Category: Recensies

Merce Lemon – Crow

Het zal je inmiddels niet ontgaan zijn dat wij een zwak hebben voor niet al te strak gespeelde, rudimentair opgenomen en ook wat luie Americana. Muziek zeg maar waarin de geest rondwaart van de oude Young.

Vertegenwoordigers van wat we ook wel sloppy country noemen zijn o.a. MJ Lenderman, diens (voormalige band?) Wednesday, Florry en HC McEntire. Ook Merce Lemon past goed in dit rijtje. De zangeres-gitarist die eerder dit jaar al goede sier maakte Will You Do me A Kindness en Backyard Lover komt wederom zeer sterk uit de hoek met Crow. Haar nieuwe single is weer zo’n galant en  weemoedig nummer waarin de gitaar inspringt als woorden te kort schieten. Crow komt net als eerder genoemde titels op het nieuwe album van Miss Lemon uit Pittsburg P.A. ‘Watch Me Drive Them Dogs Wild’ verwachten we eind van de maand.

SPRINTS – Feast

Karla en de boys laten er geen gras over groeien. Begin dit jaar verscheen het debuutalbum van de Ierse neo punk band (de term post punk stuit op steeds meer bezwaren).

Met de release van Feast worden de contouren van een tweede album van Sprints zichtbaar. Hun eerste met nieuwe gitarist Zac Stephenson. Verwacht geen grote veranderingen. Sprints rockt er weer stevig op los in een song die steeds intenser wordt. Karla’s tekst gaat over seks en romantiek in relatie met vraatzucht, consumptie en lust binnen een context van Iers katholicisme en nationalisme. Of zoiets. Dat album laat overigens nog wel even op zich wachten, maar je kunt Sprints al wel binnenkort gaan zien. Op 23/11 in de Paradiso en/of 7/12  op het Zeitgeist Festival in Nijmegen.

Fit – July

Het Utrechtse Fit is een band van weinig woorden. De bandnaam is al zo bondig als maar kan en ook hun songtitels bestaan uit slechts één enkel woord.

Fit debuteerde eind juni met Cash. De opvolger verscheen eerder deze maand en heet July. Fit is van de sprokkelrock. Er is geen genre wat veilig is voor ze: punk, new wave, hip hop en zo’n beetje alles soorten rock horen we terug in de liedjes van de (ex) studenten van de Herman Brood Academie. De twee tot nu toe verschenen songs laten horen dat het vijftal  goed heeft opgelet en trouw hun huiswerk gedaan.  July klopt als de bekende bus, loopt als een trein en swingt als een boerenkar op een landweg. Fit is ook live goed bezig, raadpleeg fit-band.nl voor plaatsen en data.

The Cure – Alone

Zeikerds zullen zeggen ‘hebben we daar nou 16 jaar op moeten wachten?’ Nieuwe Cure single, Alone is namelijk een typisch Cure nummer; somber en gedragen in een stijl die we kennen van Disintegration.

Maar je moet voor de gein de reacties eens checken op Youtube. Dan zie je hoe belangrijk de band voor heel veel mensen is. Er wordt gehuild en gevierd, gezongen en god op de blote knieën bedankt. Voor hen is The Cure geen band maar bijkant een religie en Alone een orgiastische ervaring van dik zes minuten. Wat opvalt aan Alone is dat de tijd geen vat lijkt te krijgen op Robert Smith. Op zijn stem dan, hij klinkt niet anders dan 40 jaar geleden terwijl hij pensioengerechtigde leeftijd met rasse schreden nadert.

Nu de single eindelijk uit is, is het wachten op Songs Of A Lost World, het dus al heel lang verwachte 14e album van de levende legendes. 1 november is D-Day. Een weekje Ziggo zou helemaal mooi zijn. Helaas ‘no shows currently anounced’ staat er op https://www.thecure.com.

The Murder Capital – Can’t Pretend To Know

Houdt die post-punk rage dan nooit op?! Nou nee, nog even niet. Niet zolang bands als The Murder Capital nog iets te vertellen hebben.

En dat hebben ze getuige nieuwe single Can’t Pretend To Know. Net als collega Grian Chatten van Fontaines DC heeft TMC zanger James McGovern zo zijn eigen opvatting over zuiver zingen, maar dat geeft alleen maar karakter aan de nieuwe single, net als die gitaren die alle hoeken en gaten vullen.

Can’t Pretend To Know is een meer dan bemoedigende opzet naar de release van album numero drie van de Dubliners. Voor de opname van het nog titelloze album is de band naar L.A. getogen alwaar John Congleton studio houdt. Hem kennen we als producer van o.a. het vorige album van St Vincent, Angle Olsen, Polyphonic Spree. En The Murder Capital.

Sports Team – Condensation

I’m In Love (Subaru), de vorige single van Sports Team leek wel een cover van Spanday Ballet of een andere foute band uit de 80’s.

Laten we het op een poging tot humor houden. Op Condensation horen we in ieder geval weer die geinige eigenwijze branieband van songs als M5 en Here’s The Thing. Met zijn blazerssectie en bonkige ritme doet de tweede single van het tweede album van de band uit London vooral aan de Stones denken, seventies Stones. Dat Condensation meer een eerbetoon dan een imitatie schrijven we toe aan de karakteristieke stem van Rob Sknaggs en het ietwat absurde Oo- ah-ah-ee-yeah refrein. Het Boys These Days wordt verwacht op 28 februari.

Bon Iver – SPEYSIDE

De experimenteer drift van Justin Vernon op de meest recente albums van Bon Iver viel niet bij iedereen in goede aarde.

Bon Iver maakte naam met organische, onbespoten muziek, die was geconcipieerd in de afgelegen bossen van Wisconsin. Dus toen Vernon kwam aanzetten met auto-tune en andere moderniteiten was het voor velen even slikken. Zij kunnen gerust zijn, de nieuwe Bon Iver single is weer helemaal biologisch. Op SPEYSIDE horen we niet veel meer dan een akoestische gitaar, een viola en Vernon die de blues heeft. Simpel maar o zo doeltreffend.

SPEYSIDE komt op een EP, SABLE geheten die op 18 oktober uitkomt.

Meltheads – Happiness Suits You

Niets dan lof voor de nieuwe single van Meltheads.

Happiness Suits You stroomt over van de positieve energie. Het is dan ook een liefdesliedje. Maar wel een met een rafelrandje en een bite en gebracht alsof er levens op het spel staan. De Vlamingen zijn lekker productief, altijd een goed teken. Hun debuutalbum is nog maar nauwelijks afgekoeld of ze zijn alweer aan een opvolger aan het bouwen. Daarnaast heeft Meltheads zich drie slagen in de rondte getourd deze zomer. Happiness Suits You laat horen dat die oefening duidelijk kunst heeft gebaard. Kortom Happiness Suits You Too Meltheads.

Gaat dat zien, gaat dat zien!

11 dec 2024 | Vera – Groningen (NL)
12 dec 2024 | Paard – Den Haag (NL)
14 dec 2024 | Doornroosje – Nijmegen (NL)
19 dec 2024 | Ekko – Utrecht (NL)

chokecherry – Messy Star

Messy Star kan niet anders dan een knipoog zijn naar het legendarische Mazzy Star. De band van Hope Sandoval, die piekte in de nineties is van grote invloed gebleken op de huidige generatie muziekmakers met name die van vrouwelijke kunne. chokecherry incluis dus.

Op haar nieuwe single experimenteert chockecherry met het contrast tussen zachte zang en harde gitaren. Messy Star is de vijfde track van het dreamgazeband uit San Francisco en de derde die wij adopteren. Een album zal in de maak zijn, maar zeker niet eerder dan 2025 worden losgelaten door Lizzy Levinson en Izzie Clark. We wachten geduldig.