De altcountry band The Jayhawks uit Minneapolis draait alweer drieëndertig jaar mee in de muziekbusiness. Op zich best een wonder als je bedenkt dat er aardig wat gedoe is geweest in de band. Respectievelijk tussen oprichters Gary Louris (elektrische gitaar en zang) en Mark Olson (akoestische gitaar en zang). Twee kapiteins op een schip bleek uiteindelijk niet mogelijk.
Alle nummers op het titelloze debuut uit 1985, later opnieuw uitgebracht als Blue Earth in 1989, werden geschreven door Olson. Op de tweede plaat, Hollywood Town Hall (1992), kreeg ook Louris een vinger in de pap en schreef mee aan de teksten. Dat, evenals de samenzang tussen hem en Olson, zorgde voor de definitieve doorbraak van The Jayhawks. Het derde album Tomorrow The Green Grass uit 1995 verkocht echter niet zoals verwacht en Mark Olson verliet nog dat jaar de band. Volgens fans het einde van The Jayhawks aangezien hij veel van de songs schreef en de samenzang met Gary Louris een deel van de aantrekkingskracht was. Toch toert de band sindsdien nog steeds met grote regelmaat en brengt verschillende cd’s uit.
In de winter van 2005 en de zomer van 2006 deed Olson twee korte toers met Louris en namen de heren in 2008 samen het album Ready For The Flood op. In 2011 voegde hij zich wederom bij The Jayhawks, nam met hen de plaat Mockingbird Time op en deed nog één toer voor hij opnieuw de band verliet. In 2016 bracht de band Paging Mr. Proust uit en stond dat jaar onder andere op het TakeRoot festival in de Oosterpoort in Groningen.
Inmiddels is het tiende studioalbum Back Roads And Abandoned Motels een feit. Hierop staan liedjes die Gary Louris door de jaren heen schreef voor andere artiesten. Hij bewerkte de songs, stopte ze in een Jayhawks jasje en nam ze samen met de band en de artiest aan wie hij het liedje ooit gaf, opnieuw op. Zo komen onder andere de liedjes Everybody Knows en Bitter End, bekend geworden door de Dixie Chicks, aan bod. Ook het bekende El Dorado, gebruikt door Carrie Rodriguez en Gonna Be A Darkness,gezongen door Jakob Dylan (de zoon van) hebben hun plekje op het album veroverd. Stuk voor stuk mooie uitvoeringen van talentvolle muzikanten, maar toch wel het allermooist van de groep waarbij deze nummers echt thuis horen. Het klopt als een bus. Het is intens, melancholisch, puur en echt. Zowel de muziek als de zang komt direct binnen en laat je niet meer los. Back Roads And Abandonded Motels is een echt Jayhawks album en misschien wel één van de betere uit het repertoire van de band. Het is er eentje om door een ringetje te halen. Het verrassende is dat de laatste twee songs nieuw zijn. Het wachten is dus nu op een plaat met uitsluitend nieuw werk. Tekst BluesMagazine.nl | Ella-Milou Quist
Weer zo’n geweldige band uit Australië en ook weer uit Melbourne. Het debuut van 
Toch leuk, dat contrast: een schitterende zonnige zomer waarin de droeftoetermuziek hoogtij viert. Want na het (overigens prima) album van de sombermannen van Snow Patrol, komen nu de niet-lachebekjes van 
De neo-hippie en singer-songwriter uit de Ozark Mountains is voorgoed neergestreken in Dripping Springs, Texas. 
De basis voor deze opmerkelijke samenwerking tussen 
Aan de vergelijkingen met Sonic Youth ontkom je ook niet op het zesde studioalbum van 
De discografie van 
Nadat in november 1998 de liveplaat No Security uitgebracht werd, besloten 
