Category: Nieuwe Muziek

The Black Keys – Ohio Players

The Black Keys – Ohio Players (Warner)

We kunnen Beautiful People (Stay High) meteen wel uitroepen tot meest zomerse nummer aller tijden. Te vinden op de nieuwe van The Black Keys, toch al dat duo dat rockmuziek vaak zo luchtig weet te verpakken en in te kleden.

Ohio Players (wat een hoes!) is, zoals Dan Auerbach en Patrick Carney het zelf noemen, hun big saturday night party record. De hoes spreekt boekdelen en we komen geen seconde bedrogen uit. Ohio Players is wat deze wereld zo nodig heeft. De klasse zit in de betrekkelijke eenvoud van de plaat, die je in een feestroes brengt.

Beautiful People (Stay High) heeft met Beck als achtergrondzanger en subschrijver van de song een component om even onder de aandacht te brengen. De heer Hansen is veel vaker van de partij en je hoort dat. Een uitstekende zet van Carney en Auerbach, die ook Noel Gallagher wisten te strikken. On The Game heeft een prettig tempo waarin we Gallaghers invloed sowieso herkennen. Hij doet ook wat achtergrondzang en speelt gitaar.

Maar hoofdgast op Ohio Players is zonder twijfel Beck Hansen die The Black Keys net even dat schopje onder de reet geeft wat de Amerikanen nodig hadden. Waardoor Ohio Players inderdaad die zaterdagavondfeestplaat is geworden waarmee we de komende zomer wel uit de voeten kunnen. Wat minder garageblues dit keer. Wat meer opbeurende retrorock, met veel toetsen, funky elementen en levendiger dan ooit. Inclusief wat complementaire gastrappers, die een enkele keer opduiken. Alle klappen zijn raak. Dansschoenen uit de kast! Pieter Visscher

 

 

Islands – Drown A Fish

Ondanks een catalogus van inmiddels 9 albums en een 10e op komst is het het Canadese Islands nooit gelukt om zich los te maken van het peloton en een plek te veroveren in de kopgroep.

Maakt de band met Drown A Fish een kans om het tij te keren? Waarschijnlijk niet. Dat neemt niet weg dat de nieuwe single weer zeer de moeite waard is. Met name voor hen die van hun klankleveranciers net iets meer verlangen dan een aangename melodie. Bandbaas Nick Thorburn keek dit keer naar Elvis Costello voor inspiratie. En zo klinkt Drown A Fish ook wel, als Costello, maar dan gezongen met een stem die wat makkelijker in het gehoor ligt dan die van Elvis II. Nieuwe album, What Occurs is uit op 10 juni.

GROEIENDE IRRITATIE!

Na de afgrijselijke afloop van de verkiezingen in November, begint het er op te lijken dat de extreemrechtse, demagogische en vooral populistische partijen minder goed kunnen samenwerken, leiden en daarmee regeren dan -het door hen zo geliefde- volk zich had voorgesteld. Jammer joh, het enige goede wat er tot nu toe van gekomen is is deze vette track van Echte Punk. Veel luisterplezier, en vergeet niet tegen jullie oma’s te zeggen.

Chloe Slater – Nothing Shines On This Island

Nothing Shines On This Island is pas de derde single van Chloe Slater, maar nu al is duidelijk dat de Britse rocker-zangeres tot grootse dingen in staat geacht mag worden.

De lef en vanzelfsprekendheid waarmee ze zingt en speelt verhullen dat we hier te maken hebben meteen 20 jarige. Ook de tekst van Nothing Shines On This Island is volwassen. Chloe schets een somber beeld beeld van haar vaderland waar het zeker voor de jeugd steeds minder goed toeven is. Toch is haar nieuwe single meer dan een aanklacht. Ze spreekt ook de hoop dat als we er de schouders onder zetten er met zijn allen iets van kunnen maken. Die Chloe die komt er wel.

Bad Nerves – You Should Know By Now

Bad Nerves doet hun naam weer alle eer aan met nieuwe single You Should Know By Now.

Het begint relatief rustig, maar naarmate het nummer vordert, sluipt er iets ongemakkelijks is. Dan beginnen de gitaren te schuren en wordt het tempo opgeschroefd tot standje hectisch. Dit alles om duidelijk te maken dat de ‘ik figuur’ in de tekst het niet eens is met de gang van zaken. Wat er precies aan de hand is, wordt niet uit de doeken gedaan, maar of het ooit nog goed komt is de vraag. Met de relatie dan. Met Bad Nerves gaat het steeds beter. You Should Know By Now is de derde prerelease single van het nieuwe album van de favoriete band van Billy Joe Armstrong van Green Day. Still Nervous is uit op 31 mei.

DEADLETTER – Mere Mortal

Om te horen hoe goed Mere Mortal, de nieuwe single van DEADLETTER wel niet is, zou je eigenlijk het nummer een paar keer (hard) achter elkaar moeten draaien.

Je kunt ook de clip bekijken. Op de een of andere manier valt het muntje dan meteen. Wat je ziet -in zwart wit- (en hoort) is een oer Britse band die oer Britse muziek maakt. Post punk, maar dan met een vet Brits accent. Door die platte tongval en de prominente rol van de sax doet Mere Mortal wel aan de legendarische Ian Dury denken. En/of aan Madness. Al met al een uitstekende nieuwe single van DEADLETTER, misschien zelfs wel hun beste tot dusver. Zij (en wij) zijn klaar voor een debuutalbum.

St Vincent – Big Time Nothing

Single drie van het nieuwe album van St Vincent is een industriële funknummer, in lijn met de vorige twee, maar net even wat spannender, zwarter, subversiever zelfs.

Big Time Nothing doet denken aan Prince op zijn donkerst, maar ook aan de no wave funk die rond 1980 door New York spookte met propagandisten als Material, Liquid Liquid en The Contortions (en Walking On Glass van Yoko Ono). Veel artiesten worden wat mellow met het verstrijken der jaren, maar Anne Clark dus niet. Het album, All Born Screaming is nu uit. St Vincent staat op BKS24.

Tramhaus – Beech

Op Beech horen we een nieuwe Tramhaus, maar herkennen we ook de makers van Make It Happen en I Don’t Sweat.

Nieuw is dat frontman Lukas Janssen de longen uit zijn lijf zingt. Met voortschrijdend inzicht horen we nu dat het ook in oudere songs al borrelde, maar daar bleef het bij dreigen. Op Beech gooit Lukas alle remmen los en dat bevalt uitstekend. Vertrouwd is Janssen’s manier van praatzingen tussen de erupties door. Beech is dus geen zondagochtendnummertje, maar wel een uitstekende aankeiler van het debuutalbum van de Rotterdammers, waar we overigens nog wel even op moeten wachten. The First Exit verschijnt pas op 20 september.

Zarooni – This Hour Has 48 Minutes

Zarooni’s musical journey began with the simple joy of playing favorite hits on a guitar, but his intrinsic passion for music drove him towards originality. Today, Zarooni’s sonic canvas is a rich blend of indie vibes, electronic beats, and a subtle touch of country twang, reflecting the diverse cultural tapestry of his upbringing in Dubai.

Nurtured by the city’s multifaceted environment, Zarooni’s sound is a testament to the melting pot of influences he experienced. Collaborating with his close-knit group of friends, his music promises a fusion of familiar sounds with unexpected and delightful twists. From the vibrant energy of indie to the pulsating beats of electronic and rock elements, Zarooni’s music invites listeners on a journey through genres, weaving a narrative that mirrors the dynamic spirit of both the artist and the city that shaped him.

Altin Gün – Vallahi Yok

Vallahi Yok zou best wel eens de laatste single kunnen zijn van Altin Gün met zangeres Merve Daşdemir. Zij heeft namelijk besloten na 8 jaar trouwe dienst de band de verlaten.

Aangezien Merve met haar Turkse achtergrond en schone zangkunsten en beeldbepalende aanwezigheid van cruciaal belang was, moeten we nog maar afwachten of de band haar vertrek te boven kan komen. Als ze al besluiten om door te gaan. Op 23 mei is er een afscheidsconcert in TivoliVredenburg. Een maand later wordt het Merve hoofdstuk definitief afgesloten met een show op BKS24.

Haar vertrek komt extra ongelegen omdat Altin Gün nu juist midden in de transitie zit van coverband naar orkest met eigen repertoire. Valhalli Yok is een co-compositie van Merve en Jasper Verhulst, en een nummer dat zich best kan meten met de Ottomaanse oldies waarmee de band international furore maakte. Jammer dus, maar misschien niet helaas. Als het de band lukt een goede vervanger te vinden en Merve gaat op de solo-tour dan kan dit nog uitdraaien op een gevalletje van een gelukje bij een ongeluk.