Emily Wells – Regards To The End (Secretly Distribution)
De 80’s-synths van Two Dogs Tethered Inside slepen je linea recta mee de jaren 80 in. In het decennium waarin we zo graag weer eens zouden zijn. Emily Wells (geboren in 1981) neemt ons bij de hand, hoewel maar voor even.
Want het is vooral dat nummer, meer dan de andere tracks op de plaat, dat zo sterk de jaren 80 ademt. Waarin Wells opgroeide. Zij, de klassiek geschoolde muzikante en zangeres. Met haar kenmerkende orkestrale popmuziek, waarin we vlagen van Kate Bush blijven terughoren. Muziek voor een nichepubliek, dat de tijd neemt om muziek te ontdekken, in alsmaar haastiger tijden. De immer voortrazende ratrace waarin we verzeild zijn geraakt met z’n allen.
Heerlijk is het piano-intro van David’s Got A Problem, waarin de New Yorkse een ode brengt aan de in 1992 jong aan aids overleden Amerikaanse kunstschilder David Wojnarowicz, ook bekend als muzikant, filmmaker en fotograaf. Een prachtige, gedragen song met glansrollen voor Evan Runyon (dubbele bas) en Hideaki Aomori (fluit). Wojnarowicz wordt ook in de liner notes genoemd. Waarin ze ook haar luisteraars bedankt: Thank you, the listener. This music breathes through you.
Theatraler en nog wat intrigerender wordt het met Love Saves The Day, zeer rijk georkestreerd met dubbele bas, fluit, klarinet, Franse hoorn (bespeeld door Emily’s vader), cello en piano. Het nummer is wat kenmerkender voor dit elfde album van Wells, dat tot haar fraaiste platen behoort. Waarop ze weer alle regie in eigen hand hield. Alle nummers zijn van haar, de arrangementen, de productie, terwijl ze zich ook nog eens over het opnameproces ontfermde. Een controlefreak, onmiskenbaar.
Wells zingt en bespeelt gitaar, synthesizer, drums, viool, cello, piano en bas op een kleurrijk meesterwerk, dat steeds meer schoonheid vrijgeeft bij elke luisterbeurt. Wars van pretenties, recht naar je hart. Je bent gewaarschuwd. Pieter Visscher
