromerig en introvert, genaakt voor eenzame beleving tijdens nachtelijk uren in schaars verlichte ruimtes. Love Spells zingt zo zacht dat we eerst dachten dat hij een zijn was, maar uit foto’s en interviews bleek dat dat een misvatting te zijn. Love Spells is de artiestennaam van Sir Taegen C’aion Harris. Zijn naam klinkt alsof hij uit Westeros komt, maar de singer-songwriter is afkomstig uit Houston, Texas.  Hij debuteerde in 2021 met Darling Have You Seen My Soul, een titel die typerend is voor zijn hele oeuvre. Lovespells heeft nog geen album, maar genoeg singles om zelf een compilatie te maken.

M Ross Perkins – I Don’t Wanna Be So High

Je kunt blijkbaar dus ook te high worden. Hoe high dat wel niet is hoor je aan de gitaarsolo in I Don’t Wanna Be So High, de nieuwe single van M Ross Perkins. Die is zo chaotisch dat het weer grappig wordt. Het hele nummer hoef je niet erg serieus te nemen, maar hij is wel leuk en lekker zeker als je van The Beatles houdt.

M(ichael) Ross Perkins is een wat zonderlinge eenling uit Ohio. Hij heeft net zijn derde album af dat hij net als de twee voorgangers helemaal in zijn uppie heeft ingespeeld. Voor een onbekende grootheid als M heeft hij een opvallend lange en gedetailleerde wiki. Misschien wel zelf geschreven of anders door iemand uit zijn directe omgeving. Daarin lezen we o.a. dat hij in 2007 is ontdekt door MGMT.  Van een doorbraak is het nog steeds niet gekomen en die zit er waarschijnlijk ook niet meer in. Maar dat Perkins het een en ander in zijn mars heeft staat buiten kijf.

 

 

My New Band Believe – Lecture 25

Op moment van schrijven zal je Lecture 25 van My New Band Believe tevergeefs zoeken op Spotify of een van de andere streamingsdiensten.

De debuutsingle van voormalig Black Midi zanger Cameron Picton is alleen op Soundcloud en Youtube te beluisteren. Daar zal vast een diepere gedachte achterzitten, maar die ontgaat ons even.  Je kunt Lecture 25 omschrijven als The Smiths met haast, veel haast. Toch is de debuutsingle van My New Band Believe -net overigens als de muziek van ex collega Geordie Greep- een stuk toegankelijker dan de heren samen maakten. Het is trouwens nog maar de vraag of My New Band Believe een lang even beschoren is. Picton zegt dat hij het nummer schreef toen hij een paar dagen vrij had van zijn ‘main thing’. Wat dat ‘main thing’ is zal later wel duidelijk worden.

Leyla Ebrahimi – planet you forgot me

We weten nog maar bar weinig van Leyla Ebrahimi. Ze heeft vijf liedjes online staan, komt uit de VS en is waarschijnlijk van Iraanse afkomst. Tenminste ze heeft diverse naamgenoten waaronder een vrij succesvolle middellange afstandsloper uit Iran. Maar dat is het.

Leyla staat dus nog aan het begin van haar carrière. Wij hebben het donkerbruine vermoeden dat het wel goed kan gaat komen met de dame met die mooie naam. Die vijf nummers zijn namelijk zeer de moeite waard, vrij origineel ook met hun combi van heldere zang en twee hoog en unisono spelende gitaristen. Die gitaren zijn bepalend voor haar sound, want duiken op in bijna alle songs.

Als ze haar nieuwe single planet you forgot me niet nu, maar over een paar maanden had uitgebracht hadden we Leyla wellicht beschuldigd van het na-apen van Lola. Vooral de herhaling van het refrein en het rijkelijke gebruik van het F-woord doet sterk denken aan Messy van Lola Young. Maar planet you forgot me is ruim voor La Young’s doorbraak opgenomen dus elke gelijkenis berust op louter toeval.

Beirut – Guericke’s Unicorn

Beirut maakt geen songs, maar korte verhalen op muziek over vaak curieuze zaken. Dit keer zingt Zach Condon over een fossiel dat van een eenhoorn zou zijn, maar bij nadere bestudering bleek te bestaan uit restanten van diverse prehistorische dieren waaronder een wolharige mammoet en een narwal. De vondst is al in 1663 gedaan.

Het fossiel draagt de naam Otto Guericke, een 18e eeuwse Pruisische wetenschapper die van de losse botten een skelet heeft gebouwd van iets dat zou moeten doorgaan voor eenhoorn. Mooi verhaal dus en Gefundenes Fressen voor Zack Condon alias Beirut. De muzikale omlijsting is weer zijn vertrouwde mix van electronica en exotica. Guericke’s Unicorn komt op het nieuwe Beirut album dat de in Berlijn wonende Amerikaan A Study Of Losses heeft gedoopt. Die titel heeft hij weer van een roman uit 2018 van de Duitse auteur Judith Schalansky (Verzeichnis Einiger Verluste). De plaat komt uit op 18 april.

Concerten: 1 & 2 mei TivoliVredenburg, Utrecht.

Preoccupations – Focus

De nieuwe single van Preoccupations is een trip terug in de tijd, terug naar de eerste helft van de jaren tachtig om precies te zijn, de tijd toen de new wave nog nieuw was net als de synthesizer als hoofdinstrument.

De namen die in je hoofd zulle opdoemen bij beluistering van Focus zijn afhankelijk van je leeftijd en je langetermijngeheugen. Ons doet Focus denken aan oude Duran Duran, vroege Spandau Ballet, ABC, die fiets. Focus is dus gloomy, maar ook goed dansbaar.

Ill At Ease, zo gaat het nieuwe (6e) album van de veteranen van Preoccupations heten. 9 mei is de dag des release.

Terraplane, Winter – hear a whisper

Hoe ze elkaar hebben gevonden, Winter en Terraplane weten we niet, maar samen zijn ze opvallend sterk.

Om met de hoofdartiest te beginnen: Terraplane is een shoegazeband uit….Brazilië. Ja ook daar houdt het virus huis. Winter is een soort van oude bekende, ze  -Samira Winter- had een jaar geleden een hitje alhier met the lonely girl. Samira is half Braziliaans, wat haar samenwerking met Terraplane natuurlijk een stuk minder mysterieus maakt. Terraplane is dus een shoegaze band, de zuchtmeisjes variant. De zang verdwijnt niet in de mix, maar is op zich al zo zacht dat zij maar net boven de fraai galmende gitaren uitkomt. Misschien jammer dat we niet kunnen horen dat de muzikanten uit Brazilië komen, maar dat doet niks af aan de kwaliteit van het gebodene. Een tweede album van Terraplane volgt in maart. Winter heeft net een freaky nieuwe EP uit met een duo dat Hooky heet.