Category: Recensies

Flyingfish – Highschool

Of Flyingfish nog te onbekend is of  de band houdt zich bewust schuil. Feit is dat er helemaal niks en nada over ze te vinden is. De sporen die er zijn lopen dood. Wat we uit eigen waarneming kunnen vertellen is dat Flyingfish (voornamelijk) instrumentale gitaarmuziek maakt, die zich afspeelt in het shoegaze, grunge en emo spectrum.

Er staan 9 nummers online. De eerste verscheen in april van dit jaar, het meest recente – Highschool– is van 12 augustus. Waarschijnlijk komt de band uit L.A. Daar hebben ze volgens Spotify in ieder geval de meeste luisteraars. Wat we wel zeker menen te weten is dat je gaat smullen van Flyingfish.

SØCKS– Let Me Tell You Something

Laten we beginnen met een waarschuwing. De bio van SØCKS klopt voor geen meter. Daarin staat te lezen dat de band van de new wave is, new new wave om precies te zijn en dat hun geluid wordt bepaald door synths. Nou niet echt dus. Ook van genoemde voorbeelden, Elbow, New Order en De Staat horen we weinig terug in hun debuutsingle. Wat wel klopt is dat ze met zijn vieren zijn en dat ze eerlijk en gecompliceerd.

Let Me Tell You Something is een intense ballad met minimale begeleiding. Alle aandacht is gericht op zangeres Maud Pickkers, die  haar hele ziel en zaligheid in de performance stopt. Soms lijkt ze de waanzin nabij, maar weet de boel toch tot een goed, zij het zeker geen happy eind te brengen. Indrukwekkend en mogen we het zeggen? onHollands goed!

ERNIE – Hold Yr Horses

Joe Ernest Allen, artiestennaam ERNIE  is een aanstormend talent uit Newcastle Upon Tyne.  Zijn bijnaam is The Chef wat suggereert dat hij momenteel werkt als kok. Zijn lekkere bolle toet bevestigt dat vermoeden net als de schaarse foto’s die van hem de ronde doen. Die lijken genomen in een keuken.

ERNIE heeft twee nummers online staan. Debuutsingle Pink Headaches is aardig, maar niet heel erg bijzonder. Opvolger Hold Yr Horses is dat wel.

ERNIE‘s nieuwe single is een mid tempo rocksong die niet per se lijkt op, maar wel doet denken aan Sam Fender en Declan McKenna. Co-producer van Hold Yr Horses is Thom Lewis van voornoemde Fender. De mix is van Catherine Marks (Foals/Killers/Wolf Alice). Geen goedkope krachten. Dat geeft aan dat het ERNIE’s label wel in hem gelooft. Ze zijn niet de enigen.

Mitski – Bug Like An Angel

Mitski kondigt de release van een nieuw album aan met een prachtig, troostrijk lied.

Bug Like An Angel is een minimalistische ballad met gospelkoor. Dat klinkt  tegenstrijdig, gospel is doorgaans uitbundige muziek, maar miss Mitski Miyawaki draait er haar hand niet voor om. ‘The Land Is Inhospitable And So Are We’ wordt alweer het zevende album van de New Yorkse singer-songwriter.

Mitski, de dochter van een Amerikaanse diplomaat en een Japanse moeder noemt het haar ‘most American album’. Opvallend is dat de inspiratiebronnen die ze noemt nadrukkelijk niet Amerikaans zijn; de Italiaanse filmcomponist Ennio Morricone, de Braziliaanse zanger-componist Caetano Veloso en de Russische componist Igor Stravinski.

De conclusie die je uit deze namen lijkt te kunnen trekken is dat Mitski’s 7e een stemmig en in ieder geval orkestraal album gaat worden. Vol verwachting klopt…..

Peter McPoland – Dog

Je hoort het hem zeggen tegen de mixer, ‘klinkt prima’, maar kunnen de drums wat harder?’ Dat kon dus.

We kennen Peter McPoland nog (een beetje) van Come Around, een nummer dat we in april vorige jaar een tijdje hebben gedraaid. Toen meenden we te weten dat nu 23 jarige zanger-gitarist met Americana flirtte. Op Dog, een nummer van zijn nieuwe album Piggy horen we uitbundige gitaren, gedreven zang en dus super harde drums. Peter rock dus en goed ook! Even goed in de gaten houden dit talent uit Texas.

 

Coach Party – Parasite

De nieuwe track “Parasite” van de snel opkomende indie-rockband Coach Party is deze week verschenen. De knallende single is één van de meest intense nummers die de band heeft uitgebracht. “Parasite” maakt deel uit van hun debuutalbum “KILLJOY” dat op 8 september zal verschijnen. Eerder bracht het viertal al een aantal bangers uit waaronder “What’s The Point In Life” en “All I Wanna Do Is Hate”.

Over het nummer zegt bandlid Page:

“Everyone has those people in their lives that they’ll do anything to avoid. If you don’t, you might be one of those people, and this song is for you: the parasite in human form, whose sole purpose on this earth is to drain the energy, creativity and enthusiasm of generous people.”

De band uit Isle of Wight staat bekend om hun opzwepende hits en heeft het afgelopen jaar een reeks optredens verzorgd, waarbij ze het voorprogramma waren van bands als Wet Leg en Queens of the Stone Age in het Verenigd Koninkrijk. In 2020 bracht de band hun debuut EP “Party Food” uit die positief werd ontvangen door muziekcritici en fans.

Live:

27 oktober – Amsterdam, Paradiso (London Calling)

28 oktober – Groningen, Vera

30 oktober – Utrecht, De Helling

Plumeau – Scare Me Up

De Amsterdamse indieband Plumeau is voor ons geen onbekende meer. Vorig jaar kwam het trio met een EP, ze stonden in januari op Penguin Showcases en een paar weken later stonden ze op onze playlist met de gruizige stand alone single Daily Routine. Nu ruim een halfjaar klinkt Plumeau alweer rijper. Scare Me Up blijft in het surfrock genre, maar is totaal niet eentonig. We horen een new-wave groove, scheurende gitaren en een heldere stem. Plumeau is, geheel terecht, geselecteerd voor de Amsterdamse Popprijs. Op 8 september spelen ze op de eerste voorronde in Doka. Dat belooft veel goeds.

Cloudsurfers – The Curse

Cloudsurfers is een onvoorspelbare en vurige garagepunkband uit Nijmegen. Op de nieuwe single ‘The Curse’ laten ze hun dynamische kant horen; zowel hard als melodieus met een catchy intro. Het is de vierde single van hun aankomende album, welke is gemixt door Michael Badger (King Gizzard & The Lizard Wizard).

The Curse gaat over het veranderen en uit elkaar groeien in relaties. Snel verliefd worden om dan even snel weer te vertrekken. Veranderen voor iemand anders werkt niet dus is het onvermijdelijk dat je uit elkaar groeit als de intenties en dromen niet vergelijkbaar zijn. Op 15 september verschijnt hun nieuwe studioalbum Subhuman Essence.

In 2022 speelden ze ruim 50 shows op o.a. Paaspop, Zwarte Cross en Noorderslag. Dit jaar speelden ze op Eurosonic en deden ze een EU tour door Duitsland, Frankrijk, Slovenië, Kroatië, Tsjechië en Italië en shows op Zwarte Cross en als support van Eagles of Death Metal. De band tourt komende maanden door eigen land, EU en UK.

Wilco – Evicted

Je had het misschien al meegekregen via onze social media Battle (Wilco vs Grandaddy), maar Wilco is terug! Dat doen ze via de nieuwe single Evicted dat hun aanstaande dertiende (!) album Cousin aankondigt. De release is op 29 september. Het opvallendste is dat Wilco als producer Cate Le Bon heeft gestrikt. De singer/songwriter uit Wales maakt onder eigen naam barokpop, folkrock en produceerde al platen van o.a. Kurt Vile, John Grant en Deerhunter. Wilco past prima in dit rijtje. In Evicted is unique selling point de reverb gitaar met twang en die schijnt een idee van Cate te zijn. Verder weinig nieuws onder de zon bij Wilco, maar die heerlijke countryrock met de hartverwarmende stem van Jeff Tweedy is al meer dan genoeg. Wij zijn alvast benieuwd naar de rest van de songs.

De Amerikaanse band speelde op 10 augustus op de Lokerse Feesten. Op 27 en 28 augustus te zien in TivoliVredenburg, uitverkocht natuurlijk.

Frankie and the Witch Fingers – Futurephobic

Het psychpunkkwartet Frankie and the Witch Fingers uit Los Angeles heeft naast een officiële video een nieuw nummer “Futurephobic” gedeeld. Het nummer is afkomstig van hun zevende studioalbum Data Doom, dat op 1 september uitkomt via The Reverberation Appreciation Society / Greenway Records. Futurephobic is weer heerlijk heksachtig, iets tussen oud (ZZ Top, Cheap Trick) en nieuw (Osees, Ty Segall).

“De mainriff was een idee dat we bedachten tijdens het schrijfproces voor ons album Monsters Eating People Eating Monsters… maar we hielden het in onze achterzak, omdat het niet helemaal paste bij het thema van dat album, ‘ legt de band uit. “Toen we begonnen met het schrijven van Data Doom, kwam het heel organisch terug en iedereen greep het idee verrassend snel vast en ging ermee aan de slag. We breidden de hoofdriff uit en bedachten de andere delen en het algehele arrangement terwijl we aan het schrijven waren met onze nieuwe line-up in onze studio in LA. Het hele proces verliep verrassend vlot. We hebben achtergrondzang en overdubs toegevoegd terwijl we vorig jaar op tournee waren in Europa, waarbij we alle stappen namen om het nummer te voltooien vanuit verschillende hotels en zolders in Frankrijk en Amsterdam.”