Oceanator – Stuck

Net als Billie E. maakt Elise Okusami muziek met haar broer, maar daarmee houden alle vergelijkingen meteen op. Elise is een genrebending alleskunner; sportvrouw, wetenschapper, labelbaas, drummer in zes bands en waarschijnlijk nog wel een aantal dingen waar wij geen weet van hebben.

Tegelijk in zes bands zitten vond ook zij wat overdreven, dus heeft Elise daar een streep onder gezet. Nu kan ze zich volledig te werpen op haar eigen muzikale avontuur als Oceanator. Onder die naam bracht ze twee jaar geleden een eerste album uit dat op 8 april een vervolg krijgt met ‘Nothing’s Ever Fine’. Daarvan is Stuck de tweede single.

Was de eerste single, Bad Brian Day een fuzzy punksong met een saxsolo, met zijn loodzware gitaarriff en dystopische slot klinkt Stuck als een onlangs ontdekte outtake van Black Sabbath. Tussen de explosies door zingt Elise ijzig en lijzig een tekst over het ophopen van trauma’s en teleurstellingen. We mogen blij zijn dat ze muziek heeft als uitlaatklep anders waren er vast ongelukken gebeurd.

Kurt Vile – Hey Like A Child

Hey Like A Child is een tweede hoofdstuk van het persoonlijke nieuwe album, (watch my moves) (15 april) van Kurt Vile waarop hij de strijd aangaat met zijn zijn angsten en demonen. Net als op ‘Exploding Like Stones’ heeft Kurt weinig moeite gedaan om de song mooier te maken dan hij is. Het losjes rammelende Hey Like A Child klinkt een beetje als Lou Reed op de country tour.

Kurt’s nieuwe album wordt zijn eerste voor het befaamde Verve label dat vooral in jazzkringen hoog aanzien geniet. Dat maakt Kurt (postuum) labelgenoot van o.a. Billie Holiday, Ella Fitzgerald en Nina Simone.

Shinedown – The Saints of Violence and Innuendo

Amokmakers eerste klasse, Shinedown uit Jacksonville, Florida viert z’n 21ste verjaardag met een moppie fraai lawaai waar de honden wel pap van lusten. Shinedown maakte naam met een soort voor ‘elck wat wils’ rock; beetje grunge, toefje metal, flinke dosis klassieke hard rock en een handvol alt. gemixt in een betonmolen en geserveerd met een flinke portie ballen. Noem het ouderwets wat de mannen brouwen, wij zeggen tijdloos.

Vijf albums al weet de band de spanning er in te houden. Aan niets is te horen dat de klok tikt of de jaren tellen. Shinedown heeft niet stilgezeten tijden de Coronacrisis en al helemaal niet met de handen in het haar. Maar liefst 20 tracks komen er op hun nieuwe album, ‘Planet Zero’ waaronder uiteraard het zinderende The Saints of Violence and Innuendo. Releasedatum 22 april 2022. Live gespeeld wordt er ook weer o.a. op 16 juni in de Tivoli in Utrecht en op 18 juni op de Graspop Metal meeting in België!

Oso Oso – computer exploder  

Hoewel al vier albums oud is Oso Oso voor ons een nieuwe naam. Beter laat dan nooit enzo. Afgezien daarvan heeft de band ook niet heel erg zijn best gedaan om beroemd te worden. Inmiddels zijn ze echter zo goed geworden dat onbekend en onbemind blijven geen optie meer is.

We schrijven band, maar feitelijk is er maar één iemand die de dienst uitmaakt, Jade Lilitri een ingezetene van Long Beach, een kustplaats onder de rook van New York City. Jade is een echte sprokkelrocker. Afhankelijk van je smaak en kennis herken je van alles en iedereen in zijn songs. Eels, Beach Boys, Beck en The Beatles zijn namen die bij ons opkomen. Dat plus karakteristieken als emo en psychedelisch.

Dat wil niet zeggen dat Oso Oso’s ‘gooi het maar in mijn pet rock’ geen eigen signatuur heeft. De combi van stijlen en sfeer en de urgentie waarmee Jade zijn songs zingt, zijn persoonsgebonden. Ook typisch des Oso’s is het spelen met verwachtingen. Op ongeveer een minuut in computer explorer zit een break waarvan je denkt ‘hierna breekt de pleuris uit’, maar het blijkt vals alarm. En zo heeft het nummer nog wel meer momenten die je op het verkeerde been zetten. Knap en goed!

Rolling Blackouts Coastal Fever – Tidal River

Quizje: wat is de overeenkomst tussen Lynyrd Skynyrd, Parliament en Rolling Blackouts Coastal Fever? Ze hebben alle drie drie sologitaristen!

Die van RBCF hebben hun handen vol aan Tidal River, trekker nummer twee van het nieuwe album van de Australiërs, Endless Rooms (6 mei). Het tempo is up, maar de stemming niet zo. Tidal River gaat over almaar groter wordende tweedeling van de maatschappij, waar de ‘haves’ steeds minder rekening houden met de ‘have-nots’.

Son Lux, Mitski, David Byrne – This Is A Life

49 nummers maar liefst, komen er op de soundtrack van de film ‘Everyting, Everywhere, All At Once’. Het gros is geschreven en uitgevoerd door Son Lux, maar er zijn ook bijdragen van o.a. Andre 3000 van Outkast, good old boy Randy Newman, miss Mitksi en Talking Head David Byrne.

De twee laatste etaleren hun niet geringe talenten op het vooruitgestuurde, This Is A Life. De single klinkt precies zoals je zou verwachten van een samenwerking van de artistieke sfeermakers van Son Lux, de zwoele powerpopster Mitski en de immer ongrijpbare indiepopnestor David Byrne; stijl, sfeer en smaakvol! Wat je niet hoort is dat het stemmige This Is A Life thuishoort in een sci-fi comedy!

The Black Keys – Wild Child

Na het smakelijke back to the blues tussendoortje Delta Kream keert The Black keys weer terug op het eerder ingeslagen pad. Wild Child biedt geen grote veranderingen, maar wel weer een ijzersterke riff en een refrein dat moeilijk niet niet mee te zingen is.  Bij het schrijven van Wild Child  kregen Dan en Pat hulp van Greg Cartwright van retrorockers Reigning Sound en Angelo Petraglia die ook hand en spandiensten verricht voor Kings of Leon.

Kortom er mag wat worden verwacht van het Dropout Boogie album dat op 13 mei moet gaan uitkomen.

Melody’s Echo Chamber – Personal Message

Zou het toeval zijn dat la grande dame van de Franse popmuziek, Francoise Hardy een nummer heeft dat Message Personal heet? Misschien wel. Personal Message van Melody’s Echo Chamber lijkt namelijk niet echt op Message Personal. Op de taal na dan. En de vele violen.

Melody Prochet zingt dit keer dus weer zoals ze gebekt is. Het Frans past perfect bij de dromerige ‘musique mediterrané’. Personal Message is een zonovergoten chanson met een fluwelen baspartij waarin Melody haar stem laat dwarrelen als een leeuwerik in een opwaartse luchtstroom. De lente is nu echt begonnen.

Het bijbehorende album heet Emotional Eternal en komt eind april uit.

Clipprimeur: Dehd – Stars

Maandag werd Dehd nog bevestigd voor Pukkelpop. En vandaag brengt het trio Dehd uit Chicago de nieuwe single Stars uit, afkomstig van hun nieuwe album Blue Skies dat op 27 mei via Fat Possum zal verschijnen. Na het rauwe Stooges meets Jesus and Mary Chain anti-Valentijnsdag anthem dat Bad Love was, is Stars een onmiddellijk aanstekelijke, doo wop knaller. Ook al gaat het in de kern over een emotioneel complex onderwerp – in de woorden van Emily Kempf gaat het over “het overschrijden van de grenzen van ons persoonlijk comfort” – de aangeboren gave van Dehd is zodanig dat ze erin slagen om dat gegeven te nemen en het om te zetten in een nummer dat tegelijkertijd uitzinnig catchy en warm stralend is. Het spoort luisteraars aan om zichzelf in de chaos te storten met een glorieus Ramones-achtig refrein van “walk, baby walk” dat evenveel bevel als aanmoediging is. Gitarist Jason Balla zegt over het nummer: “Als ik te overweldigd raak en ik het gevoel heb dat mijn hart gaat breken van al het verdriet in deze wereld, ga ik wandelen. De vertrouwde straten van thuis trekken me terug naar de aarde.”

Sprints – Delia Smith

Delia Smithwe moesten het even opzoeken- is een bekende Britse TV kok. Sprints -weten we sinds Graadmeter hit, Little Fix- is een praatpunkband uit Dublin o.l.v. Karla Chubb.

Sprints heeft deze week haar tweede EP uitgebracht. Daarvan is Delia Smith een van de twee songs die we nog niet kenden. Ondanks de titel gaat Delia Smith niet over de chef, maar over de behoefte bijzonder te zijn. ‘Who Wants To Be Special Anyway’, Me Fucking me! zingt-zegt Karla.

Het is een terugkerend thema in de songs van Sprints, de pogingen van de frontvrouw om haar verlammende verlegenheid te overwinnen. Welke rol Delia Smith daarin speelt is niet helemaal duidelijk. Dat Karla’s songs een vorm van therapie zijn, zie je terug in de video van Delia Smith, die de vorm heeft van een therapiesessie. Nog zo’n EP en een flinke tour en Karla zal definitief over haar verlegenheid heen zijn.