Category: Recensies

TVAM – Double Lucifer

Eenmansforrrrmatie, TVAM (ochtendtelevisie) maakt indruk met nieuwe single Double Lucifer, een track waarin zo ongeveer alle vormen van post punk plus een flinke scheut krautrock worden samengesmolten tot een potent elixer voor de dansende denkers onder ons.

Op een vlakte van sombere electronica hoor je de vertraagde gitaren en half verscholen zang van projectleider Joe Oxley. De tekst van Double Lucifer gaat volgens de Britse producer over de de eeuwige strijd tussen goed en kwaad, die volgens hem vaak alleen maar verliezers kent. Album 2 van TVAM staat voor 21 oktober en heet High Art Life.

Weird Nightmare – Weird Nightmare

Weird Nightmare – Weird Nightmare (SubPop)

“I wanted this record to reflect how much fun I was having”, zegt Alex Edkins, zanger-gitarist van noise/postpunkrockgroep METZ, over Weird Nightmare, de debuutplaat van de band die dezelfde naam draagt. Dat terwijl de eerste soloplaat van Edkins grotendeels ontstond tijdens de pandemie, met al zijn dystopische bijeffecten.

Weird Nightmare is een album waarin we zonder twijfel METZ herkennen, maar de songs ademen wat meer. We krijgen geregeld de tijd om een klein beetje op adem te komen, maar ook weer niet te veel. Wat dat betreft blijft Edkins toch vrij dicht bij het punkrockgeluid waar hij METZ groot mee heeft gemaakt. Weird Nightmare is een veel melodieuzere plaat. Dat sowieso. Waarmee Edkins toch voldoende afstand neemt van METZ om niet beticht te worden van ‘plagiaat’.

We horen op Weird Nightmare meer pakkende refreinen en opvallende hooks, hoewel ze vaak worden ondergedompeld in dikke lagen met feedback doordrenkt gitaargeluid. Edkins zadelde zichzelf niet op met een bepaald intrinsiek verwachtingspatroon of bepaalde kaders waarbinnen hij zou moeten werken. Niettemin komt hij nooit helemaal los van METZ en dat is misschien ook wel een zegen. Neem een song als Oh No, waarop wordt gefeatured door Chad VanGaalen, landgenoot van Canadees Edkins. We horen de drive en gejaagdheid die we kennen van METZ.

Het album laat zich het best samenvatten met wat quotes uit een interview dat Edkins gaf aaan Guitar World: “It’s funny: when I say that I made a pop record most people would think, ‘Listen, my friend, that is not a pop record,’ but to me it is! That was my intent.” De waarheid ligt allesbehalve in het midden. Luister en oordeel zelf. Pieter Visscher

 

Death Cab For Cutie – Here For Ever

Er zijn weinig bands zo betrouwbaar als Death Cab For Cutie. Zelfs al zouden ze hun best doen om poep te produceren dan zou er nog prettig klinkende poep uitkomen. Dat komt voor een groot deel door voorganger Ben Gibbard, die heeft nou eenmaal zo’n stem die nooit verveeld en het vermogen songs te schrijven die beklijven. Gelukkig zijn zijn secondanten ook geen klaplopers zodat hun gezamenlijke inspanningen zelden doel missen. 

Ook het spannende en soepele Here To Forever, single twee van de nieuwe langspeler van de band uit de staat Washington is weer raak. We durven daarom nu al te beweren dat ook het Asphalt Medows album -dat voor half september op de releaselijsten staat- niet zal tegenvallen. Integendeel eigenlijk.

 

  

De Staat – Someone To Be

De Staat heeft drie nieuwe afleveringen toegevoegd aan hun tricolor album in wording, Red, Yellow en Blue. Elke kleur vertegenwoordigt een stemming, een gevoel. Romantisch als we zijn heeft het bleue Someone To Be onze (voorlopige) voorkeur.

Waar Torre & co op het nieuwe gele nummer, Danger de dansvloer in het vizier hebben en op Head On The Block, het nieuwe rode nummer ons streng toe rocken is Someone To Be een bijna breek en meezingbaar popliedje waarop de ruwe voorman laat horen een blanke pit te hebben. Leuk detail zijn de kerklokken in de break. Misschien leuk om tegen kerst met een remix te komen. 

Klangstof – Plastic Gun

Ongemerkt is misschien niet het goede woord, maar Klangstof heeft zonder veel poeha een plek veroverd in de eredivisie van de vaderlandse indie-scene. Met een respectabele score van een dikke ton actieve luisteraars per maand. Dat is meer dan DeWolff en bijna net zoveel als Blaudzun om een paar zijstraten te noemen.

Alles wijst er op dat Koen & co die positie zullen consolideren. De klip van het moeilijke twee album is al omzeild en de voorlopers van album drie (Godspeed To The Freaks 16/9) zijn niets minder dan overtuigend. Wat helpt is dat Klangstof blijft spelen met vormen en inhoud. Case in point is nieuwe single, Plastic Gun, een spannend staaltje 21ste eeuwse synthipop dat niet zou misstaan op de soundtrack van Stranger Things.   

 

 

Dune Rats – Melted Into Two

De Australische funpunkers van Dune Rats trakteren ons op een heerlijke portie zomerse zotheid met Melted Into Two. Na een zakelijk gitaar intro geeft het trio meteen vol gas en houdt de pedaal ingetrapt tot ze hun zegje heeft gedaan. De tekst is op verschillende manieren uit te leggen, geen van allen gunstig. De clip daarentegen is een en al positiviteit. We zien een gay stel met blije verwondering over hun prille liefde vertellen. Bijbehorend album komt eind deze maand uit onder de titel Real Rare Whale.

Live Foto Review: Young Art Festival 2022

Live Foto Review: Young Art Festival 2022 @ Beverwijk
15 & 16 juli 2022
Foto’s Peter van Heun

Young Art Festival is terug en hoe! Op 15 en 16 juli kon je op landgoed Rorik genieten van twee dagen vol muziek, dans, theater, beeldende kunst
en natuurlijk het belangrijkste: lokaal talent van eigen Beverwijkse – en IJmondiale – bodem.

Deze zomer ontdekken we onze nieuwe mogelijkheden op een nieuw terrein. Het wordt letterlijk een groeiend festival, dat we samen met landgoed Rorik stukje bij beetje zullen omtoveren tot een prachtige, nieuwe plek voor Beverwijk.
We planten bomen, maken nieuw werk en nemen de vrijheid om het elk jaar weer net even anders te doen. Kom ontdekken, je verwonderen en met ons dansen tot de zon ondergaat. Foto’s van Bob Uit Zuid, Sophie Straat, Starfish, 3 Point Landing, Hang Youth, Nona, Personal Trainer, POM, Prins S. en de Geit, YoungRubbi.

Delicate Steve – I Can Fly Away

Delicate Steve illustreert het verschil tussen retro en tijdloos. I Can Fly Away had ieder moment van de laatste pakweg 50 jaar kunnen worden gemaakt. Los dan van een pedaaltje of twee.

‘Delicate’ Steve Marion is van de instrumentals, een subgenre dat net zo oud is als de rock ‘n’ roll zelf. Steve speelt van alles, maar vooral gitaar. Dat doet hij virtuoos doch bescheiden. Na zes album is de behoefte om te laten horen hoe goed hij wel niet is vrijwel verdwenen. Erkenning van o.a. Paul Simon, Kanye West en The Black Keys zal daar zeker een rol in hebben gespeeld.

Van de tien songs die op Steve’s nieuwe album After Hours staan hebben we gekozen voor liedje drie. Hert heerlijk onthaastte I Can Fly Away is de ideale soundtrack voor zomers escapisme zoals een terrasje pikken, bootje varen of gewoon lekker lummelen in het park.

Interpol – Gran Hotel

Simultaan met de release van hun nieuwe album laat Interpol ook nog even een laatste single verschijnen. Gran Hotel wordt door de critici aangemerkt als een van de handvol echt goede nieuwe nummers  op het The Other Side Of Make Believe album dat vrijdag is uitgekomen. Interpol is gespecialiseerd in het vervaardigen van introverte dansnummers vaak wat doomy van sfeer en altijd van aard. De meerwaarde van Gran Hotel zit hem in de gitaren die doen denken aan die van Bowie Berlijnse periode.

Silversun Pickups – Scared Together

Niemand minder dan Butch Vig* is aangetrokken voor de productie van het zesde album van Silversun Pickups, een band die ondertussen ook al weer net zo oud is als deze eeuw.

Om alvast aandacht te vestigen op de release van Physical Thrills op 19 augustus heeft de band uit L.A. Scared Together uitgebracht. De nieuwe single is een geniepige rocksong met wah-wah gitaar, spooky synths en een vraag en antwoord zangspel. Alles passende bij het onderwerp van de song; lekker samen griezelen. Wie het Amerikaans niet zo machtig is, zie de video en alles zal duidelijk worden.

*drummer Garbage, producer van o.a. Nirvana/Pumkpins/Green Day