Klyne – Klyne (Because Music)
Nederland heeft toch bijna een traditie in het afleveren van die artiesten die op zolderkamertjes schaven aan elektronische tracks en dan ogenschijnlijk uit het niets internationaal doorbreken. Leuk om te zien dat uit het Brabantse stadje Helmond dan nu ook weer een duo komt dat zijn eigen ding doet en groots wordt opgepakt. Het uitbrengen van een plaat onder de vleugels van Warner mag toch wel zo worden geduid.
En terecht hoor, een kiene manager in het muziekwereldje heeft een goed oor voor een act die warme melodieuze dance maakt. Klyne uit Helmond, in werkelijkheid zanger Nick Klein en producer Ferdous Dehzad, hebben een mooie elektronische sound ontwikkeld die draait om de aangename stem van Klein. Een stem met zo veel lucht en soul dat die sterk doet denken aan Terence Trent D’Arby.
De muziek van Klyne is opgebouwd uit melodielijnen die Klein neerzet met zijn stem met daarom heen minimalistische begeleiding, wat percussie en spaarzame beats. Smaakvol gedaan, op de ingehouden rustige momenten in lijn met Bob Moses. Op de debuutplaat vragen nummers als Break Away, Water Flow, Like A Razor en Ecstacy het meest de aandacht dankzij hun sterke pakkende zanglijnen.
Klyne gaat niet voor de dansvloer, met uitzondering van een enkel nummer zoals Your Touch en Sure Thing, maar lijkt meer bedoeld te zijn voor de donkere hoekjes van de disco. Tekst Muzine | Wim du Mortier
Animal Youth – Animal (Weyrd Son Records)
Terwijl Golden Earring de Zwarte Cross 2017 afsluit op het hoofdpodium van het festival in Lichtenvoorde maakt een stuntvliegtuig de fraaiste loopings boven de levende legendes uit Den Haag. Het is niet alleen een soort eresaluut voor de misschien wel grootste en beste band die we hebben gehad en nog altijd hebben in Nederland, het is bovendien de Zwarte Cross in een notendop. 
Het is zeker niet de eerste keer dat de stuntvlieger op komt dagen tijdens Zwarte Cross 2017. Zijn spectaculaire capriolen kun je dan ook niet vaak genoeg zien. Zonder angst haalt hij de wildste toeren uit, wat dan ook uitstekend past bij de slogan van het festival: Vaak bu-j te bang! En zo is ‘t ook.
Zanger Eric Davidson van New Bomb Turks (foto) weet zijn ADHD weer eens om te zetten in een wervelende performance, waar de rest van de band ook graag aan meewerkt. Ouderwets oorverdovend en rigoureus. Wie nog niet genoeg is murwgebeukt na vier dagen Zwarte Cross, is dat nu zonder meer. “We got 38 more songs to go!”, schreeuwt Davidson, na een goede twintig minuten optreden. Nog veertig minuten te gaan. Blijft een jongen met een uitstekend gevoel voor humor.
Op Zwarte Cross ook dit jaar weer de nodige coverbands, in de populair blijvende Undercovertent. Sterk is bijvoorbeeld de formatie die Led Zeppelin neerzet. Muse, Chemical Brothers, The Who, Depeche Mode, AC/DC, R.E.M. en zelfs Diana Ross zijn ook enkele bekende acts die worden geïmiteerd. Maar Zwarte Cross draait natuurlijk vooral om de originele acts. De programmering is ook dit jaar divers en verrassend. Indierockband Circa Waves uit Liverpool mag bijvoorbeeld op het hoofdpodium plaatsnemen en dat is een prettige kennismaking voor zowel band als publiek, terwijl het ideaal festivalweer is.
De rock-‘n-soul van de Amerikanen komt uit het hart en de Zwarte Cross heeft dat wel door.
Oh Wonder – Ultralife (Universal)
Sommige concerten zijn al betoverend voordat de artiest heeft plaatsgenomen op het podium. Dat kan dus, want het gebeurt in Bloemendaal aan Zee, of all places, waar Trentemøller optreedt in de oogverblindende, decoratief verbluffende strandtent Woodstock69, waar een hippieachtige sfeer wordt gecreëerd en ook daadwerkelijk hangt. Krijg het maar eens voor elkaar. 
Jong en oud lacht en drinkt, met de voeten in het mulle zand, terwijl een dj wavenummers aan elkaar mixt. Publiek stroomt langzaam binnen, de avond valt. De koperen ploert laat zich in de verte voorzichtig in zee glijden. Idyllischer kan bijna niet en dan moet de hoofdact nog beginnen. Trentemøller, het elektronische wonderkind uit Denemarken. 44 inmiddels en nog altijd verliefd op de jaren 80. Ach, wie ook niet, onder zijn toehoorders?
Hij speelt een geheel andere set dan op Down The Rabbit Hole, waar Pinguin Radio de Deen backstage 
Er is veel interactie tussen de hyperactieve Deen en zijn publiek. Hij danst, zwaait wild met de armen, pakt er eens een tamboerijn bij en maant de massa in woord en gebaar tot extra actie, terwijl de sfeer op en voor het podium al uitstekend is.
Mura Masa – Mura Masa (Polydor)
HAIM – Something To Tell You (Universal)
Phoenix – Ti Amo (Warner)
Jane Weaver – Modern Kosmology (Fire)