Category: Nieuwe Muziek

So-Fi debuteert met eigenzinnige indiepop; Maar Verder Gaat Het Goed

So-Fi betreedt de Nederlandse popbühne als ware ze David Byrne met een cassettespeler: “Hallo, hier ben ik!” Met schone schijn bezingt de Rotterdamse muzikant – echte naam: Sophie Reekers – op haar debuut-EP Maar Verder Gaat Het Goed het vernislaagje van onze sociale omgang. De dingen die we zeggen maar niet menen, de dingen die we goed bedoelen maar beter voor ons hadden kunnen houden. Bijna fluisterend vraagt ze zich af: ‘Tussen de lijnen door, kun je me dan verstaan?’

De EP verschijnt in 2023, hier alvast de eerste single en titeltrack; Maar Verder Gaat Het Goed.

Hoe vaak ze de woorden zelf wel niet heeft uitgesproken: “Maar verder gaat het goed hoor.” Op een feestje. In de hoek. Je eigen weemoed relativeren tot er weinig meer van over lijkt. Toen het even niet zo goed ging, schreef Sophie haar eerste So-Fi-liedjes met een goedkope synthesizer en een krakkemikkige drumcomputer; allereerst om zichzelf durf in te praten, tot ze besefte dat wel meer mensen dat konden gebruiken.

Maar Verder Gaat Het Goed is met alle speelse melodieën en gekke geluidjes – van kiesschijven en Yamaha-trompetten tot synthetische ‘sterrenstof’ – houtje-touwtje (maar niet té) en tongue-in-cheek (maar niet té). Een bloemlezing van geleefde gesprekken en goedbedoelde clichés, zoals de praktijkbegeleider die haar adviseerde eens naar de kleine dingen om haar heen te kijken. Zo is de wereld van So-Fi is er een van levendige kleuren en empathie, tevens behuisd door Roosbeef, Byrne, Amadou & Mariam en Eels, waarvandaan ze na haar eerste EP nog alle kanten op kan.

LCD Soundsystem – new body rhumba

Hij heeft wel iets B52’s achtigs, de eerste nieuwe opname van LCD Soundsystem in 5 jaar. Tenminste het eerste deel van de ruim zeven minuten track. Na een korte witje begint deel 2 waarin James Murphy laat horen als zanger nauwelijks onder te doen aan Bono, aan wie hij hier wel doet denken.

De bijdrage van LCD Soundsystem aan de soundtrack van de verfilming van Don DeLilo’s White Noise is niet geheel gespeend van elektronica, maar drijft minder op synths dan we van the System gewend zijn. Van een nieuw album lijkt nog geen sprake. Wel komt new body rhumba binnenkort uit op 12” of zoals dat vroeger heette als discosingle.

Nation Of Language – From The Hill

Het New Yorkse Nation Of Language tapt uit het zelfde 80’s vaatje als Working Men’s Club. Net als bij hun Britse collega’s besluipt je het gevoel het allemaal al eens eerder gehoord te hebben. En dat hebben we ook alleen anders genoeg om niet van plagiaat te kunnen worden beschuldigd. Maar waarschijnlijk liggen de advocaten van Human League, Depeche Mode en Gary Numan wel op de loer.

Heeft Nation Of Language dan helemaal niks van hen zelf? Nou nee, niet echt. Is dat erg? Niet zolang ze zulke heerlijke pastiches produceren als From The Hill.

Hoe het trio het er live vanaf brengt kun je op 16 november november gaan vaststellen in het Paard in Den Haag, de 19e in Vera, Groningen en/of de 20ste in TivoliVredenburg in Utrecht.

Hannah Grae – Propaganda

Er schuilt enige ironie in het feit dat Hannah Grae‘s aanklacht tegen social media via diezelfde eigentijdse pijplijn zijn/haar luisteraars vindt. Daar staat tegenover dat haar punky pop tirade zo aanstekelijk is dat het onvermijdelijk is dat het nummer als een lopend vuurtje rondgaat op Tik Tok, Twitter, Telegram etc.

Ook wij blijken niet bestand tegen de muzikale charmes van de 20 jarige rockette uit Wales. Propaganda is pas haar tweede single.

Miss Grae debuteerde vorig jaar met een grappige piano versie van Aqua’s Barby Girl. Dat zelf opgenomen en uitgebrachte nummer trok de aandacht van een major major label. Je hoeft dan ook geen koffiedikkijker te zijn om te voorspellen dat we nog veel gaan horen van Hannah Grae, waarschijnlijk niet meer hier, maar zeker bij de collega’s van 538, 3FM, Q etc.

Mood Bored – Pour Into Me

Met slechts twee singles op hun naam is het nog te vroeg om Mood Bored te bestempelen als ‘the next big thing’ in Nederland indie-land. Maar het heeft er wel alle schijn van. En niet alleen daar. Het zal niet verbazen als het ijzersterke Pour Into Me overstroomt naar mainstream radio.

Het komt maar zelden voor dat een band zo gerijpt en vol zelfvertrouwen debuteert. Hebben ze toch wat geleerd op die rockacademie waar Daan, Myrthe en Timotheus de muzikale koppen bij elkander staken. 

Cynici zullen misschien zeggen dat Mood Bored het zoveelste NL bandje is met een meisje achter de mic. Numeriek gezien is dat misschien zo, kwalitatief beschouwd heeft Mood Bored de competitie al ingehaald zo niet voorbijgestreefd. Alleen die naam, die is wat flauw, maar een kniesoor etc.

Die Nerven – ALLES REGULIERT SICH SELBST

Zelfs als je hebt zitten pitten tijdens de Duitse les op de middelbare school begrijp je goed wat Die Nerven bedoelen met ‘alles reguliert sich selbst. Of je het er mee eens bent is iets anders.

Onze freunden uit Stuttgart brengen hun potentiële postpunk anthem met verve en overtuiging. ALLES REGULIERT SICH SELBST is net als GM hit EUROPA afkomstig van het nieuwe simpelweg naar de band genoemde album.

Wanneer de 5e van Die Nerven uitkomt konden we zo snel niet vonden, maar dat zal waarschijnlijk wel gebeuren voor hun NL tournee begint.

1 December Vera, Groningen

2 December Melkweg, Amsterdam

3 December V11, Rotterdam

4 December Luxor Live, Arnhem

Personal Trainer – Former Puppy

Former Puppy is de laatste aanjager van Big Love Blanket, het langverwachte debuutalbum, van Personal Trainer. Het woord langverwacht is hier op zijn plaats, want Former Puppy is welgeteld de 11e single van de roedel jonge honden onder bevlogen leiding van Willem Smit.

O wacht! Het nummer lijkt juist te verwijzen naar het feit dat Willem geen jonge hond meer is, maar een professioneel muzikant met een carrière die terug gaat tot 2012, het jaar waarin hij debuteerde al lid van Palio Superspeed Donkey.

In de 10 tussenligende jaren zagen we zijn naam opduiken i.v.m. Canshaker Pi, Steve French en The Industry. Plus waarschijnlijk nog de nodige projecten waaraan hij op de achtergrond heeft meegewerkt.

Met Personal Trainer lijkt ‘The Hardest Working Man In Dutch Indie’ zijn definitieve draai te hebben gevonden. Zo klinkt de mid-twintiger in ieder geval op Former Puppy; in zijn element.

Arctic Monkeys – Body Paint

Ook op single twee van het nieuwe Arctic Monkeys album croont Alex Turner naar lieve lust. Toch zal de oude garde meer in hun nopjes zijn met Body Point dan met There’d Better Be A Mirror Ball.

Dat komt omdat er in het slotdeel van Body Paint weer even ouderwets wordt gerockt. Nou ja gerockt, het blijft beschaafd, maar we horen in ieder geval wel weer een vette gitaarsolo. En dat hadden we even nodig. Verder is het weer zwijmelen geblazen.  

In een recent interview in The Guardian vertelt Turner dat hij zich bevrijd voelt nu hij zich niet meer aan het klassieke popsong format hoeft te houden. Fatalistische fans vrezen dat hij plannen heeft om solo te gaan en dat The Car derhalve wel eens het laatste AM album zou kunnen gaan worden. Zou kunnen, maar Body Paint laat horen dat Alex Turner nog niet helemaal van rock los is.

The Haunted Youth – I Feel Like Shit And I Wanna Die

Joachim Liebens wint er geen doekjes om, I Feel Like Shit And I Wanna Die is de titel en het refrein van de nieuwe single van zijn The Haunted Youth. Qua stijl en sound sluit het nummer naadloos aan bij zijn eerder verschenen meesterlijke werkjes.

Wederom tovert Liebens Cure-iaanse klaterklanken uit zijn gitaar in een song die opgenomen lijkt in een kathedraal en ondanks de onverbloemde depri tekst aanvoelt als een warm bad. Met de release van deze nieuwe single komt ook het nieuws dat het langverwachte debuutalbum van onze band uit Alken (B) klaar staat voor release.

Al op 4 november zal het Dawn Of The Freak album verschijnen. Ook mogen we melden dat The Haunted Youth begin ’23 acte de présence zal geven op Eurosonic en ook daarna veelvuldig in ons land te zien zal zijn.

Popwarmer: Cat Burns – people pleaser

De Engelse zangeres Cat Burns heeft vrijdag twee nieuwe singles uitgebracht; people pleaser en sleep at night, waarvan de eerste deze week de Popwarmer is op Pinguin Pop. De Londense zingt over haar eigen struggles. people pleaser begint meteen duidelijk met “I hate confrontation, it makes me uncomfortable”. Verder is het een lekkere pop tune met een vleugje funk en Lilly Allen vibes.