Category: Recensies

Wishy – Planet Popstar

Wishy weigert zich vast te pinnen op een bepaalde stijl. De band schakelt zonder moeite over van poppy songs naar donkere band-jams.

Planet Popstar valt ondanks de titel in de laatste categorie. De track, die niet op het nog vrij recente Triple Seven album staat komt uit de koker van Kevin Krauter. De meer poppy songs zijn vaak van Nina Pitchkikes, het vrouwelijke lid van de vijf leden tellende band, die onlangs nog in het land was. Planet Popstar stamt van de zelfde sessies als het jongste album, maar haalde dus de eindselectie niet. Waarom is een raadsel.

Maxïmo Park overtuigend als vanouds in Melkweg

Maxïmo Park is een graag geziene gast op de Nederlandse podia. Zo stond de band op Lowlands en Pinkpop en zijn Tivoli, Paradiso en de Melkweg bekende locaties voor de indierockformatie uit Newcastle.

Gezien: Maxïmo Park, Melkweg Amsterdam, 04-11-24

Tekst en foto: Pieter Visscher 

Opnieuw een uitverkochte Melkweg. Op een maandagavond in november. Paul Smith is naar het Rijksmuseum geweest, vertelt ie. Waar hij werk van de grote Rembrandt bewonderde. Smith is een spraakwaterval op het podium, waar vrijwel elk nummer een inleiding krijgt. Behalve de hits, zoals Our Velocity, een van de prijsnummers op het meesterlijke album Our Earthly Pleasures (2007). Nummers die geen aankondiging behoeven. Zoals ook Books From Boxes, een klassieke Maxïmo Park-song met z’n scherpe hooks, venijnig gitaarwerk en pompende bas. Indierock van het allerhoogste niveau. De Britten hebben nogal wat songs van dat kaliber op hun repertoire staan.

Tijdens het optreden staat de nieuwe plaat Stream Of Life centraal. Smith rept met geen woord over de vele oorlogen die zich afspelen op ons kleine, verdwaasde kutplaneetje, maar draagt wel een T-shirt waar in kapitalen CEASE FIRE op is te lezen.

“We love you!”, schreeuwt iemand vanuit het publiek. Wederzijds, zweert Smith. Hij, weer met hoed, een van de sterkste frontmannen op moeder aarde. Kijk ‘m gaan tijdens Apply Some Pressure, zonder twijfel een van de sterkste indiesongs die ooit zijn geschreven. Rocksongs? Ook!
Smith cum suis worden tegenwoordig op toetsen begeleid door de kostelijke Jemma Freese, die minstens zo beweeglijk is als haar voorganger, de populaire Lukas Wooller. Freese zingt bovendien. Tweede stem weliswaar.
Going Missing is een verzoeknummer dat de band speelt. Gevalletje aanhouder wint. Smith heeft contact met de dame in kwestie, op het balkon. Magisch moment tijdens een prachtig, indringend concert met veel zeggingskracht. Van een band die kwalitatief gezien met speels gemak de allergrootste poptempels op deze aarde zou moeten kunnen vullen. Wanneer wordt de massa wakker?

 

Cosmo Sheldrake – Song of the Cedars (feat. Los Cedros Cloud Forest)

Als je het fijne ervan wil weten moet je zelf even googelen, maar in het kort komt het hier op neer. De Britse alleskunner Cosmo Sheldrake heeft een song gemaakt samen met Los Cedros Cloud Forest. Dat is geen band of andersoortige act, maar een bos, een nevelwoud om precies te zijn in Equador.

Een natuurreservaat opvoeren als wetmatige mede-eigenaar van een geluidsopname moet de rechtszekerheid van het bedreigde woud versterken. Tenminste dat is de bedoeling. Een behartigenswaardig initiatief dat we van harte toejuichen en graag steunen. Maar dat is niet de hoofdreden dat we Songs of The Cedars draaien. Dat doen we simpelweg omdat het een prachtig nummer is. Je hoort niet veel meer dan een tribale trom, tjirpende vogels, ademende woudreuzen en de gestapelde stem van Cosmo Sheldrake, maar wat een wonderschoon nummer is Song of the Cedars. Een heel album zou helemaal mooi zijn.

https://www.cosmosheldrake.com/mothrecords

https://www.theguardian.com/world/2024/oct/25/legal-bid-for-ecuador-forest-to-be-recognised-as-song-co-creator

Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra

Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra (MARS Worldwide)

“Laat ons bidden voor de mensen met een auto met open dak”, klinkt Roos Rebergen in We Hebben Alles. De afsluiter van Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra, het eerste album dat de eigenzinnigste zangeres van Nederland opnam met een orkest. Het is weergaloos.

De Gelderse boerendochter heeft nog altijd een timbre waarvan je moet houden, maar dat is ook het geval bij Elvis Presley. Rebergen (36), doorgebroken in 2008 met het onderscheidende album Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten is tekstueel van de buitencategorie. Iets wat ze ook weer laat horen op dit sublieme werk dat tot stand kwam met het Vlaamse strijkkwintet SunSunSun Orchestra, geleid door Tim Vandenbergh, ook bekend van zijn studiowerk voor onder meer Tamino, John Cale, Einstürzende Neubauten en Het Zesde Metaal.

Op Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra zijn negen songs te vinden die Rebergen opnam met haar band Roosbeef. Nummers die zich goed lenen voor strijkersarrangementen. Dat pakt allemaal geweldig uit. Hoor ze eens verrukkelijk exalteren in Rodeo.

Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra is een op zichzelf staand meesterwerkje dat nog gedeeltelijk is meegekregen door Roosbeef-bandlid Tom Pintens, die vorig jaar overleed aan darmkanker. Pintens werd 48. Roos Rebergen & SunSunSun Orchestra mag ook worden gezien als een eerbetoon aan Pintens, die meteen liet blijken enthousiast te zijn toen Rebergen hem vertelde over het project. Je luistert nu toch anders naar een song als Hoe Je Leven Moet, zeker met die indringende violen. Pieter Visscher

 

Pinguin Radio presenteert Volkskrant Radio oktober 2024

Pinguin Radio en de Volkskrant slaan de handen ineen voor een maandelijkse radio-uitzending waarin de luisteraar bij de hand wordt genomen langs de beste albums en de beste tracks van het moment.

de Volkskrant

Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!

Dit alles, en meer, is te vinden op de maandelijkse Volkskrant Radio-podcast op Pinguin Radio.

Met in deze aflevering de beste albums van oktober 2024:

  • Blood Incantation – Absolute Elsewhere
  • Caribou – Honey
  • Charli xcx – Brat and it’s completely different but also still brat
  • Charlotte Jacobs – a t l a s
  • Charlotte Wessels – The Obsession
  • Godspeed You! Black Emperor – “NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD”
  • Hang Youth – ER IS HOOP*
  • Monolake – Studio
  • Porridge Radio – Clouds In The Sky They Will Always Be There For Me
  • Underworld – Strawberry Hotel

King Gizzard & The Lizard Wizard – Phantom Island

En weer gooit King King Gizzard & The Lizard Wizard het roer om! Vrij rigoureus dit keer zelfs. Als je niet zou weten dat de mannen van Sense, Gamma Knife en Shanghai achter Phantom Island zitten, zou je het misschien niet eens horen.

Tenminste niet meteen. Phantom Island begint met piano en violen gevolgd door blazers. Pas als het tempo omhoog gaat en de zang begint komt er iets van herkenning. Maar met zijn symfonische opzet en jazzy arrangement blijft het een a-typisch nummer, zelfs voor een band die van variatie haar handelsmerk heeft gemaakt.

Goed is het natuurlijk weer wel, beetje neurotisch tegen het eind, maar dat went vast. Het meest recente album van de Australische veelplegers is alweer drie maanden oud. Hoog tijd dus voor een nieuwe. Wat en wanneer is nog niet bekend, wel weten we dat King Gizzard & The Lizard King weer uitgebreid op tournee gaat. En ze nemen een dirigent mee om de nieuwe songs in volle glorie uit te kunnen voeren. De orkesten charteren ze waar ze spelen. In Nederland zou bijvoorbeeld het Metropool orkest een optie kunnen zijn. Het is nog steeds niet saai in het King Gizzard kamp.

Ada Oda – Sotto la Conchiglia

Hee leuk, een indie-band uit Italië! Dat dachten we toen we het aanstekelijke Sotto la Conchiglia hoorden van Ada Oda.

De werkelijkheid is wat gecompliceerder. De band komt namelijk uit Brussel. De connectie met Italië is dat de vader van zangeres Victoria Barracato uit Sicilië komt. En ze maken dus Italiaans-talige muziek. Of het de taal is of de maffe liedjes -waarschijnlijk een combinatie van beiden-, maar Ada Oda klinkt fris en origineel. Hun debuutalbum uit 2022 hebben we gemist, maar we zijn blij dat nieuwe single Sotto la Conchiglia wel op onze radar is verschenen. Het ritme lijkt wel van elastiek en de zang is zowel sexy als brutaal. Meng The B52’s met Mano Chao, gooi er wat Italiaanse kruiden bij en je krijgt Ada Oda. Zo aanstekelijk hoor je ze maar zelden.

Popwarmer: Junior Varsity – New York

Junior Varsity is een start-up indiepoptrio uit L.A.

De band maakt ongecompliceerde, melodieuze huppel-indie met een hoog B5’2 gehalte. Dat komt door de springerige beat, maar vooral door de heen en weer kaatsende boy en girl zang. Die girl is nog niet zo heel lang in beeld. Ze is alleen te horen op de twee laatste singles.

Niet dat Junior Varsity op een dood spoor zat zonder haar, maar haar vocale injecties geven nummers als Cross The Street en het nieuwe New York een eigen smoel en herkenbaar geluid. Beter dus dat ze blijft.

Waterpistol – Où est ton âme

Waterpistol is een nieuwe band uit Wales. Het verder Engelstalige, Où est ton âme (waar is je ziel) is pas hun tweede single.

De twee dames en vier heren halen hun inspiratie uit de V.S. en dan met name uit het tijdperk 65-70. In die periode scheidde rock zich af van pop en namen de hippies de macht over van de squares. De nieuwe popmuziek werd toen underground genoemd, tegenwoordig spreken we van psych- of garagerock. Où est ton âme is een rijkelijk met gitaren gevulde rocksong met en biseksuele leadzang.  Helemaal recht in de hippieleer is Waterpistol nou ook weer niet, kenners horen ook invloeden van later data zoals daar zijn grunge en shoegaze. Veelbelovend.

HotWax – She’s Got A Problem

HotWax rockt weer tegen de klippen op met nieuwe single She’s Got A Problem. Arme She want met de dames van HotXax mot je geen mot zoeken.

De nieuwe single van het no nonsense rocktrio uit London is de eerste release van HotWax dit jaar en de eerste single van hun eerste album. Hot Shock (7/3/25) is een volledig meidending. Allereerst zijn daar de HotWaxjes zelf, maar ook de producers zijn van vrouwelijke kunne; de van haar werk met boygenius en Wolf Alice bekende Catherine Mark en Steph Marziano, die arbeid verrichtte voor o.a. Picture Parlour en Cassandra Jenkins.