Category: Recensies

Big Thief – Little Things

Na in 2019 twee albums uit te hebben gebracht nam Big Thief even pauze om frontvrouw Adrianne Lenker de gelegenheid te geven om in 2020 twee albums onder eigen naam te maken. De uitdrukking ‘op de lauweren rusten’ komt niet voor in het woordenboek van Big Thief dus wordt er momenteel alweer gewerkt aan een nieuw album. Tenminste dat hopen we, want de twee nieuwe nummers die de band deze week losliet smaken naar meer. Zeker omdat de band nieuwe wegen lijkt in te slaan.

Wat de muziek van Big Thief tot dusver typeerde was de innerlijke rust waarmee de band hun songs bracht. Dat is absoluut niet het geval op Little Things. De nieuwe single is zo nerveus als de wachtkamer van een tandarts. Het lijkt wel alsof er twee songs door elkaar lopen. Pas na een paar draaibeurten wordt de structuur duidelijk. Verwacht dus geen ‘Paul’ part two of een herbewerking van ‘Shark Smile’. Little Things klinkt nog het meest als een beschonken Kate Bush. Dat is dus een compliment.

King Gizzard & the Lizard Wizard – Butterfly 3000

King Gizzard & the Lizard Wizard – Butterfly 3000 (Virgin)

Voor de hyperproductieve formatie King Gizzard & the Lizard Wizard was het niet meer dan logisch om na het dit jaar reeds verschenen L.W. een nieuwe plaat te lanceren; in 2017 bracht de band immers nog vijf (!) platen uit. Geen stilzitters.

Butterfly 3000 is het achttiende studioalbum van het zestal dat in 2012 debuteerde met een langspeler en gemiddeld dus twee platen per jaar aflevert. Met psychedelische rockmuziek gevuld en wie had dus kunnen voorspellen dat de Australiërs opeens met een zo goed als elektronisch album voor de dag zouden komen? Maar dat is wel wat er is gebeurd. Butterfly 3000 is zonder meer een stijlbreuk te noemen.

Niet alleen vanwege die elektronische sound, waarvoor modulaire synthesizers zijn gebruikt. Ook wat betreft de manier waarop de plaat tot stand is gekomen. Een “groepsuitdaging” laat de band weten. De modulaire synthesizers waren onbekend voor de zes bandleden. Ze begonnen er in hun eigen huis mee te rotzooien en er ontstond van alles. Zoals er ook van alles misging. Wat geheel logisch is wanneer je acteert binnen zo’n geheel nieuw metier.

Vooral wat fout ging, vond de band enorm interessant. ‘Mislukte’ geluiden werden omgedraaid en in een loop gegooid. De herhaling als leidraad. In een muzikaal spel zonder grenzen. Opeens waren er tien songs! Met kop en staart. Dansbaar! Net zo uitdagend als vervreemdend. Zo heeft Interior People wat weg van Prince’ beginperiode, ook al door de falset die Joey Walker opzet.

Kraftwerk sluimert op talrijke momenten door het album heen. Alles songs zijn in majeur geschreven. Ook nieuw en uitdagend voor King Gizzard & the Lizard Wizard, dat inmiddels tot een van de belangrijkste bands op deze planeet gerekend mag worden. Pieter Visscher

 

Berebot – Zeeziek

Een band die zich Berebot noemt komt er niet onderuit om een liedje over varen te maken. Helaas heeft Berebot nog geen zeebenen. Zeeziek is een lekker stoonde reggae tune, op de eigen taal na behoorlijk authentiek met zijn wazige koortjes en schorre keyboard-sound die waarschijnlijk niet toevallig doet denken aan het werk van The Wailers met super producer Lee Perry.

Zeeziek stamt van begin dit jaar. Een reggaenummer uitbrengen in hartje winter is net zo onverstandig als een kerstliedje releasen in de zomer. Ook al laat de zon zich zelden zien, een nummer als Zeeziek is precies wat onze playlist nodig heeft. En beter laat dan nooit ook.

Wie alleen Zeeziek kent zou kunnen denken dat Berebot mikt op een novelty hit om daarna weer over te gaan tot de orde van de dag. Niet dus. Het Antwerpse duo -Bob van der Leij en Kaena Bervoets- heeft nog een nummer in de aanbieding, Heerlijke Figuur, een bijzonder geslaagde hertaling van Beautiful Freak van Eels, dat ook nog eens zeer overtuigend wordt gezongen.

Twee van zulke sterke producties kunnen onmogelijk het werk zijn van een stel nieuwkomers, en inderdaad Bob en Kaena hebben zich warmgelopen in het ook bij ons niet geheel onbekende gebleven en eveneens eigen talige Paper James.

Het leuke is dat je op basis van deze twee singles onmogelijk kunt voorspelen wat er hierna gaat gebeuren. Maar dat de verassing aangenaam zal zijn, lijdt geen twijfel.

Grootse gebeurtenis in geschiedenis rock-‘n-roll

Een van de grootste gratis concerten in de geschiedenis, het legendarische optreden van The Rolling Stones op het beroemde strand van Copacabana in Rio de Janeiro, 8 februari 2006, was een historische gebeurtenis. Een grootse gebeurtenis in de geschiedenis van de rock-‘n-roll.

 

The Rolling Stones en Mercury Studios hebben met trots voor het eerst deze complete concertfilm uitgebracht, geremixt, opnieuw gemonteerd en geremasterd. The Rolling Stones – A Bigger Bang: Live On Copacabana Beach is beschikbaar zijn op meerdere formaten, waaronder dvd, SD Blu-ray, dvd+2cd, SD Blu-ray+2cd, 2dvd+2cd deluxe, 2SD Blu-ray+2cd Deluxe, 180 gram 3lp, limited edition 3lp geperst op 180 gram blauw, geel en groen vinyl en digitaal.

Vanaf de openingsmomenten van de film, wanneer The Rolling Stones verschijnen op hun eigen speciaal gebouwde brug die loopt vanaf het Copacabana Palace Hotel, is er een elektrische energie die door de lucht stroomt en weerkaatst tussen de band en de 1,5 miljoen (!) aanwezigen. Luchtfoto’s tonen de uitgestrekte enormiteit van de menigte, niet alleen kijkend vanaf het strand, maar ook vanaf boten die aan de rand van het water zijn afgemeerd. Terwijl Mick Jagger, Keith Richards, Ronnie Wood en Charlie Watts op alle zuigers van het ene nummer naar het andere schieten, blijft het publiek hun energie in woedende ijver ontmoeten, terwijl ze met Braziliaanse en Britse vlaggen zwaaien terwijl ze schommelen in de tropische avondzonsondergang. Het was echt een hoogtepunt van deze tour, die het album Bigger Bang van de band uit 2005 ondersteunde.

Vier nummers die niet op de originele dvd-release van 2007 stonden, The Biggest Bang, zijn voor het eerst te horen op A Bigger Bang: Tumbling Dice, Oh No, Not You Again, This Place Is Empty en Sympathy For The Devil. Dit concert toont op briljante wijze deze indrukwekkende set van twee uur, die het hele spectrum van de carrière van The Rolling Stones bestrijkt: It’s Only Rock ‘n’ Roll (But I Like It), Brown Sugar, Start Me Up en Satisfaction en Wild Horses slingeren tussen de toen nieuwe nummers Rain Fall Down, This Place Is Empty en Rough Justice van Bigger Bang. De setlist bevat ook een cover van Ray Charles’ Night Time Is The Right Time.

“Niet dat we niet gewend zijn aan het spelen van enkele van de grootste shows ter wereld, maar ik moet zeggen dat Rio de kers op de taart was”, aldus Keith Richards.

“Het was geweldig”, zegt Mick Jagger. “Het was echt een leuk publiek. Ze weten hoe ze zich moeten vermaken bij die gelegenheden.”

 

Unknown Mortal Orchestra – That Life

Goed nieuws uit New Zealand. Via Portland dan want daar is het Unknown Mortal Orchestra enige tijd geleden neergestreken, want dichter bij de bewoonde muziekwereld.

That Life is weer een heel andersoortig pareltje dan het nog vrij verse Weekend Run. Haalde orkestleider Ruban Nielson voor die single zijn dansschoenen uit de berging, op That Life blijft hij dichter bij de indie-song stijl waarmee hij -inmiddels ook al weer tien jaar geleden- wereldfaam verwierf. Het charmant krakkemikkige van de vroege songs is er nu wel af. That Life is zo hi als fi maar zijn kan. Zeer geslaagd ook zijn de aan alle kanten opduikende Beatlesque gitaarriedeltjes.

Over een mogelijk nieuw album nog steeds geen nieuws, maar met twee singles binnen een paar maanden begint het daar wel op te lijken.

Claw Boys Claw – Old Man Bones

Claw Boys Claw is weer actief, of nog steeds dat weet je eigenlijk nooit bij de Amsterdamse rammelrockers. De band wil in het najaar weer gaan toeren – onder het bekende voorbehoud- maar wil niet alleen op oude nummers teren. Dus komt er een verse langspeler aan. Kite gaat-ie heten.

Het mogelijk autobiografische Old Man Bones is de tweede single van die plaat. De veteranen rocken alsof er geen 36 jaar liggen tussen Kite en Shocking Shades Of Claw Boys Claw. En gelukkig maar, niks tegen vooruitgang maar op sommige dingen moet je kunnen blijven rekenen. Peter te Bos moet de Nederlandse Iggy blijven (wel met shirt), John Cameron moet gemene riffs blijven produceren, de bassist van dienst moet blijven pompen, en de benjamin van de band drummer Jeroen Kleijn moet zijn fills met achteloze precisie blijven spelen.

Nu maar hopen dat de clubs in het najaar weer normaal open kunnen, misschien met prikpas, maar liever zonder de anderhalve meter regel.

Cari Cari – Jelly Jelly

Cari Cari is een Oostenrijks duo dat een paar jaar geleden goed beet had met het nog steeds zeer innemende Summer Sun. We kunnen nu al verklappen dat Stephany Widmer und Alexander Köck met Jelly Jelly het succes van die oorwurm  gaat herhalen noch overtreffen.

Misschien gaat dat ze nooit meer lukken. Dat neemt niet weg dat een aantal elementen die het duo internationale faam bezorgde nog immer da sind; archaïsche synthesizers, een happy beat, een Oost-Europese sfeertje en maffe zang. Zelfs een kniesoor wordt nog vrolijk van Jelly Jelly. Mocht je Cari Cari  ergens in het popspectrum willen plaatsen dan is dat in de buurt van The B52’s. 

Chubby & The Gang – I Hate Radio

Chubby & The Gang klinken op nieuwe single, I Hate Radio als een The Ramones single op 33 toeren, traag dus. Maar niet minder punk! De Britse bende zou nu ongeveer beroemd zijn geweest als de corona niet was uit gebroken.

De meeste radiostations halen hun neus op voor de maatschappelijk bewogen oerpunk van bands als Chubby & The Gang, die moeten het dus hebben van live-optredens. Dat is nu even een probleem. Om die reden is Chubby nu extra actief op het platenfront.

I Hate Radio is de tweede single van het tweede album in twee jaar van de Chubby’s. Een releasedatum hebben we nog niet, maar al wel een titel, The Mutt’s Nuts. Een mutt kan zowel straathond (vuilnisbakkenras) of mafkees betekenen. Waar nuts voor staat kan je zelf bedenken.

I Hate Radio is meest radiovriendelijke nummer van The Gang to nu toe. De vraag werpt zich echter op; ‘vanwaar die haat van ons geliefde medium?’. Het blijkt dat je de titel met een korreltje zout moet nemen. I Hate Radio gaat over iemand wiens verkering uit is en nu de ene na de andere lovesong hoort op de radio, nummers die hem doen denken aan hoe het had kunnen zijn. Daar baalt hij van en dus niet van de radio. 

Tropical Fuck Storm – New Romeo Agent

Het eigenzinnige Australische Tropical Fuck Storm komt binnenkort met een derde album. Dat dat net als de twee vorige weer spekkie voor het bekkie van liefhebbers van muzikale vrijdenkers wordt, wordt al snel duidelijk bij het horen van New Romeo Agent.

De nieuwe single is een ballade over de twee enige onderwerpen die er echt toe doen; liefde en dood. Voor de verandering neemt Erica Dunn de vocale honneurs waar. Haar zang is minder neurotisch dan die van Gareth Liddiard, maar dat weerhoudt de band er niet van om de grenzen van de (a)tonaliteit op te zoeken.

Het ‘grote’ publiek zal Tropical Fuck Storm ook dit keer niet bereiken. Met zo’n bandnaam (op FB heten ze TFS) is dat sowieso niet eenvoudig, maar de fans zullen weer smullen. En wie weet winnen ze er ook wat zieltjes bij. 

Amyl & The Sniffers – Security

De laatste plek waar je Amyl and the Sniffers verwacht tegen te komen is wel de hitparade. Toch, met het radiovriendelijke Security komen de Australische herrieschoppers ineens akelig in de buurt.

Security is luidruchtig en compromisloos, precies zoals we Amyl en haar Sniffers hebben leren kennen en waarderen. Maar Security heeft ook een killer refrein, een heerlijke drive en Amyl gaat dit keer geen enkele keer in het rood. Dat is wel eens anders geweest. Live is dat geen probleem, integendeel zelfs, maar op plaat heeft haar zangstijl bij veel mensen het zelfde effect als krassende nagels op een schoolbord. Denk echter niet dat Amyl consessies doet of lijdt aan ouderdomsverschijnselen. No way, Jose!

Security is de tweede single van het nieuwe Sniffers album. De eerste hebben we om boven geschetste reden maar even overgeslagen. Comfort To Me staat voor 9 september.