Category: Nieuwe Muziek

Kids With Buns – Untitled

Het gaat goed met Kids With Buns. Misschien is dat wel de reden dat ze hun bandnaam tegenwoordig met hoofdletters schrijven. Met Untitled laten Amber en Marie een nieuwe kant van zich zien/horen.   

Single vier van het Vlaamse duo begint als een herfstige ballad met elegante zang van de instant herkenbare Marie van Uytvanck. Dan wordt het tempo iets opgeschroefd en kan er worden gedanst, maar a la Ultravox wel met vochtige ogen.

Over een album is nog niets bekend, wel over een tourtje. Dat speelt zich voornamelijk in België af, maar op 3 mei kun je Kids gaan zien in Paradiso Noord.  

Mitski – Working for the Knife

Let je even niet op is Mitski een -zeg maar gewoon- superster geworden!  Zo mag je iemand toch wel noemen wiens nieuwe clip binnen twee weken ruim twee miljoen views scoort op Youtube en maandelijks op Spotify net geen 8 miljoen luisterars trekt. Vergeleken bij Adele, Billie en Taylor is dat peanuts, maar in indie-land zijn dat gigantische scores.

Toen wij miss Mitski onder de aandacht brachten kregen zo’n zeven jaar geleden deden we dat met de waarschuwing er eigenlijk geen songs bestaan die representatief zijn voor de zangeres uit Brooklyn. Ze mag graag van de hak op de tak springen. En dat doet ze nog steeds. Er is geen genre dat ze niet heeft aan getikt, van stevige rock tot dromerige meisjes pop, ze heeft het allemaal gedaan en meer. Als er een rode lijn is dan is het de bevlogen bezetenheid waarmee ze muziek maakt. En haar stem die herken je meestal meteen.

Met Working for the Knife betreedt Mitski het ‘gothic’ territorium waarin we ook Angel Olsen en Sharon van Etten regelmatig tegenkomen. De nieuwe single van de Japans-Amerikaanse artiest is een spannende om niet te zeggen spooky semi-ballad met stemmige synths en een zangpartij waarin een onbenoemd verlangen doorklinkt. 

Over een nieuw album nog geen woord. Wel gaat Mitski weer optreden. Als support act heeft ze het prettig gestoorde Chai weten te strikken. Hopelijk komt deze combi ook onze kant op.

Imarhan – Achinkad

Musica exotica op Pinguin Radio! Imarhan is een van de bekendere Toeareg desert rock bands. De leden zijn afkomstig uit de Algerijnse woestijnstad Tamanrasset. De bandnaam betekent ‘de mensen waar ik om geef’.

Op nieuwe single Achinkad (Gazelle) klinkt Imarhan wat authentieker/traditioneler dan nauw verwante acts als Bombino en Tinariwen. Tenminste in de zacht en meerstemmig gezongen eerste helft van het nummer. In het up tempo tweede deel is de zang zo goed als vervangen door een  elektrische gitaar. Het slaken van de vreugdevolle kreetjes die je hoort heet in het Nederlands met een mooi woord ululeren. Het derde album van Imarhan komt eind januari uit.

Maart volgend jaar komt Imarhan naar Haarlem (Patronaat 19/3)  en Den Haag (Paard 21/3).

yeule – Don’t Be So Hard On Your Own Beauty

Onlangs kondigde de in Singapore geboren, in Londen gevestigde artiest Nat Ćmiel, ook bekend als yeule, hun nieuwe album Glitch Princess aan, dat op 4 februari 2022 verschijnt via Bayonet Records. Glitch Princess opent een kanaal naar de tussenruimtes: foutmeldingen en gebroken computercode, wat het is om conceptueel te worden gemanifesteerd en de curatie van de estheet. Glitch Princess is het onverdunde fragment van een stortvloed van emoties na Ćmiels ervaringen met nuchterheid – een omleiding van chaotische energie in verzen en de mogelijkheid om eigen ondeugden onder ogen te zien.

Voor de eerste single “Don’t Be So Hard On Your Own Beauty” leerde yeule de tekst van het nummer achterstevoren te zingen als onderdeel van de choreografie om het afwijkende karakter van de video kracht bij te zetten. Dat zie je hieronder terug.

Op Glitch Princess rusten rustgevende non-melodieën comfortabel tussen de rafelranden van feedbackloops. Scores van videogames, experimentele shoegaze-geluiden, buitenaardse stemmen en etherische fluisteringen komen samen om een ​​complexe onderwereld te bouwen met af en toe een grillige dansbeat om gebruikers dieper in de koortsdroom te leiden. Het is een album van tussenruimtes, tussen zoetheid en dood, met dien verstande dat de twee altijd met elkaar verbonden zullen zijn.

yeule is een veelzijdige artiest op het gebied van muziek, beeldende kunst, acteren en dans en Glitch Princess volgt hun recente vier uur en vierenveertig minuten durende sonische samenwerking met Danny L Harle “The Things They Did For Me Out Of Love” en hun gevierde debuutalbum Serotonin II geprezen door Dazed als “fascinerend”. Het yeule-project is door Ćmiel gefabriceerd om te fungeren als een portaal of spleet waardoor ze hun kunst naar de buitenwereld kunnen communiceren, terwijl ze nog steeds worden beschermd in hun binnenste schil. yeule werd geconstrueerd als een manifest van Ćmiel’s eigen identiteit, waar ze altijd toegang hebben gehad tot meerdere avatars en de vrijheid om naar believen te veranderen of te verdraaien – troost door veranderlijke, kameleonachtige veelvouden te belichamen. Het yeule-project bestaat om fragmenten van hun realiteit, dromen en innerlijke staat op te slaan – een extern geheugenapparaat, een brein of een emotioneel centrum dat onafhankelijk van de maker bestaat. yeule nodigt ons uit om te transcenderen naar een post-menselijke wereld waar expressie niet langer gebonden is aan identiteit, maar waar we vrij zijn om onszelf te verzamelen langs lijnen van affiniteit. Een toekomst waarin ons toegewezen geslacht niet langer relevant is, waar we kunnen samenkomen met wie we ook aangetrokken voelen, ongeacht onze eerdere aanduidingen.

The Wombats – Ready for the High

Even lijkt het erop dat Matt Murphy als hardrocker uit de kast komt, maar dat blijkt mee te vallen. Na een voor hun doen opvallend stevig intro gaat The Wombats weer snel op standje indie-pop. Dat High uit de titel zou op Murphy’s stem kunnen slaan. Hij laat horen bijna net zo hoog te kunnen zingen als Barry Gibb. Ook noemenswaardig zijn de trompetten, die Ready for the High een feestelijk tintje geven.

Tegen het einde gaan de gitaren nog een keer te keer, maar dan zijn de kaarten al geschud. Er gebeurt veel in dit derde geslaagde voorschot op het nieuwe album van de band uit Liverpool. De release van ‘Fix Yourself, Not The World’ staat voor 7 januari.

The Linda Lindas – Oh!

The Linda Lindas werden in één klap wereldberoemd door een Youtube filmpje van een optreden in de Openbare Bieb van L.A. Wat je ziet is een gezellig rammelende punky multi-culti meidenband. De jongste is 11, de oudste 17.  Het liedje dat ze speelden heet ‘Racist, Sexist Boy’. De clip ging viral een kopstukken als Tom Morello, Flea, en Thurston Moore verklaarden zich fan.

Legendarisch punklabel Epitaph ontfermde zich over de meiden en nu zijn Bela, Eloise, Lucia en Mila bezig geschiedenis te schrijven. We hebben eerst even de kat uit de boom gekeken, gecheckt of de rappe faam van het viertal geen hype is. Maar dat lijkt niet het geval. Oh! is gewoon een erg leuk liedje dat in elk van de laatste vijf decennia uit had kunnen komen met als toegevoegde waarde de pret en toewijding van de Lindas.

Popwarmer: LEISURE – Flipside

De Nieuw-Zeelandse indie r&b act LEISURE heeft een nieuwe, spannende en super chille EP uit. De vijf tracks zijn gemaakt tijdens een reis naar Frankrijk. ‘SIDE B’ weerspiegelt de band’s kenmerkende geluid, een zijdezachte amalgaam van laid-back R&B, elektronica met hints van 70s funk. Wat ons betreft is Flipside de fijnste van de 5 en daarom deze week de nieuwe Popwarmer op Pinguin Pop!

Slash – The River Is Rising (Feat. Myles Kennedy and the Conspirators)

Slash en Myles partyen alsof het 1969 is op The River Is Rising. Met de nieuwe single kondigen de bloedbroeders de komst aan van de opvolger van Living The Dream uit 2018. Het nog titelloze album is zo goed als live in de studio opgenomen door Slash en Myles en de Conspirators. Precies zoals ze vroeger deden.

Volgens Slash is dit vierde album dat hij maakte met Myles en The Conspirators de beste tot nu toe. Hij zou natuurlijk gek zijn als hij anders beweerde, maar afgaand op de bruisende energie van The River Is Rising zou hij best wel een gelijk kunnen hebben.

Wie meer wil weten/horen of zien kan zijn/haar hart ophalen op Youtube. Daar zijn diverse clips te zien over het nieuwe project van Slash Hudson en co.

 

Priestgate – Bedtime Story

Priestgate is een drie singles oude band uit Noord Engeland, uit een klein dorpje in Oost Yorkshire om precies te zijn. De streek van herkomst is belangrijk, want Noord Britse bands hebben vaak een eigen klankkleur. Dat zal met hun dialect te maken hebben en wie weet ook met het klimaat. 

Veel bands uit de regio klinken donker, robuust en serieus. Zo ook Priestgate dat een eigentijdse vorm van gothic rock presenteert, anders gezegd meer dan een beetje op The Cure lijkt. Qua gitaarsound dan. Zanger Rob Schofield heeft zijn eigen bronzen timbre. Voor een beginnende band klinkt Priestgate opvallend dynamisch en zelfverzekerd. File under veelbelovend.