Category: Nieuwe Muziek

MY BABY brengt nieuwe video bij a dream i dream uit

De Nederlandse band MY BABY brengt vandaag hun nieuwe video a dream i dream uit. De single verscheen twee weken geleden al op alle streaming platforms. De clip voor het nummer is gemaakt door regisseur/visual artist Menno Fokma, terwijl visual artist en vaste VJ van de band Frouke ten Velden de montage verzorgde.

Samen met zangeres Cato van Dijck ontwikkelde Menno Fokma de choreografie voor de video, daarnaast ontwierp hij verschillende 2D en 3D bouwstenen die in de clip te zien zijn. Volgens de regisseur heeft hij zo een wereld ontwikkeld waarin er een symbiose is tussen de natuur en de door de mens gecreëerde elementen. In de video komt dat naar voren door het gebruik van motion graphic design en het gebruik van licht. De realiteit maar dan net anders. Cato legt uit: ‘In het nummer zing ik “No matter what I do, a dream I dream of you”. Voor mij is dat het verlangen naar een utopische, futuristische wereld. De visuele stijl van Menno sluit hierbij naadloos aan.’

Droomwereld
De digitale scènes worden afgewisseld met een zingende en dansende Cato, die op deze manier de verbinding aangaat met een droomwereld. De styling van Cato sluit daar bij aan. Zo zijn voor haar outfits hoogwaardige en bijzonder materialen als leer en glanzend vinyl gebruikt waardoor er een meer futuristische uitstraling ontstaat. Een perfecte match dus met de wereld waarover ze zingt in a dream i dream.

Parquet Courts – Black Widow Spider

We hebben even getwijfeld of we Black Widow Spider wel moesten gaan draaien. De titel is veel belovend, maar de track zelf steekt wat gewoontjes af tegen de dansexperimenten van Plant Life en Downtown Pace.

Maar na herhaalde blootstelling zijn we toch tot de conclusie gekomen dat er met Black Widow Spider toch genoeg te versmaden valt om ook deze nieuwe single mee te nemen. De New Yorkers leken op de danstoer, maar dus niet helemaal. De derde single van het zesde album van Parquet Courts is een prettig deur-denderend nummer, met weinig vet aan het bot, op een psychedelisch gitaartje na dan dat halverwege opduikt. 

Het album Sympathy For Live is er over een kleine twee weken. 

The Sore Losers – Heavyweight Champion

Het gloednieuwe (5e) studio-album ‘Ultra Elektric’ van de internationaal gevierde rockband The Sore Losers (BE) zal op vrijdag 22 oktober via platenmaatschappij Suburban Records verschijnen. Na de eerdere succesvolle singles ‘Yeah Yeah Yeah’ en ‘Amy’ brengt het gepassioneerde viertal vandaag de nieuwe single ‘Heavyweight Champion’ uit, waarvan hieronder de video staat.

Zanger Jan Straetemans: “In een hoek van de Ultra Elektric-studio hangt een verweerde Rocky-filmposter. Op een dag was ik wat dingen aan het proberen in de studio, op zoek naar inspiratie voor onze nieuwe plaat. Ik werd getroffen door die poster, en voelde meteen de drang om een nummer te schrijven over een bokskampioen: drie ronden op het scherp van de snede, dansend over het canvas, druipend van zweet en bloed. Dat beeld liet me niet los, dus ik pakte de dichtstbijzijnde gitaar en dat was het begin van ‘Heavyweight Champion’.”

“We namen de drum op in een grote toiletruimte naast de studio om ze gigantisch te laten klinken. Dat klonk fantastisch, dus hebben we nog een tweede drumbreak ingelast voor de tweede strofe. Het refrein gaat: “Why not? Why not? Why not? Cause nothing much is all he got”. Dat vat het verhaal samen: waar de kampioen vandaan komt, en waar hij zal eindigen.”

Doug Tuttle – For Tomorrow

In de fuzzy gitaarsolo in For Tomorrow klinkt nog nog iets door van Doug Tuttle‘s verleden als psychedelicus, maar verder is zijn nieuwe single redelijk recht toe recht aan. Tuttle voerde ooit een band aan, Mmoss die er al na een goed ontvangen, maar slecht lopend album de brui aan gaf. Hopelijk heeft hij een goede baan naast zijn muzikantenschap, want van zijn solo-activiteiten zal hij ook niet makkelijk rond kunnen komen.

De vier albums die Doug Tuttle onder eigen naam uitbracht hebben hem ook niet veel meer opgeleverd dan goede recensies en bescheiden airplay. Gebrek aan kwaliteit kan niet de rede zijn voor Doug’s flops. Hij heeft een prettige stem en een stijl ergens tussen Tom Petty en Kurt Vile in.

Bij de ene artiest laat een doorbraak gewoon wat langer op zich wachten dan bij de ander. De pophistorie leert ook dat hardlopers doodlopers zijn en de artiesten met een lange adem vaak de beste. Er is dus nog hoop voor mister Tuttle (misschien moet hij zich wel een alias aanmeten), zeker als hij zulke sterke songs blijft produceren als For Tomorrow.

Ghost – Hunter’s Moon

Hunter’s Moon is de aanstekelijke eerste nieuwe track van Ghost sinds de EP Seven Inches Of Satanic Panic uit 2019. De indrukwekkende video werd geregisseerd door Amanda Demme.

De ontstaansgeschiedenis van Hunter’s Moon kan worden teruggebracht naar het moment dat Ryan Turek, vice president bij Blumhouse Productions (Get Out, Insidious, The Purge, …), een uitverkochte show van Ghost bijwoonde in 2018. Via Ryan kwam frontman Tobias in contact met de regisseur van de aankomende horrorfilm Halloween Kills en zo geschiedde. Hunter’s Moon wordt gebruikt als soundtrack van deze slasherfilm dat op 15 oktober in de zalen zal te zien zijn.

Het nummer is digitaal te beluisteren en wordt op 21 januari fysiek uitgebracht als 7″.

Courtney Barnett – Write A List Of Things To Look Forward To

Altijd een optimistje die Courtney Barnett. Single drie alweer van album vier is een korte en muzikaal bondige filosofische verhandeling over de vergankelijkheid des levens.

Het tempo ligt vrij hoog voor Courtney’s doen. Ook opvallend zijn de ruime porties gitaar waarmee Write A List Of Things To Look Forward To is doorspekt. Courtney’s antwoord op de stekeligheid van het bestaan is vriendschap. Write A List Of Things To Look Forward To is miss Barnett ten voeten uit, maar in tempo en sfeer toch anders dan Rae Street en Before You Gotta Go, de andere vooruitgestuurde songs van haar ThingsTake Time, Take Time album. Courtney#4 komt uit op 12/11. 

Silverbacks – Archive Material

Dublin art-rock kwintet Silverbacks kondigt hun nieuwe album Archive Material aan en delen het titelnummer van de plaat welke op 22 januari 2022 uit komt bij Full Time Hobby!

Vorige maand maakte de band met “Wear My Medals” bekend voortaan onderdeel te zijn van de Full Time Hobby familie. Het was het eerste nieuwe materiaal van de band sinds de release van vorig jaar veelgeprezen – en Choice Music Prize-genomineerde – debuutalbum Fad. Die single is natuurlijk ook terug te vinden op dit aanstaand album. Ze blijven een element van onvoorspelbaarheid demonstreren in alles wat ze doen. Luister zelf het nieuwste aanbod “Archive Material” en hoor diverse invloeden uit de vorige eeuw, plagende start-stop ritmes en zelfs momentjes met het charme van de Franse taal. De in Parijs wonende zanger en gitarist Daniel O’Kelly geeft verder commentaar op de titel track:

“De eerste demoversie begon met een drumsample uit de opening van Jean-Pierre Massiera’s “Bonne Annee”. Toen we het als een volledige band uitwerkten en Gary het nummer zijn gebruikelijke kick gaf, ging het nummer volledig in Les Baxter exotica-modus.

Toen ik de tekst schreef, stelde ik me een stel regeringsfunctionarissen voor die diep in de grond van hun gebouw in archieven aan het graven waren. Naarmate de nacht vordert, raken ze ongewoon opgewonden door de toegang die ze hebben tot topgeheime informatie die het gewone volk nooit te zien krijgt.”

Het DIY-gehalte hoog houdend en met een knipoog naar de hit op het debuut, is de video door Daniel O’Kelly gemaakt in Dunkirk.

Over het album zegt Daniel: “Ik weet niet meer wie het was, maar ik zag een muzikant die zei dat ze niets zouden schrijven over de pandemie, want wie wil daar iets over horen? Maar ik hoor liever over een gebeurtenis via iemand die het heeft meegemaakt, dan dat iemand er achteraf over schrijft.”

Scherp geobserveerd en levendig weergegeven, is Archive Material evenzeer een ooggetuigeverslag van de menselijke veerkracht als een meeslepende indierockplaat met een gezonde dosis galgenhumor. Meer info is te lezen in de bijlage. Toekomstige historici nemen nota.

White Lies – As I Try Not To Fall Apart

Het is altijd even wennen, zo’n nieuwe White Lies single. Ze lijken namelijk vaak nogal veel op de vorige. Op het eerste gehoor dan. Na een paar keer draaien beginnen de verschillen op te vallen.

Min of meer vaste prik zijn een synthesizer intro gevolgd door een drumbreak, de cue voor zanger Harry McVeigh om in te vallen met zijn gebronsde stemgeluid. De tekst is uiteraard altijd anders, net als de melodieën, maar zo goed als standaard is in White Lies songs is de energie, positieve energie mogen we wel zeggen. As I Try Not To Fall Apart heeft weer zo’n drive waarvan je op het puntje van je stoel gaat zitten, een sterke spanningsboog die toe het einde toe wordt volgehouden.

De nieuwe single gaat daarin vrij ver. Er zitten nauwelijks adempauzes in As I Try Not To Fall Apart en ook geen solo’s af andere tierelantijnen. De band houdt het zakelijk tot het einde in zicht komt, dan geeft McVeigh de instrumentalisten een beetje ruimte, maar niet veel. Het effect is bijna hypnotisch en het resultaat alweer een goede nieuwe single van White Lies.

Nieuw album 18 februari.

Concerten 17 april Paradiso, A’dam. 18 Oosterpoort, Groningen. 20 april Maassilo, Rotterdam.

Mitski – Working for the Knife

De laatste keer dat we nieuwe muziek van Mitski kregen was in 2018 met het album Be The Cowboy. Deze stoere attitude heeft er de laatste jaren voor gezorgd dat alles wat Mitski online doet lijkt te ontploffen op het www.

Mitski maakt een gedurfde terugkeer met ‘Working for the Knife’, een nieuwe single/video die bruist van synth en een gesyncopeerde beat, aangedreven door Mitski’s tenor en productie door oude medewerker Patrick Hyland. “Het gaat over de overgang van een kind met een droom naar een volwassene met een baan, en het gevoel hebben dat je ergens onderweg bent achtergelaten. Het wordt geconfronteerd met een wereld die jouw menselijkheid niet lijkt te herkennen en er geen uitweg uit ziet”, legt Mitski uit. De video, gefilmd in The Egg in Albany, NY en geregisseerd door Zia Anger terwijl Ashley Connor de fotografie regisseert, presenteert een artiest die terugkeert naar dezelfde wrede wereld die haar ter wereld bracht. Mitski’s toewijding aan zowel sonische als fysieke presentatie is volledig zichtbaar – elke spier wordt geactiveerd en doelgericht, en geeft zichzelf over aan het verhaal van de choreografie. Het is dynamisch en ruig met een nieuwe intensiteit die we nog niet van Mitski hebben gezien.

Mitski keert in februari 2022 terug op het podium, in Nederland zien we haar op 5 april bij Paradiso!

Palace – Lover (Don’t Let Me Down)

Palace is een eigentijdse versie van The Moody Blues; leveranciers van gedragen romantische ballades. Maar waar The Moodys nog wel eens de grens van kunst naar kitsch overschreden blijft Palace net aan de goede kant.

Voeg een paar violen toe aan de mix van Lover (Don’t Let Me Down) en we zouden het nummer nog met geen tang willen aanraken, maar zoals het nu is het precies goed; een semi-symfonisch, zacht golvend liefdelied dat wordt gedragen door piano en gitaar en net genoeg galm voor zanger Leon Wyndham om in rond te dwalen zonder te verdrinken. Die Wyndham daar draait het om. Hij is gezegend met een natuurlijke falsetstem, die hij op Lover (Don’t Let Me Down) met smaak en gevoel inzet.

Lover (Don’t Let Me Down) is net als vorige single Gravity een voorbode van het nieuwe Palace album, Shoals (21/1/22). Op 6 maart sluit Palace het Europese deel van hun wereldtournee af met een optreden in Paradiso.