Category: Recensies

Malice K – Avanti

Malice K – Avanti (Jagjaguwar)

De Amerikaanse multi-instrumentalist Alex Konschuh gaat schuil achter het pseudoniem Malice K. Hij woont tegenwoordig in New York en daar is de wildebras tot muzikale daden gekomen. Hoppend van feest naar feest, met gebruik van de nodige middelen.

Een zeer persoonlijk debuut is dit Avanti. Zo is het lekker stevige You’re My Girl, waarin we overduidelijk (ook) invloeden van Nirvana bespeuren, een liefdesliedje, waarin hij zijn tijd als dakloze beschrijft: “I’ve been around from couch to couch and made the most of what I’ve got. You know it’s not a lot.” De zelfkritische Konschuh heeft meeslepende liedjes op plaat gezet. Elf stuks. En elf stuks lang stelt hij niet teleur. “My love’s like a hand grenade; might kill us both if I let go tonight.”

Muzikaal lastig te vangen en dat maakt Avanti des temeer een uitdagende plaat. We horen dus wat grunge, maar vooral veel rauwheid; ongepolijste nummers die ronduit uitstekend passen bij het rasperige stemgeluid van Konschuh, die ook nogal wat gevoel in zijn stem weet te leggen. Het vrij ingetogen startende Fade is daar een goed voorbeeld van. De erupties komen wat later.

Avanti is een album waarop de chaos in Konschuhs briljante koppie op uiterst knappe wijze wordt gekanaliseerd richting goeie rockliedjes. De Amerikaan beeldhouwt er ook nog naast. Maakt extra nieuwsgierig na het horen van deze plaat. Steengoed debuut. Pieter Visscher

Live Review: Meatbodies @ Vera, Groningen

Live Review: Meatbodies @ Vera, Groningen
4 september 2024
Tekst: Walter van Pijkeren

Chad Ubovich is met zijn band Meatbodies in Europa aan het touren om de, dit voorjaar verschenen, plaat Flora Ocean Tiger Bloom te promoten. In het tourschema zijn maar twee plaatsen ingeruimd voor de Nederlandse zalen. Vorige week zaterdag stonden ze in Haarlem, woensdagavond was de beurt aan Groningen.

Het is even schrikken als bij opkomst blijkt dat de band maar met drie man op het podium staat, gitarist Casey Hanson is in LA achter gebleven. Maar vanaf de eerste noten van opener Reach For The Sunn blijkt dat er helemaal niets ingeleverd gaat worden aan gitaarwerk. De lome riff brengt je meteen terug naar het beste live-werk dat we gezien hebben van Fuzz (die andere band waar Chad inspeelt samen met Ty Segall). En eigenlijk gaat dit de hele show zo door. De mannen hebben er zin aan. Terwijl bassist Noah Guevara zijn bas aan het stemmen is acht Chad de tijd rijp om zijn pedalboard eens uitgebreid te gaan testen. Gegrinnik over en weer. De nummers van het nieuwe album worden gebruikt om weidse solo’s te spelen of heerlijk te freaken met het Fuzz-pedaal. Zo wordt het Smashing Pumpkins-achtige Hole een lange repeterende trip waar ineens blijkt dat Chad zichzelf ook op gitaar loopt. Ondertussen beuken de baspartijen heerlijk stevig door. In de set valt ook het grungy Silly Cybin op, de samenzang met drummer Dylan Fujioka is prachtig.

Het hoogtepunt van de avond is de toegift Mountain. Waar het op plaat een garage song is, is het vanavond aanleiding om eens heerlijk te gaan jammen. Steeds is er oogcontact tussen de mannen. Waar zijn we en waar gaan we heen? Naar mijn gevoel kwam er geen einde aan het nummer. Steeds opnieuw werd een opening gevonden om de solo een nieuwe richting te geven. Maar na een minuut of tien werd dat einde toch gevonden. Helaas, maar wat een geweldige show van Chad en zijn Meatbodies.

Nieuwe Gezichten – Ter Aarde

Nieuwe Gezichten is het muzikale project van Michiel van de Weerd en Arthur van Vliet. Met de (vocale) hulp van AM Sam, Bo Menning (Aestrid), Lisa Jonker (Sophie Straat, Opera Alaska) en drummer Joep van Osch (Robin Kester) zijn vier tracks tot stand gekomen die samen de debuut EP ‘Te Echt’ vormen. Op elk liedje is een andere stem en sfeer te horen en geen enkel nummer lijkt op de vorige.

Na IJsbreker Op Gevoel is nu de tweede single ‘Ter Aarde’ uit waarop zanger Joost Steltenpool (De Koorts) en zangeres Adura Sulaiman (Future Husband) te horen zijn in een intens duet.

RVG – Don’t Take It Badly

Vooruitlopend op hun Europese tournee later deze maand kondigt RVG uit Melbourne twee nummers ‘Don’t Take It Badly / Pet Sematary’ aan. RVG’s eerste nieuwe muziek sinds hun Soundmerch Australian Music Prize-winnende album uit 2023, Brain Worms, dat eerder deze maand ook het AIR Awards Independent Album of the Year won.

Opgenomen in de Soundpark Studios met Andrew “Idge” Hehir en gemixt door James Trevascus (die hun bekroonde album Brain Worms produceerde) is ‘Don’t Take It Badly’ een frontale botsing waarbij RVG op zijn scherpst is en hun wave zelfs een beetje in een country-jasje hijst. Van het nummer legt frontvrouw Romy Vager uit: “Don’t Take It Badly is a song about how change isn’t always a romantic thing and can sometimes feel pretty ugly. It’s a winter song that I wrote in the summer.”

‘Don’t Take It Badly’ wordt vergezeld door een euforische, galmende cover van ‘Pet Sematary’ van de Ramones. “We all love the Ramones” zegt Romy “And started playing this in rehearsal and it instantly clicked. The lyrics are such an underrated part of Ramones’ songs, there’s a lot of imagery in this song that I love dearly.”

RVG speelt op 7 september op Misty Fields en een dag later in Rotown, Rotterdam.

Equal Idiots – Strawberry

Strawberry is de derde single uit het nieuwe titelloze album van Equal Idiots, dat op 27 september verschijnt via [PIAS] Recordings.

“Het is liefdesliedje pur sang en zeker het vrolijkst klinkende nummer dat we ooit hebben geschreven”, leggen Thibault en Pieter uit,”de tekst is erg persoonlijk, maar kan herkenbaar zijn voor elke liefhebbende ziel. Hoe dan ook, het gedijt het best in warme temperaturen met koude dranken.”

Na de energieke kopstoten I Am The Light en Shoot doet het duo het rustiger aan op Strawberry — een gemeen aanstekelijk popliedje met de zoete melancholische geur van de zomer!

Op 7 oktober te zien in Rotown, 9 oktober in Paradiso en een dag later in Stroomhuis te Eindhoven.

Public Service Broadcasting – The Fun Of It

De uit Londen afkomstige band Public Service Broadcasting brengt hun nieuwste single The Fun Of It uit, het derde nummer van hun vijfde studioalbum, The Last Flight, dat op 4 oktober zal verschijnen via SO Recordings. The Last Flight gaat over de laatste reis van Amerika’s baanbrekende vrouwelijke vliegenier Amelia Earhart. Op The Fun Of It laat de Berlijnse stem Andreya Casablanca (uit de band Gurr en eerder al op PSB’s Blue Heaven te horen) vrolijk Earhart’s epoch-overstijgende levensfilosofie verkondigen: ‘Ik doe het omdat ik het wil’, bovenop een set klinkende triomfantelijke gitaarlijnen.

Hun shows op 10 nov in Melkweg, Amsterdam en de dag erna in AB, Brussel zijn al uitverkocht. Op 13 november speelt de band ook nog in Vera, Groningen, daar zijn nog een paar kaarten voor.

Paceshifters – Down In My Hometown

Na Aviator en Shape heeft onze favoriete Oost-Nederlandse band Paceshifters weer een pareltje afgeleverd met Down In My Hometown. Het is een ode aan hun ‘hometown’ Wijhe. Een nostalgisch lied over hoe fijn vroeger alles was in je geboortedorp, een leven zonder zorgen, verdwalen in de bossen. Gaan Paceshifters dan ook op zo’n song vol gas met hun grunge gitaren? Nee, natuurlijk niet. Down In My Hometown is heerlijk melancholisch met extra instrumentatie, backing vocals en natuurlijk de fijne rauwe stem van Seb Dokman. Zie hieronder een prachtige liveversie met Wieteke Wijte uit de band van Eefje de Visser.

 

Popwarmer: New West – Stevie Nicks

Er is niet veel bekend over New West. Ze noemen zichzelf een artist collective en het gezelschap komt uit Toronto. De persoon waarover de nieuwe single gaat is een stuk bekender. Maar laten we New West geen beginnelingen noemen, hun track uit 2023 Those Eyes is een zoetsappige streaminghit. ‘Stevie Nicks’ klinkt heel anders. Een uptempo, funky tune met wat retrosoul en r&b vibes. Het plezier spat er van af bij dit collectief, leuk!

Goat – Ouroboros

De Zweedse psychrockers van Goat poepen zo af en toe even een heerlijk gestoorde track uit. Twee jaar geleden zorgde Under No Nation nog voor gevaar op de playlist. En andere brouwsels uit hun heksenketel als Fill My Mouth, Hide From The Sun en Let It Burn ken je misschien ook nog wel. Live is Goat een hele ervaring met maskers, je waant je helemaal in een soort voodoostam. Maar ook op plaat is Goat een geval apart. Ouroboros, alleen de naam al, is heerlijk freaky en funky. Er is een radio-edit, maar Ouroboros wordt in een lange versie het laatste nummer van het aankomende album. Spannend…

Blondshell – What’s Fair

De Amerikaanse indierock artiest Blondshell brak in 2023 internationaal door met haar self-titled debuutalbum dat door critici enthousiast werd omarmt. Op Pinguin hoor je haar sinds 2022 met Olympus. Inmiddels is ze volop bezig met haar volgende plaat en de eerste track is het naar de SoCal-poppunk knipogende What’s Fair, nu al een publieksfavoriet gebleken tijdens festivals als Glastonbury, Lollapalooza en natuurlijk Down The Rabbit Hole. Want lekker uptempo!