Category: Recensies

The Pineapple Thief  – Your Wilderness (Kscope / Bertus)
Van mij hoeft dat niet zo, al die uitstapjes die progmuzikanten menen te moeten nemen nadat ze een beetje bekend zijn geworden. Zo ben ik al vanaf het eerste album, zwaar fan van The Pineapple Thief maar zaken als Wisdom Of Crowds en soloplaten die bandleider Bruce Soord de laatste jaren heeft gereleased vind ik niet in de schaduw staan van het bandwerk. Dus ik ben helemaal blij met Your Wilderness omdat Soord daarin terugkeert naar het aloude TPT-concept.

Opener In Exile is gelijk zo’n typische TPT-song met melancholieke zang en teksten van Soord, bedrieglijk liefelijk over een bij tijd en wijle rustige muzikale achtergrond die dan opeens ontploft. Tweede track No Man’s Land is meer een niemendalletje (evenals zesde track Fend For Yourself dat ongemerkt voorbij glijdt, maar gelukkig flink goed wordt gemaakt door het stevige Tear You Up dat klinkt zoals de titel suggereert. That Shore gaat wederom op de melancholieke toer waarbij je kunt verdrinken in Soord’s hypnotiserende kinderstem. Take Your Shot is een van de zeldzamere uptempo songs met een echte gitaarsolo en een refrein dat uitnodigt om mee te brullen.

En dan komt het moment suprême van de plaat: het bijna tien minute durende The Final Thing On My Mind dat hoort bij het beste dat TPT ooit heeft voortgebracht. Ik ga deze song geeneens beschrijven want iedere progfan moet die verplicht zelf gaan luisteren. Geruggesteund door bassist Jon Sykes en toetsenist Steve Kitch en geholpen door illustere gasten als drummer Gavin Harrison (een absolute meerwaarde op deze plaat), Caravan’s violist Geoffrey Richardson, Supertramp’s toeteraar John Helliwell en Godsticks gitarist Darran Charles heeft vriend Soord mijn hart weer gestolen. Tekst Mania | Andre de Waal

LIVEDATA 20/01/2017 Patronaat, Haarlem 21/01/2017 De Pul, Uden 22/01/2017 Hedon, Zwolle 31/01/2017 Muziekgieterij, MaastrichtBlossoms – Blossoms (Virgin)
Sommige bands breken door met hun eerste single en sterven daarna een stille dood. Andere bands zijn jaren bezig tot ze ineens een doorbraakhit scoren. Zo ook Blossoms, vijf beste vrienden uit Stockport bij Manchester die indiepop maken. Na vier singles en twee EP’s was daar ineens Charlemagne: indiepop met een glitterend, psychedelisch randje en de openingszin ‘Hello, hello’ die meteen je aandacht grijpt.

De tijd was rijp voor een album, waarop overigens 8 van de 12 nummers eerder als single zijn uitgebracht. Blossoms werd geproduceerd door The Coral zanger James Skelly en dat is te horen. De band sprankelt en galmt, maar klinkt desondanks snerpend en soms wat donker. Tekstueel zijn het vooral hunkerende liefdesliedjes die ingewikkelder in elkaar zitten dan op het eerste gehoor lijkt. Wie had ooit gedacht dat The Coral, Arctic Monkeys, The Doors en een flinke dosis ‘Gallagher-arrogantie’ op één bord zo goed zou smaken? Tekst Mania | Cecile Bol

Blues Pills – Lady In Gold (Nuclear Blast)
Op hun debuut uit 2014 verzuimde het Zweedse Blues Pills nog enigszins de hooggespannen verwachtingen na een daaraan voorafgaande EP waar te maken. De sound die deed denken aan Janis Joplin die ingelijfd was door Black Sabbath bracht een aantal ijzersterke songs, maar was nog niet genoeg uitgekristalliseerd om een compleet album te dragen.

Dat is op Lady In Gold wel anders, wat overigens ook in lichte mate geldt voor het geluid van de band. De retro-rock ligt er wat minder dik bovenop en steeds vaker krijgt de stem van zangeres Elin Larsson de soulvolle muzikale omlijsting waarbinnen ze het beste tot haar recht komt. De gitaren zijn zeker niet weg, maar worden door een wat beter afgewogen productie absoluut veel effectiever ingezet. Een mooie en indrukwekkende stap naar een eigen sound die veel meer vertrouwen geeft op een artistieke toekomst dan de spanning die toch wat te strak aan het debuut trok. Tekst Mania | Martijn Koetsier

LIVEDATA 18/08 Pukkelpop, Hasselt 26/08 Zomerparkfeesten, Venlo 11/11 AB Box, Brussel 13/11 Poppodium 013, TilburgWild Beasts – Boy King (Domino)
Sinds het tweede album van Wild Beasts, Two Dancers, werd genomineerd voor de prestigieuze Mercury Prize, is deze Britse band uitgegroeid tot een van de beste artpopacts van de laatste jaren. Waar de synthpop op de prachtige platen Smother (2011) en Present Tense (2014) meer ingetogen van aard was, klinken Hayden Thorpe, Ben Little, Chris Talbot en Tom Fleming op hun vijfde album opvallend vuig.

Boy King werd opgenomen in Texas met producer John Congleton, die we kennen van zijn werk voor onder meer Swans, Suuns en Explosions In The Sky. Hij duwde Wild Beasts richting een veel zwaarder klinkende sound, die leunt op vervormde gitaren en dreigende elektronica. De invloeden uit de jaren tachtig zijn niet ver weg en dankzij de falsetzang van Thorpe en de bariton van Fleming is de band bovendien nog steeds uit duizenden herkenbaar, maar wennen is het wel even. Net als eerder werk blijkt Boy King gelukkig echter een groeiplaat pur sang en bij nader inzien minstens zo goed als zijn voorgangers. Tekst mania | Marco van Ravenhorst

LIVEDATA 02/09 Into The Great Wide Open, Vlieland 28/10 London Calling Festival @ Paradiso, Amsterdam

Honne – Warm On A Cold Night (Atlantic / Warner Music)
Langverwacht, eindelijk gekomen. Debuutalbum Warm On A Cold Night is afkomstig van de heren Andy Clutterbuck en James Hatcher luisterend naar de naam Honne. Met Oost Londen als thuishaven is deze plaat ingezet om grote delen van de wereld te veroveren. Eurosonic, Best Kept, Glastonbury. De goede weg is qua festivalgeweld in ieder geval ingeslagen.

Volgens het duo zelf hebben ze de ultieme soundtrack voor jouw nachtelijke avontuurtjes gemaakt. “Warm and sensual babymaking music.” Je bent gewaarschuwd. Het album behelst 16 tracks, waarbij opener en titeltrack Warm On A Cold Night al eerder als (zeer goed ontvangen) single werd uitgebracht. Een vleugje James Blake, een tikkeltje Jungle. Soulvol, sexy, zomers, lichtvoetig en met her en der een knipoog naar de seventies. De samenwerking met Izzy Bizu tijdens Someone That Loves You is een treffer. Ook nummers als Coastal Love, The Night en Good Together tillen het album naar aanzienlijke hoogten. Honne voldoet aan alle verwachtingen. Sterk en, vooruit, sexy debuut! Tekst Mania | Jelle TeitsmaLou Rhodes – Theyesandeye (Nude / de Konkurrent)
Theyesandeye is de vierde soloplaat van Lou (Louise) Rhodes en de opvolger van het al weer zes jaar oude One Good Thing. De Britse singer-songwriter verdeelt haar tijd tegenwoordig tussen het heropgerichte Lamb en haar solowerk en laat ook op Theyesandeye weer horen dat dit twee totaal verschillende werelden zijn.

Ook op haar nieuw plaat maakt Lou Rhodes weer indruk met intieme en dromerige folksongs. Het zijn songs die zijn voorzien van een zeer fraaie organische instrumentatie met een hoofdrol voor piano en strijkers. Vergeleken met zijn drie voorgangers bevat Theyesandeye wat meer invloeden uit de psychedelica en dat past wel bij de alleen maar mooier wordende stem van Lou Rhodes. Het is een stem die aan doorleving heeft gewonnen en dit geldt ook voor de songs, die meer impact hebben dan voorheen. Lou Rhodes oogst met Lamb weliswaar het meeste succes, maar in artistiek opzicht is haar solowerk minstens even interessant, zo niet interessanter. Tekst Mania | Erwin Zijleman