Category: Recensies

Michael Kiwanuka – Lowdown parts i & ii

Michael Kiwanuka is een hybride artiest. Het is verleidelijk om hem onder het kopje singer-songwriter in te delen, maar dan doe je onrecht aan zijn soul, pop en rock-kanten.

Op Lowdown laat de muzikale Brit horen ook een psychedelische inborst te hebben, met name het instrumentale deel ii had makkelijk van Pink Floyd kunnen zijn. Of iets preciezer van voormalig Floyd gitarist David Gilmour. Michael’s zang doet daarentegen weer een beetje denken aan Damon Albarn van Blur. Kortom met Michael Kiwanuka kan je alle kanten op, maar altijd de goede. Lowdown parts i & ii staan als twee losse delen op het door Danger Mouse (Gnarls Barkley/Broken Bells) en Inflo (Sault) geproduceerde Small Changes album. Wij hebben ze aan elkaar geplakt voor optimaal effect.

Concerten: 24/2 Amare/Den Haag. 26/2 AFAS/Amsterdam

Fleur – Fille Sauvage

Bij de vorige single van Fleur constateerden we al een omslag, van fluistermeisje naar rockchick. Die ontwikkeling wordt op haar nieuwe album doorgezet.

De voertaal is en blijft Frans, maar de muzikale stijl is Angelsaksisch. File Sauvage (wilde meid) is het titelnummer van disque numero trois van Floor ‘Fleur‘ Henkelman. Werkte Fleur op haar vorige albums met leden van The Kik, meesters in de pastiche, haar nieuwe album maakte ze met Mark Ten Hoor die componeerde en produceerde. Mark uit Meppel heeft een punkverleden en dat hoor je, maar zijn muzikale hart ligt in de sixties en dat hoor je nog veel meer. Samen hebben Fleur en Mark een sterk album gemaakt waarvan het titelnummer een uitstekend uithangbord is.

The Smashing Pumpkins – Aghori Mhori Mei

The Smashing Pumpkins – Aghori Mhori Mei (Martha’s/Mattan)

Aghori Mhori Mei, het reeds in augustus digitaal verschenen album van The Smashing Pumpkins is nu ook op vinyl en cd verkrijgbaar en ja, het blijft veel lekkerder, zo’n plaat in je klauwen. Aghori Mhori Mei is geschreven in de geest van meesterwerk Siamese Dream (1993), zonder voor een replicagevoel te willen zorgen, heeft Billy Corgan laten optekenen. Nou en óf dat is gelukt. Aghori Mhori Mei is een wonderbaarlijke, glorieuze zegetocht.

Het heilige vuur is terug, het venijn, de vitaliteit, de vreugde. Hoe we The Smashing Pumpkins willen horen! Loodzware riffs, spelend met prog, metal, pop en grunge en een Billy Corgan in topvorm. Evenals Jimmy Chamberlin, voorgoed van de drugs af en drummend met de furie die we herkennen uit de jaren 90. En dan oudgediende James Iha, die er ook vanaf 1988 al bij is, met enkele onderbrekingen, gelijk Chamberlin. Iha speelt subliem gitaar, nog altijd, zoals we van hem gewend zijn. Corgan horen we ook op bas en synthesizers.

Met een kleine zeven minuten is het met opener Edin meteen raak. Klassieke Pumpkins, niet onderdoend voor werk van Siamese Dream en waarin we ook Gish horen nagalmen. Een emotioneel geladen nummer met loodzware metalriffs en Corgan ouderwets op dreef. Track twee Pentagrams is wat  symfonischer, maar de toon is wel gezet. Het door synthesizers gedragen Pentecost is een van de rustpunten op het album. Gevolgd door het ouderwets beukende, doch zó melodieuze, vintage Pumpkins, War Dreams Of Itself.

Aghori Mhori Mei is een rockalbum geworden waar we eigenlijk niet meer op durfden te hopen. Een plaat waarmee alle criticasters van de laatste decennia behoorlijk stevig de mond wordt gesnoerd. Ook die van ondergetekende. Dank! Yeah, they’re back! Wat een gelukzaligheid! Pieter Visscher

Witch Post – Chill Out

Een eerbetoon aan Pixies, Sonic Youth en Hole, zo noemt Witch Post hun debuutsingle, Chill Out.

En Lou Reed zouden wij er aan toe willen voegen. Wat Witch Post hier presenteert is een grungy mid-tempo duet in de grootstedelijke rocktraditie van Lou’s legendarische Velvet Underground. En dus van bovenstaande namen. De mannelijke helft van Witch Post, Dylan Fraser komt uit Schotland, zijn partner Alaska Reid (die ken je misschien nog van haar single Big Bunny op onze playlist) is Amerikaans. Zijnde een debuutsingle valt er nog niet veel meer dan dit over Witch Post te melden.  Behalve dan dat we waarschijnlijk nog wel het een en ander van de dame en heer gaan horen.

Live Review: Personal Trainer @ Hedon, Zwolle

Live Review: Personal Trainer @ Hedon, Zwolle
28 november 2024
Tekst: Walter van Pijkeren

Personal Trainer heeft in augustus haar tweede plaat uitgebracht en totaal geen last van een moeilijke tweede. Integendeel het is een uitgebalanceerde plaat die de ideeën van de eerste plaat oppakt en uitbouwt. Met dit werk op zak maken ze op dit moment een kleine tour langs de Nederlandse zalen. Op plaat is alles dik in orde dus, maar kunnen ze ook hun live-reputatie eer aan doen?

Ja! Om daar direct maar antwoord op te geven. Vanaf het eerste moment staat de band er. Zanger en bandleider Willem Smit beweegt zich totaal ontspannen over het podium. Hij geeft vele knipoogjes en thumps ups naar het publiek, om licht ironisch aan te geven dat het allemaal wel goed zit. En die zelfbewustheid is terecht. Willem is de ideale frontman. Als gezegd, nonchalant maar ook zo verdomd sterk zingend. Ook de band om hem heen is in topvorm. Goed op elkaar
ingespeeld, worden de nummers feilloos gebracht. En waar er bij de eerdere shows er nog een strijd om aandacht leek tussen de verschillende individuen, daar is het nu een collectief, waarin iedereen op zijn eigen moment zijn of haar ruimte krijgt.

De set is een mix van de nieuwe plaat en de eerste plaat, die allebei evenveel aan bod komen. Vooral het blokje ‘rock’, zoals Willem het noemt, aan het einde van de set doet het ontzettend goed. Met opeenvolgend Round, Key Of Ego en The Lazer knalt de set naar een hoogtepunt. In de muziek hoor je veel citaten van met name Talking Heads en Stephen Malkmus, maar nooit wordt het vervelend. Afsluiter Testing The Alarm neigt zelfs naar een groteske Coldplay. Met de muzikale uitbarsting aan het slot van het nummer is dit het ideale einde.

Illustratief voor de band is het schilderdoek op de achtergrond. Waar het eerst een verantwoord Cobra-citaat lijkt. Worden er op het laatst foto’s op geprojecteerd met duidelijke de inscriptie van stockfoto’s er doorheen. Het mag van de band gewoon duidelijk zijn. Er wordt schaamteloos geleend. Daarna verschijnen er her en der op het doek projecties met close up filmpjes van de
verschillende bandleden. Het leidt tot een uniek en prachtig beeld achter het podium. De band die ervoor staat weet: pluk de mooiste citaten en integreer ze in je eigen muziek. Het leidt tot een volstrekt uniek geheel.

De komende dagen staat de band nog in Paradiso, De Maassilo en 013. Gaat dat zien!

Water Maze – Motion

Motion van Water Maze hebben we te danken aan de algoritmes van Youtube. Vorsend naar nieuwe muziekjes dook de clip op van de nieuwe single van het Japanse viertal.

Bandnaam en songtitel zijn in het Engels verder communiceert de band in hun eigen taal waarder onze kennis van beperkt blijft tot eigen waarneming. In ieder geval blijkt dat 90’s stijlen als grunge, shoegaze en postpunk ook populair zijn in het land van de rijzende zon. Motion is een lekker gekke, semi-instrumentale rocksong met J-pop meisjeszang.

De clip van Motion laat zien dat de band veel lol heeft in wat ze doen. Eerder dit jaar verscheen een eerste album van Water Maze, een allegaartje van singles, demo’s en live-tracks. Motion komt van een nieuwere EP met de geinige titel, Submarine Conductor. Daarop staan goed uitgewerkte songs in een zelfde fuzzy rockstijl als Motion. Natuurlijk is Motion en noveltysong, maar wel een die je best serieus kan nemen.

Divorce – Antarctica

Divorce maakt songs waar je niet makkelijk je vinger achter krijgt. Hun composities zijn vrij complex in die zin dat ze zelden het geijkte patroon van couplet refrein couplet volgen.

De term kamerpop wordt wel gebruikt om hun folky luisterpop te omschrijven. Namen die worden genoemd ter vergelijking zijn die van The National en Adrianne Lenker, daar kan je Abba en The Mama’s & The Pappa’s en andere multi en meerstemmige bands aan toevoegen. Ondanks de titel is Antarctica een warme song met solo en samenzang van Felix Mackenzie-Barrow en Tiger Cohen-Towell. Een fiddle geeft het nummer een landelijk karakter. Het onderwerp van Antarctica is net zo ‘apart’ als de muziek. Het nummer gaat over de ontmoeting van de band met een pasgeboren kalf ‘s nachts in de auto op een verlaten weg. En over het einde van een relatie.

Op 7 maart volgt het debuutalbum van de band uit Nottingham, Drive to Goldenhammer.

The Haunted Youth – In My Head

Joachiem Liebens, beter bekend als The Haunted Youth ziet vooralsnog nog geen reden om van sound te veranderen. Hier en daar wat finetunen en zijn neo new wave geluid kan nog wel even mee. En zo is het.

Nieuwe single In My Head biedt dus niet veel nieuws, maar hoe fijn golven de gitaren wel weer niet, hoe warm is ook hier het bad van galm en hoe troostrijk wederom de stem van de maker. Onder het schijnbaar rimpelloze oppervlak broeit er echter iets dat zich steeds luider laat gelden. ‘All is not well’ in het hoofd van de artiest. De eerst zo zalvende zang evolueert in een serie schreeuwen. De laatste kreet gaat door merg en been. In My head was al ver voor release een hoogtepunt in de live-set van The Haunted Youth. Thuisblijvers kunnen nu horen waarom.

Beirut – Caspian Tiger

Als je heden ten dage Beirut googelt moet je een behoorlijk eind scrollen wil je bij de zich zo noemende artiest uitkomen. Een naamsverandering is misschien nog geen eens zo’n slecht idee. Maar dit terzijde.

Zach ‘Beirut’ Condon heeft een nieuwe single gemaakt, een song over de uitgestorven Panthera trigris virgata. De laatst levende Kaspische tijger is in 1954 is doodgeschoten in Turkye. Condon schreef Caspian Tiger oorspronkelijk voor een Zweeds circus. Het nummer doet nu dienst als annonce voor een Beirut nieuw album, waarover verder nog niets bekend is. Caspian Tiger had ook best kunnen staan op de soundtrack van de nieuwe Gladiator film. Tijdens het schrijven had Condon namelijk beelden in zijn hoofd van gekooide roofdieren in Romeinse Arena’s. Beesten die werden gevangen op de steppen rond de Kaspische zee en het verre Tasjkent. De muziek is zoals meestal bij Beirut stemmig en Oosters exotisch. Sommige mensen zullen Caspian Tiger fraai, maar saai vinden, maar voor de vele Beirut fans is het weer heerlijk zwijmelen geblazen.

Concerten: 1 &2 mei 2025 TivoliVredenburg.

The Murder Capital – Words Lost Meaning

The Murder Capital moet zijn eerste ballad nog maken, maar met Words Lost Meaning komt de Ierse band aardig in de buurt.

Het is dan ook een liefdeslied of eigenlijk een beschouwing van zanger James McGovern over het gevaar van inflatie van de taal der liefde. Kort door de bocht, het kost hem moeite om ‘I love you’ te zeggen (en het ook te menen). Laag gestemde gitaren waken voor een al te romantische insteek en ook de korte kribbige gitaarsolo zorgt ervoor dat het allemaal niet te lief en aardig wordt. Daar staat een refrein tegenover dat lang blijft hangen. Kortom postpunk op zijn toegankelijkst.