Category: Recensies

Popwarmer: Kings of Leon – The Bandit

Veel releases werden in 2020 uitgesteld vanwege c… Wat brengt 2021 qua muziek? In ieder geval een nieuwe release van Kings of Leon. De laatste release van het familiekwartet uit Nashville voelt alweer heel lang geleden. Dat klopt wel, 2016.

Op 5 maart komt er eindelijk een nieuw album, nummertje #8 van de Followill’s getiteld When You See Yourself. Maar nu heeft KoL alvast twee singles tegelijk uitgebracht. Popwarmer op Pinguin Pop is The Bandit, een vertrouwde Kings of Leon track met de fijne stem van Caleb en de typische gitaarsound, lekker! 100,000 People is een iets avontuurlijkere ballad.

Belle and Sebastian – What To Look For In Summer

Belle and Sebastian – What To Look for In Summer (Matador/Beggars)

Pakweg een kwarteeuw terug werd het Schotse Belle and Sebastian geboren in regenachtig Glasgow. Schitterend moment natuurlijk om daar even bij stil te staan en een liveplaat uit te brengen. Een dubbelalbum nog wel. Daar hebben de fans recht op moeten ze hebben gedacht. En dat is ook zo.

What To Look for In Summer is een prachtige bloemlezing uit het rijke repertoire van de band die in 1996 met debuutalbum Tigermilk op de proppen kwam en al snel werd omarmd door een groot publiek. Ook in ons land.

Op What To Look For In Summer zijn songs verzameld die de band speelde in 2019. In het jaar dat alles nog ‘normaal’ was op onze beduusde planeet. Was duiveltje corona een jaar eerder neergestreken op moeder aarde, dan was er helemaal geen liveplaat uitgekomen van de Schotten. Zo lopen dingen.

Belle and Sebastian kan bogen op een prachtig oeuvre met indiepopliedjes die kleur geven aan het leven. Die dat regenachtige weer in Glasgow al rap doen vergeten en die in zo’n coronacrisis ook het nodige vertier bieden. Zo grapt zanger/gitarist Stuart Murdoch over Boris Johnson. Luchtig, hetgeen symbolisch is voor de concerten die de band geeft. Je hoort het terug op de plaat. “What were we doing? Songs!”, zegt Murdoch, terwijl hij The Boy Done Wrong Again inleidt. Dat werk.

Hoogtepunten zijn onder andere Funny Little Frog, dat nog altijd wat onweerstaanbaars heeft, If She Wants Me, het redelijk wilde Stay Loose, met orgel en gitaaruitspattingen op de koop toe. Het levendige Wrapped Up in Books blijft bovendien niet voor niets een livefavoriet. Komen we de vaccinatieperiode wel mee door. Pieter Visscher

 

Pinguin Radio presenteert podcast Volkskrant Radio – december 2020

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van 2020:

Uur 1

  1. Jarv Is – House Music All Night Long (Beyond The Pale)
  2. Jarv Is – Beyond The Pale (Beyond The Pale)
  3. Jason Isbell and the Unit 400 – Be Afraid (Reunions)
  4. Jason Isbell and the Unit 400 – Our Eyes Closes (Reunions)
  5. Phoebe Bridgers – I Know The End (Punisher)
  6. Phoebe Bridgers – Kyoto (Punisher)
  7. Spinvis – Picasso (7.6.9.6.)
  8. Spinvis – Niet Vandaag (7.6.9.6.)
  9. Fontaines D.C. – A Hero’s Death (A Hero’s Death)
  10. Fontaines D.C. – I Don’t Belong (A Hero’s Death)
  11. Protomartyr – Processed By The Boys (Ultimate Succes Today)
  12. Protomartyr – Day Without End (Ultimate Succes Today)

Uur 2

  1. Code Orange – Underneath (Underneath)
  2. Code Orange – Sulfur Surrounding (Underneath)
  3. Eefje de Visser – Zwarte Zon (Bitterzoet)
  4. Eefje de Visser – Stilstand (Bitterzoet)
  5. Bad Bunny – Bichiyal (YHQMDLG)
  6. Bad Bunny –Yo Perreo Sola (YHQMDLG)
  7. Bob Dylan – Crossing The Rubicon (Rough and Rowdy Ways)
  8. Bob Dylan – I’ve Made Up My Mind To Give Myself To You (Rough and Rowdy Ways )
  9. Run The Jewels – Ooh La La (RTJ4)
  10. Run The Jewels – Walking In The Snow (RTJ4)
  11. SAULT – Wildlfires (Untitled (Black is))
  12. SAULT – Fearless (Untitled (Rise))

Popwarmer: SZA – Good Days

De eerste Popwarmer op Pinguin Pop van 2021 is meteen een vrolijke. Dit moet wel een beter jaar worden dan 2020. Good Days van SZA (spreek uit Sizza) omlijst dat gevoel. Good Days brengt zonneschijn, op naar de lentekriebels, laten we de winter nu al achter ons?

De Amerikaanse Solana Imani Rowe kunnen we een behoorlijke r&b ster noemen. Ze werd al genomineerd voor meerdere grammy’s en op haar cv staan al een hoop noemenswaardige samenwerkingen. Met Maroon 5, Kendrick Lamar, Justin Timberlake, The Weeknd, Calvin Harris, etc, enz. Op Good Days lijkt ze meer van haar zelf te horen, we ontdekken SZA’s soulvolle kant.

Razz – 1969-Conrad

1969-Conrad is een lekker weinig aan de hand gitaarplaatje van een band waarvan wij nog niet eerder hebben gehoord, maar thuis in Duitsland al best beroemd is. Dat mag ook wel na twee albums en acht jaar.

Razz komt oorspronkelijk uit Emsland, een deelstaat die grenst aan Groningen en Drenthe. De band heeft echter een nieuw thuis gevonden in Berlijn, een dynamischere omgeving dan het platte land.

Waar de Razz mannen over zingen in 1969-Conrad is vrij vaag. De titel komt niet in de tekst voor, maar het nummer lijkt aanklacht tegen de media en de leugens en het nepnieuws die ze verspreiden. 1969-Conrad is de eerste release van Razz in drie jaar. Origineel is niet het woord om de nieuwe single te omschrijven, lekker wel.

Nick Hakim – QADIR (extended)

We hebben Nick Hakim‘s QADIR begin dit jaar al op de playlist gehad, maar dan in de korte versie. Op Nick’s nieuwste album, WILL THIS MAKE GOOD staat een uitvoering van 7 ½ minuut. Maar nu heeft hij een nog langere versie het licht doen zien. De extended version van QADIR is nog eens vier minuten langer. Dat zijn jaren zeventig lengtes.

Maar het nummer kan het hebben. Nick gaat voor de bezwering, hoe langer QADIR duurt hoe dieper de roes. Daarnaast komt er steeds een stemmetje of een instrument bij zodat de aandacht niet verslapt. Vol wordt het echter nergens. Mocht je een etiket op QADIR willen plakken zou Afrikaanse indie gospel een goede zijn. Als inspirator is Prince een serieuze kandidaat. QADIR is een ode aan een vriend van Nick, die twee jaar geleden op 25 jarige leeftijd kwam te overlijden.

Nick Hakim is een import New Yorker. Zijn moeder komt uit Chili, zijn vader uit Peru. Zijn oeuvre omvat een paar EP’s en twee albums. Vrijwel al zijn songs zijn stemmig en traag van tempo. Maar geen zo lang als QADIR.

Courting – Popshop!

Popshop! Is pas de vierde single van Courting uit Liverpool. De band komt uit de punkhoek. De eerste drie single zijn boos, rammelend en luidruchtig zoals hun voorgangers uit de late jaren zeventig plachten te klinken. Popshop! klinkt minder ruw en met zijn ‘spoken word ‘zang ook een stuk eigentijdser dan bijvoorbeeld vorige single ‘David Byrne’s Badside’.

Parlando punk is onze koosnaam voor de muziek van literair aangelegde (post) punkers. Popshop! gaat over de muziekindustrie en het dilemma van muzikanten; gaan we voor de kunst of voor het grote geld? Het is een vraag doe ook de oude punks bezig hield. De stroming ontstond mede als reactie op mainstream bands die in de succesval waren getrapt en sterk gehecht raakten aan hun villa’s en dikke auto’s.

Courting suggereert voor de kunst te kiezen, maar zolang de band niet is doorgebroken is de vraag retorisch. The Sex Pistols gooien er om ideologische redenen al na één album het bijltje er bij neer. Maar omdat de kinderen van Rotten & co ook wilden studeren ging de band in 1996 nog een keer op wereldtournee. Artistiek een aanfluiting, commercieel een verstandige zet. En het is natuurlijk best punk om niet te doen wat je fans verwachten.

Het is dus erg interessant om Courting te volgen en te kijken wat zij doen als Mammon, de god van het geld hen lokt. Dat er ooit een moment van verleiding komt is zeker niet uitgesloten. Zoals Popshop! laat horen is er zeker talent in de band.

 

El Fatso – Touch Base

El Fatso is een Rotterdamse rockband die nu zo’n jaar of drie-vier aan de weg timmert. De Fatso’s prediken het evangelie van de elektrische gitaar. Inmiddels heeft de band er maar liefst drie in de opstelling.

Op de singles die El Fatso in 2019 uitbracht ligt de invloed van Josh Homme nog aan de oppervlakte. De nummers die dit jaar verschenen hebben al  meer een eigen draai. Wat El Fatso tot meer maakt dan de zoveelste zweet & bierband is de tactiek van verkeerde been. Vrijwel elke song heeft een break of een wending die je niet ziet aankomen.

Nieuwe single Touch Base heeft een southern rock flavor, denk pre-disco ZZ Top. Of om er een eigentijdse band bij te slepen, een corpulente Rolling Coastal Blackout Fever. De gitaristen gaan lekker los in een ongenadig swingende song vol ritmische surprises. Wat ons betreft mag El Fatso dit spoor nog wel even blijven volgen.

Matty – Do You Love Me?

Matty is de roepnaam van Mathew Tavares, een ingezeten van Mississauga in het Canadese Ontario. Echt belletjes rinkelen doet zijn naam misschien niet, maar dat komt vooral omdat hij zich meestal op de achtergrond ophoudt. En in kringen die vaak buiten de Pinguin-boot vallen.

Zo is hij initiatiefnemer van het door kenners en collega’s zeer gewaardeerde BADBADNOTGOOD, een band die lijnen trekt tussen jazz en hip hop. Alt auteur-producer is Matty de man die je moet hebben als je jonge latina’s aan een internationaal carrière wilt helpen. Hij heeft een niet onaanzienlijke rol gespeeld in het cross-over succes van o.a. de Cubaanse zangeres Camilla Cabello, neo-flamenco ster Rosalía en de Colombiaanse popdiva Kali Uchis. Plus een hele stoet succesvolle rappers.

Als Matty het helemaal alleen voor het zeggen heeft, maakt hij zacht swingende wegdroompop. Beach Boys meets Radiohead-achtige (f)luistersongs, sfeervol en subtiel, klein en ingetogen.

Do You Love Me? is de zeer veelbelovende wegbereider van Matty‘s derde solo-album.  Meer songs van dit kaliber en hij kan fluiten naar zijn cult-status.

Danny Vera – The New Now

Danny Vera – The New Now (Excelsior)

Danny Vera staat met drie tracks in de voorkeuzelijst van de Snob 2000: Easier That Way (2016), In Every Way (2015) en Pressure Makes Diamonds (2019). Danny Vera is misschien wel een beetje een vreemde eend in de bijt in die lijst, die begon als een geintje, maar al snel een serieuze grap werd.

Sinds enkele jaren wordt het schitterende initiatief van de bloggers van www.ondergewaardeerdeliedjes.nl uitgezonden op Pinguin Radio. Druk aan de gang. Tot het eind van het jaar nog. Een interessantere lijst dan de Top 2000? Zonder énkele twijfel, met alle respect, omdat de Snob 2000 met veel meer liefde voor muziek wordt samengesteld. In 2012 startten de bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes de alternatieve lijst. Met alleen maar liedjes waar je niet op kon stemmen in de voorkeuzelijst van de Top 2000. Of Danny Vera er daadwerkelijk in is terechtgekomen? Wie weet.

Onze Zeeuwse vriend, groot geworden in het borrelpraatprogramma van Johan Derksen, maakt al twintig jaar platen. Hij studeerde aan de Rockacademie in Tilburg en heeft met zijn nieuwste album zijn magnum opus afgeleverd. The New Now is inmiddels meer dan 20.000 keer over de toonbank gegaan (jawel, op cd en vinyl). Dat heeft natuurlijk te maken met The Weight, dat de sterkste song is die Vera tot op heden op plaat heeft gezet. Uptempo, subliem geproduceerd – net als de rest van het album – en bijzonder emotievol. Magnifiek! In het nummer bezingt hij de soms ondraaglijk zwaarte die verlies en verdriet op onverwachte momenten opeisen. “Mijn beide ouders zijn overleden. Dat verlies draag je altijd bij je. Maar er zijn momenten dat je denkt eroverheen te zijn, dat je het wel hebt verwerkt. Maar zo is het niet. Het komt soms ineens terug en drukt dan op me. Rouw verwerk je niet, die onderga je.”

The Weight is een van de sterkste songs die dit jaar op plaat zijn verschenen. Ja, van onze eigen Danny Vera. Het trok de schrijver van dit stukje over de streep. Hij is fan geworden. Want er valt veel meer te genieten op The New Now. Zowel uptemo als in z’n drie weet Vera te verrassen met americana die van voor tot achter klopt. Zweet bijvoorbeeld alle corona-ellende van 2020 uit je lijf op de onvervalste rock-‘n-roll van That Midnight Thang. Kom tot de ontdekking dat Red Moon veel mooier is dan dat nummer dat Queen van de troon stootte in die andere lijst. Vooroordelen opzij en Danny neemt je onder de arm, zoals ze in België zo mooi kunnen zeggen. The New Now maakt van 2020 in extremis een veel minder groot kutjaar dan het daadwerkelijk is. Pieter Visscher