Category: Nieuwe Muziek

Indierockband The Violet Parade behaalt 50.000 streams met EP ‘Days of Mad Heat’

Een warme zomerdag, de verzengende zon die op je haren brandt. Is het de hitte waardoor je je zo verloren en verdwaasd voelt, of zijn die gevoelens inmiddels een permanent onderdeel van je leven?

Indierockband The Violet Parade uit Leiden/Amsterdam bracht in november zijn eerste EP ‘Days of Mad Heat’ uit via Spotify en YouTube. Deze release is zeer succesvol gebleken: inmiddels is het album goed voor ruim 50.000 streams. Op deze EP verkent de band emoties die je op je benen laten wankelen, de schuldvraag in een verloren liefde en de paradox van een artiest die geen aandacht wil.

Over The Violet Parade

Diepgaand maar toegankelijk, gevarieerd maar melodieus. Dat is het motto van The Violet Parade. Met een rijk palet aan invloeden maakt deze band uit Leiden/Amsterdam catchy indierock. Met dynamische nummers vol aanstekelijke refreinen en verrassende overgangen is de band klaar om Nederland te veroveren.

Eind 2023 deed The Violet Parade mee aan de Nobel Awards en begin 2024 speelde de band een succesvolle Pinguin Radio Showcase tijdens ESNS in Groningen.

The Violet Parade is: Erik Nusselder (zang), Michiel Kuis (drums), Stephan Besser (gitaar en achtergrondzang) en Sikko Stokking (bas en achtergrondzang).

The Meadow doorbreekt stilte met nieuwe single “Friendly Reminder” over normalisatie van drankgebruik

De opkomende Nederlandse alternative rockband, The Meadow, betreedt opnieuw het muzikale toneel met een knal terwijl ze hun nieuwste single, “Friendly Reminder”, aankondigen. Het nummer werpt het licht op een dringend sociaal probleem: de normalisatie van drankgebruik in de samenleving.

“Met ‘Friendly Reminder’ willen we niet alleen onze nieuwe muziek introduceren, maar ook een gesprek op gang brengen over een belangrijk sociaal probleem”, verteld de band. “We geloven dat muziek een krachtig middel is om mensen aan het denken te zetten en daar streven we naar met dit nummer.”

The Meadow is een opkomende alternative rockband uit Nederland, die bekend staat om hun gritty geluid en eerlijke, diepgaande teksten. Met een unieke mix van opzwepende rock-anthems en intieme ballads, biedt de band een ruimte waar pijn, woede en worstelingen gedeeld kunnen worden. Hun missie gaat verder dan alleen het maken van muziek; ze streven ernaar een stem te geven aan de ongehoorde verhalen en licht te werpen op de schaduwen van het menselijk bestaan.

De lancering van ‘Friendly Reminder’ markeert een belangrijk moment voor The Meadow, het is de aanloop naar de lancering van hun debuut EP die op 2 augustus 2024 verschijnt. De debuut EP met de naam ‘Drowning’ wordt met spanning tegemoet gezien, als een belofte voor meer provocerende en doordachte muziek die luisteraars uitnodigt tot reflectie en discussie.

Friendly Reminder zal beschikbaar zijn op alle grote streamingplatformen vanaf 10 mei 2024.

No Sense Of Time

With ‘No Sense of Time’, The Stone Souls take you back to the summer of love. The track is infused with Californian surf rock and West Coast Pop from the 60s, inspired by acts such as The Byrds, The Ventures & The Beach Boys.

Contemporary times can feel as hopeless as they did for the generation from the 1960s. Sometimes you just need to take a break to recharge. With this peppy song, The Stone Souls remind you that we have a beautiful summer ahead of us!

Chanel Beads – Your Day Will Come

Chanel Beads – Your Day Will Come (Jagjaguwar)

De New Yorkse muzikant Shane Lavers is het brein achter de formatie Chanel Beads die debuteert met het lekker ongrijpbare Your Day Will Come. De afbeelding van een toilet, wanneer je de kartonnen cd-hoes openklapt, contrasteert zo mooi met het meesterlijke schilderij van de impressionistische Noorse schilder Peder Severin Krøyer: Midsummer Eve Bonfire on Skagen Beach uit 1906 (olieverf op canvas), dat de gehele uitgevouwen buitenkant van de hoes beslaat.

Hoewel mogelijk niet zo bedoeld zegt het weldegelijk iets over de kunstzinnigheid van dit album. Je zou kunnen zeggen: judge a book by its cover. In dit geval dus. Een album waarop het avontuur geen moment uit de weg wordt gegaan. Een verwarrende, geregeld filmische mix van pakweg M83, Animal Collective en Massive Attack, links en rechts aangelengd met een geluid dat we herkennen van Prefab Sprout én een vleugje Sonic Youth.

Lavers laat het zingen meestentijds over aan Maya McGrory, die goed gedijt binnen de mix van geluidscollages en indiepop die voorbijkomt. De aanwezigheid van violist Zachary Paul is ook belangrijk op Your Day Will Come, dat in New York werd opgenomen en per draaibeurt meer schoonheid in je brein laat neerdalen.

Your Day Will Come is een zonder meer instinctief tot stand gekomen, uitdagende debuutplaat van een formatie die je graag zo snel mogelijk live aan het werk wil zien om te kijken wat er allemaal gebeurt op het podium. Lavers speelt het liefst in kleine, donkere zalen. Heel dicht bij zijn publiek. Pieter Visscher

Girl and Girl – Oh Boy!

We hebben even getwijfeld of drie songs binnen korte tijd van Girl and Girl niet wat teveel van het goede is, maar konden toch geen weerstand bieden aan de charmes en ‘aparte’ zangkunsten van frontman Kai James.

Wat mede de doorslag gaf, is de ronduit fijne gitaarmelodie die Oh Boy! siert. De formule is bekend, jingle jangle garagerock met bibberzang en een onnavolgbare tekst over vreugde en verdriet. Na Oh Boy! Stoppen we voorlopig even met het adopteren van nieuwe nummers van de Australiërs. Tenzij er op  Call The Doctor (24/5) een nummer staat dat ons van gedachten doet veranderen 😉

Metronomy, Naima Block, Joshua Idehen – With Balance

Metronomy kennen we, dat is een Britse band die garant staat voor smaakvolle en vaak verrassende synthi-pop, makers van Pinguin hits als The Look, Everything Goes My Way, The Light e.v.a.

Hun partners in rhyme op nieuwe single With Balance zijn minder bekend in onze contreien. Naima Block is een Engelse singer-songwriter met Griekse en (soms hoorbare) Braziliaanse roots. Joshua Idehen is een dichter/rapper uit de Londense jazzscene.  Hij heeft dingen gedaan met o.a. Sons Of Kemet (met Tom Skinner ook van The Smile) en The Comet Is Coming. Hun krachtenbundeling heeft een sfeervolle, ietwat folky zomeravondtrack opgeleverd met zwoele zang, fraaie, freaky synth oprispingen en een relaxte rap van Idehen, waarin we een Jamaicaans accent menen te herkennen. With Balance komt op 12 juli op een nieuwe colab EP van Metronomy, Posse Volume 2.

Orlando Weeks, Rhian Teasdale – Dig

Eerst even voorstellen; Orlando Weeks was de frontman van The Maccabees. Rhian Teasdale is de frontvrouw van Wet Leg.

Orlando is alweer een tijdje solo. Voor Rhian is dit duet een zeldzame buiten-bandse activiteit. Dig is de eerste single van het alweer vierde solo-album van Orlando die naast een muzikale ook een literaire carrière nastreeft.  Het tempo van het door piano en gitaar gedomineerde Dig ligt hoog. Toch is het mede door de bijna fluisterende zang van Weeks een vrij relaxte track. Op het slot na dan. Album volgt begin juni op het Fiction label van ex Cure manager Chris Parry.

Van Garritsen – Midnight Cycling Club

In het dagelijks leven is Patrick Garritsen grafisch vormgever en illustrator, in de nachtelijke uurtjes wordt Pat Van en maakt hij muziek.

Of misschien doet hij dat gewoon in het weekend, maar nachtelijke uurtjes klinkt romantischer. Waar het omgaat is dat Patrick rockt als hobby en dat doet hij zo goed dat we hem even voor het voetlicht willen trekken. Van Garritsen blijkt een omnivoor; pop, rock, country, stonerrock, you name it, hij speelt het. En goed ook! Welk nummer je van Van ook neemt representatief is het dus nooit, behalve dan voor zijn veelzijdigheid en wat zijn Amerikaanse collega’s ‘chops’ noemen, zijn instrumentbeheersing dus.

De nieuwste single van de DIY artiest, Midnight Cycling Club is een sfeervolle, ambachtelijk geproduceerde song in de stijl van 80’s bands als Squeeze, The Rumour en The Motors. Het is niet ondenkbaar dat die namen Van niks zeggen, maar wie wel bekend is met het werk van genoemde powerpopbands weet dat ze er verstandig aan doen de naam Van Garritsen, met een a dus even op te zoeken en aan te klikken op een van de streamingsdiensten.

J. Bernardt – Last Waltz

We hopen dat we hem niet beledigen als we J. Bernardt de Bryan Ferry van de lage landen noemen.

J maakt tot in de puntjes verzorgde edelpop voor pakkendragers en cocktaildrinkers. Hij croont als de beste en een dameskoortje is nooit ver weg. Muziek dus, die je met een mooi woord nocturnaal zou kunnen noemen, Eine Kleine Nachtmuzik. Dat doet hij met Balthazar en misschien nog wel meer op zijn soloalbums. Glad wordt het echter nooit. Er zit altijd wel iets averechts of onverwachts in de producties van J. Bernardt, zoals in Last Waltz een cowboy gitaar. Last Waltz is single vier van soloalbum twee van J (inte Deprez) Bernardt.

Nilüfer Yanya – Like I Say (Runaway)

Het zou niemand hebben verbaasd als Nilüfer Yanya haar muziek wat had gestroomlijnd om er een groter publiek mee te bereiken.

Na twee albums ziet het er goed uit voor de Brits-Turkse zangeres. Eén hit en haar kostje is gekocht. Zeg nooit nooit in de wond’re wereld van de popmuziek, maar Like I Say ( Runaway) gaat hem niet worden. In plaats van zoet heeft Nilüfer namelijk zout toegevoegd aan de mix van dansbare mix en grungy gitaren. Klaarblijkelijk is Nilüfer liever indie-queen dan het zoveelste prinsesje in de popscene. En gelijk heeft ze.