Category: Recensies

Brògeal – Vicar Street Days

In de nogal ambitieuze bio op Spotify vergelijkt Brògeal zich met een hele serie illustere voorgangers, vaak van Keltische origine.

Eén naam ontbreekt en dat is die van The Boss. Terwijl zijn naam als eerste te binnen schiet als je Vicar Street Days hoort. En niet alleen vanwege de titel. De band speelt dus E-Street-achtige rock, maar dan met een zwaar Schots accent. Tenminste op hun nieuwe single. Ouder werk is wat folkier met een accordeon en zo. Vicar Street Days gaat over vroeger toen de bandleden hun dagen vulden met drank & drugs en pizza hangend in hun stamkroeg in Falkirk, hun hometown. Als begin twintigers zijn de boys van Brògeal misschien nog wat jong om met weemoed terug te denken aan ‘the good old days’, maar dat zal hun Keltische bloed zijn.

Cliffords – My Favourite Monster

Cliffords is een nieuwe Ierse band geformeerd rond zangeres Iona Lynch.

Miss Lynch is een performer type natuurkracht. Ze kan fluisteren als een briesje en uithalen als een orkaan. Maar ze is heel spaarzaam met haar super power en mede daarin schuilt haar kracht. Maar als ze los gaat sleept ze alles en iedereen mee. Een ander talent is – daarbij geholpen door de rest van de band – haar vermogen sterke songs te schrijven met aansprekende teksten. Case in point is nieuwe single My Favourite Monster. De nieuwe single van Cliffords staat op de Salt Of The Lee EP, hun 3e. Cliffords viel al op in het woud van bands op ESNS begin dit jaar en gaat binnenkort de show stelen op Best Kept Secret.

Mt. Joy & Gigi Perez – In The Middle

Deze is op het randje, niet van de goede smaak van wat we kunnen scharen onder de indievlag

In The Middle, de vrucht van de samenwerking van Mt Joy &  Gigi Perez is namelijk nogal poppy. Maar wat een goed liedje! Mt Joy is inmiddels een oude bekende. De band uit Philly/L.A. scoorde zeven jaar geleden alweer een IJsbreker met Silver Lining, maar was ook daarvoor al gesignaleerd. Gigi Perez is nieuw hier. De zangeres uit Florida is een TikTok fenomeen en lid van het selecte clubje artiesten met een song die meer dan een miljard keer is gestreamd. Sailor Song is een freakhit eigenlijk, want Gigi maakt zeker geen platte pop. Het duet van Mt Joy en miss Perez is een classic in spe. Een goudeerlijke folksong met een positieve drive, een fijne sfeer en tijdloos refrein. Het einde is wat abrupt, maar dat is dan ook het enige wat je er op aankunt merken. De bron van In The Middle is het album Hope We Have Fun van Mt Joy dat afgelopen week online is gekomen.

Pulp – More

Pulp – More  (Rough Trade)

Een bandnaam van vier letters en daar achteraan een albumtitel van vier letters. Dat is schitterend compact en zien we niet zoveel. De albumtitel van het debuut van Pulp (1983) is nog compacter: It. De band bestaat inmiddels 42 jaar, maar tussen laatste worp We Love Life (2001) en More zit bijna een kwarteeuw.

Zo zie je maar: oude liefde roest niet. Pulp is terug en hoe! Een plaat opgedragen aan de in 2023 overleden bassist Steve Mackey. Hij had zich geen mooier eerbetoon kunnen voorstellen, want wát een album is dit zeg. De moeder aller comebackalbums zou je bijna zeggen en dat doen we dan ook.

Het is meteen raak met de eerste single, tevens openingsnummer van More, het sublieme Spike Island. Klassiek Pulp. Inmiddels grijsgedraaid op Pinguin Radio. Het is slechts een van de vele hoogtepunten op een album dat kwalitatief raakt aan meesterwerk Different Class, dat dertig jaar terug verscheen.

Het schitterende narratief in Grown Ups is meesterlijk. Jarvis Cocker legde de basis voor de song dertig jaar terug, maar moest eerst ‘volwassen’ worden om het af te ronden. Wat een pracht, wat een praal. ‘Finally part of the new generation. Finally part of the pub conversation. Trying so so hard to act just like a grown up. It’s so so hard.’ Cocker is 61 inmiddels en lijkt in de vorm van zijn leven.

In zeven van de elf nummer horen we het Elysian Collective, een samenwerkingsverband gespecialiseerd in allerlei soorten hedendaagse, experimentele en geïmproviseerde muziek. De groep werd in 1999 opgericht als strijkkwartet Elysian Quartet en staat nog immer in de voorhoede van de nieuwe muziek. Het geeft extra muzikale rijkdom aan het magnifieke More, dat geproduceerd is door James Ford (o.a. Arctic Monkeys, Blur, Depeche Mode en Fontaines D.C.).

More is een album dat ongelooflijk goed in elkaar steekt en tekstueel geen thema’s uit de weg gaat. En dan wordt het ook nog eens ronduit uitbundig met het werkelijk schitterende Got To Have Love, met een intro en outro dat opvallend veel wegheeft van Radioheads Street Spirit (Fade Out), maar wát een opwinding tussendoor! Wat een zaligmakend optimisme! We want More! Pieter Visscher

 

 

 

Fit – Life So Nice

Met de release van een nieuwe EP sluit de Utrechtse sprokkelrockband Fit een periode af en maken ze tegelijkertijd een begin met een nieuwe fase in hun nog vrij prille bestaan..

Alle tot dusver verschenen singles staan op Miracles Might Happen, maar ook een tweetal gloednieuwe tracks. Het titelnummer en Life So Nice. Die laatste song laat horen wat Fit nou zo bijzonder maakt: de bas is funk, de coupletten punk, de refreinen pop, de synth psychedelisch en het geheel net zo opwindend als het winnen van een bekerfinale. Wat je ook hoort is dat Fit live een belevenis moet zijn.

GHOSTWOMAN – Alive

Evan Uschenko schrijft de naam van zijn band nu aan elkaar en met hoofdletters, maar verder heeft hij alles bij het oude gehouden.

Nieuwe single Alive is dus een doorwrochte rocksong met Byrds-iaanse jingle-jangle gitaren, quasi nonchalante zang en een vurige solo in de staart. ‘Never change a winning formula’ zal hij gedacht hebben. En gelijk heeft hij. Wat je ook goed af kunt horen aan de nieuwe song van Evan en zijn Vlaamse partner Ille van Dessel is dat Alive live nog beter zal klinken dan het nu al doet. Op 5 september komt er een nieuwe album uit van GHOSTWOMAN, Welcome To The Civilized World.

Concert: 18 oktober Tolhuistuin, Amsterdam.

Unknown Mortal Orchestra – BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES

Na het verwarrende IC-02 Bogota, het wat tegenvallende V en een paar hoopgevende tussendoor singles lijkt UNKNOWN MORTAL ORCHESTRA nu zijn groove weer te hebben gevonden.

Of fans van het eerste uur het daarmee eens zijn moeten we nog even afwachten. BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES is namelijk nogal anders dan de door bandbaas Ruban Nielson met zijn karakteristieke kopstem gezongen indie-evergreens als Multi-Love and So Good In Being In Love. Dat zijn best wel lieve liedjes. BOYS WITH CHARACTERISTICS OF WOLVES is bozig en streng. Die verandering van spijs zit hem voor een groot deel in de snauwende gitaarriff waaromheen de nieuwe song van de psychedelische indie-rockers uit Nieuw Zeeland is gebouwd. AC/DC is het nog niet, maar venijniger hoorden we UMO zelden eerder. Dat zal te maken hebben met de inspiratie voor de nieuwe EP. Die komt van morsige Italiaanse horrorfilms uit de jaren zeventig. CURSE heeft zes tracks en is dus eigenlijk een half album. Over anderhalve week komt hij uit.

Big Thief – Incomprehensible

Adrianne Lenker heeft pas haar solo-avontuur (voorlopig) afgesloten met de release van een bijzonder live-album. Ze is weer overgegaan tot de orde van de dag ofwel terug op het Big Thief nest.

Met Incomprehensible legt Big Thief de basis voor een nieuw album. De inmiddels tot trio ingedikte band is nog niet helemaal van het folkrock pad af, maar de nieuwe single heeft minder lucht dan we van Big Thief zijn gewend. Met zijn jagende, jazzy drums, onrustige gitaren en bijna gehaaste zang heeft het nummer zelfs een wat stadse sfeer. Het nieuwe album van Big Thief wordt een dubbelaar, heet Double Infinity en staat op de planning voor begin september.

Wunderhorse – The Rope

Het begint een goede gewoonte te worden van bands om bij de start van een nieuwe tournee een nieuwe single uit te brengen. Als reclame voor de tour maar ook om iets nieuws te kunnen spelen.

Wunderhorse heeft ook nog een andere reden om met verse muziek te komen. Na zeven trouwe jaren dienst is bassist Peter Woodin afgezwaaid. Zijn vervanger heet Seb Byford en die speelt dus mee op The Rope. Wat zang betreft heeft het nummer wel iets weg van Neil Young. Verder is The Rope een typische Wunderhorse song; compact, geconcentreerd en energiek. De show in een volgepakt Paradiso zit er alweer op, maar je kunt de band binnenkort nog een keer in actie zien op Down Of The Rabbit Hole. Voor de thuisblijvers: het recente optreden van Wunderhorse bij Jools Holland staat online.

Funfact: gitarist Harry Fowler is de zoon van Kim Wilde.

Hiqpy – Red Flag Magician

Een half jaar zit er tussen debuutsingle Something en Red Flag Magician. Als het bedoeling is van Hiqpy is om de fans te laten hunkeren naar meer is het ‘mission accomplished’.

Zelden is er zo uitgekeken naar een nieuwe single van een Nederlandse band als naar de nieuwe van Hiqpy. Dat brengt natuurlijk het risico met zich mee dat hij tegenvalt. Maar wees gerust, Red Flag Magician is een song om te koesteren. En een die nog jaren mee kan. Na twee nummers begint zich iets van een methode of formule af te tekenen. Eerst mag frontvrouw Abir haar punt maken daarna heeft de band vrij spel. Aangejaagd door basbeest Tom speelt Victor de sterren van de gitaarhemel. Drummer Casper houdt de boel in toom, zij het maar net. In de slotfase wordt het refrein er nog eens in gegooid zodat je de rest van de week ‘Red Flag Red Flag Magician’ loopt te zingen.