MEMI – Guitar Pick

Goed of gek? Allebei eigenlijk. Onze eerste kennismaking met MEMI is een levenslustig poprockrapliedje over een zoekgeraakte plectrum.

MEMI komt uit Zuid Korea, maar rockt 33 keer harder dan de meeste van haar land en generatiegenoten. Ze oogt ook als een echte rocker en dus niet als een lolita zoals wederom veel van naar land en sekse genoten.

Het half in het Engels en Koreaans gezongen, RATM-achtige Guitar Pick is pas de derde release van MEMI. Ook voor I Don’t Give A en Hate U hoeft ze zich niet te schamen. Dit alles leidt ons tot de voorzichtige conclusie dat we het laatste nog niet hebben gehoord van MEMI.

Stef van Tongeren, your favorite drummer! Tama 1-minute Stage op Penguin Showcases

De Tama 1-minute stage tijdens Penguin Showcases 2023 was een “big succes”. Ruim 50 drummers hebben 1 minuut lopen knallen in de hoop dat ze die dikke cheque van 750 euro aan Tama-gear konden pakken! Er waren drie drummers geselecteerd door Tama-Benelux en nu hebben Pinguin Radio-luisteraars en natuurlijk aan de fans van de drummers een winnaar gekozen.

De winnaar van de dikke cheque van 750 euro aan Tama-gear gaat naar:
Sten van Tongeren – Iknownoa

Wil je de legendarische minuut van Sten nog eens bekijken? Je vindt de video op Facebook en Instagram!

snake eyes – 40 winks

Grit pop, die kenden we nog niet. Grit is het Engelse woord voor grind en zal in dit geval gruizig betekenen, zeg maar grunge. Maar dan op zijn Brits. Het etiket past prima op dat wat snake eyes te bieden heeft; poppy punk geserveerd met gruizige gitaren en gezongen met een plat Britse accent.

Snake eyes zijn 3 brutaaltjes uit Brighton. Two lads and a lady. Zonder afbreuk te willen doen aan het eerder verschenen handjevol singletjes en  album (mixtape zeggen ze zelf) mogen we 40 winks toch wel een flinke stap voorwaarts noemen. Nog niet eerder vielen alle elementen van hun sound zo goed op hun plaats. Gevalletje van oefening baart kunst.

40 winks gaat over de chronische slapeloosheid waar de frontman Jim Heffy aan lijdt. Best een serieus onderwerp. De zelf gefabriceerde clip van 40 winks is echter een en al vrolijkheid. Je ziet de zanger-gitarist genieten van een kopje kruidenthee terwijl hij in gevecht is met een pot pepers. Geinig, maar vooral erg goed.

Clipprimeur: Iguana Death Cult – Sensory Overload

Iguana Death Cult zal op 12 mei hun nieuwe studioalbum Echo Palace op het Amerikaanse label Innovative Leisure uitbrengen. Het album werd in Rotterdam in de Paf! Studio opgenomen met Marcel Fakkers, en werd gemixt door Joo-Joo Ashworth (Sasami, Dummy) in Studio 22 in Los Angeles. De master werd verzorgd door Dave Cooley (Tame Impala, Yves Tumor). De nieuwe single Sensory Overload is nu uit.

Nadat de pandemie toesloeg en de mensen over de hele wereld plotseling wantrouwig tegenover elkaar gingen staan, werd Iguana Death Cult meer dan alleen een band voor elkaar, het werd therapie. Deze bijeenkomsten, die plaatsvonden in het appartement van frontman Jeroen Reek in Rotterdam, veranderden langzaam van praten over dit surrealistische hoofdstuk van hun leven – de dagen van stille straten en krappe gebouwen – naar er muziek over maken.

Echo Palace gaat over de vreemde oorzaak en gevolg van groepsdenken. Kijkend naar de pandemische paranoia en samenzweringstheorieën die hun land overspoelden, schreef Reek teksten die de scène voor hem weerspiegelen: ‘Purple, veiny soccer mommies,’ zingt hij met een diepe, dreigende stem in het titelnummer Echo Palace, ‘Sharpening their guillotines.’ Het is een nummer dat zo aanstekelijk is dat het de dichtheid van de tekst verraadt, dat voortkwam uit een gedicht dat Reek schreef over de gevolgen van “jezelf afsluiten van iedereen buiten je eigen ideologie.”

Sensory Overload is eerste single afkomstig van het album. Jeroen Reek zegt hierover: “Op en neer scrollend door mijn feed, heb ik letterlijk het gevoel dat ik soms heen en weer reis door ruimte en tijd: want boven is beneden en beneden is boven en de realiteit begint aan te voelen als een grap – wat me heel erg angstig maakt. We schreven een nogal nerveus deuntje als aanvulling op de manische teksten, die min of meer zwaar verstoorde flarden van bewustzijn zijn. Om dit te benadrukken hebben we saxofoonlegende Benjamin Herman gevraagd om zijn innerlijke James Chance te kanaliseren en dit nummer aan stukken te blazen.” Bekijk de video onderaan dit bericht.

Na de eerste twee LP’s; The First Stirrings of Hideous Insect Life uit 2017 en Nude Casino uit 2019 is Echo Palace een gepast werelds album van een groep die de grenzen van haar thuisland doorbreekt. Samen met Tobias Opschoor op Gitaar en zang, Justin Boer op basgitaar, Arjen van Opstal op drums en met het toetsen- en percussiewerk van Jimmy de Kok , die voor het eerst op het album te horen is, transformeerde de band hun melodieuze garage-rock stijl in een stijl die nog levendiger en losser is. Waarbij elk lid ideeën bijdroeg om het geluidspalet volledig te ontwikkelen. Het album is één grote swing, die Iguana Death Cult verder brengt dan zijn garagerock oorsprong en hen naar een nieuwe wereld brengt, waarbij saxofonist Benjamin Herman ook nog bijdrages levert.

Iguana Death Cult maakt dit jaar zijn opwachting op SXSW in Austin, Texas.
In mei zal de band door Nederland touren:

06-5 :: Rotown, Rotterdam [releaseshow]
12-5 :: Merlyn, Nijmegen
13-5 :: Bridge festival – Altstadt, Eindhoven
19-5 :: Pier 15, Breda
20-5 :: EKKO, Utrecht
26-5 :: Vera, Groningen
27-5 :: Skatecafé, Amsterdam

Crocodiles – Degeneration

De grootste claim to fame van noise popduo, Crocodiles tot dusver is een prettige rammelende medley van Deee-lite’s Groove is In The Heart en California Girls van the Beach Boys.

Die staat op het in 2011 verschenen 2e van inmiddels 8 albums van de band uit San Diego. Zo’n cover is natuurlijk leuk en aardig, maar ook misleidend. Crocodiles is zoveel meer dan een coverband. Hun eigen songs mogen er ook zijn en hun sound is vrij uniek, zeg maar een West-Coast versie van The Ramones.

Gelukkig laat de band zich niet van de wijs brengen door het vertekende beeld. En al worden hun talenten nog niet echt op waarde geschat, live loopt het allemaal prima. Hopelijk heeft Crocodiles de hoop op een doorbraak ook nog niet opgegeven, want die zou er best nog wel eens aan kunnen zitten komen. Nieuwe single Degeneration is namelijk zo aanstekelijk als iemand met de slappe lach.

Niet dat er veel te lachen valt om Degeneration. Het nummer gaat over een relatief nieuw fenomeen, het zogeheten ‘doomscrolling’, het online opzoeken van rampberichten:  covid, republikeinen en in geval van inwoners van California zoals Brandon Welchez en Charles Rowell ook de allesvernietigende bosbranden en overstromingen. Kommer en kwel genoeg, zeker als je er naar op zoek gaat. Gelukkig hebben ze hun muziek nog.

Miss Grit – Nothing’s Wrong

Miss Grit is terug met een warme electro-ballad.

De Amerikaans-Koreaanse heeft sinds september vorige jaar vier singles laten verschijnen. Dat brengt haar totale output op 14 songs. Het is opvallend hoe snel miss Margareth Sohn haar eigen stem heeft gevonden. In den beginne zat ze nog in het vaarwater van haar grote voorbeeld St Vincent, maar op Nothings Wrong staat ze op eigen benen en stevig ook. Ze is dus klaar voor een eerste album. Dat gaat er dan ook komen, deze maand nog, de 24ste met als titel Follow The Cyborg.

Someone – Suddenly (album versie)

We draaiden de single-edit al,  maar de albumuitvoering voegt twee belangrijke minuten toe aan Suddenly, dus gaan we voortaan die draaien.

Suddenly is de openingstrack van Owl, het nieuwe album van Someone, de band van Tessa Rose Jackson en haar partner in zo goed als alles Darius Timmer. Owl is zo’n zeldzame langspeler zonder zwakke plekken. De wat de NRC de ‘tovermooie en bedwelmende’ sfeer noemt die door Suddenly wordt opgeroepen wordt moeiteloos in stand gehouden tot en met de laatste klanken van Over The Moon.

Bijna ongemerkt heeft Someone zich ontpopt tot een van onze beste en ook meest gewaardeerde bands. Bijna, want de band heeft er hard voor gewerkt; veel spelen, veel experimenteren met beeld en geluid en ook lekker veel uitbrengen. Het eerste Someone album is nog maar twee jaar oud. En voor Tessa zich volledig op Someone concentreerde had ze onder eigen naam ook al het nodige doen verschijnen. Bij elkaar is ze nu ruim tien jaar bezig en wordt dus almaar beter. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat haar talent inmiddels ook in Engeland wordt herkent, waar een deel van haar roots ligt. Iemand gaat het druk krijgen komende jaren.

Gussy Q Shares Single “Sweet Valentine”

Sweet Valentine is a new release from Gussy Q, a multi-talented musician and producer hailing from the Netherlands. The track is a heart-pounding blend of rock & roll, funk, and soul that is sure to capture the hearts of music lovers everywhere. The song is about the unexpected journey of love, it serves as a reminder that love is a gift that should be cherished and nurtured.

Gussy Q has been making music for over a decade, having been exposed to a variety of musical styles during his formative years living in cities like Chicago, New Orleans, and New York City. He is a multi-talented musician and producer who plays all instruments, engineers, produces, and mixes all his own music. Currently staying in Spain, Gussy Q is finishing his long-awaited records and producing new, inspired music. With five full-length records lined up for release, Gussy Q is poised to share his unique blend of rock & roll, funk, and soul with the world.

In conclusion, Gussy Q’s “Sweet Valentine” is a song about the unexpected journey of love, which is a reminder that love is a gift that should be cherished and nurtured. The track is a perfect blend of rock & roll, pop, and disco, which is sure to get your feet moving and your heart pounding.

Gussy Q is a multi-talented musician and producer who is poised to take the music industry by storm with his five full-length records lined up for release. So, be sure to check out Sweet Valentine and keep an eye out for more exciting new music from Gussy Q.

DIRK. – Alarms

DIRK. met een .  heeft 4 nieuwe nummers opgespaard, genoeg voor een EP dus.

Die EP is de laatste opmaat naar het 2e album van de Vlaamse rockers. Het zes minuten durende Alarms laat diverse dingen horen, hoeveel verschillende noten ze op hun zang hebben bijvoorbeeld en in welke bloedvorm ze wel niet verkeren!

Alarms bouwt langzaam op naar een climax die niets minder dan bevredigend is. Het is dat we niet roken anders hadden we er eentje opgestoken toen Alarms was uitgeklonken. We tellen af naar het moment dat het Idiot Paradise album uitkomt op 3 maart en kijken uit naar de concerten die DIRK. op 22, 23 en 24 maart zal geven in respectievelijk Maastricht (Muziekgieterij), Eindhoven (Cafe Altstad) en Rotterdam (V11).

Gorillaz – Silent Running (feat. Adeleye Otomayo)

Het druist tegen zo’n beetje alle wetten van de popmuziek in wat Damon Albarn presteert. De meeste acts pieken aan het begin van hun carrière. Na een album of twee, drie worden de songs minder waarna het heilige vuur langzaam uitdooft.

Albarn heeft niet alleen aangetoond met Gorillaz dat er leven na Blur bleek te zijn, zijn bijband groeide zelfs uit tot hoofdact met meer succes dan Blur -voorwaar ook geen kleintje- ooit heeft gehad. Gorillaz is alweer toe aan hun 8ste album. Dat is evenveel als Blur er heeft gemaakt. En nu al is het duidelijk dat Cracker Island een nieuw hoogtepunt wordt in het oeuvre van de cartoonrockband.

Opvallend is dat Albarn deze ronde relatief weinig hulp van buitenaf heeft ingeschakeld. Et zijn wel gasten, Stevie Nicks, Beck en Tame Impala o.a., maar die treden zelden op de voorgrond. Het sfeervol wiegende Silent Running –de laatste single voor de albumrelease de 23ste- is zo typisch des Damon’s dat het best van (de late) Blur had kunnen zijn of een van zijn soloalbums. De tussen haakjes genoemde Adeleye Omatoyo zingt een soulvolle tweede stem, maar the star of the show is dus de baas van de band zelf.

Cracker Island komt op 23 februari al uit.