Category: Nieuwe Muziek

Slow Fiction – Apollo

Slow Fiction had slechtere voorbeelden kunnen kiezen dan Chrissie Hynde, Debbie Harry en vooral Patti Smith.

De band is dus van de stevige gitaarmuziek en heeft een sterke vrouw aan het roer.  Ze heet Julia Vassalo en woont net als de twee gitaristen en de ritmesectie van Slow Fiction in New York City. De score van een kleine vijf jaar gezamenlijk optrekken is twee singles en een EP. Maak daar dus maar drie singles van. Je hoeft geen kenner te zijn om te horen dat Slow Fiction nog niet eerder zo goed en overtuigend klonk als op Apollo. De band lijkt daarmee klaar voor de overstap van het New Yorkse indie-circuit naar de mondiale rockwereld.

Dat Apollo, de eeuwig jonge Griekse god voor Licht hen gunstig gezind moge zijn.

Liam Gallagher, John Squire – Mars To Liverpool

Ook de tweede single van Liam en John is te herleiden tot het latere oeuvre van Lennon & McCartney.

Dat neemt niet weg dat met name John Squire schittert op het door hem geschreven Mars To Liverpool. Het duurt even voordat Liam Gallagher hem zijn solo gunt, maar dan maakt hij er ook iets van. Ondertussen houden de ritmeboys het tempo er lekker in. Door meteen al in de openingszin  ‘Jesus Christ’ te verzuchten riskeert Liam een radioboycot, maar misschien hoopt hij juist op een relletje. Inmiddels is duidelijk dat er een heel album aan zit te komen va de voormalige zanger van Oasis en de gitarist van The Stone Roses. De plaat draagt de naam van de makers en zal worden ondersteund met een tour. Helaas staat een bezoek aan ons land nog niet op de planning.

Back To The Emo Golden Era! ‘No Wake’ debut first song “Remember Your Name”

In a captivating blend of catchy indie rock, and nostalgic post-hardcore, No Wake delivers their debut banger of a single. This track will make you go from dancing on a chair in your living room to throwing the chair over-head at the wall, as they make you reflect on the rise, addiction, and demise of a toxic relationship. There is much more to come with a sonically rich full-length album containing 3 music videos. The band plans on touring the summer/fall/winter of 2024 as they bring the live energy you’ve been craving. The track is out now on all streaming platforms, including Spotify.

“Remember Your Name” was produced/mixed by Doug Gallo in New Jersey, USA and mastered by Kris Crummet (Dance Gavin Dance, Sleeping With Sirens, Hail The Sun).

Winter – the lonely girl

Winter is haar artiestennaam. Samira Winter haar naam voor de burgerlijke stand. Samira is actief in het grijze gebied tussen droompop en shoegaze.

De zingende songwriter, kind van een Amerikaanse vader en Braziliaanse moeder draait al een tijdje mee is. Haar eerste van inmiddels vier albums verscheen al in 2015. Maar zoveel aandacht als ze nu met the lonely girl genereert had ze zelden eerder. De nieuwe single doet denken aan een vulkaan.  Na een bescheiden begin waarin Winter de hoofdpersoon van haar song voorstelt volgt een eruptie van zware gitaren. Het refrein zingt ze niet, maar wordt gefluisterd. Het slot komt onverwacht. Winter zingt over het gevoel van eenzaamheid dat zich van haar meester maakte na de scheiding van haar ouders. Al zingt ze in de derde persoon enkelvoud, de tekst is duidelijk autobiografisch. Reken erop dat de release van album vijf van Winter niet onopgemerkt zal blijven.

Chalk – CLAW

Je moet wel iets in je mars hebben wil opvallen in het bandjesbos dat ESNS heet. Het scheelt niet veel meer of er zijn net zoveel optredende acts als bezoekers.

Maar voor Chalk is het bezoek aan Gruun niet te vergeefs geweest, want maakte indruk en mag terugkomen. Het trio uit Belfast is van de pospunk, maar dan de elektronische variant. Hun songs zijn donker en onheilspellend. Nieuwe single CLAW is een goed voorbeeld van hun apocalyptische stijl, een monotone beat, ratelende synths en een dreigende tekstvoordracht. Je kunt dansen op CLAW zoals je kunt dansen op een vulkaan. Of op een graf. De song gaat over ‘falling in love inside a nightmare’ en is de voorbode van een tweede EP, Collections II die op 1 maart wordt gedropt.

Nits – Tree House Fire

Nits – Tree House Fire (Werf Records)

Het leven is niet zelden een gevecht. Voor ons allen. We worden ongevraagd op die aardbol gekwakt en zoek het maar uit dan. Rozengeur en maneschijn, donder en bliksem, zon en maan, liefde en geluk, voor- en tegenspoed. Het geldt ook voor het al vijftig jaar bestaande trio Nits.

In 2022 ging de studio van de band, De Werf, in vlammen op. The fire took everything, lezen we achter op de nieuwste cd van het trio: Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips. Vrienden voor het leven, al een halve eeuw. Ze zagen veel van wat ze hadden opgebouwd kapotgaan in de rücksichtslose vlammen. Hofstede kreeg het zelfs extra voor zijn kiezen omdat hij getroffen is door de zeldzame auto-immuunziekte myasthenia gravis. Deze zorgt voor spierzwakte in het gezicht. Gelukkig lijdt zijn stemgeluid er niet onder. Hofstedes geluid is helder als vanouds op het minialbum Tree House Fire, dat vrijwel geheel aandacht besteedt aan de vernietigende brand.

Een ingetogen, stemmige sound. Zwanger van melancholie. Logisch. Maar we horen een Nits in topvorm. Zes nummers die je bij de keel grijpen. ‘Listen to the sirens on the highway. The sirens of the fire trucks’, zingt Hofstede in de aangrijpende opener Month Of May. Op 16 mei 2022 is veel van de geschiedenis van de band in vlammen opgegaan.

Je voelt aan alles dat dit een album is dat de band móést maken. Om ellende te parkeren. Om met de buitenwereld te delen wat de brand heeft losgemaakt bij de drie hechte vrienden. Het heeft zes beeldschone liedjes opgeleverd. Omdat de mooiste bloemen nog altijd op de mestvaalt groeien. Ontroerend tot op het bot. Nits blijft een band om zielsveel van te houden. Nederlands erfgoed. Pieter Visscher

THAMES – Mr Postman

Het wordt steeds drukker in de kopgroep van de nationale postpunk-scene. Sterker nog, na Rotterdam blijkt nu ook Amsterdam een broedplaats voor gitaarbands die smaakvolle rock brouwen uit grondstoffen als punk, wave, grunge en shoegaze.

Opvallend aan THAMES is de variatie van hun repertoire. De band heeft nu vier liedjes uit, die wezenlijk van elkaar verschillen. Met zijn sterke riff en goed geplaatste refrein is Mr Postman de meest poppy van het kwartet. Dat we toch te maken hebben met een eigentijdse postpunkband hoor je aan de met kracht gescandeerde coupletten.

MOOON – Richard Has a Racecar

De nieuwe MOOON single is zo retro als een Ferrari 612 Can Am uit 1968. Zo klinkt nieuwe single Richard Has A Racecar ook, als een liedje uit ’68.

De trots van Aarle-Rixtel draait inmiddels al weer heel wat jaartjes mee. In 2015 verscheen een eerste EP, binnenkort hun derde langspeler. In het achterons liggende decennium hebben de gebroeders Gijs en Tom de Jong en Timo van Lierop zich hoorbaar bekwaamd op hun instrumenten, maar ook hun muzikale horizon verbreed. De rudimentaire garage-blues uit hun begindagen heeft plaatsgemaakt voor een verfijnder soort muziek, barokpop. Naar voorbeeld van bands als The Left Banke en The Zombies.

Laura Palmer – Drive

Laura Palmer is de naam van het moordslachtoffer in de befaamde TV-serie Twin Peaks van David Lynch. De band Bastille liet zich eerder door de serie inspireren en nam een song op met de titel Laura Palmer. Sinds een tijdje loopt er ook een band uit Den Haag rond die luistert naar die naam. Tijdje? Zeg maar gerust tijd, want de band bestaat al ruim 10 jaar.

Dat ze nu pas hier opduiken heeft te maken met de tijdsgeest, Laura Palmer mixt postpunk met shoegaze en andere courante indie-stijlen. En de band is onlangs herrezen na een pauze van vijf jaar. Toegegeven we hadden ze al vier singles eerder kunnen oppikken, maar je mist nou eenmaal meer dan je meemaakt. Dit gezegd hebbende, nieuwe single Drive is een sterk staaltje sombermansrock, een filmische track die beelden oproept van een nachtelijke autorit door een wat minder welvarend deel van een grote stad.

Op 18 februari lanceert Laura Palmer hun debuutalbum in het Paard. 23 maart staan ze in de `Tanker in Amsterdam.

Villagers – That Golden Time

Conor O’Brien meldt zich weer! Het is dan ook alweer zo’n jaar of drie geleden dat er nieuw werk verscheen van zijn Villagers.

Conor’s kracht is het intieme lied. Zelf als hij zich omringt met toeters en bellen klinkt hij alsof hij zich rechtstreeks tot je richt. Zo-ook op nieuwe single That Golden Time dat wel iets wegheeft van Pink Floyd’s Wish You Were Here; een zeer onthaastte beat, uiterst ontspannen zang en een warme ambiance die we zouden willen omschrijven als ‘volle leegte’. That Golden Time is het titelnummer van de zevende langspeler van Villagers die op 10 mei moet gaan uitkomen.

Op 28 mei staan Connors & co in de Paradiso, een dag later in LantarenVenster in Rotterdam en een dag eerder in de Ancienne Belgique te Brussel.