Category: Recensies

Wednesday – Elderberry Wine

Live doet MJ Lenderman niet meer mee met Wednesday, want te druk met zijn eigen winkel, maar op plaat is hij nog wel van de partij. Dus kwaliteit gegarandeerd.

Nieuwe single Elderberry Wine is een semi-akoestisch alt-countryliedje mooi breekbaar gezongen door MJ’s ex Karly Harzman. Heel anders dus dan de ongepolijste shoegaze van hun Rat Saw God album (2023). Katy zingt over liefde en ‘life in a small town’ dat zo zijn voor en nadelen heeft. Maar met strofes als ‘Say I wanna have your baby/ ‘Cause I freckle and you tan/ I find comfort that angels don’t give a damn’, mag ook Mar Jacob zich aangesproken voelen. De klagende steel is een fijn detail net als de korte maar fijne gitaarsolo van MJL zelves.

The Royston Club – Glued To Bed

Onze vriendenclub uit Wales maken met nieuwe single Glued To Be nog even duidelijk dat zij bovenaan de lijst staan van nieuwe bands om in de gaten te houden.   

The Royston Club maakt vetarme en franjeloze indierock. Voor elegante melodieën en vernuftige solo’s ben je bij hen misschien aan het verkeerde adres, maar wat passie en engagement betreft zijn er weinig jonge bands die zich kunnen meten met het kwartet uit Wrexham. The Royston Club is ook een band die je live moet zien. Gelukkig komen ze binnenkort buurten. Ga ze zien op Pinkpop25 en/of in Ekko, Utrecht op 20/6.

Ty Segall – Possession

Ty Segall volgt Fantastic Tomb op met een wederom naar de roemruchte jaren zeventig riekende rocksong (blazers!) met horror thema.

Met gitaren links en gitaren rechts van hem maakt de zanger-gitarist creatief gebruik van het stereobeeld. Vernieuwend is anders, maar lekker is het zeker. De laatste minuut van Possesion heeft Ty -gewoontegetrouw- weer ingeruimd voor een spetterende gitaarsolo. We kunnen hier dus met recht kunnen spreken van eind goed al goed. 

Possesion -the album- is out now!

Sir Chloe – Forgiving

Nieuwe Sir Chloe single Forgiving is een lekker pesterig vrouwenpowerpopliedje dat aan pre disco Blondie doet denken.

Chloe is geen sir, maar een band en de zangeres heet ook geen Chloe, maar Dana. Dana Foote om volledig te zijn. De tekst van deze zogenoemde ‘stand alone’ single gaat over een aanvaring met een of andere onverlaat die wat Dana betreft in de bruine derrie mag zakken. Niet erg Forgiving dus, maar soms is het niet anders.

Pulp – Got To Have Love

Pulp goes disco!

Got To Have Love, de tweede nieuwe single van het herboren Pulp is retro en nuevo tegelijk. Retro omdat het nummer doet denken aan de late Roxy Music en een beetje neuvo omdat ook Arcade Fire een invloed lijkt. Maar bovenal is Got To Have Love een opbeurende song met een sterk refrein, een slim parlando intermezzo van bandleider Jarvis Cocker en een opwindende gitaarsolo. Dat gaat live een feestje worden!

De nieuwe single van Pulp had een lange aanloop. De band nam in 1999 al een demo op van het nummer. Een jaar later werd er verder aan gesleuteld, maar de finishing touch volgde pas eind vorig jaar. De verklaring voor de vertraging is volgens Jarvis het feit dat hij tot zijn 40ste moeite had het woord ‘love’ over zijn lippen te krijgen. Voor zover wij hebben kunnen nagaan is Got To Have Love inderdaad het eerste Pulp liedje met love in de titel. Een gevalletje van beter laat dan nooit.

nabeel – yalma نبيل – يلمع

Nabeel is de artiestennaam van Yasi Razak, een rocker met roots in Irak, die woont en werkt in Richmond, Virginia.

Als immigrant bestaat altijd het gevaar dat hij wordt opgepakt en uitgezet door de vreemdelingenpolitie, maar voorlopig kunnen we genieten van zijn passief agressieve rocksoort die door kenners slowcore wordt genoemd. Slowcore is naaste familie van shoegaze, maar dan nog trager. Nabeel rockt dus op zijn westers, maar zingt in het Arabisch. Dat hoor je nauwelijks, want zijn zang zit diep verstopt in een maalstroom van elektrische gitaren. Visueel valt het wel op die Arabische woorden. يلمع betekent glans of schitteren. De nieuwe EP van نبيل heet غيوم wat wolken betekent. 24 juli komt-ie uit.

mark william lewis – Tomorrow is Perfect

Mark William Lewis is singer-songwriter met artistieke inslag. D.w.z. hij maakt deel uit van de ‘left field art scene’ van Londen. Wat dat ook moge zijn.

Misschien hoort bar italia ook bij die club, want met hen is Lewis op tournee geweest als drummer. Op zijn resumé staan een debuutalbum en een paar EP’s, Die zijn gevuld met filmische luisterliedjes. Lewis zingt- croont is een beter woord- met een donkerbruin timbre. Nieuwe single Tomorrow is Perfect is een minimalistische ballad die waarschijnlijk het best kan worden geconsumeerd in de schemer op een dakterras met uitzicht op een rivier die traag meandert door een urbaan landschap Je zou er bijna poëtisch van worden. 

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio mei 2025

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van mei 2025:

  • Black Sherif – IRON BOY
  • DjRUM – Under Tangled Silence
  • Ghost – Skeletá
  • la loye – sweet dreams, see you tomorrow
  • Mark Pritchard & Thom Yorke – Tall Tales
  • SAULT – 10
  • Sleep Token – Even In Arcadia
  • Solo – New Men
  • Tune-Yards – Better Dreaming

S.G. Goodman – Snapping Turtle

S.G. Goodman is een verhalenverteller. Die vaak uit haar eigen leven gegrepen vertellingen giet ze in rudimentaire songs die niet afleiden van de inhoud. Zie haar (hoor haar?) als een vrouwelijk Lou Reed, maar dan van het Amerikaanse platteland ipv uit de grote stad.

Dus eigenlijk moet je eens goed gaan zitten voor Snapping Turtle.  Daarin vertelt de boerendochter over een stel kids dat een snapping turtle mishandelt met een stok. Zo’n beest is nogal bijtgraag en heeft daarom een slechte reputatie maar dat is volgens Stacey Greene Goodman nog geen reden om hem te martelen. Dus grist ze de stok uit hun handen en geeft ze hen een koekje van eigen deeg. Uiteraard staat die bijtschildpad symbool voor iets anders. Net als de ik-persoon die de wrakende taak van god op zich neemt.

Goodman, die zich identificeert als gay groeide op in streng christelijk Kentucky en heeft derhalve nogal wat issues om uit te vogelen. Haar muziek helpt haar daarbij. Je hoeft ook niet echt naar haar teksten te luisteren om te horen dat ze een bevlogen artiest is en niet bang om met de billen bloot te gaan. Figuurlijk dan hé. Album Planting By The Signs komt over een maandje.