GOON – Closer to

Een goon is een schurk. In geval van de band GOON zal dat eerder een geuzennaam zijn dan een typering van het karakter of een verwijzing naar een eventueel strafbad van het kwartet uit L.A.

Bendeleider Kenny Becker, die toch al een hang had naar het schrijven van luduvuduliedjes had de mazzel van zijn leven toen zijn vrouw er van door ging vlak voor de opname van het nieuwe album van zijn band. In één keer werd hij ervaringsdeskundige en kregen zijn songs een diepere laag die  eerder misschien ontbrak. In ieder geval is nieuwe single Closer To een geloofwaardige, psychedelische, door een 90’s filter gehaald nummer over het bitterzoete gevoel van opluchting na een scheiding. Nieuwe GOON album heet Dream 3 en komt in juli uit.

3 TO KNOW – Bongloard

Pinguin Radio introduceert 3 TO KNOW. Met zoveel nieuwe muziek en opvallende artiesten is het leuk als we ze iets beter leren kennen. Dus stellen we de belangrijke vragen!

Altijd dezelfde vragen, altijd een andere artiest. Dit keer leggen we de vragen voor aan Ties tussen de paarden. Oja, Ties is van Bongloard. Die 1 mei een dikke vette livesessie de wereld in slingeren! (en psst… 11 mei op het gratis Mama’s Pride festival).

 

Popwarmer: Yaya Bey – dream girl

Yaya Bey kondigt haar nieuwe album do it afraid aan, dat op 20 juni uitkomt. De steeds groter wordende r&b zangeres gaf het begin van deze nieuwe fase in haar carrière aan met de verrassende nieuwe single “merlot and grigio” met Father Philis, en brengt do it afraid nu duidelijker in beeld met twee nieuwe singles: “dream girl” en “wake up bitch”.

Deze twee nieuwe nummers belichamen de dualiteit van do it afraid – de fantasierijke, levenslustige funk van “dream girl” draait volledig om “even ontsnappen naar het feestje” en “echt in contact komen met je verlangens – weten dat er miljoenen zware dingen om je aandacht vragen, maar toch ruimte laten voor fantasie.”

Op “wake up bitch”, het openingsnummer van het album, verliest Yaya geen tijd met het neerzetten van de toon. Ze opent het album met een vlijmscherpe realiteit in één zorgvuldig gerapte verse, die eindigt met de melodische vraag: “waar ben je bang voor?” Het is een bevrijdende uitlaatklep die de deur opent voor “dream girl” en de omarming van fantasie.

Jesse Welles – Domestic Error

De protestzanger is een stille dood gestorven na een korte hausse begin jaren zestig, maar nu de tijden weer a-changing zijn, en niet ten goede wordt het aloude metier hier en daar weer opgepakt met voorop de welbespraakte Jesse Welles.

Niet alleen is hij goed van de tongriem gesneden. Welles is ook nog eens een massaproducent, maker van vier albums en tig singles in twee jaar. Hoogtijd dus om zijn stem ook eens te laten klinken op onze digitale radiogolven. Welles maakt er geen geheim van in de sporen te treden van Bob Dylan. Domestic Error is zelfs gebaseerd op Dylan’s 115th Dream en/of Subterreanean Homesick Blues: songs met veel tekst en weinig melodie. De eerste regel van Domestic Error luidt: I Didn’t Know The World Was Ending. Wat volgt is een rake observatie van hoe de wereld naar de gallemiezen wordt geholpen door Trump & trawanten. Het refrein mag er ook zijn:

Hotels, casinos and spaceships/Teslas and tunnels are fine/Folks get too close to the big White House/And they lose their goddamn minds.

Jesse Welles is een 30 jarige singer-songwriter uit Ozark, Arkansas die na een lange omweg zijn roeping heeft gevonden als protestzanger. Inmiddels woont Welles in conservatieve country Capitool Nashville waar hij de spreekwoordelijk luis in de pels is.

Concert: 9 mei Zonnehuis, Amsterdam. (uitverkocht)

TAPE TOY – Kid

Hij is weer mooi de nieuwe van TAPE TOY. We treffen de band aan in een wat weemoedige bui. Roos zingt over vriendschappen, sommigen zijn voor het leven anderen van voorbijgaande aard. Naast de gebruikelijk invulling van bas, drums en gitaren horen we ook iemand scratchen, je weet wel het ritmisch heen en weer bewegen van een naald op een vinylplaat. Dat geeft Kid een nostalgisch glansje. Tenminste voor wie de 90’s heeft meegemaakt. En daar valt TAPE TOY dus zelf niet onder.

TT Tour

  • 1 mei – Amersfoort, Fluor
  • 2 mei – Leiden, Nobel
  • 3 mei – Hengelo, Metropool
  • 8 mei – Breda, Mezz
  • 9 mei – Groningen, Simplon
  • 10 mei – Focus Wales
  • 16 mei – Arnhem, Luxor Live
  • 23 mei – Haarlem, Slachthuis

Martje Serveert nieuwe muziek week 18 2025

Wekelijks maakt onze verslaggever Martje Schoemaker een podcast over de nieuwe singles die je die week nieuw hoort op de Pinguin Radio playlist.

Een nieuwe week betekent dus weer veel nieuwe muziek op Pinguin Radio, deze platen hoor je voorbij komen:

  1. Greet Death – Country Girl  / IJSBREKER
  2. illuminati hotties, PUP – Wreck My Life
  3. GOON – Closer to
  4. Fontaines D.C. – Before I Just Forget
  5. TAPE TOY – Kid
  6. Levi Boon – The Risk
  7. Jesse Welles – Domestic Error
  8. Model/Actriz – Diva
  9. Robin Kester – Happy Sad (It’s A Party)
  10. Midnight Rodeo – Dixon
  11. Goat, Graveyard – Light As A Feather
  12. LEAP – Over & Over / BREEKIJZER
  13. Yaya Bey – Dreamgirl / POPWARMER
  14. Alle American Rejects – Sandbox / MARTJES SPECIAL

Fontaines D.C. – Before I Just Forget

Van veel afvallers, songs die bedoeld waren voor een album maar uiteindelijk de eindselectie niet haalden vraag je je af, waarom niet? Toch een prima liedje?

Maar van Before I Just Forget, een song die is toegevoegd aan de Deluxe heruitgave van het Romance album van Fontaines DC begrijp je het wel. Niet dat het een flutnummer is, absoluut niet. Maar de track is wel anders dan de rest van het album: beetje rap, beetje shoegaze, erg 90’s. Kortom een a-typisch nummer voor Fontaines DC. Pas tegen het eind als Grian Chatten zich er tegenaan bemoeid herkennen we de club uit Dublin City weer. Maar fijn dat ze Before I Just Forget alsnog hebben vrij gegeven, want veels te goed om op een plank te laten verstoffen.

illuminati hotties, PUP – Wreck My Life

Zowel illuminati hotties als PUP zijn eerder in onze habitat gesignaleerd.

De eerste is een gerenommeerd (pret) punkkwartet uit L.A. De tweede komt eveneens uit de punkhoek, maar dan die van Canada. De hotties worden aangevoerd door Sarah Tudzin. PUP heeft voorman Stefan Babcock afgevaardigd. Dit duo zingt het lekker luchtige Wreck My Life, een song over verliefd zijn, maar dan op de verkeerde, iemand die eigenlijk niet bij je past. Zeg een hondenliefhebber op een kattenmens. En dat kan natuurlijk de beste overkomen.

Sorry – Jetplane

Jetplane bevestigt nog weer eens wat we eigenlijk al wisten. Sorry is een van de beste Britse bands van dit decennium.

En Jetplane is misschien wel hun sterkste single tot nu dusver. Jetplane is speels, sexy en zit zo vol vondsten dat een paar x luisteren geboden is. Opzwepende muziek en sensuele tekst vullen elkaar ook perfect aan wanneer Asha Lorenz croont; ‘arrest me, I’ m a hot freak, bombastique. I’m making modern music, In Spain, I’m on a jetplane’. Nog even geen nieuw album, wel een tournee. Door Engeland.

LEAP – Over & Out

Daar hebben we ‘indie sad boys’ LEAP weer. Die typering hebben we niet zelf bedacht, maar onderschrijven we wel.

Want hoewel LEAP meestal stevig uit de touwen komt, hebben bijna al hun songs een droefgeestige ondertoon. Zo ook het heldhaftige Over & Out dat met zijn dikke galm en waaierende gitaren wel aan oude new wave helden als U2 en Simple Minds doet denken. Over & Out is de vijfde Breekijzer van het Britse LEAP (ja ons is fan) dat nog steeds albumloos door het leven gaat.