Category: Nieuwe Muziek

Pierce The Veil – Pass The Nirvana

Pierce The Veil komt terug na zes jaar afwezigheid met een knal van heb ik jou daar. Pass The Nirvana is zes jaar opgekropte woede en onverwerkte frustratie gepropt in een iets meer dan 3 minuten.

De comebacksingle van de metaalmannen uit San Diego gaat over de verschrikkelijke trauma’s die de Amerikaanse ‘kids of today’ oplopen. Twee jaar lang in Covid-isolatie, dodelijke schietpartijen op school, een ruk naar extreemrechts in de politiek en zo kan zanger Vic Fuentes nog wel even doorgaan. En dat doet hij ook.

Het Nirvana uit de titel is de staat van gelukzalige leegte die Boeddhisten hopen te bereiken. Maar je kunt als band natuurlijk geen nummer maken met Nirvana in de tekst zonder te refereren aan Kurt & co. Met zijn hard en zacht passages had Pass The Nirvana dan ook een nummer van de oorspronkelijke grunge goden kunnen zijn, maar dan qua volume, agressie en expressie vermenigvuldigd met  de factor 10.

Of er op korte termijn een album volgt, vermeldt het verhaal niet, maar hou er maar ernstig rekening mee.

Enumclaw – Park Lodge

Park Lodge is de zeer geslaagde opvolger van ex IJsbreker, Cowboy Bebop.  

Park Lodge is de naam van het appartementencomplex waar Enumclaw frontman Aramis Johnson opgroeide. In armoede mogen we wel zeggen met zijn zessen in twee kamers.  ‘You Don’t Know What It’s Like To Watch Your Mother Sleep On A Couch’. ‘I Had To Change My Life’, zingt hij. 

De manier waarop Johnson zijn leven wil veranderen is met muziek. Voor Afro-Amerikanen als hij zijn sport en muziek zo’n beetje de enige manieren om uit de armoedeval te komen. Dat hij en zijn maten hebben gekozen voor grungy gitaarrock in plaats van rap zoals zijn meeste generatiegenoten is opvallend, maar niet onlogisch als je weet dat rock Zwarte wortels heeft.  Enumclaw komt uit de buurt van Seattle, net als Jimi Hendrix.  

Park Lodge is de vierde single van het debuutalbum van Enumclaw, Save The Baby dat op 14 oktober moet gaan uitkomen.

Fazerdaze – Break!  

Mogen we je voorstellen aan… Fazerdaze! Achter die lekker bekkende naam gaat de Nieuw Zeelandse singer-songwriter en multi-instrumentalist Amelia Murrays schuil.

Amelia begon haar muzikale trektocht zo’n tien jaar geleden in haar slaapkamer. Daar nam ze haar debuut EP op, zes dromerige rockliedjes, die internationaal in goede aarde vielen. Het succes van haar debuutalbum (2017) en de daaropvolgende tour overviel haar een beetje. De coronacrisis kwam Amelia  dan ook niet heel slecht uit, want gaf haar tijd om te herijken.

De twee nieuwe nummers die ze heeft losgelaten ter voorbereiding van de release van haar nieuwe EP laten een Fazerdaze horen die zowel muzikaal als mentaal een stuk steviger in haar schoenen staat. Niet dat ze nu ongenaakbaar door het leven stapt, maar de wetenschap dat de schuld van falende relaties niet altijd bij haar ligt en er geen dal zo diep is dat ze er niet meer uit kan kruipen geeft deze burger moed.

In geval van nieuwe single tevens titeltrack van haar nieuwe EP, Break! uit het herwonnen zelfvertrouwen zich in een opgeschroefd volume, laag hangende gitaren en lekkere laconieke zang. De Break! EP volgt volgende maand.

Interpol – The Other Side of Make-Believe

Interpol – The Other Side of Make-Believe (Matador)

Interpol heeft nooit makkelijke platen afgeleverd. The Other Side of Make-Believe is de lastigste. Snel doorgronden is er niet bij. Heb je zo een luisterbeurt of zes voor nodig. Om te beginnen. Maar zo kennen we ze weer, ten slotte.

Voor The Other Side of Make-Believe werd Flood uit de hoge hoed getoverd. De topproducer, die de groten der aarde onder zijn hoede nam: Smashing Pumpkins, U2, Depeche Mode, Nine Inch Nails, Nick Cave en PJ Harvey bijvoorbeeld. Alan Moulder, ook niet onbekend met die namen, bemoeide zich ook nog eens met de productie. Maar Moulder is geen onbekende voor Interpol.

De productionele hoogstandjes komen pas tot volle wasdom wanneer gebruik wordt gemaakt van een steengoeie koptelefoon, heeft ondergetekende gemerkt. Wat een aankoop is dat geweest zeg. Zo vallen de foefjes van Flood en Moulder pas op, want de nieuwe Interpol, hard over de (prima) luidsprekers, klinkt her en der productioneel net even te dichtgesmeerd. Komt nog eens bij dat serieuze uptemposongs ontbreken op Interpols zevende. Waardoor stroperigheid op de loer ligt. Het wordt ternauwernood voorkomen. Song negen, het ronduit zalige Gran Hotel, vol met onmiskenbare Kessler-hooks schakelt door naar z’n vier en dat hadden we net even nodig. Klassiek Interpol-geluid. Dat ook nog eens. En wat te denken van het verslavende Into The Night? Om smoorverliefd op te worden. Och, wat doet dat drumwerk van Samuel Fogarino aan Joy Division denken.

Al met al is The Other Side of Make-Believe ‘gewoon’ weer een echte Interpol-plaat geworden. Met die eeuwige hoofdrol voor het sonore stemgeluid van Paul Banks. Verveelt nimmer. Maar ook weer een glansrol voor gitarist Daniel Kessler. Juist zij maken van The Other Side of Make-Believe een onmiskenbaar Interpol-album, waarvoor de verwachtingen na vier jaar wachten al met al misschien toch net wat te hooggespannen zijn geweest. Juist door het fabuleuze productieteam. Pieter Visscher

 

Tenci – Two Cups

Er zullen mensen zijn die de kriebels krijgen van de manier van zingen van Jessica ‘Tenci‘ Shoman. Gelukkig kunnen zij hun hart ophalen aan de krachtige gitaren die Two Cups doorspekken. Jessica combineert een trage vibrato met korte stembuigingen. Ze barst nog net niet in jodelen uit, maar veel scheelt het niet.

Tenci is dus niet aan iedereen besteedt. Maar, sta je open voor eigenzinnige tegen alt. Country aanleunende luistermuziek met eigenzinnige arrangementen, aparte instrumentatie, en een lichte tic dan moet je Tenci zeker eens aanklikken. Dat geldt ook voor fans van Big Thief en verwante acts die zich het liefst ver van de mainstream ophouden.

EVNTYD – Hard On Us

EVNTYD – spreek uit Eventide- is de artiestennaam van Julian Berdegué die ondanks zijn Frans klinkende naam uit Austin, Texas komt.

De zanger-gitarist heeft van de nood een deugd gemaakt door zich tijdens de corona quarantaine meerdere andere instrumenten meester te maken. Maar hoe lekker hij ook drumt en hoe goed hij ook bast, de gitaar is en blijft het hoofdinstrumenten van de Texaan.

Dat is goed te horen op het dromerige, old waverige Hard On Us waar de gitaar constant klatert. Ook toont Julian zich een genadig zanger die ook nog eens gezegend is met een fijn, warm stemgeluid.

Een album heeft EVNTYD nog niet, wel al negen nummers waarvan er vijf dit jaar zijn verschenen. Hard On Us is de meest recente en misschien wel beste.

King Gizzard & The Lizard Wizard – Ice V

Vandaag is een bijzondere dag in de Gizzverse. De Australische band King Gizzard & The Lizard Wizard brengt hun single Ice V  uit. Daar blijft het echter niet bij: de band deelt de album titels en release-data met ons van de drie albums die zij in oktober uit zullen brengen. Het eerste album  heet Ice, Death, Planets, Lungs, Mushrooms And Lava en komt uit op 7 oktober. Gevolgd door Laminated Denim die nog geen week later (12 oktober) uitkomt. De band is sneller dan het licht, want het vijfde album dat ze dit jaar uitbrengen, Changes, komt op 28 oktober uit. Van het eerste album dat ons in oktober zal vergezellen, komt vandaag de single Ice V uit

Goat – Under No Nation

Goat is een gemaskerd gezelschap uit Abba-land dat een mengelmoes maakt van Anatolische funk, Pan Europese pop en Afrikaanse beatmuziek, opgediend met een flinke schep psychedelica.

De band is waarschijnlijk genoemd naar het dier dat ze offeren tijdens hun besloten midzomernachtelijke seances. Alle gekheid op een sticky. Goat uit Gothenburg krijgt de poppetjes makkelijk aan het dansen met hun nieuwste portie kriebelfunk.

Under No Nation laat zich leiden door een discogitaartje, wordt op smaak gebracht met een tribaal meidenkoor en beleeft zijn climax middels een uitbarsting van eerder genoemde gitaar. Wat rest is een atonale saxsolo die schielijk verdwijnt in de fade.

Met Under No Nation maakt Goat reclame voor hun nieuwste album, Oh Death dat we nog voor het einde van het jaar mogen verwachten.

Carla dal Forno – Come Around

Zoek je Carla dal Foro op Youtube dan is de kans groot dat je als eerste entry haar optreden in de Boiler Room tegenkomt. De singer-songwriter klust klaarblijkelijk bij als dj.

Ook nieuwe single Come Around heeft een duidelijke beat, maar is desondanks zeker geen dansnummer. De eerste single van het derde album van de Australische is een introspectieve ballade met een fraaie gitaarpartij die net als Carla’s zang gedrenkt is in een heerlijke retro rockabilly galm.

Come Around is niet representatief voor Carla’s overige oeuvre wat wel weer representatief is voor Carla als artiest, want aan het herhalen van zetten heeft ze een broertje dood.

The National – Weird Goodbyes (feat. Bon Iver)

Twee kopstukken van het stemmige lied segment verenigen zich op nieuwe National single, Weird Goodbyes. Vaak vallen samenwerkingen op hoog niveau tegen, maar The National en Bon Iver vullen en voelen elkaar goed aan.

Matt Berninger zingt de coupletten, in de refreinen valt Justin Vernon hem bij. De tekst gaat over het verdriet dat een scheiding met zich meebrengt. Ondanks het droevige onderwerp is de toon van Weird Goodbyes eerder troostend dan droevig. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen. De rest van de bands zorgt voor sfeer.

De banden tussen The National en Bon Iver zijn al jaren innig. Aaron Dressner en Justin Vernon hebben Taylor Swift uit de brand geholpen en maken al langer muziek onder de noemer Big Red Machine.

Weird Goodbyes is de eerste track van The National waarop Vernon te horen is. Zou geen slecht idee zijn als de samenwerking een vervolg krijgt in de vorm van een gezamenlijke tournee.